LOSSER - Een van de oudste crossen van Twente. En zeker de mooiste: de Dinkelcross in Losser. Ieder seizoen in maar liefst drie uitvoeringen: de eerste in november, dan vlak voor de kerst de tweede (tegenwoordig tevens Twents Cross Kampioenschap) en in februari de afsluitende cross. Een mooi en gevarieerd parcours, goede organisatie, kortom: zo crossen wij de winter door! Uiteraard stond het bij mij weer in het teken van hartslagzones en trainingsopbouw.
De aanloop richting deze eerste Dinkelcross 2011-2012 was overigens verre van optimaal. Ik volg trouw de trainingsschema's van Frank Heldoorn, maar dinsdag 1 november werd ik ziek. Een verkoudheidje dacht ik, maar nadat ik 's middags naar huis was gegaan werd het alleen maar erger. Ik was de gehele week uitgeschakeld en toen ik op zondag 6 november naar Seoul (Korea) vertrok voor het werk was ik nog steeds niet volledig hersteld. De loopschoenen zaten wel in de koffer en in het hotel was een fantastische gym aanwezig; daardoor heb ik in Seoul toch nog 1 training af kunnen werken. Maar de echte hervatting van het trainingsschema kwam daarom pas een dag voor de wedstrijd in Losser, daags na mijn terugkomst uit Korea.
De opdracht lag een beetje in het verlengde van mijn vorige wedstrijd: op de fiets heen en terug, tussendoor een wedstrijdje lopen in vooraf gedefinieerde hartslagzones. Voor het fietsen kwam dat neer op de vetverbrandingszone, HFmax 108, en de wedstrijd mocht de eerste drie kilometer in 134-144 en daarna 145-152. Bij een temperatuur van -4ºC viel dat fietsen overigens niet mee. Koude handen en oren op de fiets... maar na een veertigtal minuutjes was ik dan in Losser. Even kort inlopen en zorgen dat ik op tijd bij de start ben, want dat ging vorig jaar na een bezoek aan het toilet mis.
De aanloop richting deze eerste Dinkelcross 2011-2012 was overigens verre van optimaal. Ik volg trouw de trainingsschema's van Frank Heldoorn, maar dinsdag 1 november werd ik ziek. Een verkoudheidje dacht ik, maar nadat ik 's middags naar huis was gegaan werd het alleen maar erger. Ik was de gehele week uitgeschakeld en toen ik op zondag 6 november naar Seoul (Korea) vertrok voor het werk was ik nog steeds niet volledig hersteld. De loopschoenen zaten wel in de koffer en in het hotel was een fantastische gym aanwezig; daardoor heb ik in Seoul toch nog 1 training af kunnen werken. Maar de echte hervatting van het trainingsschema kwam daarom pas een dag voor de wedstrijd in Losser, daags na mijn terugkomst uit Korea.
De opdracht lag een beetje in het verlengde van mijn vorige wedstrijd: op de fiets heen en terug, tussendoor een wedstrijdje lopen in vooraf gedefinieerde hartslagzones. Voor het fietsen kwam dat neer op de vetverbrandingszone, HFmax 108, en de wedstrijd mocht de eerste drie kilometer in 134-144 en daarna 145-152. Bij een temperatuur van -4ºC viel dat fietsen overigens niet mee. Koude handen en oren op de fiets... maar na een veertigtal minuutjes was ik dan in Losser. Even kort inlopen en zorgen dat ik op tijd bij de start ben, want dat ging vorig jaar na een bezoek aan het toilet mis.
Start van de 7,5 kilometer, met in met midden de latere winnaar Steven Mengels en ik op links (foto: Peter Wrekenhorst)
Direct vanaf de start gaat Steven Mengels er vandoor. Normaal gesproken zou ik proberen mee te gaan, maar ik wil me strikt aan de opdracht proberen te houden. Al zal dat met de stijging en daling op sommige stukken lastig worden besef ik. Ik kom in een groepje van drie te lopen met Matt Evers en Stephan Bos. Ik probeer de hartslag te monitoren, maar wil deze twee ook niet laten lopen. Als het me iets verderop niet snel genoeg gaat, ga ik er vervolgens voorbij. Matt Evers probeert nog even te volgen, maar ik heb al snel een gaatje.
In tweede positie, kort achter me Matt Evers (foto: Peter & Nicole Beernink)
In tweede positie, kort achter me Matt Evers (foto: Peter & Nicole Beernink)
Vanaf ronde twee mag ik een hartslagzone hoger en zou het tempo dan iets mogen opschroeven. Omdat ik weinig heb kunnen trainen en in Seoul een spiertje in mijn kuit heb verrekt op de loopband neem ik echter geen risico: ik verkies om op safe te blijven lopen en handhaaf eigenlijk dezelfde zone als in ronde 1. Aangezien ik een aardig gaatje heb en de koploper uit zicht is, is de noodzaak ook niet aanwezig. Zo soleer ik redelijk constant naar de tweede plek (rondes 10'10", 10'31", 10'39").
Op weg naar zilver, langs de Dinkel (foto: Peter & Nicole Beernink)
Op weg naar zilver, langs de Dinkel (foto: Peter & Nicole Beernink)
Met een eindtijd van 31'20", gelopen in zones en op reserve, was ik dan ook bepaald niet ontevreden. Zeker gezien de voorgeschiedenis van de afgelopen twee weken. En het feit dat ik de hartslagband niet helemaal lekker op lengte had. Hij zakte telkens af en heb hem tijdens het lopen wel minstens tien keer lopen ophijsen. Ter vergelijking: vorig jaar liep ik slechts 50 seconden sneller (maar toen had ik de start gemist). De snelste 10 km heb ik hier in 38'20" gelopen, dat zijn rondjes 9'35". Dus volle bak per ronde een minuutje sneller lopen... als ik dat bij de derde Dinkelloop in februari weer zou kunnen dan ben ik klaar voor het nieuwe triathlonseizoen!
Uitslagen 1e Dinkelcross:
7,5 kilometer
1. Steven Mengels TION 28'18"
2. Erik Lentfert LAAC Twente 31'20" (1e M40)
3. Matt Evers Losser 31'57"
10 kilometer
1. Caimin Stevens LG Aart Stigter 37'16"
2. Arnold Klieverik LAAC Twente 37'26"
3. Marcel Klamer LAAC Twente 38'22" (1e M50)
Alle uitslagen op de site van AV Iphitos
Uitslagen 1e Dinkelcross:
7,5 kilometer
1. Steven Mengels TION 28'18"
2. Erik Lentfert LAAC Twente 31'20" (1e M40)
3. Matt Evers Losser 31'57"
10 kilometer
1. Caimin Stevens LG Aart Stigter 37'16"
2. Arnold Klieverik LAAC Twente 37'26"
3. Marcel Klamer LAAC Twente 38'22" (1e M50)
Alle uitslagen op de site van AV Iphitos
RSS Feed
