Vroeger startte deze cross op het Maatveld en doken we vandaar het Nijreesbos in. Toen Sisu verhuisde naar de Kolthofsingel werd daar een nieuw crossparcours uitgezet achter de Haghoek. Ook leuk, maar toch niet echt hetzelfde. Toen de cross in 2015 weer terugkeerde naar het Nijreesbos was ik dan ook superblij. Echt een zeer mooie omgeving en, niet onbelangrijk, erg selectief qua parcours.
In de tweede ronde blijf ik lekker doorlopen. Ik heb gezelschap van een tweetal lopers die dit tempo goed kunnen volgen. Ik kijk steeds op mijn horloge. Op zoek naar het vier-kilometerpunt. Het punt waar ik harder mag. Niet al te veel harder, maar waar de meesten de rekening gepresenteerd gaan krijgen zal ik een stapje extra kunnen doen. Halverwege de tweede ronde kom ik dan bij kilometer vier. Ik wacht nog even, maar na 4,5 kilometer gooi ik het tempo dan omhoog. Mijn tweede ronde gaat dan in 12’37” en doorkomst halverwege is dan 25’39”. Voor me loopt dan Jacob Wietsma, die ik aan het begin van de derde ronde inhaal. In mijn jeugd bij Sisu ben ik ooit nog eens met hem samen naar een wedstrijd gereden volgens mij.
In die derde ronde kan ik mooi doorversnellen. Geen gekheid, maar lekker tempo gaan lopen zonder tot het gaatje te gaan. Zonder schade aan de spieren toe te brengen. Want dat is een van de bijkomende voordelen van deze manier van lopen: ik heb de afgelopen maanden geen enkele keer spierpijn gehad. Bij LAAC, waar het altijd volle bak trainen was op donderdag, voelde ik dat altijd goed de dag erop. Ik denk absoluut dat ik hierdoor weer een betere atleet word dan ik voorheen was. Rondje drie gaat dan in 12’03”. Weer een halve minuut sneller dan de vorige. En ik blijf nieuwe mikpunten voor me zien.