Door het blessureleed beland ik wel in een vicieuze cirkel. Het lopen gaat niet lekker, veel reactie op de achillespees, de volgende dag nauwelijks kunnen wandelen... waardoor ik weer minder zin heb om überhaupt nog te gaan hardlopen. Waardoor het allemaal niet beter wordt zeg maar. De ochtend van de halve van Hengelo sta ik ook niet te springen om te gaan hardlopen, maar uiteindelijk stap ik toch maar op de fiets.
Mijn doel: lekker lopen naar een 56-hoog of 56-laag. Als dat lukt zie ik een goede halve marathon in Enschede met vertrouwen tegemoet. Want daar was mijn voorjaar toch op afgestemd, om daar een aanval te doen op mijn PR en dat onder de 1 uur 20 te brengen. Na wat inloopactiviteit heb ik er wel vertrouwen in. De benen voelen niet super, maar ook niet slecht. Let’s go!
Direct na de start ben ik goed weg van voren en net buiten het stadion vorm ik een groepje met halve marathonlopers Michel van der Heide en Johan Boom. Een eerste kilometer in 3:38 is prima en ik kan makkelijk volgen, maar merk na twee kilometer dat ik inhoud mis door het chronische gebrek aan trainingskilometers. Jammer dan. Er zit niets anders op dan los te laten en wachten tot de volgende groep me oppikt.
Dat duurt tot bijna kilometer 5, wanneer groep Ultrarie trainingsgenoot Simon Engelberts voorbij komt met Frank Pol, Renee van Hoof, Benno Scharenborg en Peter Huirne. Renee is de enige die de 10 kilometer doet en slaat 300 meter verder linksaf; wij gaan door en ik pik makkelijk aan in dit groepje. Zelfs kopwerk doe ik weer en dit voelt goed, voor mijn gevoel kan ik dit tempo makkelijk kilometers lang aan.
Bij het keerpunt lig ik dan 5e en alleen de mij onbekende Peter Huirne blijkt ook de 15 kilometer te doen. Daarachter een lange tijd niets, dus ik lig op kop in het LAAC clubkampioenschap op de 15 en ben op weg naar een redelijke tijd, maar niet super: 58-laag of zoiets. Vervolgens probeer ik mijn medeloper te testen en zet eens even aan. Hij gaat mee. Na even gas terug te nemen zet ik nog een keer aan, maar in plaats van dat ik hem losloop is het mijn achillespees die protesteert en ik moet de strijd staken. Op kilometer negen of zo, dus ik mag lekker 6 kilometer terugwandelen naar het FBK-stadion.
Knudde dus. Maar door mijn verstand voorrang te geven boven het gevoel heb ik hopelijk niet meer kapot gemaakt. Want het was natuurlijk verleidelijk om toch door te gaan en een 5e plek te pakken en tevens het clubkampioenschap van LAAC. Maar of daarmee mijn triathlonseizoen geholpen is... Daarmee is het afwachten of ik nog kan starten in Enschede en of het begin van mijn triathlonseizoen niet in gevaar komt. Want de eerste wedstrijd staat gepland op 3 mei in Breukelen. Dat wordt krap. Erg krap.
Uitslag 15 kilometer:
1. Sam Landman 50:54
2. Casper Koelma 52:07
3. Bert Leusink 53:13
4. Steven Mengels 53:51
5. Peter Huirne 58:58
6. Thijs Aarninkhof 59:32
7. Ronnie Leusink 59:37
8. Edwin Wentink 59:39
9. Frank Hering 1:00:54
10. Paul Wegdam 1:01:11
Volledige uitslagen op de site van Halve van Hengelo