De wekker ging zondagochtend al vroeg: om kwart over zes meldde het kreng zich voor het eerst. Heerlijk zo'n sluimerstand. Maar na twee hernieuwde pogingen van mijn mobieltje annex wekker gaf ik me gewonnen. Moest ook wel, want Tilburg is zeker twee uur rijden en na mijn krachtontbijt (om kwart over zeven met een goede nasischotel) reden we om tien voor acht richting het Brabantse.
(foto: Bas Jonkergauw)
In Tilburg zelf was het nog even zoeken naar de exacte startlocatie, ik had een afslag te laat genomen. Maar ruimschoots op tijd (een uur van tevoren) kwamen we aan in de Tilburgse wijk De Reeshof. Na ingeschreven te hebben checkte ik de fiets in in het parc fermé. Nog even de afweging gemaakt, op fietsschoenen of op loopschoenen... ik had beide pedalen bij me, maar vanwege het bochtige parcours met twee 180º keerpunten en een aantal rotondes koos ik voor iets meer tijdverlies bij de wissels, maar hoopte dat goed te maken door op mijn fietsschoenen te fietsen. Daarna omkleden, inlopen met oude bekende Aje Niks, die samen met Erjan Kikkert ook de lange rit naar het zuiden had gewaagd en toen om tien over elf richting start. Het startschot viel verrassend onaangekondigd en zo stortte de nationale duathlontop zich op de afstanden 10 kilometer lopen, 40 kilometer fietsen en nog eens 5 kilometer lopen.
Mijn Scott is aan de linkerkant gestald, ongeveer in het midden van de foto (foto: Theo Biekens)
Terugblikkend op Borne speelden er twee zaken: ik heb me na Borne laten behandelen wegens aanhoudende liesklachten. Deze bleken uit mijn onderrug te komen, meer specifiek: de heup, SI-gewricht. Er was sprake van een lichte bekkenscheefstand en dat was er mede de oorzaak van dat ik zo knudde liep in Borne. Ik kon niet maximaal de energie uit mijn loopbeweging halen; daarnaast startte ik ook nog eens veel te snel, de eerste kilometer ging in 3'05". Dat is toch zo'n 10 seconden sneller dan waar ik op train en verklaart ook deels de terugval in de race daarna. Ik besloot in Tilburg dus behoudend te starten en dat ging me heerlijk af. Na de eerste vijf kilometer (binnen de 18 minuten) voelde ik me heerlijk fit en had redelijk aansluiting met een aantal snellere lopers, waaronder Wardie van Wouw. Toen hij eenmaal ging versnellen bleef ik mijn eigen tempo lopen.
De winnaar in Deurningen, Pim de Kok, had blijkbaar zijn dag niet want hem had ik na twee van de vier rondes inmiddels ingehaald. Pim is volgens mij niet lang daarna uit de wedstrijd gestapt. Ook Stefan Paalman achterhaalde ik weer, Caimin Stevens kwam op zijn beurt mij weer voorbij: hij was te laat aangekomen en ongeveer vier minuten na de start alsnog aan zijn NK begonnen. Daarna zakte ik wel iets terug, waardoor ik werd opgepikt door een groepje achter me, maar daar kon ik weer uitstekend volgen. Aan het eind bouwde ik wat reserve in om frisser aan het fietsen te beginnen en zo kwam ik uit op een keurige looptijd van 36'25": zo hard heb ik dit jaar nog niet gelopen op een 10. Dus de rust, fysio en indeling van de race hebben me goed gedaan.
Daarna was het stoeien met de schoenen in de wisselzone. Ik had mijn fietsschoenen betrekkelijk snel aan en begon als 29e aan het fietsen. Belangrijkste concurrenten in de NK strijd, Armand van der Smissen even niet meegerekend, waren Martin Veenhuizen - die me in Azelo tijdens de Twentse Triathlon Tour net te snel af was - en Rolf de Jong. Martin had een minuut sneller gelopen met 35'33", Rolf had ik in het zicht met 35'59". Ik ging dus niet ver achter hem het fietsparcours op en volgens mij heeft hij zich op een van de eerste rotondes verreden, want ik haalde hem vlot in. Ik had meteen de goede tred te pakken en trapte flink door, ondanks de harde tegenwind die op sommige stukken van het parcours woei. Omdat het een heen-en-weer parcours was kon je goed de verschillen inschatten en zo te zien bleef mijn achterstand op Armand van der Smissen ongeveer gelijk de eerste drie ronden. Ik was dus met een goed fietsonderdeel bezig!
Na de derde ronde had ik o.a. Martijn Paalman tot mijn eigen verbazing ingehaald. Ik schoof dus flink naar voren in het deelnemersveld en kon het gemiddelde makkelijk hoog houden en de zware versnellingen goed rond krijgen. Ik zag ook dat ik redelijk naderde op Martin Veenhuizen en dat mijn voorsprong op Rolf de Jong groeide. Toch ben ik in ronde vier wat minder hard gaan fietsen. Bewust een wat lichter verzet opgezocht om geen kramp te krijgen in de overgang naar het lopen. Daarmee liet ik wel iets tijd liggen, maar niet veel voor mijn gevoel. Ik zag echter wel dat ik niet meer naderde op mijn dichtstbijzijnde voorganger, de Belg Willem Dierckx. Ook Martin Veenhuizen bleef in de laatste ronde buiten schot, alhoewel ik het gat bijna dicht kreeg. Wel zag ik dat Rolf de Jong in de laatste ronde aan het terugkomen was, tot mijn ongenoegen in het wiel van de snelle fietser Bas Raas (vierde fietstijd). Ik dacht dat stayeren uit den boze was, maar goed. Ik verkoos om geen gas bij te geven, maar het op de laatste run te gooien.
Terug in de wisselzone was het weer een partij vrij worstelen met de schoenen, die ditmaal goed partij boden. De linkerschoen kreeg ik niet uit en met een kunstgreep wist ik me van het onding te bevrijden. Toch maar eens andere schoenen aanschaffen en trainen op wisselen met de schoenen in de pedalen. Ik was gelukkig niet de enige met problemen, ik zag Martin Veenhuizen zijn been stretchen op de grond vanwege kramp. Zo vertrok ik als 17e aan het laatste looponderdeel en lag 2e in de NK stand in de categorie M40, met Rolf de Jong vlak achter me.
Eenmaal weer op het loopparcours had ik snel in de gaten dat de kaars bij mij opgebrand was. Normaal gesproken zou ik toch echt nog wel een 18 laag uit de benen moeten kunnen schudden, maar nu, na bijna twee uur wedstrijd, merkte ik dat ik inhoud te kort kom. Deze zomer heb ik zowel lopend als fietsend voornamelijk op snelheid getraind, en met succes. Maar het duurvermogen heeft daar dus blijkbaar onder geleden. Ook mijn fietstijd was lang zo scherp niet als bijvoorbeeld half juni, na de trainingskilometers in de Vercors. Omdat de wissel er bij in zat schat ik dat mijn fietstijd ongeveer 1h05'10" was, goed voor een 11e fietsstek. De wissels hebben me denk ik een minuut gekost. Ook iets meer rust opgeleverd dan zou je zeggen, maar het laatste looptraject ging dus voor geen meter. Rolf passeerde me al snel, zodat ik derde lag in de NK-stand. Martin Veenhuizen liep nog altijd een flink stuk achter me, maar zoals de benen voelden was weinig hoopvol.
Pieter Rijnders, die in de afsluitende 5 km. een matige 16'28" laat noteren ;-). In de
achtergrond in het lichtblauw is Martin Veenhuizen in aankomst (foto: Bas Jonkergauw)
Het NK duurde voor mij dan ook net een loopronde te lang. Inmiddels kwam ook een zijsteek opzetten en met nog een kleine twee kilometer te gaan kwam Martin me voorbij. Ik overwoog om aan te haken, maar de benen protesteerden. Omdat ik al een tijd last had van vermoeidheid de afgelopen anderhalve maand besloot ik naar mijn lichaam te luisteren.
maar mijn beenspieren vertellen op dat moment een heel ander verhaal (eigen foto)
Ondertussen zag ik achter me verder ook geen bedreiging meer, dus besloot ik de wedstrijd rustig in een gezapig tempo te beëindigen. Met 20'07" lukte dat prima: 33e tijd in de afsluitende run, beneden mijn stand. Maar ik zat er gewoon doorheen, ik had voor mijn gevoel het maximale gegeven. Wat alleen wel frustreerde is dat ik in de NK stand nu twee man voor me had, die ik eerder dit seizoen in Dordrecht (De Jong) en Groningen (Veenhuizen) al eens met ruime marges had verslagen. Normaal gesproken had ik voor zilver kunnen gaan en met een beoogde eindtijd van onder de twee uur zou dat ook ruimschoots zijn gelukt. Ik besloot dan ook snel te gaan douchen en huiswaarts te keren.
Na een rit van wederom twee uur even gezellig bij mijn ouders verslag gedaan van de wedstrijd, de ondankbare vierde plaats, de uitslag checken op internet en what the fuck!... Sta ik daar als derde genoteerd in de officiële NK eindstand. Dit werd niet veel later door de bond en Armand van der Smissen bevestigd, blijkbaar deed Rolf de Jong buiten mededinging mee (geen NTB-lid). Dus alsnog derde... Kortom, de huldiging heb ik gemist. En die derde plaats voelt op dit moment nog niet echt als een podiumplek. Brons met gemengde gevoelens dus. De bond heeft me de bronzen plak alsnog snel toegestuurd; uiteindelijk maakt het over flink wat jaar ook niet meer uit, kan ik later aan mijn kleinkinderen toch mooi vertellen dat opa nog derde van Nederland is geweest op de duathlon ;-)
vermoed ik (foto: Theo Biekens)
Met dank aan de NTB. Voor de gelegenheid toch even een fake grijns van stal
gehaald (eigen foto)
Uitslag open NK duathlon 2010
1. Pieter Rijnders (BEL) 1h52'01"
2. Armand van der Smissen 1h52'38" (Nederlands Kampioen, 1e M40)
3. Gerbert van den Biggelaar 1h53'11" (1e M20)
4. Sven Strijk 1h53'46" (2e M20)
5. Cesar Bijlo 1h54'27" (1e M24)
6. John van der Vlies 1h56'23" (2e M24)
7. Roland Besselink 1h56'48" (3e M24)
8. Mark Oude Bennink 1h57'42" (3e M20)
9. Wardie van Wouw 1h57'58" (4e M24)
10. Dirk Londema 1h58'25" (5e M24)
11. Maikel Zuijderhoudt 1h59'20" (4e M20)
12. Alexander Picard 1h59'49" (5e M20)
13. Rob Douwen (BEL) 2h00'32"
14. Rolf de Jong 2h01'04"
15. Willem Dierckx (BEL) 2h01'23"
16. Wouter Kegge 2h01'37" (6e M24)
17. Martin Veenhuizen 2h01'53" (2e M40)
18. Anton Kooijman 2h01'58" (6e M20)
19. Erik Lentfert 2h02'41" (3e M40)
20. Jeroen van Dijke 2h03'01" (7e M24)
22. Martijn Paalman 2h03'28" (9e M24)
36. Aje Niks 2h06'55" (6e M45)
40. Caimin Stevens 2h08'17" (8e M20)
44. Stefan Paalman 2h09'12" (9e M20)
88. Attilio Bottegal 2h24'30" (22e M24)
99. Erjan Kikkert 2h35'55" (11e M40)
Dames
1. Ruth van der Meijden 2h03'53"
2. Stefanie Bouma 2h06'22"
3. May Kerstens 2h08'23"
Voor foto's en overige uitslagen ga naar de site van de NK Duathlon