Omdat de Bambinoloop al om 10:15 van start zou gaan moest ik dus eerder dan gebruikelijk richting het FBK stadion: mijn wedstrijd startte pas om 11:00 uur. En omdat ik ingeschreven stond voor de 15 kilometer en verwachtte ongeveer een uur onderweg te zijn ging uiteraard Janneke ook mee met Mick: ik ga niet die twee oudsten een uur lang in het stadion laten om zelf te gaan hardlopen.
Na het opspelden van de startnummers lever ik ze af in het startvak en mogen ze op weg voor 500 meter, iets meer dan een rondje op de atletiekbaan. Fynn heeft helaas hetzelfde als ik (astmatisch) en heeft net die ochtend veel klachten. Hij heeft tijdens het lopen dan ook erg veel moeite om goed te kunnen ademen. En waar de twee hadden afgesproken om samen te lopen is Jinthe er dan als een speer vandoor gegaan. Beiden halen echter mooi de finish en mogen een welverdiende medaille in ontvangst nemen.
Daarna is papa aan de beurt. Na de tien kilometers op de Woolderesloop, met wisselend succes, is het nu tijd voor een vijftien kilometer. Vooraf had ik gehoopt om inmiddels weer 38’ers te kunnen lopen op de tien en 58 op de vijftien, maar gezien de manier waarop mijn wedstrijden zich ontwikkelen ben ik al tevreden als het rond het uur gaat.
Ik neem me dan ook voor om niet te gek te doen, maar relatief rustig te starten. Toch gaat het de eerste kilometers onverwacht goed. In de voorgaande wedstrijden kampte ik steeds in een vroegtijdig stadium met vollopende benen en moest ik na drie kilometer in tempo terug. Nu lukt het om het tempo de eerste zes kilometer onder de 4 minuten per kilometer te houden. Doorkomst na 6 kilometer is dan 23’32”, wat voor mij echt een hele verbetering is ten opzichte van enkele weken terug.
De laatste kilometer richting het keerpunt moet ik dan het tempo wat laten vieren. Ook na het keerpunt kom ik niet echt meer op gang, maar het lukt drie kilometers lang om het tempo rond de 4’05” per kilometer te houden. Dat betekent echter wel een kleine 10 seconden verval per kilometer ten opzichte van wat ik daarvoor liep. Op het keerpunt zie ik dat ik negende lig en me geen illusies hoef te maken over een top-drie of top-vijf klassering.
De eerste zes kilometer was ik nog in het gezelschap van Tim Bergboer en die zie ik niet ver voor me lopen. Ik heb het gevoel continu over te hebben, maar het lukt me niet om het tempo weer omhoog te schroeven. Iets wat me al eerder is opgevallen: volgens mij durfde ik vroeger dieper te gaan. Tegenwoordig, als ik voel dat het wat zwaarder wordt, laat ik het tempo vieren. Het moet vooral leuk blijven. Maar daar ga ik dus geen snelle tijden meer mee lopen.
Doorkomst na 10 kilometer is dan nog 39’54”. Het tempo zakt tussen kilometer tien en twaalf echter verder weg naar 4’12” per kilometer. Tempo’s die ik in een snelle duurloop moeiteloos loop, maar in een wedstrijd langer dan tien kilometer val ik dus ver terug. Ik kan het allemaal niet rijmen, maar het zal te maken hebben met mijn instelling (niet meer diep durven/willen gaan) en te weinig kilometers maken. Overigens is die tweede 4’12” inclusief de brug over het Twentekanaal, dus daar loop ik nog best aardig.
Op het laatste stuk richting stadion, over de fietssnelweg F35 weet ik het tempo dan ook weer wat op te schroeven. Ook loopt de temperatuur al aardig op merk ik, met 4’07”-4’08” weet ik de race te besluiten. En zie tot mijn verrassing dat ik 150 meter meer loop dan de officiële lengte van het parcours. Vreemd. Te lang? Mijn officiële eindtijd is 1h01’14”. Volgens mijn Polar V800 heb ik al 150 meter eerder exact 15 kilometer afgelegd in 1h00’41”. Al met al geen slechte tijd, en een 11e plek overall (dus een plekje hoger dan in de officiële uitslag staat, ik ben na het keerpunt maar door twee mensen ingehaald dus moet ik 11e zijn geworden. De huidige nummer 11 is volgens mij een 10 kilometer loper). Als beloning ontvangen alle hardlopende Lentfertjes na afloop een ijsje (want daar deden Fynn en Jinthe het uiteindelijk voor!)
Uitslagen 15 kilometer Halve van Hengelo 2018: