De start was een noviteit, nog niet eerder maakte ik mee dat nog diverse lopers voor het startvak stonden, bezig de spieren op te warmen, toen vanuit het niets, zonder aankondiging, een harde knal klonk. Blijkbaar waren we gestart. Aangezien ik een vijftal meters voor het lint mijn benen stond warm te wrijven was ik dus vlot vertrokken en pakte meteen een paar meters op het hele veld. Achter mij hoorde ik dan ook een flink tumult, ik was niet de enige die verrast was door het plotselinge startschot.
Na zo'n 200 meter kwam Casper Koelma als eerste voorbij. Ik deed het in verband met de gladheid iets rustiger aan in de bochten, de val tijdens de Bommelasloop heeft me wel wat voorzichtiger gemaakt. Maar als tweede, vlak achter Casper, draaide ik het terrein van BVV Borne af en op die positie liep ik nog steeds na 1 kilometer. Vlak daarna passeerde Peter Bruinsma mij, maar aangezien hij de Halve liep, geen directe concurrent. Ik zie Peter hard doortrekken om bij Casper te komen; achter mij hoor ik stemmen en maak daaruit op dat Arnold Klieverik en Rachel Klamer in aantocht zijn. Ik neem iets gas terug om, als ze mij terugpakken, aan te kunnen sluiten en zo wat reserve in te bouwen. De aansluiting komt kort voor het twee kilometer punt en Arnold trekt meteen een tempo hoger door in een poging mij meteen los te lopen. Ook Rachel moet op dat moment passen en we lopen vervolgens zo'n 500 meter samen. Bij het opdraaien van de grote weg loopt Rachel weer naar Arnold toe, ik ben nog herstellende van de snelle start en blijf hangen op 20-30 meter.
Zo blijft de pikorde gehandhaafd tot en met kilometer 4. Ik zie Rachel nog een keer omkijken of ik in staat ben om terug te komen, maar dat lijkt me geen goed plan. De extra inspanning zal ik waarschijnlijk meteen moeten bekopen op het moment dat ik zou kunnen aansluiten, dus ik kies ervoor om in mijn eigen tempo de race te vervolgen en niet teveel terrein te verliezen in het vervolg van de wedstrijd. Ik merk wel dat ik door mijn voorzichtigheid in bochten en bij het bruggetje op het vijf kilometer punt wat terrein verlies. Op dat punt kan ik ook eens de schade achter mij opnemen, maar in de verste verte is er niemand te zien, pas op grote achterstand ontwaar ik wat geels, dus dat moeten Guido Gosselink en/of Jasper Reenalda zijn. Ik lig dus vierde in de wedstrijd en met Rachel voor mij derde in het mannenveld, dus podiumkansen!
Op de besneeuwde fietspaden door het bos van Twickel loop ik nog altijd lekker, ik houd zicht op Casper in de verte en Rachel en Arnold lopen nu ongeveer 100 meter voor mij. De achterstand blijft dus binnen de perken. Ik kan niet inschatten hoe fris zij er bij zitten, maar wellicht dat ik in de laatste twee kilometer nog wat kan proberen.
Weer terug in Azelo gaan de laatste twee kilometer in en ik zie de twee voor mij in een pittig gevecht gewikkeld. Daar is het tempo ook omhoog gegaan, dus terugkomen zit er helaas niet meer in. Vlak voor de tunnel nog een lus van 200 meter heen en terug, ik ben zeer verbaasd hier Casper niet meer te zien. Is hij zo ver uitgelopen? Wel komen in de verte Arnold en Rachel me tegemoet, nog steeds bij elkaar. Als we elkaar passeren heb ik nog 50 meter te gaan tot de pion dat het keerpunt markeert, dus nog altijd op zo'n 100 meter. Ditmaal ben ik iets minder voorzichtig om tijd te winnen en glijd pardoes weg. Daarna is het ritme er compleet uit en ineens is mijn tempo gebroken en lijkt die laatste kilometer nog een heel eind. Vlak voor ik de tunnel in duik zie ik wat er achter mij gebeurd is: Guido heeft Jasper losgelopen, maar heeft een zodanige achterstand op mij dat ik voor mijn derde plek niet hoef te vrezen.
(foto: Margot Oude Wolbers)
Eenmaal de tunnel uit zie ik dat Arnold en Rachel uit zijn gelopen op mij, zoals de toestand van mijn benen al verraadt. Daarnaast hebben beiden er een versnelling bovenop gegooid. Rachel lijkt Arnold los te lopen, neemt afstand maar laat zich uiteindelijk verrassen? in de eindsprint. Na afloop gaf ze aan het niet echt eerlijk te vinden omdat Arnold zoveel kopwerk had gedaan en dus had ingehouden. Vervolgens werd ze dus verrast in de sprint, want Arnold laat zich die kans niet ontnemen! Iets meer killermentaliteit tonen Rachel, dan is straks in Londen het goud zeker voor jou!
De winnende tijd van Casper was verbazingwekkend sterk, 33'12". Echter, dit gevoegd bij zijn plotselinge verdwijntruc bleek een verklaring te hebben: hij had de extra lus niet gelopen maar was meteen de tunnel in gelopen. De winnende tijd was dus over ongeveer 9.5 kilometer, Arnold en Rachel kwamen uit op 35'49" en mijn tijd was 36'32". Ruim drie minuten sneller dan vorig jaar, toen ik voor het eerst weer onder de 40 minuten liep. Ditmaal was er denk ik, onder normale omstandigheden, een PR mogelijk geweest. Zonder de kou en de sneeuw had ik wel een aanval durven doen op de 35'30" grens. Laat dit weer een mooi streven zijn voor volgend jaar. In ieder geval 2009 de 10 kilometer onder 36 gelopen op - ook al geen makkelijk parcours - de Huttenkloasloop in Oldenzaal in 35'57".
Uitslagen 10km:
1. Casper Koelma 33'12"
2. Arnold Klieverik 35'49"
3. Erik Lentfert 36'32"
4. Guido Gosselink 37'36"
5. Jasper Reenalda 38'19"
Dames
1. Rachel Klamer 35'49"
2. Nynke Beunders 40'12"
3. Marlin Nijhof 40'24"
Uitslagen Halve Marathon:
1. Peter Bruinsma 1h16'32"
2. Dennis de Vries 1h19'52"
3. Maik Voppen 1h19'57"
4. Marcel Klamer 1h19'58"
5. Guido van Olffen 1h20'11"
Dames
1. Ilona Pfeiffer 1h22'49"
2. Gea Siekmans 1h34'14"
3. Karin Klamer 1h34'54"
Uitslagen 5km:
1. Caimin Stevens 16'41"
2. Kevin Schaap 16'44"
3. Wouter Doesburg 16'49"
Dames
1. Bianca Damme 21'11"
2. Feline Klamer 22'12"
3. Merel Wille 22'46"