De dag begon eigenlijk behoorlijk relaxed. Ik moest starten om 09:45, dus drie uur eten van tevoren betekende 06:45 ontbijten. Dus om 06:30 eruit. En dat op een zaterdag. Leuke sport, dat triathlon. Wordt over twee weken nog leuker met het NK middenafstand in Didam, met start om 08:30… Maar na een flink bord macaroni had ik alle tijd, dus ik maakte nog mooi even de puzzel in de krant. Tot ik daadwerkelijk weg moest en Fynn eiste dat er nog even gespeeld werd. Daar kon ik geen nee tegen zeggen en toen werd het toch nog haasten…
Eenmaal in Rijssen had ik de wisselzone snel ingericht. De avond ervoor de pedalen nog even gewisseld, want op woensdagavond had ik de sluiting van mijn wielrenschoenen kapot getrokken. Mijn plan was om dan maar “old school” op loopschoenen te gaan fietsen. Twee weken geleden op de achtste in Hengelo Gld. leverde het de snelste fietstijd op, dus wat had ik te verliezen.
Enigszins aan het zicht onttrokken door de hand van Bert-Jan Haarkamp op de voorgrond.
09:45. Start. We hebben een flink drukke baan. Niet lekker, want een of andere gast van Triami Deventer mept me de eerste 50 meter continu op de kuiten. Na bijna 100 meter bij het keerpunt krijg ik dan ook nog eens een volle gulp water binnen terwijl ik inadem en dan verlies ik de aansluiting met de groep voor me. Dat wordt dus 900 meter vechten. Ik zie de mannen voor me ook niet echt ver uitlopen, maar moet dus wel alles alleen doen. Halverwege registreer ik 9’21”, na exact 19 minuten tik ik de kant aan. Ik vergeet bijna dat ik er ook nog uit moet en verder moet. Zonder wetsuit een PR. Kan verdorie nog harder!
De wissel verloopt redelijk voorspoedig. Ik doe wel even sokjes aan, aangezien ik op loopschoenen ga fietsen en die dingen ook nog 10 kilometer aan de voeten moet hebben tijdens het lopen. En aan blaren/schaafplekken heb ik geen zin. Maar toch een redelijke wissel. Eenmaal buiten het parc fermé krijg ik de schoenen niet echt snel in de toeclip pedalen die ik heb gemonteerd. Maar eenmaal in de stijgbeugels kan de inhaalrace beginnen. Overigens valt de zwemtijd me niet eens tegen, want de rest van het veld noteert relatief slechtere zwemtijden dan ik.
Ik voel al snel dat het niet echt super gaat. Souplesse ho maar, vooral werken. Hartslag ook hoger dan gebruikelijk tijdens het fietsen. De eerste twee ronden continu boven de 150. Maar ik werk me gestaag op in de rangschikking, blijf lekker met een bruut tempo mensen inhalen. In de derde ronde krijg ik voor me iemand in het vizier die ook aardig op dreef lijkt. Eind derde ronde heb ik hem te pakken en het blijkt Ronny Leeftink te zijn. Ik rijd niet super veel sneller, waardoor hij weet aan te pikken. In de laatste ronde vind ik het dan nutteloos om te proberen hem eraf te rijden en besluit krachten te sparen voor het lopen. Op de gepaste afstand van 10 meter zak ik uit, neem nog twee keer over en kom zo redelijk fit in de wisselzone.
Met loopschoenen: flitswissel. Ik had gelijk een 30-tal meters. Inmiddels had ik me opgewerkt naar de derde plek in de overall stand, de twee mannen op kop (Edwin Ophof en Arnoud van Garderen) lagen na het zwemmen zo ver voor dat ik die niet meer terug zou zien. Ik dacht dat ik een lekker tempo te pakken had, net als vorig jaar, toen ik 38’10” klokte op de afsluitende 10 kilometer. Maar Ronny wist in de eerste ronde het gat dicht te lopen. In de tweede ronde liepen we lange tijd samen, maar op een gegeven moment moet hij lossen en heb ik gevoelsmatig een goed tempo te pakken.
Ik heb een gat van ongeveer 50 meter, maar schijn bedriegt. Achteraf blijkt dat mijn tempo helemaal niet zo rap was. Ongeveer een halve minuut langzamer per ronde dan vorig jaar. Ook beginnen maagkrampen op te spelen. Mijn vader staat ook langs het parcours en, naast zijn activiteit als huisfotograaf voor Rijssen, informeert hij me dat ik derde lig. Ik denk te kunnen temporiseren, maar tot mijn grote verrassing komt Ronny aan het eind van de derde ronde terug. Ik dacht dat ik hem definitief had afgeschud, maar niet dus. In de laatste ronde twijfel ik of ik mee moet gaan, maar wetende dat hij in een andere leeftijdscategorie meedoet en achter me geen gevaar opdoemt neem ik gas terug en loop relatief rustig naar de finish.
(foto: Sportinbeeld.net)
Daarmee vierde overall (beste resultaat qua klassering ooit in Rijssen) en derde M40+. Maar gemengde gevoelens dus, had gehoopt toch makkelijk een 38’er te kunnen lopen. Want het verschil met de 1u54 van vorig jaar is voornamelijk het lopen. Voor de klassering had het echter niet uitgemaakt. Typisch zo’n wedstrijd waarin klassement belangrijker was dan tijd.
Uitslag kwart triathlon Rijssen:
1 119 Edwin Ophof 01:51:07 M40+
2 107 Arnoud van Garderen 01:53:31 M40+
3 127 Ronny Leeftink 01:56:19
4 125 Erik Lentfert 01:57:05 M40+
5 133 Edward Hertsenberg 01:58:01 M40+
6 141 Ruud Blikman 01:58:12
7 192 Matthijs Imhof 01:58:16
8 121 Tim Zoetebier 01:58:16
9 148 Wilbert Maassen vdBrink01:59:48
10 112 Hinke van Wezep 01:59:56
Volledige uitslagen op de site van Pouw Triathlon Rijssen
Nog een leuke sfeerimpressie van de triathlon hieronder, waarin ik twee keer te zien ben: bij de zwemstart in baan 2, met mijn oranje Step One trisuit en roze badmuts (rond 00:30), en mijn wissel naar het fietsonderdeel komt ook nog even prominent in beeld na ongeveer 00:55.