Eigenlijk was het de bedoeling dan Janneke en de kids ook weer mee zouden gaan. Het evenement was vlak naast een Landal Park, dus dat betekende dat mascotte Bollo de Beer ook op dat park aanwezig moest zijn. Altijd mooi voor de kleintjes. De start was echter om 10:20, dus ik wilde al om 07:30 vertrekken. Dat, gecombineerd met de weersvoorspelling, maakte dat ik alleen richting Doetinchem vertrok. Een ritje van een uur.
Er staat veel wind. In mijn trainingspak op de TT-bike rijd ik het rondje en de vroege wielrenners die ik tegenkom kijken er verbaasd naar. Op de heenweg flink veel wind tegen, op de terugweg staat hij schuin in de rug. Echt soepel gaat het niet, hopelijk gaat dat straks beter. Ik doe er 22 minuten over, in de wedstrijd hoop ik dat dat rond de 15 minuten ligt. Ik heb er een hard hoofd in. Mijn wedstrijdtactiek zal ook anders zijn dan normaal: de looptrainingen gaan weer goed. Ik wil vandaag vooral kijken of ik weer een enigszins normaal looponderdeel neer kan zetten. Dat betekent dat ik rustiger wil fietsen, om dan flink gas te kunnen geven met lopen om te kijken waar ik sta. Daarbij moeten de eerste twee rondjes flink hard en als ik dan nog overheb door in dat tempo. En anders de laatste 5 kilometer lekker uitlopen.
Op weg naar de zwemstart loop ik over het pad naar het strandje en wie kom ik daar tegen? Ja, Bollo! Hij herkent me gelukkig van ons uitstapje in Luxemburg en we begroeten elkaar met een high five. Dit geeft me zo’n boost dat ik me onoverwinnelijk voel op het zwemonderdeel. Vooraan ga ik staan! Er komen echter nog allemaal mensen vanuit het water voor me staan en zo sta ik dan toch op de derde rij. Niet erg, zo lang ik er maar geen last van heb.
Op de eerste rij maken een aantal mensen zich nog flink druk zie ik. Als het startschot valt sprint iedereen het water in en zijn we weg voor 1000 meter zwemmen. Ik zit een beetje in het gedrang, maar merk dat ik sneller zwem dan de mensen links en rechts van me. Ik manoeuvreer me meteen naar de zijkant van het veld en eigenlijk lig ik na een meter of 30 al vrij. Dan begint het concentreren. Op de ademhaling. Op de techniek. En af en toe kijken waar de boei is om me te oriënteren. Het tempo ligt wel wat hoger dan een week eerder in Rheine, er liggen ook meer mensen links van me. Teken dat er overall harder wordt gezwommen. Maar de afstand is natuurlijk ook korter.
Als de boei is bereikt is het in één lijn terug naar het strand. De zwemtrainingen die ik doe hebben me echt een stuk beter gemaakt. En mijn conditie zorgt ervoor dat ik mijn slag makkelijk in dezelfde frequentie vol kan houden. Glijden, doorhalen, elleboogjes hoog…. Ik zwem naar een paar mensen voor me, herstel even in de benen en zwem door naar een groep voor me. Die wil ik ook nog inhalen, maar we zijn dan op ongeveer 25 meter van de kant. Ik blijf achter de man voor me en rust lekker uit in de benen. Als ik vaste grond onder de voeten krijg en het strand opren kijk ik snel op mijn horloge. 15:55! Eindelijk bevestiging in een wedstrijd dat mijn zwemmen steeds beter wordt. Als we tien seconden later over de eerste mat rennen is de officiële tijd helaas net boven de 16 minuten. De man in wiens benen ik in de slotfase lag blijkt clubgenoot Henri Beverdam te zijn. Dan heb ik toch echt wel serieus progressie gemaakt, want een jaar geleden was ik na 25 meter al op een halve baan achterstand gezwommen zeg maar. Ook in de wissel zie ik dat Adri van der Pol van TC Twente net aan het wisselen is, dus daar zit ik ook niet ver achter. Mijn triathlon is nu al geslaagd.
Ik heb het wetsuit vrij snel uit, doe de helm op, startnummer om, fiets uit het rek en gaan. De eerste meters even rustig aan, schoenen aan, maar als ik de bocht heb bereikt en aanzet voor de eerste keer tegen de wind in kan de gaskraan open. En waar ik eerder die ochtend bij het infietsen nog niet vooruit te branden was, daar gaat het nu heel simpel. Hoge trapfrequentie en inhalen maar. Het is een mooi fietsparcours met bochten die snel te nemen zijn. Toch doe ik wel voorzichtig, liever een paar seconden kwijt in een bocht dan een boel seconden door een valpartij.
Voor mij rijdt een triatleet ook een redelijk tempo, maar na de eerste ronde heb ik hem bijgehaald. Nummer 106, Stefan Janssen. Ik ga door en denk hem op achterstand te zetten, maar niet veel later word ik zelf ingehaald. Eerst door 149 (Pelle Biesmeijer) en kort daarop door 62, Auke Rensen. Als Stefan Janssen daarna ook weer voorbij komt zie ik het even aan. Er wordt op zich niet gestayerd. De afstanden worden keurig in acht gehouden en ik blijf er dan ook maar achter. Scheelt toch weer wat energie. Energie die ik kan gebruiken voor het lopen.
In de derde ronde, op het stuk vol tegen de wind in, rijdt Pelle Biesmeijer echter weg. Vanuit vierde positie voel ik me beresterk en bega de vergissing van de dag. Ik rijd eerst naar Stefan Janssen toe, haal in, vervolgens naar Auke Rensen, eroverheen, en door richting Pelle Biesmeijer. Even omkijkend zie ik dat ik ook een gat heb en ik kom op 15 meter op het stuk waar we de wind weer vol in de rug hebben. Dat heeft me wel 5 kilometer gekost, dus hier besluit ik even wat gas terug te nemen. Pelle Biesmeijer heeft dan een voorganger ingehaald die het met de stayerregels minder nauw neemt (oftewel in het wiel gaat zitten). Ik blijf hangen op die 15-20 meter tot we de laatste ronde in moeten. Stefan Jansen haalt me weer in en nu moet ik nog steeds bijkomen van mijn inhaalactie van de afgelopen 5 kilometer. Niet veel later komt ook Auke Rensen er ook weer voorbij en ik besluit in mijn eigen tempo door te rijden.
Dat geintje kost me in die laatste ronde wel een halve minuut, want dat is ongeveer het verschil waarmee beiden voor mij de wissel in gaan. Degene die voor ons reed pikt ook bij de andere twee nog een keer onreglementair aan zie ik, waardoor ik eerst inloop en hij daarna weer bij me wegfietst. Waar is de jury als je hem nodig hebt. Wat ik op dat moment niet wist is dat we met dit viertal om plek drie overall aan het strijden zijn. Alleen Eddy Lamers en Guido Gosselink zijn nog vooruit.
In de tweede wissel offer ik nog enkele kostbare seconden op door sokken aan te trekken. Ongeveer 20 tellen kost dit schat ik in. Maar het scheelt me een boel blaren, dus wat maakt het uit. Het gaat toch al veel beter dan ik vooraf had kunnen denken. Ik breng mijn loopplan ten uitvoer en gooi er meteen een lekker tempo in, dat ik wel tien kilometer vol denk te kunnen houden. De achillespees protesteert niet. En in mijn gedachten doe ik alsof het een vijf kilometer wedstrijd is, om het rondje psychologisch iets beter te kunnen behappen. Ik ging als zevende overall de wissel in, voor mij zie ik twee man lopen die niet harder gaan: Stefan Janssen en Pelle Biesmeijer. De andere twee zijn uit zicht. Bij het ingaan van de eerste loopronde zie ik opnieuw mijn goede vriend Bollo langs de kant staan. Een nieuwe high-five volgt. Inmiddels ben ik op mijn voorganger aan het inlopen. Stefan Janssen haal ik eind tweede ronde in en dan is het meteen erop en erover.
Bij het ingaan van de derde ronde komt net voor mij een meisje uit de jeugdtriathlonserie het parcours op. Die heeft er een flinke versnelling opzitten. Ik volg dat tempo maar en merk dat dat steeds makkelijker gaat. Op enig moment haal ik dan maar in, het tempo blijkt achteraf inderdaad in te zakken zie ik aan de rondetijden. Maar op dat moment vind ik het eigenlijk wel best. Het gaat hartstikke lekker en ben blij dat ik weer een fatsoenlijke run neer kan zetten. Had ik vorige week moeten doen, dan was mijn PR eraan gegaan op de OD.
Na die derde ronde is het meisje er weer af om te finishen en ik mag nog een rondje. De vermoeidheid begint wel een beetje toe te slaan, maar het feit dat ik in de laatste ronde zit motiveert ook wel weer genoeg om niet geheel freewheelend naar de finish te gaan. Ik haal dan nog de eerste dame in, die dan een ronde achter ligt. Op het laatste stuk zet ik toch nog even aan, volgens mij zit mijn tijd in de buurt van de 2 uur. Misschien dat ik er nog onder kan met een beetje goede wil. Uiteindelijk finish ik dan als 6e overall in 2h00’29”. Echt ver, ver, heel ver boven verwachting dit. Dus overbodig om te zeggen dat ik erg tevreden ben. Een superleuke wedstrijd en ja, ook dit is weer een aanrader voor de toekomst!
Uitslagen 33e Stroombroek Triathlon: