Dit keer mocht ik ook inlopen naar de start en finish van Frank Heldoorn. Even passen en meten, want ik wil dan vlak voor de start aankomen. Ik ging eigenlijk net iets te laat weg en onderweg voelde ik al dat het glad was. Met name in de delen die in de schaduw lagen gleden mijn schoenen verraderlijk weg. Toen nam ik al de beslissing om geen risico te nemen: een (lies)blessure is zo ontstaan.
Toen ik aankwam bij de start was er nog minder dan een minuut te gaan. Snel het trainingspak uit en naar voren om op de vijfde/zesde startrij plaats te nemen. Dat werd dus snel even over het lintje stappen. Ach, als ik overall bij de eerste 20-30 kan finishen hoef ik niet verder achteraan te gaan staan.
Meteen na de start werd het veld al links en rechts gedirigeerd door de vrijwilligers, want het middengedeelte was glad. Ik pak in de eerste kilometer zoveel mogelijk de berm. Het hoeft niet hard: de opdracht is de eerste vijf kilometer in DT4, maximale hartslag 136 en daarna het tweede deel max 140-145. Ook dat is voor mij nog onder het omslagpunt, dus het werd een redelijk relaxed loopje.
Altijd weer dezelfde mensen die (te) hard starten en die je na iets meer dan een kilometer weer opraapt. Ik probeer onderweg zo weinig mogelijk naar de snelheid te kijken, maar alleen de hartslag te monitoren en me lekker aan de opdracht te houden. Ik kijk dan uit naar het tunneltje waar Nico staat, want daar mag ik versnellen. Voor me loopt een groepje en daar wil ik dan naar toe lopen.
Echter: in het bos bij Twickel is er nog veel schaduw. En je raadt het al: daardoor glad. Ik kom op mijn nieuwe Saucony Kinvara’s niet echt vooruit, want daar zit niet erg veel profiel onder. Het gevolg is dat ik wel iets dichterbij kom, maar niet in het tempo dat ik voor ogen had. De hartslag blijft daardoor ook netjes in de zones die zijn opgedragen.
Op de stukken waar het zonnetje inmiddels het wegdek beschijnt is het goed toeven. Daar kan ik lekker doortrekken. Maar in de laatste kilometer kom ik wederom op stukken die nog erg glad zijn. Daar gaat het tempo er volledig uit en zoek ik uiteindelijk maar weer de berm op.
Tot mijn verrassing is het resultaat toch nog beter dan in de eerste Woolderesloop: 40’07”. Over 10,1 kilometer, dus een 39’56” over een zuivere tien. Voor mijn gevoel zit er wel een 37-hoog/38-laag in als ik volle bak mag. Maar dit is goed voor nu. Erg tevreden mee!