Als ik de voorbereiding van anderen hoor met betrekking tot de Halve, met trainingsomvang van 90-100 km per week, heb ik het nog niet eens zo gek gedaan. Eigenlijk heb ik gewoon mijn hersteltrainingen vastgehouden en zit pas sinds een week of drie weer echt goed in mijn oude trainingsopbouw. Waarbij tempo's op 1000 meter bv. weer makkelijk in 3.30 gaan. Het kostte allemaal steeds minder moeite, teken dat de vorm groeiende is. Maar wel met schema's zoals ik daarvoor ook trainde, voor 10 km wedstrijden, ik kom aan 40-50 trainingskilometers per week. Daarmee loop ik vrij soepel zo'n 15 km in Hengelo mee uit, maar een Halve is toch andere koek. Dus qua duur heb ik de afstand wel wat onderschat.
Daarnaast had mijn werkgever PANalytical aan deze loop een sponsoractie voor het goede doel verbonden. Vele collega's hadden zich op de diverse afstanden ingeschreven en haalden hier en passant tevens geld mee op voor KWF Kankerbestrijding. Dus ik zou de 21.1 kilometer niet louter voor mezelf volbrengen!
Zondagochtend, 25 april 2010. De start is om 12:00 uur, dus ik stap om 10:45 op de fiets richting Enschede. In mijn trainingspak vond ik het al warm en eenmaal de tas en fiets geparkeerd wordt dat gevoel alleen maar erger. Na het inlopen en de oefeningen is het vlak voor twaalven en ik ga startvak A in, waar zowat iedereen zich al heeft verzameld. Voor het ongeluk had ik 1.17-1.18 als richttijd opgegeven, vandaag ben ik tevreden als ik onder de 1.20 weet te lopen. Met mij nog een flink aantal lopers met diezelfde doelstelling zo blijkt: Maik Voppen wil ook op die tijd weg, zo ook MPM'ers Joost Fortkamp en Bert Leusink. Tot mijn verrassing zie ik ook collega-triathleet Willem Schreurs, die ook op 1.20 weg wil. Verder ook clubgenoten en trainingsmaten Arnold Klieverik, twee weken terug in Hengelo goed voor 1.16 en Marcel Klamer, die onder de 1.18 wil. Die laat ik maar lopen dus.
Als de fuik richting startlijn opengaat ben ik er snel door en sta dus bijna op de eerste rij. Vrij kort daarna valt het startschot en we zijn meteen goed weg. De groepjes vormen zich en zoals verwacht zet de Rijssense tandem Leon Sanderman/Jan Paalman zich op kop van de wedstrijd. Marcel en Arnold vinden elkaar ook snel, maar dat tempo is mij te gortig; Willem probeert aan te haken maar blijft ook hangen. We passeren een span Afrikaanse dames wat ik op dat moment al geen goed teken vind: even twijfel ik of ik er achter zal blijven, maar bang dat ik de aansluiting mis trek ik door in het spoor van Willem. De eerste kilometer gaat zo dus in de verzengende hitte vlot, in 3.35.
dichten wat een kleine 500 meter verder zal lukken (foto: www.join-it.nl)
Op dat moment gaat alles crescendo. De eerste snelle starters rapen we al weer op en ik zit met Willem in een goed ritme. Het gaat behoorlijk in een roes, want eerlijk gezegd kan ik me nauwelijks herinneren waar we exact langs zijn gelopen. Dat we over de Markt zijn gegaan herinner ik me al helemaal niet. De wedstrijdcontouren worden pas weer helder op het moment dat ik op de singel loop en we via de Voortsweg over een lange busbaan richting Lonneker lopen. Nog steeds samen lopend met Willem zit het tempo er lekker in, maar op een gegeven moment gaat ons een groepje van een man of vier voorbij, inclusief Dirk Hoekman van AV Holten. Ik durf niet te versnellen, Willem wel en pikt aan. Het moment dat ik het laat lopen is het begin van een lange lijdensweg.
Waarschijnlijk puur om wat het mentaal met je doet, in combinatie met de verzengende zon... Ik zit nog wel redelijk fris als we Lonneker doorlopen, het gaatje wordt maar langzaam groter, maar het wordt groter. Achter me hoor ik dan ook opnieuw lopers naderen, niet goed voor de moraal. En ik ben nog niet eens halverwege. Krachten sparen is een optie, iets gas terug. Bij het uitlopen van Lonneker word ik achterhaald door Sam Landman en Joost Fortkamp van MPM, begeleid door Bianca Damme op de fiets. Kijken of ik hier kan aanhaken... we passeren kort daarna het 10 km punt, 38:00. Ik weet dan al dat ik de 1.20 kan vergeten. Want 38 minuten maal twee is 1.16, plus vier minuten voor de laatste kilometer is 1.20. Maar in de eerste 10 km was ik nog fit en zat de opening van 3.35...
Weer maar iets gas terugnemen dan, het is nog ver. Niet wetende dat bewust gas terugnemen dan nog een optie is; later niet meer, dan zal dat vanzelf gebeuren. De verzengende zon doet ondertussen ook zijn werk en zo wordt je langzaam maar zeker verder gesloopt. De volgende die me achterhaalt is Guido van Olffen, na iets meer dan 12 kilometer. Weer kan ik niet mee en blijf zoeken naar een eigen tempo wat prettig aanvoelt om in te blijven lopen. En waar blijven verdorie die waterposten? Om de vijf kilometer... twee kilometer na de waterpost ben ik al weer uitgedroogd en moet dus drie kilometer lijden tot de volgende.
Daarna de vreemde gewaarwording door het Miro terrein te passeren. Je bent vlak bij de finish, maar ook nog lang weer niet. Eerst nog een lus richting Glanerbrug heen en terug. Welke idioot dat bedacht heeft... geestdodend lang stuk. En qua sfeer een leuk evenement hoor, maar zorg dan in ieder geval dat die kilometer aanduidingen op de juiste plek staan. In ieder geval kom ik na 15 km door in een tussentijd van 54.47. Goed voor een zwaar PR, maar totaal niet in lijn met hoe ik me op dat moment voel en met de 38 blank die ik als 10 km tussentijd had. Als ik hetzelfde tempo door heb gelopen zou ik logischerwijs op 57 blank uitkomen en één ding weet ik zeker: ik ben absoluut niet sneller gaan lopen! Die kilometer aanduidingen bleken voor de eerste ronde marathon te zijn en die hebben in het begin ergens een extra kilometerlusje gemaakt. Kortom, geen schoonheidsprijs dit.
Glanerbrug ben je dan nog wel snel door en verrek, ik zie voor mij Arnold in zicht komen en zie ik iets verderop ook niet Marcel lopen? Ik loop blijkbaar toch niet zo beroerd, want ik loop in op meerdere mensen. Het voelt echter alsof er zand in de raderen zit en alsof ik elke stap iets meer tot stilstand aan het komen ben. Een dag later de spierpijn eruit fietsend met Willem evalueren we de race nog eens en een van de conclusies is dat je als triathleet waarschijnlijk beter gewend bent om vermoeid te lopen. Zeker na een inspanning als zwemmen en fietsen. Maar om eerlijk te zijn, bij een kwart triathlon ben ik twee uur aan het sporten en die inspanning vind ik fysiek beter te doen dan deze Halve Marathon.
Ook op de weg terug van Glanerbrug naar de finish enerzijds de irritatie omdat de kilometerpunten niet kloppen... hoever moet ik nou nog eigenlijk? Anderzijds de vermoeidheid. Ik heb na kilometer 17 meerdere malen met de gedachte gespeeld om te stoppen, alles ging pijn doen. Zelfs mijn schouders en daar loop ik toch echt niet mee. En die hitte, inmiddels aan het oplopen naar boven de 25ºC, helpt ook niet echt mee. Wat een dorst. Maar goed, doorzetten maar, ik moet en ik zal mijn eerste Halve volbrengen. En daarmee ook de tegenprestatie leveren voor alle mensen en bedrijven die mij hebben gesponsord voor het KWF.
Eindelijk kom ik dan binnen de laatste kilometer. Lopers blijven me inhalen, maar bijvoorbeeld Maik en Bert Leusink heb ik nog niet langs zien komen. Wel irritant dat Edward Hertsenberg me vlak voor de finish passeert. Dat wist ik op dat moment nog niet dat dat irritant was, want ik wilde alleen maar stoppen en klaar zijn met deze lijdensweg. Als ik de tijd bij de finishboog zie trek ik nog even aan, want de tijd gaat richting 1.24... dus even versnellen en gelukkig, 1.23.59! Maar waarom was het nou irritant dat Edward me inhaalde? Bleek ik de hele wedstrijd als 3e in de 35+ categorie te hebben gelopen, nu op 4 seconden vierde. Als ik dat had geweten had ik nog wat eerder volle bak aangetrokken. Maar wie weet had dat een blessure gekost. Het is mooi zo, finish gehaald. En mijn eerste reactie was: "wat een ontzettend niet-leuke afstand." Dit nooit weer.
Maar na een paar dagen bezinken, de omstandigheden en mijn voorbereiding in ogenschouw nemend, heb ik niet eens zo gek gepresteerd. Genoeg klinkende namen achter me gelaten ook. Deze afstand is niet "my-cup-of-tea", geef mij maar 5 en 10 km. Maar volgens mij voelde ik me na mijn eerste 10 ook ooit zo. Dus ik kan het mijn afstand maken. Dus die 1.23.59 zal zeker worden aangevallen in de toekomst, alleen niet op korte termijn
Het triathlon seizoen komt er weer aan!
Sponsoren, namens KWF Kankerbestrijding, PANalytical en mijzelf: bedankt.
Uitslagen Halve Marathon van Enschede:
1. Leon Sanderman AV Rijssen 1.12.34
2. Jan Paalman AV Rijssen 1.13.15 (1e M35)
3. Ronny Agten Hechtel 1.14.16 (1e M50)
4. Michel Rietheide 1.14.49
5. Ricky Meylaerts 1.15.21
6. Patrick Kuijken Athlos 1.16.10 (2e M35)
7. Tonny Stouten AV Veluwe 1.16.32 (1e M40)
8. Jörg Amt LC Nordhorn 1.17.55 (2e M40)
9. Naomy Jepkosgei Kenya 1.18.21 (1e dame)
10. Emily Chemutai Kenya 1.18.24 (2e dame)
15. Willem Schreurs TCT 1.20.21
17. Joost Fortkamp MPM 1.20.53
19. Sam Landman MPM 1.21.40
20. Guido van Olffen Step-One 1.21.48
25. Aje Niks AV Twenterand 1.22.19 (3e M45)
27. Marcel Klamer LAAC Twente 1.22.54 (5e M45)
32. Edward Hertsenberg LAAC Twente 1.23.55 (3e M35)
33. Erik Lentfert LAAC Twente 1.23.59 (4e M35)
36. Maik Voppen LAAC Twente 1.24.12
38. Bert Leusink MPM 1.24.16