Progressie op het Lageveld

HOGE HEXEL – Een vreemde eend in de bijt in mijn voorbereiding. Zo mag de Lageveldloop toch wel genoemd worden. Meestal zoek ik mijn wedstrijden op in Noord-Oost Twente, zeg maar Hengelo – Enschede – Oldenzaal en omstreken. In de voorbereiding geef ik echter meerdere wedstrijden en loopjes aan en zo stuitte ik een tijd geleden op de Lageveldlopen van AV Twenterand. Frank vond hem goed in mijn schema passen en zo kon ik op zaterdag 17 maart op de racefiets richting Hoge Hexel of all places. De hartslag was wederom graadmeter, maar ik zette toch een verrassend sterke tijd neer op de 10 kilometer: 37’12”.

Het was allemaal haasten die zaterdag. De volgende dag kregen we bezoek, dus ook de boodschappen moesten allemaal binnen zijn voor de middag. Met start om 14:30 uur was mijn vertrek richting Hoge Hexel op de racefiets om 13:20 dan ook aan de late kant. Er moet per slot van rekening ook nog worden ingeschreven en ik had geen idee hoe lang ik er over zou fietsen. 52 Minuten dus: om 14:15 was ik ingeschreven en kon ik nog snel tien minuutjes inlopen. Maar ach, met die 50 minuten in DT1 had ik natuurlijk al een aardige warming-up achter de rug.

Een week eerder liep ik de laatste Woolderesloop, waar de 15 kilometer werd gewonnen door Geert Tuinstra. Twee jaar geleden kon ik hem nog partij bieden, maar hij loopt momenteel erg sterk en is de man in vorm. Toen ik hem aan de start zag staan was mijn doel ook om achter hem een groepje op te zoeken, zodat ik me aan mijn opdracht kon houden: max DT4. Dat betekent ongeveer hartslag 146. Dat lukt, in eerste instantie achter Erik Fokke (AVT), maar deze moet er al snel af. Ik vervolg mijn weg in gezelschap van Wilco Wolfs en Robin te Wierik, mij beiden onbekend.

                     Doorkomst na ongeveer 2½ kilometer, heerlijk ontspannen lachend een loopje doen (foto: Ronald Mollink)

Na een kleine twee kilometer laat ik me even uitzakken, de hartslag gaat iets omhoog en tikt de 150 aan. Niet de bedoeling, dus ik laat mijn twee metgezellen lopen. Omdat ik ze niet ken verwacht ik wellicht ze in een later stadium nog weer op te pikken. Maar het gaatje wordt langzaam groter. De wedstrijd beslaat twee omlopen van vijf kilometer en na de eerste doorkomst klok ik 18’43”. Niet slecht, zeker omdat ik met de handrem erop loop. Eigenlijk wil ik de tweede ronde harder, maar het schema is streng en schrijft DT4 voor voor de hele wedstrijd.

Het schema is door de progressie nu even heilig voor me en zo houd ik me keurig aan de opdracht. In de tweede ronde loop ik ook niet echt in op de mannen voor mij, Wilco Wolfs loopt zelfs verder uit en het gat met Robin te Wierik blijft ongeveer gelijk. Even omkijkend zie ik achter mij geen bedreiging, dus ik loop lekker door. Eenmaal terug in de buurt van de finish zit ik nog op 35 hoog, wat? Oh ja, er moet nog een lus worden gelopen… maar wel een heel bijzonder gevoel om die tijd weer te zien staan met de finish in zicht.

              Geconcentreerd bezig tijdens de tweede ronde, op weg naar een mooie eindtijd van 37'12" (foto: Ronald Mollink)

Ik besluit toch even aan te zetten en zo finish ik na tien kilometer – als de afstand klopt – na 37’12”. Daarmee liep ik een negatieve split, de tweede vijf kilometer ging in 18'29". Dat begint er weer een beetje op te lijken... Weer ruim een halve minuut sneller dan de vorige keer, en weer op reserve. Zou een 36’er er al in zitten? Misschien moeten we dat binnenkort maar eens testen. Maar eerst komt de Wintertriathlon, en, zoals gezegd, het schema is heilig. Min of meer ;-)

Uitslagen 4e Lageveldloop:

1.     Geert Tuinstra               33’05”
2.     Wilco Wolfs                    35’14”
3.     Robin te Wierik             36’03” 1e M40
4.     Erik Lentfert                 37’12” 2e M40
5.     Bronnie Dodde             37’59” 3e M40

Volledige uitslagen op de site van de Lageveldlopen