In de jaren na 2009 heb ik deze wedstrijd altijd overgeslagen. Het kwam nooit meer uit: altijd was er wel wat, of een andere loopwedstrijd die dichter in de buurt was. Optisch dan, want Bad Bentheim ligt natuurlijk echt om de hoek. Dit keer kwam het prima uit en met een start om 16:00 uur kun je de rest van de dag ook nog andere zaken doen.
Voor de wedstrijd nog even kort met onze nieuwe TTvW troef Marvin Beckemper gesproken. Deze jonge Duitser van LC Nordhorn werd 3e op de 5 kilometer en versterkt komend seizoen onze eredivisie gelederen. Daarna was het de beurt aan de 10 kilometer lopers. Ik start mooi vanaf de eerste startrij en zie naast mij dat Gerold Hartger er ook bij is, die we na de start niet meer terug gaan zien.
Er wordt vrij hard gestart, maar na een kleine kilometer is de schifting al wel gemaakt. Ik haal dan nog twee man in en lig op de zesde plek. Een loper die echt veel te hard is gestart raap ik na 3,5 kilometer op en vanaf dat moment lig ik dus 5e. De kilometers gaan lekker, De eerste in 3’47”, daarna houd ik ongeveer 3’57”-3’58” aan. Ik was in die negen jaar afwezigheid vergeten hoe pittig dit parcours was. Er zit flink wat glooiing in en het cross stuk langs het spoor is veel langer dan ik me kon herinneren.
Gerold Hartger is inderdaad uit zicht, daarachter lopen 2 man die ik nog wel in zicht heb en de nummer vier loopt in mijn gezichtsveld, op ongeveer een halve minuut voor me schat ik in. Als we terug zijn in het start/finishgebied zie ik dat de klok op 19’41” staat als ik de tweede ronde in ga. Dat zou een mooie opsteker zijn, een tijd onder de 40 minuten op dit parcours! Vergelijkbaar met 2009, toen ik later nog 37’ers, 36’ers en 35’ers produceerde. Maar niets is minder waar.
De warmte begint zijn tol te eisen. Ik heb moeite om het tempo hoog te houden en ik zie dat de nummer vier nu echt op me aan het uitlopen is. Achter me loopt niemand echt in zicht, dus bang voor mijn 5e overall plek ben ik niet. Maar als ik achter op het parcours ben, zonder schaduw en de bult op moet knapt er mentaal iets. Waarom zou ik me hier het apezuur lopen? Vroeger zou deze gedachte nooit bij mijn zijn opgekomen, doorgaan was het devies. Nu: ik stop. Begin te wandelen. Tot de hartslag naar een acceptabel niveau is gezakt. Geen risico.
Een vreemde gewaarwording, maar eerlijk gezegd interesseert het me geen bal. Ik word dan wel ingehaald door de nummer zes. Ik ben dan bovenop de bult en begin ook maar weer met rennen. De hartslag is genoeg gezakt, dus het tempo kan al snel weer wat omhoog. Ik zie dat ik op ongeveer 20-25 meter van de nieuwe nummer 5 blijf hangen. Maar als ik dat kan, kan ik er ook naar toe, beredeneer ik. Dus nog maar weer een tempootje erbij. Het even wandelen heeft me goed gedaan. Ik kom erbij en ga er dan maar meteen weer overheen. Hij probeert aan het haken, maar na een paar honderd meter geeft hij het op.
Dat is het moment waarop we ook weer het bos induiken voor de lange trail richting Kurzentrum. Ik probeer het tempo weer hoog te houden en merk dat ik verder uitloop. Mooi, toch nog 5e. Als we het bos uitkomen is het dan nog een kleine 400 meter. Dan heb ik het eigenlijk wel gehad, nog even op de tanden bijten en dan ben ik bij de finish. 5e in 41’17”. Die tijd valt me vies tegen, zeker na die eerste ronde van 19’41”. Maar het was simpelweg te warm. Benieuwd wat ik had gelopen onder normale temperaturen.