Dit is dan de eerste wedstrijd waar ik al die tijd naar toe had getraind. Waar al die eerdere wedstrijden als dienaar voor hadden geacteerd. Talloze loopwedstrijden waar ik met de handrem erop moest lopen. Soms tot mijn onbegrip. Maar langzaam werd de aanpak toch ook zichtbaar in de resultaten. De looptijden gingen weer naar het niveau van 3 jaar geleden en ook het fietsen stond na de trainingsstage begin april op Mallorca in de steigers.
We namen een week voor de wedstrijd (op 5 mei) onze intrek in het Iberostar Ciudad Blanca hotel in Port d’Alcudia. Later die week werd Port d’Alcudia langzaam overspoeld met afgetrainde triatleten. Men flaneerde over de boulevard met dure tijdritfietsjes en tijdens de looptrainingen werd me ook de indruk gegeven dat er alleen maar topatleten in Mallorca waren neergestreken: deed ik een duurloop 1/2, werd ik keihard voorbijgelopen door andere atleten. Ik vraag me werkelijk af of deze mensen in de wedstrijd ook voor mij zijn geëindigd.
Hoe ik er op kwam weet ik niet, maar halverwege loop ik in gedachten de inhoud van de tas nog even door. Alles meegenomen wat ik had klaargelegd toch? Nope! In verband met de warmte had ik mijn bidons in de koelkast gezet. En daar stonden ze dus nog steeds… Weer terugwandelen richting hotel dus. Hierdoor miste ik helaas wel de zwemstart van de pro’s, maar was nog steeds ruim op tijd om de laatste voorbereidingen te treffen in het parc fermée. Bidonnetjes klaarzetten op de fiets, omkleden, oranje badmuts voor age group M40-44, zwembril en wetsuit aan. Op richting start!
Maar goed, dat wist ik op dat moment dus niet. Dus enigszins chagrijnig ga ik richting wisselzone, trek de wetsuit uit en kan me opmaken voor het fietsgedeelte. Omdat ik in de veronderstelling was dat mijn zwemmen zwaar tegenviel, maak ik niet superveel haast tijdens die eerste wissel. Met de fiets in de ene hand en mijn fietsschoenen in de andere leg ik de 500 meter door het parc fermée af. Voor het uitgaan dan nog even de schoenen aantrekken… en dan mag ik eindelijk mijn ding gaan doen. 90,1 Kilometertjes knallen!
Wat volgde was een technische afdaling richting Caimari. Na het dodelijke ongeluk met Marc Bierman in de afdaling naar Port de Valldemossa twee jaar geleden wenste ik hier geen risico’s te nemen, ook al was het verkeersvrij. Ik daalde dus binnen de grenzen van het toelaatbare af en werd in het tweede gedeelte weer voorbij gereden door Cor Boerman, die daar iets meer durf toonde. Zelf haalde ik overigens nog steeds mensen in, dus voor mij ging het hard genoeg. Eenmaal beneden in Caimari zat het grootste daalgedeelte erop en was het tijd om een tandje bij te zetten. Met nog 50 kilometers te gaan mocht de gaskraan iets verder open, maar met in het achterhoofd nog steeds die halve marathon die er aan zat te komen. Dus ik bleef reserve inbouwen.
Het laatste stuk was nog even pittig met de wind op kop vanaf Sa Pobla richting Alcudia. En als je dan denkt dat je er bijna bent word je geconfronteerd met het enige stuk van het parcours dat je niet hebt verkend: de rondweg om Alcudia. Dit loopt dus niet vlak, maar weer enigszins op. De verwachting was dat ik net boven de 2 uur 30 uit zou komen, maar deze laatste omloop kostte me iets meer tijd dan verwacht. Na 2 uur 34 minuten en 30 seconden was ik dan weer terug in het parc fermée. Daarmee heb ik na de klim vanaf Lluc de laatste 55 kilometer in een gemiddelde van 40.2 km/h gefietst; mijn totale gemiddelde over de volledige 90.1 kilometer kwam daarmee uit op 35 km/h exact.
Ik had voldoende gedronken tijdens het fietsen, maar nu tijdens de halve marathon was het zaak de voeding goed op peil te houden. Het schema was iedere 20 minuten een gel met water, dus zeg maar om de vijf kilometer. Het loopparcours bestond uit drie ronden van zeven kilometer. Na de tweede gel, eind eerste ronde, kreeg ik echter zulke maagkrampen dat ik verder niet meer de gels heb gebruikt. Vanaf dat moment stapte ik over op water en sportdrank.
Het was mijn bedoeling om die eerste ronde in een lekker ritme te komen en daarna te versnellen. Maar in de hitte voelde dat ritme wel erg lekker aan en ik kwam in de perfecte flow. Ik kon wel harder, maar wilde niet harder. Ook uit puur lijfsbehoud. Net als bij het fietsen haalde ik bijna alleen maar mensen in en het voelde prima zo. Wat ook een erg prettige bijkomstigheid was, was dat ik mijn trisuit van de NTB had aangetrokken. Zo was ik voor de Nederlandse vakantiegangers en supporters langs het parcours erg herkenbaar als landgenoot en dat leverde overal leuke aanmoedigingen op.
1.9 km zwemmen: 40’44”
T1: 6’00”
90.1 km fietsen: 2h34’30”
T2: 4’05”
21.1 km lopen: 1h37’35”
Eindtijd: 5h02’56”
33e M40-44 (33/358)
194e overall (194/1832)
Na afloop was er een finisher shirt en een medaille, maar de mooiste medaille had Fynn voor mij gemaakt :-)