Na Fynn op de heenweg bij de schoonouders te hebben langsgebracht kon ik vrij vlot beginnen met inlopen. De benen voelden goed, alhoewel ik vanmiddag wel een bezoek aan de fysio heb gebracht. De inspanning van gisteravond heeft een flinke verharding in de kuit opgeleverd en dit was behoorlijk pijnlijk. Een pittige massage werd vergezeld van het advies "geen al te zware inspanning leveren, beter nog: niet meedoen" maar dat was uiteraard aan dovemansoren gericht. Een goede lik Biofreeze erop en ik voelde niets meer ;-)
De eerste van drie ronden gaat dan ook erg makkelijk en ik sla meteen al een flink gat. Mijn concurrent van vorig jaar, Martin Veenhuizen, fietst voor en geeft nog wat aanwijzingen. Ontspannen lopen. Dat probeer ik, het gaat lekker. Na anderhalve ronde stokt het tempo echter. De snelheid zit er dus nog wel, positief. Ik heb de laatste tijd ook aardig wat duur gedaan met twee keer in 1 week de Pickmäijer route, al goed voor zo'n 50 kilometer. Positief. Maar tempoduur heb ik nauwelijks getraind. En hetzelfde euvel als een dag eerder tijdens de aquathlon speelde me parten: na een tijdje kan ik het hoge tempo gewoon (nog) niet vasthouden. Niet erg, ik weet nu gewoon waar op getraind moet worden. Wel vreemd dat ik als voormalig baanatleet nu het lopen even als minste onderdeel van de triathlon moet beschouwen...
Ik ga er na de start meteen vandoor om de loopbenen te testen (eigen foto)
Aardig wel dus, want Ben en Ingrid heb ik voor het viaduct al ingerekend. Marten van der Veen hangt inmiddels al in mijn wiel, ik zet koers naar de drie mannen voor ons: Richard van Diesen rijdt samen met Jan Wullink, verder daarvoor rijdt Hans Dat die een snelle wissel verzilverde met de koppositie. Op het rechte stuk passeer ik vervolgens Richard en Jan, die hun wagentje ook maar aan mijn treintje haken. En na iets meer dan 1 ronde heb ik Hans ook te pakken.
Ik probeer enkele malen wel aan te zetten, flink door te trekken bergop, aanzetten na de bocht, af en toe pak ik een gaatje maar ik mis de explosiviteit om echt weg te kunnen rijden. Alleen Jan neemt echt een paar keer over, het meeste fietswerk komt op mijn conto. Niet erg, vind ik wel lekker. En achteraf hoorde ik dat een aantal het flink moeilijk hadden, dus dat geeft de burger weer moed.
De achtervolging inzettend na mezelf tegen te zijn gekomen op de eerste run (foto: Margot Oude Wolbers)
Aangezien ik de aansluiting kwijt ben loop ik de laatste twee loopronden maar een beetje behoudend uit, als ik hard zou kunnen doorakkeren word ik misschien nog vierde. Ook zo'n positie van niks. En van achter mij heb ik ook niets meer te vrezen, dus het is goed zo. Op de foto hiernaast ben ik zojuist aan mijn eerste loopronde begonnen, looptechnisch ziet het er al minder fraai uit. Ook qua gewicht zit ik toch nog steeds ruim 5 kilo zwaarder dan ik vorig jaar was. Met name lopend heb ik daar toch wel last van en op langere afstanden doet dit het tempo geen goed.
Conclusie: ik weet waar ik aan moet werken. Als ik voor het podium had willen gaan, had ik behoudender moeten lopen en had ik meteen vanuit het parc fermé wellicht al op de fiets het verschil kunnen maken. Maar dat wilde ik niet, ik wilde juist mijn loopvorm testen. En daar heb ik een duidelijk antwoord op gekregen... Op naar de triathlon!
De laatste run met tegenzin afwerkend (foto: Margot Oude Wolbers)
1. Richard van Diesen 34:56
2. Hans Dat 35:03
3. Jan Wullink 35:18
4. Marten van der Veen 35:46
5. Erik Lentfert 36:07
6. Arjo Spans 37:07
7. Jos Keulstra 37:10
8. Melis Jan Gilde 37:16
9. Dick Ramerman 37:20
10. Ben Platier 37:37
Stand TTT na 3 onderdelen:
1. Richard van Diesen
2. Marten van der Veen 3:18
3. Jan Wullink 3:35
4. Erik Lentfert 3:51
5. Jos Keulstra 5:48
6. Henk Knol 5:49
7. Stephan Hulst 6:51
8. René Vos 6:59
9. Albert Rosendahl 7:23
10. André Gorter 8:24
Uitslag senioren:
1. Pim de Kok 32:04
2. Jan-Roelf Heerssema 32:08
3. Gerben Schreurs 32:11
4. Bert-Jan Haarkamp 32:19
5. Eddy Lamers 32:20
Volledige uitslagen op de site van de Twentse Triathlon Tour