Het fietsongeluk op de Holterberg viel achteraf nog mee gelukkig. Na de derde keer Motieweg reed ik bij de terugkeer richting Holten op het klinkerstukje met mijn voorwiel in een spleet tussen twee stenen. Meteen daarna schoot de fiets eruit en naar rechts, recht op een groot rotsblok af en ik werd er vol overheen gelanceerd. Wonder boven wonder schoten mijn schoenen uit de pedalen en maakte ik een mooie salto over het rotsblok heen. Ik landde fraai op mijn rechterschouder en mankeerde verder niets; alleen mijn rechterknie had het rotsblok flink geschaafd. Dat was vervolgens dus verder een rustige week. Lopen durfde ik niet te riskeren, het fietsen pakte ik in het weekend weer op. En waar de laatste week dus eigenlijk in het teken had moeten staan van afbouwen en pieken naar de wedstrijd toe, investeerde ik nu toch maar weer meer in intervals en snelheid. Op zondag voor het eerst weer gelopen, een lange duurloop rond Twickel van zo'n 21 kilometer. Maandag: duurloop 1 van een uur. Dinsdag: 6 x 500 in 1'28". Woensdag: lekker losgefietst en intervals gedaan, tempo's tussen 35-36 (kruissnelheid) en 50 (intervals). Donderdag op de baan: 2 x 600 (1'48") en 2 x 400 (1'07"). En vrijdag lekker rustig loslopen, ongeveer een half uurtje. Hopelijk was ik er klaar voor, ondanks de nog steeds wat stijve knie...
10 juli, de wedstrijddag. Al weer lekker op tijd op en net als de hele week tropisch warm. Het lijkt wel met de dag warmer en benauwder te worden. Als ik rond 12:00 uur mijn spullen klaar heb benijd ik de NK deelnemers niet, die op dat moment aan hun afsluitende 10 kilometer bezig zijn. Gruwelijk warm. Enerzijds zou ik ook bij de age groupers hebben moeten starten. Het gaat daar echter om de Olympic Distance (OD - geen overdose), waarbij er 1500 meter moet worden gezwommen. Nou niet echt mijn beste onderdeel. Vandaar dat ik toch maar weer heb gekozen voor de kwart recreatief, met slechts 1000 zwemmeters (lang zat). Alhoewel deze hete dag zich wel zou lenen voor een omgekeerde OD, dus eerst lopen, dan fietsen en lekker eindigen met zwemmen. De concurrentie in ogenschouw nemend dicht ik mij vandaag podiumkansen toe, met misschien kans op de hoogste trede. Belangrijkste concurrent lijkt Jendo Visser van Triami Deventer, die me in Rijssen 8 seconden te snel af was.
Ik start in de eerste - en op papier snelste - startserie van 15:00 uur. Daarna volgen nog drie series, om het half uur startend, met in de laatste serie alleen Holtenaren, strijdend voor het Holtens kampioenschap. In verband met een ongeluk met een volgmotor starten we vijf minuten later, maar dan kunnen we eindelijk los! Mijn streven is om een tijd van 19 minuten laag op de klok te zetten, maar dat plan kan snel overboord. Ik probeer de leiding te nemen in de eerste baan, maar een andere zwemmer keert sneller. In tweede positie volg ik, maar er sijpelt wat water achter mijn zwembril en dat zwemt niet prettig. Dus na de tweede baan even gestopt en het water eruit gelaten, vervolgens weer volle bak achter de eerste twee aan. Ik merk dat ik door de spanning meteen veel te hoog in mijn hartslag zit en ontspannen zwemmen, zoals in Hengelo en Rijssen, is er dus niet bij. Pas halverwege kom ik lekker in mijn ritme. Uiteindelijk verlaat ik het bad na iets meer dan twintig minuten, 20'02". Dan volgt een stuk rennen richting wisselzone, waar ik even flink de sokken erin zet.
De wissel verloopt niet echt vlekkeloos, aangezien alles in het meegegeven tasje moet (anders wordt het op het zwembad achtergelaten). Dus zwembril erin, handdoek erin... toch weer sokken aangedaan voor tijdens het lopen (had ik beter achterwege kunnen laten maar daarover later meer). En eenmaal bij de fiets nog even snel de fietsschoenen aan.
Eenmaal op de fiets heb ik snel mijn tijdrit-ritme te pakken waar ik de laatste weken zo goed mee scoorde. Dus al in de aanloop naar Holten, waar ik vorig jaar bewust wat inhield, ging het meteen al lekker uptempo en raapte ik de ene na de ander op. Ik bleek de 102e zwemtijd te hebben (van ruim 220 deelnemers), dus er moest wat tijd worden goedgemaakt. De eerste keer Motieweg ging ook erg lekker. Verzetje op licht gezet, op zo'n helling maak je niet het verschil. Maar kun je je wel over de kop fietsen en verliezen in het vervolg. Ik kom dus lekker fris boven en knal daarop linksaf richting Nijverdal. De Diepe Hel kom ik op het buitenblad op, wellicht iets te veel van het goede... maar het gaat lekker. Het enige wat niet lekker is is de inhoud van mijn bidon: de met water aangelengde Extran is gewoon warm en niet te zuipen. Toch probeer ik zoveel mogelijk te drinken onderweg, want het is echt drukkend warm op de fiets. En er staat wel zoiets als een wind, maar die voelt meer aan als een warme föhn. Prettig is anders. Het keerpunt naderend kan ik mijn positie in de wedstrijd inschatten: ik lig ongeveer twaalfde in de serie en zie dat Jendo en Gilles Janssen van Aquapoldro Apeldoorn elkaar gevonden hebben voorin de wedstrijd. Als ik in dit tempo doorraas pak ik ze in de tweede ronde...
De weg terug verloopt lekker vlot ook en nog geen centje pijn. Ik voel me beresterk, maar door de hitte begin ik al wel op te zien tegen de tweede keer Motieweg. Op de een of andere manier beginnen de krachten mijn lichaam toch te verlaten. Door de warmte, of doordat mijn lichaam niet gekoeld kan worden van binnenuit met koele drank... de tweede keer Motieweg neem ik dan ook geen risico en zoek een ritme met hoge pedaalslag op een licht verzet. Om boven meteen weer de grote plaat te hanteren en vol gas te geven. Ik merk wel dat het inhalen allemaal net iets minder hard en soepel gaat dan in de eerste ronde. Ik krijg een beetje flashbacks naar de 25e april: hoe mijn krachten tijdens de Halve Marathon van Enschede ook langzaam gesloopt werden. Maar niet te veel aan denken, geconcentreerd blijven. De Diepe Hel kom ik wel weer makkelijk door, maar richting keerpunt heb ik niet het gevoel dat ik echt veel dichter bij de koplopers ben gekomen. Met het oog op de slijtageslag die nog moet worden geleverd op het loopparcours probeer ik een verzet en tempo te zoeken waarbij ik nog enige reserve overhoud. De warmte eist echter zijn tol en het gaat gewoon allemaal steeds minder soepel. In de klim richting Holten haal ik nog wel clubgenoot Leo Belshof in, die in de tweede serie is gestart. Wellicht oogt het nog soepel, maar zo voelt het niet meer. En in lopen heb ik al helemaal geen zin meer. Uiteindelijk zet ik met 1h06'45" wel ruim de snelste fietstijd neer (meer dan twee minuten sneller dan de tweede fietser). En inmiddels heb ik me opgewerkt naar plaats vier in de serie.
Terug in de wisselzone is het eerst een gezoek waar nu eigenlijk de fiets moet worden neergehangen. Dat is het nadeel van een ander parc fermé dan vanwaar je gestart bent. Uiteindelijk toch gevonden, toen weer prutsen van de vermoeidheid om de fietsschoenen uit te krijgen en vervolgens met frisse tegenzin mijn benen in beweging gezet voor het loopgedeelte. Daarbij ook wat mededelingen van mensen van de organisatie, die volledig langs me heengaan. Iets over twee ronden, het komt in ieder geval niet door in mijn centraal zenuwstelsel. Waar de overgang fietsen - lopen normaal weinig problemen geeft en ik meestal snel mijn wedstrijdtempo weet te vinden: ditmaal, met deze warmte, verre van.
aanmoedigen (foto: Harrie Lentfert)
Tijdens de eerste 500 meter is het meer sjokken en voelen mijn benen aan als rubber. Uitstappen speelt dan enkele malen door mijn hoofd. Maar aangezien mijn hele familie me aan de kant staat aan te moedigen en ik volgens mij nog steeds goed in de wedstrijd zit passeer ik die gedachte maar snel. Wel stop ik bij de eerste drinkpost om uit te puffen, verkoeling te zoeken met koud water en mijn hartslag op peil te krijgen. De laatste fietser die ik had ingehaald in het parc fermé, Tijmen Smit, passeert me en loopt vrolijk door. Mijn gedachte is dan alleen maar: "overleven in deze oven." Maar de rust die ik daar heb gepakt, een kleine halve minuut schat ik, heeft me goed gedaan. Ik pik een redelijk ritme op en binnen 500 meter heb ik Tijmen weer achterhaald. Gelukkig staan er veel douches langs het parcours waar ik gretig gebruik van maak. Ook van de sponzen, die ik ter verkoeling onder mijn schouders steek. Ondertussen word me ook duidelijk wat de mensen van de organisatie me in het parc fermé probeerden duidelijk te maken: vanwege de hitte is het loopparcours ingekort van vier naar twee ronden.
Door dat inkorten had ik me het aantrekken van de sokken na de zwem-fietswissel dus kunnen besparen; vijf kilometer op blote voeten in de schoenen is zonder blaarvorming nog wel te doen. Omdat ik niet exact weet hoe ik in de wedstrijd lig en er nog een paar series na deze komen weet ik de tweede ronde een versnelling hoger te lopen. Na een eerste loopronde van 12'11" loop ik de tweede ronde dan ook flink sneller in 11'33", wat de derde snelste looptijd was over de tweede ronde (na winnaar Jendo Visser en snelste loper Martijn Jansen). Daarnaast jaag ik op alles voor me, want alles wat voor me loopt is een doel dat gepasseerd moet worden (na een eenzame eerste ronde zijn in mijn tweede ronde inmiddels meerdere lopers aan hun eerste ronde begonnen). Het laatste stuk door de hoofdstraat gaat nog even full force, voor zover mogelijk.
Uiteindelijk, ondanks de gedachten aan opgave tijdens de eerste 500 meter en het reces van ongeveer een halve minuut daarna, toch nog de vijfde looptijd gerealiseerd. In een tijd van 24'23" overigens, snelste tijd was 22'56", dus een donkerbruin vermoeden dat de afstand ook meer was dan de vijf kilometer die er nu voor stond. Waarschijnlijk 5.6 kilometer heb ik later begrepen. Daarmee finishte ik als derde in mijn serie. Compleet oververhit heb ik daarna ongeveer een half uur in de finish area doorgebracht. Op diverse manieren heb ik me laten koelen, natte handdoeken, ijs, veel water drinken... noem maar op. Maar elke keer als ik ging staan duizelde het weer en vlogen er witte vlekken voor mijn ogen. Toch wel erg diep gegaan dus...
Ik was dan wel derde in de serie, aangezien er nog drie series kwamen achtte ik de kans op een podium niet echt groot. Dus nadat ik mijn familie had gezocht en daar leuk had bijgekletst en bedankt voor de aanmoedigingen besloten Janneke en ik om huiswaarts te keren. Lekker douchen, schone kleren en, heel belangrijk: voedsel! Eindelijk weer wat "ongezonds" eten, ik had zin in pizza. Dus de pizzeria gebeld, besteld, en zo rond 20:00 uur tijdens het wachten even de uitslagen van Holten opgezocht op internet. En ja hoor.... toch derde gebleven (alleen in de vierde serie was André Aanstoot sneller, maar dat was de serie van de Holtenaren die een eigen klassement hebben).
Gevolg was dat we moesten wachten tot de pizza's werden bezorgd en vervolgens zijn we meteen teruggereden naar Holten voor de prijsuitreiking. Deze had uiteraard al plaatsgevonden, maar we waren wel op tijd om getuige te zijn van de prijsuitreiking voor de Holtenaren. Een fraaie happening en de Holtenaren mogen met recht trots zijn op dit prachtige evenement. Hoewel het dit jaar eigenlijk iets te warm was voor een verantwoorde sportwedstrijd. Daarom was de beslissing om de recreatieve wedstrijden in te korten mijns inziens een goede. Ook al was dit voor mij als loper nadelig - ik was toch ook blij dat het er na twee ronden al op zat. Dus 22 jaar na mijn eerste deelname aan de recreatieve kwart stond ik in Holten voor het eerst op het podium! 1988 en 1989 leverden twee keer een 19e plek op, in 2006 was ik 67e, vorig jaar 6e overall en 4e niet-Holtenaar en nu dus 4e overall en 3e niet-Holtenaar. Tevreden huiswaarts gekeerd derhalve met een leuke trofee en een toepasselijke zonnebloem!
Uitslagen Kwart Triathlon Holten:
1. Jendo Visser 1h52'16"
2. Gilles Janssen 1h53'18"
3. André Aanstoot 1h54'29" (1e Holtenaar)
4. Erik Lentfert 1h55'15"
5. Hinke van Wezep 1h58'03"
6. Kerst Beuckens 1h58'06"
7. Paul Vinkenvleugel 1h58'26"
8. Martijn Jansen 1h59'23"
9. Jan-Henk Kleinlugtenbeld 1h59'47"
10. Gerben Ronhaar 2h00'12"
dames:
1. Susan Boode 2h06'24"
2. Gea van de Maat 2h08'50"
3. Heidi Veeneklaas 2h15'25"
4. Ans Meijerink 2h15'26"
5. Marleen Otten 2h16'37"