In verband met de ernstige weersvoorspellingen, sneeuwstormen, blizzards, sneeuwjacht en weet ik het wat voor vaktermen de laatste dagen voorbij kwamen, besloot ik bijtijds naar Aalten af te reizen. De start was om 12:00 uur en eigenlijk was er op de heenweg nog geen vuiltje aan de lucht. De rit verliep vlot en om 11:15 parkeerde ik mijn karretje in het naastgelegen weiland, naast het parcours op de "Ringkampsbulten".
"Ringkampsbulten", waar moeten we daarbij aan denken? Het was in ieder geval een fraai parcours. Aangezien dit perceel geheel omgeven werd door weilanden wekte het de indruk dat het ooit een kunstmatig aangelegd bos is geweest, met daarin de nodige venijnige bulten (klimmetjes is een te groot woord). Verder was het volledige parcours bedekt onder een fraai wit winters landschap. In het bos was de ondergrond hard, maar de stukken in het weiland ernaast was andere koek: hier zakte je tot je enkels weg in de sneeuw. De vraag was dus op welk schoeisel van start te gaan. Aangezien ik last had van een ingegroeide teennagel durfde ik geen 10km aan op spikes, dus gokte ik na het inlopen om gewoon op mijn trainingsschoenen, de Saucony Triumph 6, van start te gaan.
Aangezien de wedstrijd voor de Masters en senioren tegelijkertijd van start gaan was het na het startschot aanvankelijk volgen. Bij de senioren leek het al snel een strijd te worden tussen Koen Vossers (Hanzesport), Shayne Rookhuyzen (Veluwe), Jeroen Reintjes (Atletico) en Ruud van der Wal (AV'34). In mijn categorie hadden slechts weinigen de trip naar Aalten gewaagd vanwege het weeralarm en zag daar in Nico de Vries (Isala Kampen) mijn belangrijkste concurrent. Dat was dus ook de man waarop ik mij zou gaan richten.
Bij de wedstrijden in oktober (Biddinghuizen) en november (Apeldoorn) was ik Nico twee maal ruimschoots voorgebleven. Mijn verbazing was dan ook groot dat hij de derde wedstrijd in Dronten had weten te winnen. Ofwel had hij vorderingen gemaakt, of de concurrenten hadden minder gelopen. Vandaag zou ik wellicht het antwoord op die vraag krijgen. Na de start vormde zich snel een afscheiding, de genoemde vier bij de senioren sloegen al snel een gat. Daarachter een tweede groep die werd aangevoerd door o.a. Luis Pearson van NOP. Verder in die groep Patrick Kuijken en Ruben Postma van Athlos en ook Nico de Vries ging in die groep mee. Ik pakte ook een vlot tempo om te zorgen niet te veel terrein te verliezen, maar het tempo voor me was me wel wat te gortig. In mijn gezelschap Jan Groot van Spurt '88 uit Hardenberg, maar na een halve ronde moest hij lossen. Na doorkomst van de eerste van vier ronden had ik ongeveer een achterstand van 100 meter op Nico.
Ik zag dat mijn concurrent Nico in de tweede ronde de aansluiting verloor met de rest van de groep. Zelfs zodanig, dat ik vrij vlot begon in te lopen op hem. Uiteraard gaf dit moed en ik liep nog steeds lekker ontspannen, ondanks het feit dat de stukken in het weiland me de nodige kracht kostten zo zonder spikes. Op 3/4 van de tweede ronde had ik Nico te pakken en ik dacht: er op en er over. Het verschil in tempo was echt behoorlijk. Hij klampte echter aan en ik dacht nog, dat houdt hij echt geen twee ronden vol. Dus ik begon lekker door te trekken en op twee bultjes heb ik nog even een versnelling geplaatst in een poging hem los te lopen. Hij wist echter steeds het gat weer vrij vlot te dichten en ook in de derde ronde kon ik hem niet los schudden.
Waar ik echter geen rekening mee had gehouden was dat de zwaarte van het parcours, de harde koude tegenwind in het weiland en de sneeuw mijn krachten ook behoorlijk hadden gekraakt. Toen we de laatste ronde in gingen liep ik nog steeds op kop, maar echt van harte ging het niet meer. De krachten vloeiden weg uit mijn bovenbenen en het leek alsof Nico het voelde, want op de eerste helling zette hij aan en sloeg een gaatje. Ik had op dat moment niet meer de kracht om deze demarrage te beantwoorden. En of dat nu aan het schoeisel lag, of aan het feit dat ik niets had gegeten, ik moest gewoon passen op dat moment. Ik probeerde verder niet te verslappen en mijn eigen tempo te handhaven, mocht hij toch nog weer terug vallen dat ik dan opnieuw terug kon komen. Dit gebeurde echter niet helaas. Op dat moment was ik eigenlijk het meest blij dat ik aan mijn laatste ronde bezig was, mijn benen deden echt zeer door de variatie in het parcours en de zware omstandigheden.
Het gat werd uiteindelijk niet veel groter, maar toch een kleine tachtig meter die ik niet meer goed kon maken. Maar waar ik in 1989 al eens op het podium stond van de oostelijke crosscompetitie, was het mij in die jaren nooit gelukt om tijdens het officiële oostelijke crosskampioenschap een medaille te pakken. Liep ik alle wedstrijden goed en net dat ene kampioenschap bagger. Dus echt ontevreden kon ik na afloop niet zijn met mijn zilveren plak: het was wel de eerste keer op het oostelijke podium tijdens een officieel kampioenschap! Nu nog proberen mijn klassering in het klassement vast te houden en daar ook een podiumplek af te dwingen tijdens de laatste cross op 13 februari in Heerde. Op carnavalszaterdag, dus ik laat hiervoor als rascarnavalist, kadolster- en boeskoolmenneke speciaal het openingsfeest op vrijdag schieten...
Uitslagen Gelders/Overijssels Kampioenschap cross:
Senioren
1. Koen Vossers Hanzesport 30'22"
2. Jeroen Reintjes Atletico'73 30'41"
3. Shayne Rookhuyzen AV Veluwe 30'49"
M35+
1. Nico de Vries Isala'96 33'49"
2. Erik Lentfert LAAC Twente 34'05"
M40+
1. Maurice Winterman AV Veluwe 32'35"
2. Paul de Brie Phanos 33'00"
3. Jan van den Broek Daventria 34'25"
M Korte cross
1. Caimin Stevens Loopgroep Aart Stigter 15'10"
2. Dirk-Jan Demkes De Liemers 15'16"
3. Ronald Kleine Koerkamp Hanzesport 15'56"