Niet voor het eerst liepen de temperaturen in de week naar Enschede hard op. Daarom hield ik van tevoren al nergens rekening mee. Geen doel qua tijd, maar gewoon lekker lopen. Geen gekkigheid. Aangezien de trainingen weer erg goed gaan en ik ook al een tijd blessurevrij ben dacht ik wel in de buurt van de 1u25 te kunnen finishen: vorig jaar was ik een stuk minder fit, zwaarder, en kwam toen tot 1u26’58”. Maar goed, die temperatuur dus. Hoofddoel is de Ironman 70.3 Mallorca drie weken later, dus ik wilde zeker niet tot het gaatje gaan.
Dat was ook de reden waarom ik achteraf geen van de lange duurlopen van LAAC mee heb kunnen lopen. Er was een leuke appgroep opgericht waarin de leden afspraken om gezamenlijk op te trekken naar de Enschede Marathon. Maar met én zwemmen én fietsen erbij kwam het eigenlijk nooit uit. Dus bereidde ik me voor zoals ik dat eigenlijk altijd doe: individueel. Waarbij ik af en toe mijn gezicht laat zien op de baantraining om aan de snelheid te werken. Dat ging overigens goed, want die tijden werden flink beter de afgelopen weken. En waar de rest in de week voor Enschede gas terug nam, trainde ik volle bak door. Met het oog op Mallorca.
Daarna is er echter ruimte. Plus het loopt licht af. Een prima idee om het parcours tegengesteld te lopen: dit loopt echt veel prettiger. In de kilometers daarna richting Glanerbrug gaat het lekker. Zo lekker zelfs dat ik toch maar weer de tussentijden check. Het gaat in 3’55” per kilometer. Ik heb dan clubgenoot Marcel ten Hove in mijn kielzog, die aangeeft in mij een perfecte haas te hebben. Zijn doel op zijn eerste marathon is 2u50. Ik loop dus op schema 1u25. Maar ik heb de temperatuur onderschat. Het loopt toch wel aardig op, ondanks het vroege tijdstip. Als ik in dit tempo doorga ben ik bang mezelf onderweg tegen te komen. En dat is het me niet waard.
Marcel ten Hove en Werner Wessels (foto: Patrick Scholing)
Ik kom na 5 kilometer door in 19’55”. Prima tijd, maar ik laat mijn groepje lopen. Het hogere doel voor ogen houden. Dat betekent dat ik daarna veelvuldig ingehaald ga worden. Nooit leuk, maar het is niet anders. Daarnaast wil ik ook iedere drankpost optimaal benutten en genoeg water drinken. Dus even rustig aan, drinken en weer door. Daarmee loop ik terug richting Miro en dan de Noord-Esmarkerrondweg op. Eigenlijk valt het me nog mee hoeveel ik word ingehaald: ik heb nog best een redelijk tempo. De doorkomst na 10 kilometer is dan 41’12”. Nog altijd sneller dan wat ik in Bad Bentheim liep, twee weken eerder.
Zo loop ik lekker relaxed verder. Op naar Lonneker. Daar de bult af en even goed kijken of ik fotograaf Patrick Scholing ontwaar. Die stond daar bij de molen vorig jaar plaatjes te knippen. En verdomd, hij staat er weer. Hij ziet mij niet, want ik loop aardig incognito zonder mijn sponsorkleding – voor de gelegenheid was door LAAC een mooie Enschede set ontworpen, waar ik eenmalig in loop, vooraf overlegd met Webton – en met een oranje petje van het WK triathlon op mijn hoofd. Maar even roepen en ja, ik word herkend!
In Lonneker komt me dan een vrij omvangrijke groep achterop die de marathon volgens mij sub-3 wil lopen. Daar haak ik dan bij aan. Het is even schakelen, want ik moet weer wat sneller, maar dat gaat eigenlijk probleemloos. Sterker nog, na een paar 100 meter gaat het me eigenlijk te makkelijk en word ik overmoedig. Ik zie de klok op 15 kilometer langs de kant, die geeft 1u03’18” aan. Beetje doortrekken in die laatste 6 kilometers en ik kom op 1u27 denk ik dan nog. Fout. Maar ik begin te versnellen. Ik loop vervolgens twee snellere kilometers rond de 4 minuten per kilometer, maar als ik dan de busbaan af ben en de singel op loop vind ik het mooi geweest. Wandeltijd. De hoge temperatuur jaagt mijn hartslag toch weer naar een niveau waar ik niet op wil lopen. En denkend dat het nog maar 4 kilometer is; op dat moment voelt 4 kilometer nog behoorlijk ver.
Bij de waterpost neem ik dan weer water en zet me daarna weer in beweging. Ondertussen heb ik ook al veel te veel water over me heen gegooid, met als resultaat dat mijn loopbroekje erg zwaar is geworden. Dat zakt me om de 100 meter van de heupen af. Dus ik ben die laatste kilometers continu bezig mijn broek op te hijsen en ondertussen proberen toch nog een redelijk tempo te houden.
De laatste kilometers door de stad zijn mooi, met zoveel publiek. En dan ben je vlak bij start-finish, maar ook weer niet. Er moet nog een hele lus worden gelopen. Geen idee hoe lang die is, maar waar ik me nog fit voel zie ik steeds meer mensen kapot gaan. Ik begin zelf weer mensen in te halen. Met de lopers van de hele marathon heb ik helemaal te doen: nog zo’n ronde in die warmte.
Dan kom ik bij het punt van de laatste kilometer. Omdat ik me prima voel en me niet bovenmatig heb hoeven inspannen besluit ik er nog een fanatieke slotkilometer uit te gooien. Daarbij haal ik ook nog weer de nodige personen in en met een laatste kilometer onder de 4 minuten finish ik dan na 1u30’26”. De tijd valt me in eerste instantie tegen, maar als ik kijk hoe goed ik me voel: als me dit op Mallorca lukt teken ik daarvoor. Aan de andere kant: ik heb de laatste drie jaren in een halve triathlon niet harder dan 1u47 gelopen. En ook op Mallorca zal het warm zijn… Dus ik denk dat ik daar dit keer maar wat behoudener begin, met de hoop dat ik verderop in de race kan versnellen. 4’30” of zo lijkt me een mooi tempo om in te beginnen, dat zou tot 1u35 leiden. Nog drie weken!
Uitslag 50e Enschede Marathon: