Ik vertrek op de fiets naar Enschede en na een ruime drie kwartier fietsen kom ik aan. Even wat inlopen en dan mag ik om 11:13 van start voor mijn halve marathon. Op de atletiekbaan van AC TION gaan we gelijktijdig met de 15 kilometer lopers van start, dus wie nu welke afstand loopt is niet echt duidelijk. Een verschillend kleur startnummer. Maar daar gaan we dus niet op letten. Lekker lopen.
Ik pik achter aan een mooi groepje met o.a. Joost Posthuma, maar laat me al snel verleiden om er voorbij te gaan. Ik besluit Harry Dijk te volgen. En dat gaat prima, alleen veel te snel voor het gewenste schema. De eerste kilometer gaat in 3’56” en ook de kilometers daarna net boven of net onder de 4 minuten. Maar het voelt goed: de hartslag komt niet boven de 145 uit, wat voor mij betekent dat ik ruim onder het omslagpunt loop.
Ik houd de kilometertijden constant en blijf in het gezelschap van Harry Dijk, maar als we het bos ingaan ben ik hem kwijt. Ik ga niet harder lopen, maar sla toch een serieus gat. Wel merk ik dat door de andere ondergrond (of is het vermoeidheid?) de hartslag langzaam begint op te lopen. Ik loop dan in zevende positie en het gaat eigenlijk heerlijk. Vooral de passage over het Buurserzand is weer genieten.
Maar eenmaal weer op de weg en in de buurt van het Rutbeek is de schwung er wel uit. Ik word ingehaald door een mij onbekende loper en niet veel later passeert ook Harry Dijk weer. Clubgenoot Wout van den Boom passeert niet veel later en met nog zes kilometer te gaan besluit ik om het tempo maar drastisch te verlagen. Waar ik daarvoor nog op een schema van 1h25-1h26 liep blijk ik toch te weinig inhoud te hebben. Ook niet onlogisch, want zoveel lange duurlopen doe ik niet meer. En ik heb natuurlijk ook erg lang met achillespeesklachten gelopen. Die lijken nu redelijk onder controle, maar na 15 kilometer begint de pees rechts wel weer te zeuren.
Ik laat het tempo zakken van 4’10” naar 4’40” en op dat tempo besluit ik de wedstrijd rustig uit te lopen. Het kost me in de slotfase nog een plekje, maar uiteindelijk kom ik op 1h30’09” binnen. Volgens plan dus. Maar de uitvoering was dus wel een beetje anders dan ik voorzien had. Op basis van deze wedstrijd vraag ik me dan ook af of 1h30 wel realistisch is bij de Challenge Peguera. Ik denk dat ik dat maar ga bijstellen naar 1h35 en dan moet ik denk ik nog hard mijn best doen, aangezien het daar warmer is en absoluut niet vlak.