In mijn verslag van Duisburg had ik al geschreven over de onfortuinlijke stap op een boomwortel. Uiteindelijk liep ik de IM Duisburg er mee uit, maar daar werd de enkel niet minder dik van. Twee dagen later adviseerde de fysio mij de enkel voorlopig niet te belasten. En eigenlijk helemaal af te zien van het WK Long Distance. Daarop heb ik geïnformeerd of annulering van mijn deelname nog mogelijk was, maar bij de NTB kreeg ik nul op het rekest. De inschrijfgelden waren al afgedragen aan de ITU. Ook bij mijn doorlopende reis- en annuleringsverzekering ving ik bot: omdat het een eendaags evenement is blijkt het niet onder de polisvoorwaarden te vallen. Aangezien ik ook geen zin had in een schadepost van € 550.- besloot ik daarom toch maar te starten.
Net als twee weken eerder besloot ik van de aanmeldprocedure een uitje te maken met Fynn. Hij wilde graag mee en zo reden we met zijn tweetjes op zaterdagmiddag naar Almere. De planning:
14:00 Vertrek
16:00 Registratie
16:15 Gezamenlijk fotomoment met alle Age Groupers
16:30 Bike Check-In
17:00 Terug naar huis
Omdat ik er pas in de middag hoefde te zijn bood dat mogelijkheden om de ochtend ook nog nuttig te besteden. Zo ging ik eerst om half acht een half uurtje zwemmen en tikte zo 1900 meter af, daarna met Jinthe naar de hockey en de eerste wedstrijd fluiten van haar nieuwe mixteam tegen MHC Almelo.
Van 05:00 tot 06:45 was het mogelijk om de laatste zaken in de wisselzone te prepareren. Net als twee weken eerder in Duisburg had ik besloten om geen extra kosten meer voor dit evenement te maken. Enerzijds vond ik die € 550.- al genoeg, daarnaast had ik door de enkelblessure niet de illusie dat ik een topwedstrijd neer ging zetten. Dus kon ik net zo goed thuis slapen en op tijd die kant op. De avond ervoor lag ik dus op tijd in bed (20:30 of zoiets) en om 02:30 ging de wekker. Spullen klaarmaken, wat eten en drinken en om 03:30 vertrok ik in de auto richting Almere, om daar om klokslag 05:00 te arriveren. Perfecte timing.
Wel jammer dat een traject van 3 jaar met Frank Heldoorn op deze manier moet eindigen. Want toen ik in 2018 op eigen houtje me nog voor een laatste keer voorbereidde op de hele van Almere kwam ik tot een keurige 10u26. Waarbij ik op het tweede deel van de marathon veel tijd verloor, door te weinig trainingsomvang (bewust voor gekozen, max 7-8 uur training per week). Frank was er van overtuigd dat met de juiste accenten daar nog een heel stuk van af kon, dus de intentie was toewerken naar een tijd onder 9u30. Maar door botte pech (de boomstronk) en eigen ongemotiveerdheid (grote trainingsachterstand tot juni) werd de wedstrijd waarin het moest gebeuren gedegradeerd tot een wedstrijd waarin het nog maar afwachten was of ik de finish zou halen. Het is niet anders.
Na om 07:00 de Pro’s te hebben zien starten mogen de Age Groupers van start. Om 07:35 mogen de “jonkies” te water (M20-M44), vanaf 07:45 zijn de bejaarden aan de beurt (M45+). Het is een rolling start waarbij telkens een 5-tal atleten iedere tien seconden het water in mag. In het startvak praat ik dan met Erik Voskuil uit Dordrecht, die ik ooit tegenkwam op Mallorca toen ik daar met mijn vader aan het fietsen was bij JdR Cycling. Daarna troffen we elkaar regelmatig bij andere evenementen (o.a. Ironman 70.3 Luxemburg). Nu dus samen aan de start bij het WK Almere. Hij in de categorie M45, ik mag strijden in de M50 categorie. We hopen beiden rond de 1u10 te kunnen zwemmen (normaal wat harder, maar na die rondgang door de Maarsseveense Plassen drie weken eerder in 1u20 ben ik niet meer zo zeker van mijn zaak).
We gaan tegelijkertijd van start en ik besluit lekker bij hem in de benen te gaan liggen. Na zo’n 200 meter gaat me dat eigenlijk te rustig en ga ik er voorbij. Ik heb er dan een lekker tempo in zitten en na de eerste boei begin ik echt veel mensen in te halen. De wind staat daar ook gunstig op het lange stuk. Op het verste punt klamp ik dan aan bij een groepje, inmiddels is de wind opgestoken en blijf ik lekker in de benen van wat andere zwemmers hangen. De eerste ronde gaat in 33’18”. Eindelijk lijkt mijn zwemmen weer ergens op; vier minuten sneller dan in Duisburg, twee weken eerder. Een dag eerder heb ik ’s ochtends ook nog een half uurtje losgezwommen en dat ging in 32’58”, 1’44” per 100, dus dit is prima.
In de wisselzone moet ik dan ontzettend naar het toilet. Omdat ik toch nog enige valse hoop heb op een goed resultaat wil ik geen tijd verliezen, dus als ik het wetsuit eenmaal uit heb laat ik het lekker lopen en voel het stromen langs de binnenkant van mijn benen, zo het houten plankier op. Omdat de vloer toch kletsnat is van alle wetsuits die worden uitgetrokken valt het toch niet op. Zwemspullen in de fietstas, ondertussen de fietshelm opgezet en rennen richting fiets. Met mijn dikke enkel gaat dat wat minder snel dan normaal, in vergelijking met 2019 ben ik een minuut langer onderweg. Na 4’52” ben ik vertrokken en kan ik beginnen met fietsen.
Er staat een flinke wind. De eerste meters Almere uit langs het Weerwater geef ik dan ook nog maar niet al te veel gas. Ik ga mijn energie nog nodig hebben vandaag. Een gemiddelde van 36 per uur, een fietstijd van ongeveer 5 uur, is hard genoeg. Al wel haal ik snel de eerste deelnemers in. Ik kwam na het zwemmen als 148e overall uit het water van in totaal 312 gestarte deelnemers. Tijd om wat te gaan opschuiven in het veld. Op het heen-en-weer stukje kan ik dan zien wie er allemaal voor me rijden en ik zie tot mijn verrassing Gerard Koning uit Enschede vlak voor me fietsen. Die had eigenlijk al achter mij moeten zitten na het zwemmen. Toch echt te veel tijd verloren in die tweede zwemronde. Maar al snel ben ik er voorbij en ga verder. De wind staat vanaf Almere Haven/Almere Buiten gunstig: op de Oostvaardersdijk kan de snelheid flink omhoog. Hier gaat het dan ook continu 42-43 per uur of zelfs nog harder.
Op de Gooimeerdijk is het dan nog even straf tegen de wind in beuken. De wind is wat gedraaid en staat wederom tegen. Ik ben dan ook blij als ik het rondje voor de tweede maal voltooid heb. De dijk af en terug naar de start-finish locatie. Op mijn Wahoo ELEMNT BOLT zie ik dat ik inderdaad in de buurt van de 5 uur ga komen. Ik zit op 4u58, maar moet nog een stukje. Na 5h03’37” ben ik terug in de wisselzone. Alleen nog maar een stukje lopen.
De tweede wissel neem ik meer de tijd. Als ik echt goed in de race had gelegen had ik er nog voor willen gaan, maar na twee onderdelen ben ik nu 6 uur en 22 minuten onderweg. Voor mijn 9u30 plan had ik op ongeveer 6 uur willen zitten, dus 22 minuten sneller (8 minuten op het zwemmen, ongeveer 1u05, en 14 minuten op het fietsen, ongeveer 4u50). En met die geblesseerde enkel nog een 3u30 lopen wat normaal zou moeten kunnen zit er nu denk ik ook niet meer in. Daarom besluit ik in de wisselzone mijn hartslagband af te doen, net als mijn horloge. Ik hoef geen kilometertijden of hartslag te zien, ik ga gewoon op gevoel lopen. Even een gelletje pakken en dan kan ik de tent uit, op naar de marathon. Met 6’33” heb ik hier ruimschoots de tijd genomen.
14:18 Run
Ongeveer kwart over twee. Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren hoe mijn marathon in Mallorca werd verpest door verkeerde voorlichting over sportvoeding. Ik kwam toen gedesillusioneerd na 13u17 binnen rond half negen ’s avonds in het donker. Het doel is nu voor het donker binnen te zijn. En zo lang mogelijk proberen proberen te blijven rennen.