OOTMARSUM - De Gibo OLC Loop is voor mij een van de leukere wedstrijden in de regio. Een van de redenen is het parcours, een leuk stratenparcours door het pittoreske Ootmarsum. Daarnaast de gemoedelijkheid van dit plaatsje en het feit dat ik hier in een grijs verleden het geel-blauw van de lokale volleybaltrots Set-Up'65 heb verdedigd. En toen ik zo'n twee jaar geleden voor het eerst na mijn come-back in de hardloopsport weer een vijf kilometer liep, liep ik die in deze wedstrijd. En destijds ook meteen onder de 18 minuten, in 17'51". Positieve gevoelens overheersen, dus toen Han Vaalt van Step One me benaderde om namens het Step One team deel te nemen hoefde ik me geen moment te bedenken.
Een tijd onder de 18 minuten zit er nog niet in, die illusie had ik me vooraf niet gemaakt. De vraag was waar ik wél stond. Want recentelijk had ik alleen wedstrijden gelopen in een zeer recreatief tempo, inclusief de Wooldereslopen en de Halve van Enschede. De tijden op de baantrainingen gingen gestaag naar beneden en daar kon ik merken dat het met de snelheid wel aardig zit. Alleen de combinatie inhoud/duurvermogen/gewicht zorgen ervoor dat ik toch nog steeds op mijn tellen moet passen. En niet moet forceren. De donderdag voor de wedstrijd liep ik 800 meters in 2'47" en trainer Herman Moelard deelde me daarop mee dat een tijd van rond de 18'30" toch zeker mogelijk moest zijn in de huidige conditie.
Een tijd onder de 18 minuten zit er nog niet in, die illusie had ik me vooraf niet gemaakt. De vraag was waar ik wél stond. Want recentelijk had ik alleen wedstrijden gelopen in een zeer recreatief tempo, inclusief de Wooldereslopen en de Halve van Enschede. De tijden op de baantrainingen gingen gestaag naar beneden en daar kon ik merken dat het met de snelheid wel aardig zit. Alleen de combinatie inhoud/duurvermogen/gewicht zorgen ervoor dat ik toch nog steeds op mijn tellen moet passen. En niet moet forceren. De donderdag voor de wedstrijd liep ik 800 meters in 2'47" en trainer Herman Moelard deelde me daarop mee dat een tijd van rond de 18'30" toch zeker mogelijk moest zijn in de huidige conditie.
Vlak na het startschot, niet te gek weggaan en eerst even de kat uit de boom kijken (foto's: OLC'93 / Paul Eertman)
Zo bereidde ik me voor op een start op de 5 kilometer. Bij aankomst in Ootmarsum bleek echter dat Han mij voor de dubbele afstand had ingeschreven. Niet echt mijn planning, maar in het kader van heel blijven en rustig aan doen geen slecht scenario. Daarnaast had ik me bedacht dat ik altijd nog na twee ronden kon stoppen als ik niet verder wilde dan de eerder geplande 5 kilometer. Het startschot stond gepland om 12 uur, maar een fikse hagelbui gooide tijdelijk roet in het eten. Daardoor gingen we een kleine vijf minuten later echt van start en ik besloot niet te voortvarend te starten.
Lekker volgend zocht ik mijn plek in het veld en na ongeveer 500 meter zocht ik aansluiting bij trainingsgenoot Ben Platier, die de 5 kilometer liep. Op dat moment was ik in mijn hoofd begonnen aan een 10 kilometer, maar ik wilde nu toch wel eens weten hoe ik er werkelijk voor stond. Na 1 kilometer was de verbazing mijnerzijds dan ook groot toen we in 3'30" doorkwamen. Ik verwachtte niet dat tempo nog 9 kilometer vol te houden, maar op dat moment voelde het gek genoeg nog steeds als inhouden en lopen met de rem er op. Rennend door de straten van Ootmarsum werden de eerste (te) snelle starters al weer ingerekend. Daaronder uiteraard niet teamgenoot Casper Koelma, Michiel Snuverink, Arnold Klieverik en een blik Belgen dat weer door plaatselijk coryfee Harry uit het Broek was opengetrokken: die mannen openden in een straf tempo en werden niet meer weer gezien.
Zo bereidde ik me voor op een start op de 5 kilometer. Bij aankomst in Ootmarsum bleek echter dat Han mij voor de dubbele afstand had ingeschreven. Niet echt mijn planning, maar in het kader van heel blijven en rustig aan doen geen slecht scenario. Daarnaast had ik me bedacht dat ik altijd nog na twee ronden kon stoppen als ik niet verder wilde dan de eerder geplande 5 kilometer. Het startschot stond gepland om 12 uur, maar een fikse hagelbui gooide tijdelijk roet in het eten. Daardoor gingen we een kleine vijf minuten later echt van start en ik besloot niet te voortvarend te starten.
Lekker volgend zocht ik mijn plek in het veld en na ongeveer 500 meter zocht ik aansluiting bij trainingsgenoot Ben Platier, die de 5 kilometer liep. Op dat moment was ik in mijn hoofd begonnen aan een 10 kilometer, maar ik wilde nu toch wel eens weten hoe ik er werkelijk voor stond. Na 1 kilometer was de verbazing mijnerzijds dan ook groot toen we in 3'30" doorkwamen. Ik verwachtte niet dat tempo nog 9 kilometer vol te houden, maar op dat moment voelde het gek genoeg nog steeds als inhouden en lopen met de rem er op. Rennend door de straten van Ootmarsum werden de eerste (te) snelle starters al weer ingerekend. Daaronder uiteraard niet teamgenoot Casper Koelma, Michiel Snuverink, Arnold Klieverik en een blik Belgen dat weer door plaatselijk coryfee Harry uit het Broek was opengetrokken: die mannen openden in een straf tempo en werden niet meer weer gezien.
Ik liep dus lekker die eerste ronde en kon goed het spoor van Ben Platier volgen. Na een stuk onverhard parcours rekenden we Aschwin Kruders in (zie foto links) om daarna door te lopen heuvelop richting doorkomst ronde 1. Die doorkomst ging in 9'13", dus een tijd van 18'30" lag zeker binnen de mogelijkheden: zeker als tussentijd, aangezien ik nog steeds van zins was om op dat moment een 10 kilometer te voltooien.
In het gedeelte dat licht dalend afloopt merkte ik dat ik moeite kreeg het tempo van Ben te volgen. Ik liet een klein gaatje vallen, ook met het oog op de afstand die ik nog steeds wilde lopen (10). Na 3½ kilometer begonnen mijn benen dan te protesteren. Een gevolg van duurlopen die in een gezapig tempo gaan en baantrainingen die wel op tempo gaan, maar relatief kort zijn. Kortom, ik mis tempohardheid. Ineens ging mijn ademhaling (en dus ook mijn hartslag) flink omhoog en ik begon te hijgen als een postpeerd. Daarbij liep vanaf dat moment de weg ook weer licht omhoog, wat niet echt hielp. Daardoor zette ik mijn plan voor een 10 kilometer heel snel in de spreekwoordelijke ijskast en werd het doel gewijzigd in het voltooien van een acceptabele halve afstand.
Grappig trouwens hoe snel je referentiekader en doel kan wijzigen. Maar in dit geval was het doel met om de wedstrijd met een positief gevoel af te sluiten en dat zat er met een 5 kilometer zeker in. Hoe ik een 10 kilometer uiteindelijk zou beëindigen durf ik vanaf deze stoel, een week later, nog steeds niet in te schatten. Waarschijnlijk rond de 39 minuten.
In het gedeelte dat licht dalend afloopt merkte ik dat ik moeite kreeg het tempo van Ben te volgen. Ik liet een klein gaatje vallen, ook met het oog op de afstand die ik nog steeds wilde lopen (10). Na 3½ kilometer begonnen mijn benen dan te protesteren. Een gevolg van duurlopen die in een gezapig tempo gaan en baantrainingen die wel op tempo gaan, maar relatief kort zijn. Kortom, ik mis tempohardheid. Ineens ging mijn ademhaling (en dus ook mijn hartslag) flink omhoog en ik begon te hijgen als een postpeerd. Daarbij liep vanaf dat moment de weg ook weer licht omhoog, wat niet echt hielp. Daardoor zette ik mijn plan voor een 10 kilometer heel snel in de spreekwoordelijke ijskast en werd het doel gewijzigd in het voltooien van een acceptabele halve afstand.
Grappig trouwens hoe snel je referentiekader en doel kan wijzigen. Maar in dit geval was het doel met om de wedstrijd met een positief gevoel af te sluiten en dat zat er met een 5 kilometer zeker in. Hoe ik een 10 kilometer uiteindelijk zou beëindigen durf ik vanaf deze stoel, een week later, nog steeds niet in te schatten. Waarschijnlijk rond de 39 minuten.
Daarom probeerde ik de wedstrijd zo goed mogelijk uit te lopen. Het gebrek aan tempohardheid en duurvermogen deed zich gelden, want in de laatste anderhalve kilometer verloor ik toch zo'n 100 meter op Ben. En het oplopende parcours begon er ook in te hakken, daar zat ik niet nog twee rondjes op te wachten. Ik was dan ook blij na twee ronden mijn wedstrijd te mogen beëindigen. Op een 10 kilometer startnummer, dat dan weer wel. Dus in de officiële einduitslag was ik niet terug te vinden. Maar de uitslag bekijkend vond ik dat ik het niet eens zo slecht had gedaan gezien mijn fysieke conditie: 18'42" en daarmee 11e, en slechts 22 seconden achter de nummer vijf. Dus weer even doortrainen, kilootje of zeven eraf... en dan moet ik toch weer aardig mee kunnen doen!
Uitslagen GIBO OLC Loop:
1. Arnold Klieverik 16'26"
2. Arne Agten (BEL) 16'54"
3. Edward Hertsenberg 17'18"
4. Bjorn Wessels 17'59"
5. Anton ter Elst 18'20"
11. Erik Lentfert 18'42"
dames:
1. Lesley Smit 20'59"
10 kilometer
1. Ronny Agten (BEL) 32'57"
2. Casper Koelma 33'20"
3. Michiel Snuverink 33'48"
4. Peter Kelchtermans (BEL) 34'58"
5. Maik Voppen 35'56"
dames:
1. Gea Siekmans 42'50"
Uitslagen GIBO OLC Loop:
1. Arnold Klieverik 16'26"
2. Arne Agten (BEL) 16'54"
3. Edward Hertsenberg 17'18"
4. Bjorn Wessels 17'59"
5. Anton ter Elst 18'20"
11. Erik Lentfert 18'42"
dames:
1. Lesley Smit 20'59"
10 kilometer
1. Ronny Agten (BEL) 32'57"
2. Casper Koelma 33'20"
3. Michiel Snuverink 33'48"
4. Peter Kelchtermans (BEL) 34'58"
5. Maik Voppen 35'56"
dames:
1. Gea Siekmans 42'50"
RSS Feed
