Na de Corona Triathlon vond Fynn het helemaal leuk. Hij stond al ingeschreven voor de UT Triathlon, maar die ging helaas niet door. Toen gekeken naar nog een andere mogelijkheid en die was er met de Rutbeek Triathlon. Fynn gaf aan daar niet veel zin in te hebben. Toen Jinthe dat hoorde wilde zij wel meedoen. Dus kon ze mooi op Fynn’s fiets. Maar dat was tegen het zere been van meneer: daar kwam niets van in! Dus wilde hij alsnog ook meedoen. Met als gevolg dat ik op jacht kon naar een tweede mountainbike voor Jinthe. |
Een minuut en twintig seconden later mag ook Jinthe te water. Zij houdt het bij schoolslag en doet het ook keurig. Waar Fynn in een echt trisuit meedoet heeft Jinthe een badpak aangetrokken met een turnbroekje eroverheen, zodat ze er ook mee kan fietsen en lopen. Ze heeft moeite om de fiets van het fietsenrek te tillen, dus daar help ik haar stiekem even mee. Daarna gaat ook mijn kleine meid de fiets op.
Vervolgens is het wachten tot ze terugkeren. Aangezien de andere kinderen op echte racefietsjes rijden verwacht ik ze niet vooraan terug op hun mountainbikes met dikke banden. De eerste drie kinderen komen kort achter elkaar binnen, maar toch zit Fynn daar niet heel ver achter. Hij heeft knap gefietst! Vervolgens wisselt hij snel naar lopen. Het onderdeel waar hij het meeste moeite mee heeft. Maar ook dat gaat prima en zo komt Fynn als vierde over de finish. Na hem zijn nog wat kinderen sneller, maar hij wordt uiteindelijk derde jongen. Helemaal trots!
Het is langer wachten op Jinthe. Achteraf vertelt ze dat ze gevallen is met fietsen en de sloot in is gereden. Maar de bikkel is daarna gewoon weer opgestapt en heeft het fietsrondje netjes afgemaakt. Na de wissel gaat ze als een speer van start met lopen: het is ook een echt sprintertje. Het looprondje is echter iets verder dan 100 meter, dus het tempo gaat er daarna wat uit en zo finisht ook Jinthe in een prima tijd. Wat was dit leuk om te kijken en te begeleiden!
Dat ik daarna zelf ook nog moet is eigenlijk van secundair belang. Gelukkig kon ik op een tijdstip zodat ik het met de kinderen kon combineren: om 12:30:20 mag ik ook van start. In mijn Zone3 Vanquish wetsuit zwem ik naar 8:17 over 500 meter. Niet slecht, maar ook zeker niet wat ik normaal zou kunnen. De wissel neemt daarna voor mij ongewoon veel tijd in beslag ().
Bij het aanloopstuk van het fietsen zit ik dan klem achter vijf triatleten, waar ik het eerste stuk niet langs kan. Pas als we de ronde opdraaien kan ik er langs en kan ik tempo gaan rijden. Drie rondjes waarbij het eindelijk weer eens boven de 40 gemiddeld gaat. Redelijk verbazingwekkend na een vrijwel trainingsloze week (uitgezonderd woon-werk verkeer op een test e-bike). Met 31’05” over 20.5 kilometer zet ik een prima tijd neer.
Ook de tweede wissel is weer gehannes. Ik merk dat ik minder scherp ben dan normaal in wedstrijden. Maar dat maakt de lol er niet minder om. Daarna ga ik lekker van start met lopen en heb er een redelijk tempo in van ongeveer 3’50”-4’00” per kilometer, tot ik op het onverharde gedeelte kom. Daar gaat het tempo er wat uit en word ik niet veel later ingehaald door de Duitser Klaus Schlüter. Zijn tempo kan ik daarna redelijk volgen, maar op enig moment moet ik hem toch laten gaan. Ik besluit de race rustig uit te hobbelen, maar mis daarbij op enig moment een lintje.
Ik beland ineens op de paintballbaan. En eigenwijs als ik ben draai ik niet om, maar loop gewoon door. Tot ik op enig moment niet verder kan. Teruggaan vind ik dan ook geen optie meer, dus ik kruip onder de netten door, spring over een sloot en kom zo weer terug op het loopparcours. Dat geintje heeft me zeker anderhalve minuut gekost. Maar wel grappig, nog niet eerder meegemaakt. Ik zit weer terug op het parcours en loop de laatste meters richting finish, waar Guido Gosselink me als speaker nog aanmoedigt en me binnenhaalt als 2e M50 (de eerste was hij zelf, maar al veel eerder gestart, als allereerste die ochtend om 09:30). Topdag gehad, TC Twente bedankt voor de organisatie!
Jeugd: