Vooraf had ik er dus weinig vertrouwen in. In plaats van de trainingsuren van 5-7 naar 10 in de week op te schroeven (zoals ze op de schema's richting Ironman 70.3 in Mallorca stonden aangegeven) ging het aantal trainingsuren naar 2-3 per week. Als ik zin had. Uiteraard kan dat niet ongestraft. De rekening kreeg ik in de Slangenbeekloop al gepresenteerd en het is dat ik me had ingeschreven, anders had ik deze loop helemaal geskipt. Ik besloot daarom maar lekker helemaal achteraan te starten en rustig aan te doen.
Dat was overigens ook weer het andere uiterste, want helemaal achteraan startend ligt het tempo nou niet bepaald hoog. Zeg maar schrikbarend laag. Plus dat het zo'n driekwart minuut duurde voordat ik überhaupt de startlijn was gepasseerd na het startschot. De eerste kilometer was vervolgens lekker slalommen, inhalen in de berm en ga zo maar door. Maar na die eerste kilometer komt er dan eindelijk wat meer ruimte om een lekker duurloop 2 tempo op te pakken.
De eerste 45 seconden niet meetellend (toen ik feitelijk echt aan mijn 10 kilometer begon) loop ik de eerste kilometer in 4'37". Daarna komt er dus meer ruimte en kan het tempo wat omhoog naar 4'24" en vervolgens gaat kilometer drie in 4'16". Daarna volgen drie kilometers rond de 4'10". Het gaat helemaal lekker en vanaf kilometer zes besluit ik het gas erop te gooien met het doel kilometers onder de 4'00" te gaan lopen. Kilometer zeven gaat in 4'05" en op dat moment passeer ik Martijn Slagers. Ik sprak Martijn nog voor de wedstrijd, en gaf toen aan dat hij de eerste loop een PR had gelopen van 44 laag. Dus op het moment dat ik passeer roep ik:"He Martijn, PR lopen?" Martijn haakt aan en weet het tempo van 4'05" ook op te pikken. Game on!
We nemen de brug over de A35 en halen vervolgens de een na de ander in. Sommigen proberen aan te haken, maar we hebben goed de sokken er in. Ik verbaas me zelfs over het feit dat Martijn dit tempo ogenschijnlijk makkelijk volhoudt. Als hij dit vanaf het begin loopt moet er nog een veel snellere tijd in zitten. Wat wel duidelijk is, is dat we zijn PR aan gort gaan lopen. Dat liep hij drie weken eerder, 44'21" en als ik het tempo nu zo inschat moeten we ergens rond de 43 minuten gaan finishen. Dat is lastig te bepalen omdat ik bij de start eerst die driekwart minuut moest wachten voordat ik kon gaan lopen.
Eenmaal binnen de laatste kilometer moedig ik Martijn nog maar eens aan. De streep komt steeds dichterbij en eenmaal de laatste bocht door komt de klok in zicht. En verdomd! Hij staat nog in de 42 minuten. Dus nogmaals een aanmoediging en ik geef het goede voorbeeld door de sprint in te zetten. En te benadrukken dat hij onder de 43 minuten gaat finishen. En zo geschiedde. Een fraaie versnelling brengt Martijn op 42'53", ik klok 42'54" (netto: 42'10") en kan tevreden terugkijken op geslaagd haaswerk. Uiteraard niet voor niets: 's middags staat het Kapellenfestival in Oldenzaal op de planning en daar zal mijn haaswerk worden uitbetaald door Martijn in goudgeel gerstenat.