1984-1990
Tussen 1984 en 1990 haalde ik regelmatig de krant als lid van Sisu. Met name vanaf 1986 begon ik echt hard te lopen en liep ik regionale top bij de jeugd. Daarnaast ook nog een artikeltje uit mijn volleybaltijd bij de jeugd van De Zwaluwen.
Tussen 1984 en 1990 haalde ik regelmatig de krant als lid van Sisu. Met name vanaf 1986 begon ik echt hard te lopen en liep ik regionale top bij de jeugd. Daarnaast ook nog een artikeltje uit mijn volleybaltijd bij de jeugd van De Zwaluwen.
Mini Triathlon Hengelo 1989
In september 1989 deed ik voor de derde keer mee aan een triathlon. Al twee keer eerder had ik aan de start gestaan van de kwart triathlon in Holten, die destijds nog een echte kwart was: 1000 meter zwemmen, 45 kilometer fietsen en 10,5 kilometer hardlopen. In 1988 kwam ik tot 2u24, in 1989 tot 2u21. Met name op het zwemmen verloor ik gigantisch veel tijd. Beide jaren finishte ik als 19e overall, op respectievelijk 17-jarige en 18-jarige leeftijd.
Terwijl ik net klaar was met het VWO en mijn eerste zuipvakantie met vrienden had gehad in Playa d'Aro, was ik inmiddels verhuisd naar Groningen om daar Economie te gaan studeren. Mijn vader kwam toen met deze wedstrijd aan en ik besloot me in te schrijven. Ik kan me nog herinneren dat het grauw was, regende tijdens het fietsen en dat ik zo'n beetje als laatste uit het water van de Tuindorpvijver kwam. Er stonden nog een paar fietsen, waaronder die van mij. Ik ben maar gewoon zo hard mogelijk gaan fietsen. Delen van de route kan ik me nog voor de geest halen: we reden volgens mij langs de Waarbeek Hengelo uit, Twekkelo in. Daarna is het mistig, maar uit het krantenartikel begrijp ik dat we via Beckum, Bentelo en Oele zijn gereden. Die kasseien liggen daar nog steeds, maar ik kan me ze niet meer herinneren.
Wel herinner ik me dat ik een paar viaducten over ben gereden en dat het wel een mooi fietsparcours was. Toen ik in de wisselzone ben aangekomen stond mijn vader mij daar aan te moedigen. Hij gaf me door dat ik op dat moment 17e lag in de wedstrijd. In mijn groene Sisu-broek en mijn trots, mijn Café de Colombia shirt (ik was zwaar fan van die ploeg eind jaren '80), heb ik toen meteen gas gegeven op het looponderdeel. De wielrenhandschoentjes tijdens het lopen uitgetrokken en naar mijn vader gegooid.
Van de triathlons in Holten in '88 en '89 wist ik dat lopen na fietsen wel een dingetje was. Maar dit keer gaf ik gewoon vol gas. Ik had eerder die zomer het NK 5000 meegedaan en ik was toen echt sterk op het looponderdeel. En verdomd: na een paar honderd meter verdween dat vervelende gevoel en kon ik lekker hoog tempo lopen, zonder problemen. In het loopparcours zit een keerpunt. Als ik de eerste mijn kant op zie rennen begin ik te tellen. Dat was nummer een. Die ligt een heel eind voor. Dan een tijd niets en vervolgens een groepje van vier. Zo tel ik verder en als ik bij het keerpunt ben loop ik al in de top-tien, met aardig wat atleten nog in het vizier. Mijn vader komt me dan tegemoet op de fiets en fietst het laatste stuk met me mee. Dan komt het groepje van vier in beeld, dus ik lig op dat moment zesde. Die vier lijken het op een eindsprint te willen gooien, maar er is nog ruim een kilometer te lopen naar de finish. Ik heb een flink hoger tempo en geef aan mijn vader aan dat ik voor plek twee kan gaan. Het groepje loopt aan de linkerkant van de weg, ik ga rechts lopen om niemand in mijn kielzog te krijgen: ik wil ze verrassen. En dat lukt. Volle bak ga ik er aan de andere kant van de weg overheen. Het gevolg is dat de groep volledig uit elkaar wordt getrokken. De langste atleet blijkt de beste loper te zijn en kan me nog aardig volgen, maar op 400 meter voor de streep geef ik niet meer op. Met een gaatje van zes seconden word ik tweede op het grasveld achter de Zegger. Mijn meest aansprekende resultaat denk ik, na een jaar eerder al eens de duathlon van atletiekvereniging Sisu en wielrenvereniging De Zwaluwen te hebben gewonnen. Een prachtige race met een fantastisch resultaat!
De koploper was veel te ver weg: Hij haalde mij op zijn tweede zwemronde al in. Tegenwoordig is hij een van mijn zwemtrainers bij WS Twente :-)
Op onderstaande foto zit ik als tweede van links vooraan op het ponton, met de halflange Sisu tight (leesbaar op de witte zijkant van de broek).
In september 1989 deed ik voor de derde keer mee aan een triathlon. Al twee keer eerder had ik aan de start gestaan van de kwart triathlon in Holten, die destijds nog een echte kwart was: 1000 meter zwemmen, 45 kilometer fietsen en 10,5 kilometer hardlopen. In 1988 kwam ik tot 2u24, in 1989 tot 2u21. Met name op het zwemmen verloor ik gigantisch veel tijd. Beide jaren finishte ik als 19e overall, op respectievelijk 17-jarige en 18-jarige leeftijd.
Terwijl ik net klaar was met het VWO en mijn eerste zuipvakantie met vrienden had gehad in Playa d'Aro, was ik inmiddels verhuisd naar Groningen om daar Economie te gaan studeren. Mijn vader kwam toen met deze wedstrijd aan en ik besloot me in te schrijven. Ik kan me nog herinneren dat het grauw was, regende tijdens het fietsen en dat ik zo'n beetje als laatste uit het water van de Tuindorpvijver kwam. Er stonden nog een paar fietsen, waaronder die van mij. Ik ben maar gewoon zo hard mogelijk gaan fietsen. Delen van de route kan ik me nog voor de geest halen: we reden volgens mij langs de Waarbeek Hengelo uit, Twekkelo in. Daarna is het mistig, maar uit het krantenartikel begrijp ik dat we via Beckum, Bentelo en Oele zijn gereden. Die kasseien liggen daar nog steeds, maar ik kan me ze niet meer herinneren.
Wel herinner ik me dat ik een paar viaducten over ben gereden en dat het wel een mooi fietsparcours was. Toen ik in de wisselzone ben aangekomen stond mijn vader mij daar aan te moedigen. Hij gaf me door dat ik op dat moment 17e lag in de wedstrijd. In mijn groene Sisu-broek en mijn trots, mijn Café de Colombia shirt (ik was zwaar fan van die ploeg eind jaren '80), heb ik toen meteen gas gegeven op het looponderdeel. De wielrenhandschoentjes tijdens het lopen uitgetrokken en naar mijn vader gegooid.
Van de triathlons in Holten in '88 en '89 wist ik dat lopen na fietsen wel een dingetje was. Maar dit keer gaf ik gewoon vol gas. Ik had eerder die zomer het NK 5000 meegedaan en ik was toen echt sterk op het looponderdeel. En verdomd: na een paar honderd meter verdween dat vervelende gevoel en kon ik lekker hoog tempo lopen, zonder problemen. In het loopparcours zit een keerpunt. Als ik de eerste mijn kant op zie rennen begin ik te tellen. Dat was nummer een. Die ligt een heel eind voor. Dan een tijd niets en vervolgens een groepje van vier. Zo tel ik verder en als ik bij het keerpunt ben loop ik al in de top-tien, met aardig wat atleten nog in het vizier. Mijn vader komt me dan tegemoet op de fiets en fietst het laatste stuk met me mee. Dan komt het groepje van vier in beeld, dus ik lig op dat moment zesde. Die vier lijken het op een eindsprint te willen gooien, maar er is nog ruim een kilometer te lopen naar de finish. Ik heb een flink hoger tempo en geef aan mijn vader aan dat ik voor plek twee kan gaan. Het groepje loopt aan de linkerkant van de weg, ik ga rechts lopen om niemand in mijn kielzog te krijgen: ik wil ze verrassen. En dat lukt. Volle bak ga ik er aan de andere kant van de weg overheen. Het gevolg is dat de groep volledig uit elkaar wordt getrokken. De langste atleet blijkt de beste loper te zijn en kan me nog aardig volgen, maar op 400 meter voor de streep geef ik niet meer op. Met een gaatje van zes seconden word ik tweede op het grasveld achter de Zegger. Mijn meest aansprekende resultaat denk ik, na een jaar eerder al eens de duathlon van atletiekvereniging Sisu en wielrenvereniging De Zwaluwen te hebben gewonnen. Een prachtige race met een fantastisch resultaat!
De koploper was veel te ver weg: Hij haalde mij op zijn tweede zwemronde al in. Tegenwoordig is hij een van mijn zwemtrainers bij WS Twente :-)
Op onderstaande foto zit ik als tweede van links vooraan op het ponton, met de halflange Sisu tight (leesbaar op de witte zijkant van de broek).
Fortiscross 1989
Een druk programma die dag, 12 maart 1989. Het jaar waarin ik ook eindexamen VWO doe. Maar die ochtend heb ik al meegedaan aan de clubcross bij Sisu over 5 kilometer. Omdat ik 's middags nog de laatste wedstrijd in de TCC moet starten wil ik me niet forceren, dus loop de 5 kilometer die ochtend op reserve. Achter mijn trainer en oud-topatleet Arno Körmeling (16'54") wordt Frans Oonk tweede in 17'12" en ik derde in 17'15". Bizar dat ik dus twee wedstrijden op een dag liep.
Tijdens de Fortiscross op het Hulsbeek besluit ik het aanvankelijk op een boemeltempootje te gooien. Als ik na een halve ronde iets aanzet ben ik al los en kan vervolgens redelijk op mijn gemak de voorsprong verder uitbouwen. Uiteindelijk weet ik de cross te winnen in een tijd die een minuut sneller is dan vorig jaar op hetzelfde parcours.
1. Erik Lentfert (Sisu) 23'17"
2. Arnoud Damink (Fortis) 24'04"
3. Ritchie Brokers (LAAC) 25'56"
Een druk programma die dag, 12 maart 1989. Het jaar waarin ik ook eindexamen VWO doe. Maar die ochtend heb ik al meegedaan aan de clubcross bij Sisu over 5 kilometer. Omdat ik 's middags nog de laatste wedstrijd in de TCC moet starten wil ik me niet forceren, dus loop de 5 kilometer die ochtend op reserve. Achter mijn trainer en oud-topatleet Arno Körmeling (16'54") wordt Frans Oonk tweede in 17'12" en ik derde in 17'15". Bizar dat ik dus twee wedstrijden op een dag liep.
Tijdens de Fortiscross op het Hulsbeek besluit ik het aanvankelijk op een boemeltempootje te gooien. Als ik na een halve ronde iets aanzet ben ik al los en kan vervolgens redelijk op mijn gemak de voorsprong verder uitbouwen. Uiteindelijk weet ik de cross te winnen in een tijd die een minuut sneller is dan vorig jaar op hetzelfde parcours.
1. Erik Lentfert (Sisu) 23'17"
2. Arnoud Damink (Fortis) 24'04"
3. Ritchie Brokers (LAAC) 25'56"
4e Oostelijke Crosscompetitie, Epe
Na op 11 februari al een mooie 5e plek te hebben gepakt, achter Jeroen van Erp, Marco Mensink, Merlijn Trouw en Arnold de Jong in de derde wedstrijd, stond op 4 maart de laatste Oostelijke Cross op het programma. Ik wist dat ik erg sterk zou moeten lopen om nog op het podium te komen, na een 4e, 5e en nogmaals 5e plek. In de tussentijd had ik al wel de TCC gewonnen na winst op de Twentecross (die op 18 februari bij camping Westerholt in Delden werd afgewerkt) en een wat tegenvallende 39e plek op de NK veldlopen in Landgraaf.
Ik had de trainingen samen met trainer Arno Körmeling volledig afgestemd op deze race, hier moest het gebeuren. Aangezien ik vijfde sta in het klassement moet ik de nummers drie en vier (Arnold de Jong en Arnoud Damink) achter me zien te houden. Om nog tweede te worden moet ik Wim Diesveld van Ciko'66 vier plekken achter me houden, wat wellicht te veel van het goede is. Ik pak daarom gelijk de kop en voer het tempo aan in de eerste ronde en ook gedurende het grootste deel van de tweede ronde. Op de bult loopt Marco Mensink dan bij me weg en ik kan niet mee. Ik loop echter wel uit op de achtervolgers. Het enige dat ik kan doen is mijn eigen race lopen en dan maar zien wat er achter me gebeurt. Ik finish als tweede achter Marco Mensink. Derde wordt Wilco van Kasperen (AV'34), Wim Diesveld wordt vierde en houdt dus de tweede plek in het klassement. Arnoud Damink komt als zesde binnen en daarmee heb ik voldoende punten gepakt om alsnog derde te worden in het eindklassement, achter Marco Mensink en Wim Diesveld.
Na op 11 februari al een mooie 5e plek te hebben gepakt, achter Jeroen van Erp, Marco Mensink, Merlijn Trouw en Arnold de Jong in de derde wedstrijd, stond op 4 maart de laatste Oostelijke Cross op het programma. Ik wist dat ik erg sterk zou moeten lopen om nog op het podium te komen, na een 4e, 5e en nogmaals 5e plek. In de tussentijd had ik al wel de TCC gewonnen na winst op de Twentecross (die op 18 februari bij camping Westerholt in Delden werd afgewerkt) en een wat tegenvallende 39e plek op de NK veldlopen in Landgraaf.
Ik had de trainingen samen met trainer Arno Körmeling volledig afgestemd op deze race, hier moest het gebeuren. Aangezien ik vijfde sta in het klassement moet ik de nummers drie en vier (Arnold de Jong en Arnoud Damink) achter me zien te houden. Om nog tweede te worden moet ik Wim Diesveld van Ciko'66 vier plekken achter me houden, wat wellicht te veel van het goede is. Ik pak daarom gelijk de kop en voer het tempo aan in de eerste ronde en ook gedurende het grootste deel van de tweede ronde. Op de bult loopt Marco Mensink dan bij me weg en ik kan niet mee. Ik loop echter wel uit op de achtervolgers. Het enige dat ik kan doen is mijn eigen race lopen en dan maar zien wat er achter me gebeurt. Ik finish als tweede achter Marco Mensink. Derde wordt Wilco van Kasperen (AV'34), Wim Diesveld wordt vierde en houdt dus de tweede plek in het klassement. Arnoud Damink komt als zesde binnen en daarmee heb ik voldoende punten gepakt om alsnog derde te worden in het eindklassement, achter Marco Mensink en Wim Diesveld.
|
|
Nieuwjaarscross 1989
Op 8 januari 1989 was het weer tijd voor de Nieuwjaarscross. Wedstrijd nummer zes uit de TCC-reeks.
Met elf lopers van start in de oudste juniorencategorie. Bertram Monninkhof van TION gooit meteen de knuppel in het hoenderhok met een snelle start. Ik besluit mee te gaan, samen met Marc Veenstra van De Cloese. Marc heb ik al twee keer verslagen dat seizoen op de Oostelijke Cross Competitie, maar blijkt deze cross over de beste benen te beschikken. Na een demarrage loopt hij steeds verder uit en wint de cross; achter mij lijkt Marco Freriksen van MPM naar de derde plek te lopen, maar hij verliest in de eindsprint van Marcel Ruesink. Achter Bertram Monninkhof (TION, 5e) en Stefan Haafkes (TION, 6e), wordt Arnoud Damink pas zevende. Daarmee doe ik goede zaken voor het klassement van de TCC.
Op 8 januari 1989 was het weer tijd voor de Nieuwjaarscross. Wedstrijd nummer zes uit de TCC-reeks.
Met elf lopers van start in de oudste juniorencategorie. Bertram Monninkhof van TION gooit meteen de knuppel in het hoenderhok met een snelle start. Ik besluit mee te gaan, samen met Marc Veenstra van De Cloese. Marc heb ik al twee keer verslagen dat seizoen op de Oostelijke Cross Competitie, maar blijkt deze cross over de beste benen te beschikken. Na een demarrage loopt hij steeds verder uit en wint de cross; achter mij lijkt Marco Freriksen van MPM naar de derde plek te lopen, maar hij verliest in de eindsprint van Marcel Ruesink. Achter Bertram Monninkhof (TION, 5e) en Stefan Haafkes (TION, 6e), wordt Arnoud Damink pas zevende. Daarmee doe ik goede zaken voor het klassement van de TCC.
Kerstcross Losser 1988
Vlak na de cross in Markelo was ik ziek geworden en daardoor had ik de vierde TCC-cross, de Diësloop op de UT, gemist. Arnoud Damink had die cross gewonnen, voor David Gimenez en Michel Boeting. Op 17 december volgde de tweede Oostelijke Cross, waar ik vijfde werd en die wederom gewonnen werd door Arnoud Damink. Arnoud was dus de man in vorm.
Een dag later, op 18 december, stond mijn favoriete kerstcross op het programma. Ik probeer met een harde start al vroeg een beslissing te forceren, maar merk dat ik mijn normale tempo nog niet vol kan houden. Arnoud kan aanhaken en ook David Gimenez en Michel Boeting zijn niet ver weg. In de slotronde loopt Arnoud bij me weg en pakt de winst, achter mij weet Michel voor het eerst van zijn clubgenoot David te winnen.
Vlak na de cross in Markelo was ik ziek geworden en daardoor had ik de vierde TCC-cross, de Diësloop op de UT, gemist. Arnoud Damink had die cross gewonnen, voor David Gimenez en Michel Boeting. Op 17 december volgde de tweede Oostelijke Cross, waar ik vijfde werd en die wederom gewonnen werd door Arnoud Damink. Arnoud was dus de man in vorm.
Een dag later, op 18 december, stond mijn favoriete kerstcross op het programma. Ik probeer met een harde start al vroeg een beslissing te forceren, maar merk dat ik mijn normale tempo nog niet vol kan houden. Arnoud kan aanhaken en ook David Gimenez en Michel Boeting zijn niet ver weg. In de slotronde loopt Arnoud bij me weg en pakt de winst, achter mij weet Michel voor het eerst van zijn clubgenoot David te winnen.
Herikerbergcross 1988
Een dag eerder liep ik de eerste wedstrijd van de Oostelijke Cross Competitie. Daar loop ik tot kort voor de finish tweede achter Marco Mensink van Cialfo Epe, maar in het zicht van de finish word ik verrast door twee atleten van Ciko'66 uit Arnhem. Vierde dus.
Dat zat me niet lekker, dus ik was belust op revanche in deze derde race in de TCC. Ik maakte me flink kwaad, ging vanaf het begin op kop en al snel had ik 35 meter voorsprong. Na twee ronden was deze voorsprong opgelopen tot zo'n 80 meter en na de derde van drie ronden bijna 200 meter. Goed recept, want ik liep eindelijk ontspannen in deze reeks.
1. Erik Lentfert (Sisu)
2. David Gimenez (TION)
3. Michel Boeting (TION)
4. Peter Bruinsma (Atletics)
5. Ivo Fuijkschot (Iphitos)
6. Maurice Nijhuis (Sisu)
Een dag eerder liep ik de eerste wedstrijd van de Oostelijke Cross Competitie. Daar loop ik tot kort voor de finish tweede achter Marco Mensink van Cialfo Epe, maar in het zicht van de finish word ik verrast door twee atleten van Ciko'66 uit Arnhem. Vierde dus.
Dat zat me niet lekker, dus ik was belust op revanche in deze derde race in de TCC. Ik maakte me flink kwaad, ging vanaf het begin op kop en al snel had ik 35 meter voorsprong. Na twee ronden was deze voorsprong opgelopen tot zo'n 80 meter en na de derde van drie ronden bijna 200 meter. Goed recept, want ik liep eindelijk ontspannen in deze reeks.
1. Erik Lentfert (Sisu)
2. David Gimenez (TION)
3. Michel Boeting (TION)
4. Peter Bruinsma (Atletics)
5. Ivo Fuijkschot (Iphitos)
6. Maurice Nijhuis (Sisu)
TION cross 1988
Op 13 november 1988 was het de tweede cross van de TCC: de TION cross. Deze werd eerder altijd gelopen in de Stroinkslanden, maar werd nu in het bosrijke gebied achter het vliegveld bij Lonneker georganiseerd. In Haaksbergen ontbrak Arnoud Damink van Fortis nog, maar die was er nu wel bij.
Met twee rondes van 2,500.meter besluit ik om snel te starten en krijg David Gimenez en Arnoud mee. David gaat er ineens overheen en pakt een dertigtal meters voorsprong. Deze houdt hij vast tot ongeveer 800 meter in de tweede ronde: dan pak ik hem terug, na iets eerder al bij Arnoud te zijn weggelopen. Ik besluit er hard overheen te gaan om iedere poging tot aanhaken te verijdelen. Ik bouw de voorsprong gestaag uit tot zo'n 100 meter en achter mij weet Arnoud ook nog David terug te pakken.
Op 13 november 1988 was het de tweede cross van de TCC: de TION cross. Deze werd eerder altijd gelopen in de Stroinkslanden, maar werd nu in het bosrijke gebied achter het vliegveld bij Lonneker georganiseerd. In Haaksbergen ontbrak Arnoud Damink van Fortis nog, maar die was er nu wel bij.
Met twee rondes van 2,500.meter besluit ik om snel te starten en krijg David Gimenez en Arnoud mee. David gaat er ineens overheen en pakt een dertigtal meters voorsprong. Deze houdt hij vast tot ongeveer 800 meter in de tweede ronde: dan pak ik hem terug, na iets eerder al bij Arnoud te zijn weggelopen. Ik besluit er hard overheen te gaan om iedere poging tot aanhaken te verijdelen. Ik bouw de voorsprong gestaag uit tot zo'n 100 meter en achter mij weet Arnoud ook nog David terug te pakken.
Pingelloop 1988
Na de winst in de Twentse Cross Competitie vorig seizoen wilde ik dit seizoen opnieuw de winst pakken. Zeker aangezien ik nu 2e jaars A was en op papier minder te duchten zou moeten hebben van de 1e jaars A. Maar met mannen als David Gimenez en Arnoud Damink, die in het verleden altijd flink sneller waren, wist ik dat ik op mijn hoede moest zijn. Aan de andere kant: ik was flink beter geworden en met de extra trainingen hoopte ik dit seizoen nog een extra stap te zetten.
Gevolg was dat ik veel te gespannen aan de start stond. Ik mocht niet verliezen van mezelf, waardoor ik continu onder hoogspanning liep. Desondanks had ik in de eerste ronde al snel een gaatje te pakken op David Gimenez en Michel Boeting, maar toen David weer terug kwam was ik niet gerust. Op hetzelfde punt waar ik in de eerste ronde een gaatje pakte wist ik in de tweede ronde van 2,200 meter opnieuw een gaatje te slaan. In het bos liep ik toen iets verder uit, waardoor ik de cross uiteindelijk met een voorsprong van zes seconden wist te winnen.
Na de winst in de Twentse Cross Competitie vorig seizoen wilde ik dit seizoen opnieuw de winst pakken. Zeker aangezien ik nu 2e jaars A was en op papier minder te duchten zou moeten hebben van de 1e jaars A. Maar met mannen als David Gimenez en Arnoud Damink, die in het verleden altijd flink sneller waren, wist ik dat ik op mijn hoede moest zijn. Aan de andere kant: ik was flink beter geworden en met de extra trainingen hoopte ik dit seizoen nog een extra stap te zetten.
Gevolg was dat ik veel te gespannen aan de start stond. Ik mocht niet verliezen van mezelf, waardoor ik continu onder hoogspanning liep. Desondanks had ik in de eerste ronde al snel een gaatje te pakken op David Gimenez en Michel Boeting, maar toen David weer terug kwam was ik niet gerust. Op hetzelfde punt waar ik in de eerste ronde een gaatje pakte wist ik in de tweede ronde van 2,200 meter opnieuw een gaatje te slaan. In het bos liep ik toen iets verder uit, waardoor ik de cross uiteindelijk met een voorsprong van zes seconden wist te winnen.
Parkloop Eibergen 1988
Op 23 oktober 1988 nog een keertje starten tegen de 2e jaars A, voordat ik zelf 2e jaars A werd (per 1 november). Van Atletics stond Eelco-Jan Bruinsma aan de start en daar had ik tijdens het baanseizoen al enkele malen mee te maken gehad. Daar bleek al dat hij net iets sterker was en ook op deze cross was hij de beste. Wel had ik als laatstejaars junioren dat seizoen grote plannen en begon die maand net met zes keer per week te trainen. De week voor de cross was ik ziek geweest, waarschijnlijk als gevolg van verminderde weerstand door het opgevoerde trainingsvolume.
De race werd al snel een strijd tussen Eelco-Jan en mij. De rondjes van 1,000 meter werden redelijk constant afgelegd: de eerste ronde ging in 3'14", doorkomst na twee kilometer 6'40" (ronde 3.26") en na drie kilometer 10'02" (ronde 3'22"). In de laatste ronde slaat Eelco-Jan een gaatje en zo kom ik op vijf seconden als tweede binnen. Eindtijd 13'20", met een slotronde van 3'18".
Op 23 oktober 1988 nog een keertje starten tegen de 2e jaars A, voordat ik zelf 2e jaars A werd (per 1 november). Van Atletics stond Eelco-Jan Bruinsma aan de start en daar had ik tijdens het baanseizoen al enkele malen mee te maken gehad. Daar bleek al dat hij net iets sterker was en ook op deze cross was hij de beste. Wel had ik als laatstejaars junioren dat seizoen grote plannen en begon die maand net met zes keer per week te trainen. De week voor de cross was ik ziek geweest, waarschijnlijk als gevolg van verminderde weerstand door het opgevoerde trainingsvolume.
De race werd al snel een strijd tussen Eelco-Jan en mij. De rondjes van 1,000 meter werden redelijk constant afgelegd: de eerste ronde ging in 3'14", doorkomst na twee kilometer 6'40" (ronde 3.26") en na drie kilometer 10'02" (ronde 3'22"). In de laatste ronde slaat Eelco-Jan een gaatje en zo kom ik op vijf seconden als tweede binnen. Eindtijd 13'20", met een slotronde van 3'18".
Internationale Ludwig Wolker Spiele 1988 Dortmund
Op 12 juni 1988 deed ik mee aan een internationale atletiekwedstrijd in Dortmund. Ik liep er de 3000 meter als 1e jaar JA en moest al vroeg in de wedstrijd de twee koplopers laten gaan. Ik was wel te sterk voor het overige deelnemersveld en liep zo solo naar een 3e plek in 9.38.72. In september zou ik die tijd nog verbeteren naar 9.23.88 bij de competitiefinale in Haarlem. Op de terugweg in de auto luisterden we geboeid naar het radioverslag van Sovjet Unie - Nederland, de openingswedstrijd op het EK dat het Nederlands Elftal later zou winnen. Nederland verloor die eerste wedstrijd met 1-0.
Op 12 juni 1988 deed ik mee aan een internationale atletiekwedstrijd in Dortmund. Ik liep er de 3000 meter als 1e jaar JA en moest al vroeg in de wedstrijd de twee koplopers laten gaan. Ik was wel te sterk voor het overige deelnemersveld en liep zo solo naar een 3e plek in 9.38.72. In september zou ik die tijd nog verbeteren naar 9.23.88 bij de competitiefinale in Haarlem. Op de terugweg in de auto luisterden we geboeid naar het radioverslag van Sovjet Unie - Nederland, de openingswedstrijd op het EK dat het Nederlands Elftal later zou winnen. Nederland verloor die eerste wedstrijd met 1-0.
Tolcross 1988
Op 13 maart 1988 was de Tolcross de afsluitende cross van de Twentse Cross Competitie. Deze werd gehouden op het Hulsbeek. Bart is er wederom niet bij en dat kost hem de winst in het eindklassement, want hij mist daardoor een wedstrijd teveel. In de race heb ik af te rekenen met clubgenoot Jan Mensink, die in de eerste ronde het tempo maakt. Ik laat het gaatje echter niet te groot worden en in de tweede ronde haak ik weer aan, om in de derde ronde van 2,200 meter toe te slaan. De voorsprong bouw ik daarna gestaag uit, en met winst in de cross weet ik ook de eindzege in de TCC te pakken bij de A-junioren.
1. Erik Lentfert (Sisu) 25'02"
2. Jan Mensink (Sisu) 25'32"
3. Ivo Fuykschot (Iphitos) 26'06"
Op 13 maart 1988 was de Tolcross de afsluitende cross van de Twentse Cross Competitie. Deze werd gehouden op het Hulsbeek. Bart is er wederom niet bij en dat kost hem de winst in het eindklassement, want hij mist daardoor een wedstrijd teveel. In de race heb ik af te rekenen met clubgenoot Jan Mensink, die in de eerste ronde het tempo maakt. Ik laat het gaatje echter niet te groot worden en in de tweede ronde haak ik weer aan, om in de derde ronde van 2,200 meter toe te slaan. De voorsprong bouw ik daarna gestaag uit, en met winst in de cross weet ik ook de eindzege in de TCC te pakken bij de A-junioren.
1. Erik Lentfert (Sisu) 25'02"
2. Jan Mensink (Sisu) 25'32"
3. Ivo Fuykschot (Iphitos) 26'06"
Twentecross 1988
Op 14 februari stond de Twentecross in het Weusthagpark op de rol. In plaats van een tactische race wil ik er nu eens een harde race van maken en ik besluit om te proberen een goede tijd neer te zetten. Ik loop vier zeer sterke ronden, maar in de vijfde ronde slaat de verzuring toe. De voorsprong is dan al dermate groot (bijna twee minuten) dat ik me nergens zorgen over hoef te maken en ik win deze cross in 23'09".
Op 14 februari stond de Twentecross in het Weusthagpark op de rol. In plaats van een tactische race wil ik er nu eens een harde race van maken en ik besluit om te proberen een goede tijd neer te zetten. Ik loop vier zeer sterke ronden, maar in de vijfde ronde slaat de verzuring toe. De voorsprong is dan al dermate groot (bijna twee minuten) dat ik me nergens zorgen over hoef te maken en ik win deze cross in 23'09".
Nieuwjaarscross Eibergen 1988
Op 3 januari staan we met vier sterke Sisuanen aan de start van de traditionele Nieuwjaarscross in Eibergen. Waar Fred Jaarsma en Jan Mensink twee jaar geleden nog te sterk voor ons waren, zijn de rollen nu omgedraaid. In de eerste ronde bepaal ik het tempo, waarop Bart in de tweede ronde de kop neemt. Van de andere lopers hebben we niet veel te duchten, dus het gaat tussen vier clubgenoten. In de derde ronde slaat Bart een gaatje. In eerste instantie blijven we daarachter met zijn drieën om plek twee strijden, maar al snel moet Fred eraf en met de tussensprint-tactiek weet ik ook Jan op een gaatje te zetten. Aan de streep zijn de verschillen klein:
1. Bart Kamp (Sisu) 22'27"
2. Erik Lentfert (Sisu) 22'34"
3. Jan Mensink (Sisu) 22'37"
Op 3 januari staan we met vier sterke Sisuanen aan de start van de traditionele Nieuwjaarscross in Eibergen. Waar Fred Jaarsma en Jan Mensink twee jaar geleden nog te sterk voor ons waren, zijn de rollen nu omgedraaid. In de eerste ronde bepaal ik het tempo, waarop Bart in de tweede ronde de kop neemt. Van de andere lopers hebben we niet veel te duchten, dus het gaat tussen vier clubgenoten. In de derde ronde slaat Bart een gaatje. In eerste instantie blijven we daarachter met zijn drieën om plek twee strijden, maar al snel moet Fred eraf en met de tussensprint-tactiek weet ik ook Jan op een gaatje te zetten. Aan de streep zijn de verschillen klein:
1. Bart Kamp (Sisu) 22'27"
2. Erik Lentfert (Sisu) 22'34"
3. Jan Mensink (Sisu) 22'37"
Kerstloop Losser 1987
De week na de Herikerbergcross was er eerst nog de Diësloop op de UT, op 5 december 1987. Opnieuw werd het een een-tweetje tussen Bart Kamp en ikzelf, waarbij Bart in de tweede ronde bij mij wegliep. Ik finish uiteindelijk als tweede op de 5,200 meter in 19'17".
Op zondag 20 december vond dan de Kerstloop plaats. Hier ben ik minder in mijn element en moet Bart al vroeg laten gaan. Ik loop het grootste deel van de race samen met Ivo Fuykschot, die ik pas in de slotfase van de race weet af te schudden. Bart wint in 17'09", ik tweede in 17'50" en Ivo derde in 18'09".
De week na de Herikerbergcross was er eerst nog de Diësloop op de UT, op 5 december 1987. Opnieuw werd het een een-tweetje tussen Bart Kamp en ikzelf, waarbij Bart in de tweede ronde bij mij wegliep. Ik finish uiteindelijk als tweede op de 5,200 meter in 19'17".
Op zondag 20 december vond dan de Kerstloop plaats. Hier ben ik minder in mijn element en moet Bart al vroeg laten gaan. Ik loop het grootste deel van de race samen met Ivo Fuykschot, die ik pas in de slotfase van de race weet af te schudden. Bart wint in 17'09", ik tweede in 17'50" en Ivo derde in 18'09".
Herikerbergcross 1987
Bij de Herikerbergcross weer eens concurrentie van een ander kaliber: Marcel Jolink van Argo Gaanderen stond aan de start. Deze was vooralsnog een maatje te groot en startte ook snel. Bart ging er achteraan, Stefan ten Seldam en ik volgden op 10 meter. Na de eerste van drie ronden moest Stefan lossen; mijn achterstand op Bart bleef redelijk gelijk. In de derde ronde loop ik dan in op Bart en probeer hem te verrassen in de eindsprint, maar kom uiteindelijk twee tellen tekort: derde.
Bij de Herikerbergcross weer eens concurrentie van een ander kaliber: Marcel Jolink van Argo Gaanderen stond aan de start. Deze was vooralsnog een maatje te groot en startte ook snel. Bart ging er achteraan, Stefan ten Seldam en ik volgden op 10 meter. Na de eerste van drie ronden moest Stefan lossen; mijn achterstand op Bart bleef redelijk gelijk. In de derde ronde loop ik dan in op Bart en probeer hem te verrassen in de eindsprint, maar kom uiteindelijk twee tellen tekort: derde.
MPM Cross 1987
Op 22 november, een week na de Tukkerstrimloop, mocht ik weer aan de bak voor de Twentse Cross Competitie. De MPM cross vond plaats in het Weusthagpark en kende vier rondes van 1,000 meter. Ons Sisu-drietal Bart Kamp, Stefan ten Seldam en ikzelf scheidde zich al snel af van de rest van het veld en duidelijk werd dat wij het podium gingen verdelen. Na de eerste ronde moest Stefan eraf en in de tweede ronde moest ik ook een gaatje laten op Bart. Daarna heb ik de wedstrijd gecontroleerd uitgelopen.
Op 22 november, een week na de Tukkerstrimloop, mocht ik weer aan de bak voor de Twentse Cross Competitie. De MPM cross vond plaats in het Weusthagpark en kende vier rondes van 1,000 meter. Ons Sisu-drietal Bart Kamp, Stefan ten Seldam en ikzelf scheidde zich al snel af van de rest van het veld en duidelijk werd dat wij het podium gingen verdelen. Na de eerste ronde moest Stefan eraf en in de tweede ronde moest ik ook een gaatje laten op Bart. Daarna heb ik de wedstrijd gecontroleerd uitgelopen.
2e Tukkerstrimloop 1987
Op 15 november 1987 deden Bart Kamp en ik opnieuw mee met de Tukkerstrimloop. De winnaar van de 10 km van de vorige keer liep nu ook de 5 kilometer, dus er was een concurrent bij. R. ten Bok uit Nijverdal begint met een snelle start, Bart en ik volgen. Als H. Masselink voorbij komt haakt Bart aan. Ten Bok loopt lange tijd derde, ik loop samen met R. de Boer. Halverwege sprint ik weg en dicht het gaatje naar plek drie. Tot ongeveer een kilometer voor de finish blijf ik bij hem lopen en in de laatste kilometer plaats ik een paar tussensprints, waarvan de derde succesvol blijkt te zijn. Op dezelfde manier schudt Bart zijn naaste belager af en loopt naar de winst, een minuut sneller dan de vorige wedstrijd.
1. Bart Kamp (Sisu) 17'04"
2. H. Masselink (Geesteren) 17'06"
3. Erik Lentfert (Sisu) 17'39"
4. R. ten Bok (Nijverdal) 17'42"
5. R. de Boer 17'53"
Op 15 november 1987 deden Bart Kamp en ik opnieuw mee met de Tukkerstrimloop. De winnaar van de 10 km van de vorige keer liep nu ook de 5 kilometer, dus er was een concurrent bij. R. ten Bok uit Nijverdal begint met een snelle start, Bart en ik volgen. Als H. Masselink voorbij komt haakt Bart aan. Ten Bok loopt lange tijd derde, ik loop samen met R. de Boer. Halverwege sprint ik weg en dicht het gaatje naar plek drie. Tot ongeveer een kilometer voor de finish blijf ik bij hem lopen en in de laatste kilometer plaats ik een paar tussensprints, waarvan de derde succesvol blijkt te zijn. Op dezelfde manier schudt Bart zijn naaste belager af en loopt naar de winst, een minuut sneller dan de vorige wedstrijd.
1. Bart Kamp (Sisu) 17'04"
2. H. Masselink (Geesteren) 17'06"
3. Erik Lentfert (Sisu) 17'39"
4. R. ten Bok (Nijverdal) 17'42"
5. R. de Boer 17'53"
1e Tukkerstrimloop 1987
Ergens in oktober 1987 besloot ik met clubgenoten Maurice Nijhuis en Bart Kamp eens mee te doen aan de Tukkerstrimlopen, georganiseerd door de Albergse voetbalvereniging De Tukkers. Deze loop over 5 kilometer ging door het buitengebied van Albergen en startte en finishte op de voetbalvelden.
Bertram Monninkhof van TION was ook van de partij en pakte aanvankelijk de kop. Bart en ik besluiten mee te gaan. Halverwege plaatst Bart een versnelling en ik ga opnieuw mee, waardoor we met zijn tweeën op kop lopen. Deze voorsprong bouwen we langzaam uit, maar in de laatste kilometer plaatst Bart opnieuw een versnelling waar ik niet op berekend was. In de eindsprint kom ik nog wel weer wat dichterbij, maar eindig op vier seconden als tweede.
Ergens in oktober 1987 besloot ik met clubgenoten Maurice Nijhuis en Bart Kamp eens mee te doen aan de Tukkerstrimlopen, georganiseerd door de Albergse voetbalvereniging De Tukkers. Deze loop over 5 kilometer ging door het buitengebied van Albergen en startte en finishte op de voetbalvelden.
Bertram Monninkhof van TION was ook van de partij en pakte aanvankelijk de kop. Bart en ik besluiten mee te gaan. Halverwege plaatst Bart een versnelling en ik ga opnieuw mee, waardoor we met zijn tweeën op kop lopen. Deze voorsprong bouwen we langzaam uit, maar in de laatste kilometer plaatst Bart opnieuw een versnelling waar ik niet op berekend was. In de eindsprint kom ik nog wel weer wat dichterbij, maar eindig op vier seconden als tweede.
Duathlon De Zwaluwen-Sisu 1987
Op 11 oktober werd door AWV De Zwaluwen en Sisu een duathlon georganiseerd. De senioren moesten eerst 48 kilometer fietsen op de wielerbaan en vervolgens 15 kilometer lopen naar het Maatveld, voor de junioren was het 30 kilometer fietsen en 10,5 kilometer hardlopen.
Het jaar ervoor was ik door de wielrenners op flinke achterstand gezet doordat er in pelotonvorm mocht worden gefietst; deze keer moest er individueel worden gestart en was ik in het voordeel. Daarnaast was ik nu op het fietsen ook een stuk beter getraind en dat bleek ook doordat ik de snelste fietstijd wist neer te zetten. Vanuit de wielrenners kwam nog de opmerking dat ik te weinig rondjes zou hebben gefietst, maar ik ben door niemand ingehaald en was daarmee een halve minuut sneller dan de tweede fietser, Brian Pleyhuis uit Oldenzaal. Daarmee was het meteen beslist, want op het looponderdeel liep ik alleen maar verder uit. Roy Rietmeijer begeleidde mij op de fiets en halverwege meld ik hem dat het een gelopen race is. Op de baan bij Sisu knal ik er nog even een eindsprint uit en finish in 1h35'04".
1. Erik Lentfert (Sisu) 1h35'04"
2. Brian Pleyhuis (OWC) 1h43'48"
3. Maarten Wermers (Argo) 1h43'58"
Op 11 oktober werd door AWV De Zwaluwen en Sisu een duathlon georganiseerd. De senioren moesten eerst 48 kilometer fietsen op de wielerbaan en vervolgens 15 kilometer lopen naar het Maatveld, voor de junioren was het 30 kilometer fietsen en 10,5 kilometer hardlopen.
Het jaar ervoor was ik door de wielrenners op flinke achterstand gezet doordat er in pelotonvorm mocht worden gefietst; deze keer moest er individueel worden gestart en was ik in het voordeel. Daarnaast was ik nu op het fietsen ook een stuk beter getraind en dat bleek ook doordat ik de snelste fietstijd wist neer te zetten. Vanuit de wielrenners kwam nog de opmerking dat ik te weinig rondjes zou hebben gefietst, maar ik ben door niemand ingehaald en was daarmee een halve minuut sneller dan de tweede fietser, Brian Pleyhuis uit Oldenzaal. Daarmee was het meteen beslist, want op het looponderdeel liep ik alleen maar verder uit. Roy Rietmeijer begeleidde mij op de fiets en halverwege meld ik hem dat het een gelopen race is. Op de baan bij Sisu knal ik er nog even een eindsprint uit en finish in 1h35'04".
1. Erik Lentfert (Sisu) 1h35'04"
2. Brian Pleyhuis (OWC) 1h43'48"
3. Maarten Wermers (Argo) 1h43'58"
Twentecross 1987
De Twentecross in het Weusthagpark bestaat inmiddels niet meer. Er moesten op 22 februari 1987 drie kleine ronden van 1,000 meter worden gelopen. De strijd ontvouwde zich al snel tussen Arnoud Damink, Michel Boeting en ikzelf. Halverwege de tweede ronde ging ik door mijn enkel, waardoor ik begin derde ronde de aansluiting met Arnoud wat verlies. Ik besluit daarop de race rustig uit te lopen, maar moet in de slotfase toch nog oppassen voor Michel, die slechts twee seconden achter me finisht.
De Twentecross in het Weusthagpark bestaat inmiddels niet meer. Er moesten op 22 februari 1987 drie kleine ronden van 1,000 meter worden gelopen. De strijd ontvouwde zich al snel tussen Arnoud Damink, Michel Boeting en ikzelf. Halverwege de tweede ronde ging ik door mijn enkel, waardoor ik begin derde ronde de aansluiting met Arnoud wat verlies. Ik besluit daarop de race rustig uit te lopen, maar moet in de slotfase toch nog oppassen voor Michel, die slechts twee seconden achter me finisht.
Diësloop 1986
Op 6 december 1986, de dag na Sinterklaas, liep ik een sterke cross op de UT. Al vanaf de start liep ik op kop met de te kloppen man dat seizoen, Arnoud Damink van Fortis. Verder liepen ook Michel Boeting en Stefan ten Seldam die eerste ronde bij ons. In de tweede ronde gingen we een heuvelgedeelte in en werd het hele veld uit elkaar getrokken. Iets daarvoor hadden Arnoud en ik al een gaatje gepakt op de rest van het veld en Arnoud wist ook mij op een kleine achterstand te zetten. In het heuvelgedeelte kwam ik wat dichterbij, maar niet genoeg voor de overwinning.
Op 6 december 1986, de dag na Sinterklaas, liep ik een sterke cross op de UT. Al vanaf de start liep ik op kop met de te kloppen man dat seizoen, Arnoud Damink van Fortis. Verder liepen ook Michel Boeting en Stefan ten Seldam die eerste ronde bij ons. In de tweede ronde gingen we een heuvelgedeelte in en werd het hele veld uit elkaar getrokken. Iets daarvoor hadden Arnoud en ik al een gaatje gepakt op de rest van het veld en Arnoud wist ook mij op een kleine achterstand te zetten. In het heuvelgedeelte kwam ik wat dichterbij, maar niet genoeg voor de overwinning.
TION Cross 1986
Nadat ik een week eerder bij de Pingelloop in Haaksbergen 5e was geworden was ik belust op revanche. Als nieuwe 2e jaars B junior dichtte ik mezelf kansen toe voor het eindklassement in de Twentse Cross Competitie. Dit parcours was ergens om een vijver in de wijk Stroinkslanden, in Enschede. Na een rustige eerste ronde nam ik de tweede ronde de kop, met Arnoud Damink van Fortis in mijn kielzog. In de tweede ronde probeerde ik hem te lossen, maar dit mislukte. Wel bleven we nog ruim een halve ronde samen op kop, tot clubgenoot Stefan ten Seldam voorbij stoof. Te vroeg, want Arnoud pakte hem terug en won. Ik bleef de MPM concurrentie (Erik van Zalk en Pieter Feenstra) voor en werd zo derde. Twee artikeltjes, want er waren toen nog twee regionale dagbladen: de Twentsche Courant en Dagblad Tubantia.
Nadat ik een week eerder bij de Pingelloop in Haaksbergen 5e was geworden was ik belust op revanche. Als nieuwe 2e jaars B junior dichtte ik mezelf kansen toe voor het eindklassement in de Twentse Cross Competitie. Dit parcours was ergens om een vijver in de wijk Stroinkslanden, in Enschede. Na een rustige eerste ronde nam ik de tweede ronde de kop, met Arnoud Damink van Fortis in mijn kielzog. In de tweede ronde probeerde ik hem te lossen, maar dit mislukte. Wel bleven we nog ruim een halve ronde samen op kop, tot clubgenoot Stefan ten Seldam voorbij stoof. Te vroeg, want Arnoud pakte hem terug en won. Ik bleef de MPM concurrentie (Erik van Zalk en Pieter Feenstra) voor en werd zo derde. Twee artikeltjes, want er waren toen nog twee regionale dagbladen: de Twentsche Courant en Dagblad Tubantia.
Parkloop Eibergen 1986
Op 12 oktober 1986 word ik als 1e jaars B vierde bij de Parkloop in Eibergen. Met Sisu atleten bezetten we zelfs de complete top vier. Met de in die tijd zeer sterke Fred Jaarsma stond de winnaar vooraf eigenlijk al vast. In mijn atletiekschrift van destijds lees ik dat de eerste twee van totaal drie ronden vooral tempo drukken was en dat er onderweg moppen werden verteld. Pas in de derde ronde van 1000 meter werd het veld compleet uit elkaar getrokken: Bart Hemmer ontsnapt, Fred haalt hem bij en wint. Ik probeer voor plek drie te gaan, maar word in de sprint verslagen door clubgenoot Jan Mensink.
Op 12 oktober 1986 word ik als 1e jaars B vierde bij de Parkloop in Eibergen. Met Sisu atleten bezetten we zelfs de complete top vier. Met de in die tijd zeer sterke Fred Jaarsma stond de winnaar vooraf eigenlijk al vast. In mijn atletiekschrift van destijds lees ik dat de eerste twee van totaal drie ronden vooral tempo drukken was en dat er onderweg moppen werden verteld. Pas in de derde ronde van 1000 meter werd het veld compleet uit elkaar getrokken: Bart Hemmer ontsnapt, Fred haalt hem bij en wint. Ik probeer voor plek drie te gaan, maar word in de sprint verslagen door clubgenoot Jan Mensink.
Jeugd Olympische Dagen 1986
In 1986 deden we met het jongens B junioren team van De Zwaluwen uit Almelo mee aan de Jeugd Olympische Dagen. Tijdens de voorronde moesten we het helaas afleggen tegen het sterke Ichthus College uit Enschede. Op de foto boven v.l.n.r. Erik Bosch, Richard Westra, Jan-Maarten van Woerkom, Raymond Meijer en trainer André Henneveld. Zittend v.l.n.r. Marco Schorren, ik en Bernard Dam. (artikel Twenth/Ruiten Drie 30-04-1986)
In 1986 deden we met het jongens B junioren team van De Zwaluwen uit Almelo mee aan de Jeugd Olympische Dagen. Tijdens de voorronde moesten we het helaas afleggen tegen het sterke Ichthus College uit Enschede. Op de foto boven v.l.n.r. Erik Bosch, Richard Westra, Jan-Maarten van Woerkom, Raymond Meijer en trainer André Henneveld. Zittend v.l.n.r. Marco Schorren, ik en Bernard Dam. (artikel Twenth/Ruiten Drie 30-04-1986)
Dinkelcross Losser 1985
Als 2e jaars jongens C behaalde ik mijn eerste podiumplek bij de Dinkelloop in Losser op 10 maart 1985.
Na twee eerdere vijfde plekken was het in de laatste cross van het seizoen raak. Na de start vormde zich een kopgroep van vier man, waar ik solo ongeveer 100 meter achter liep. Na de eerste ronde pikte ik de nummer vier op en op ongeveer 200 meter voor de streep kwam ik bij Mynko Peterink van ASV, die ik in de heuveltjes voorbij sprintte. Mijn eerste podiumplek was een feit!
Als 2e jaars jongens C behaalde ik mijn eerste podiumplek bij de Dinkelloop in Losser op 10 maart 1985.
Na twee eerdere vijfde plekken was het in de laatste cross van het seizoen raak. Na de start vormde zich een kopgroep van vier man, waar ik solo ongeveer 100 meter achter liep. Na de eerste ronde pikte ik de nummer vier op en op ongeveer 200 meter voor de streep kwam ik bij Mynko Peterink van ASV, die ik in de heuveltjes voorbij sprintte. Mijn eerste podiumplek was een feit!
