OUD GASTEL – Het triathlonseizoen van 2014 had voor mij als zwaartepunt de eerste divisiewedstrijden. Door omstandigheden (huwelijk en huwelijksreis) miste ik de eerste twee wedstrijden, maar vanaf de derde wedstrijd zou ik volop mee gaan draaien om ons team naar de eredivisie te helpen. Maar gevoelsmatig blijft het na Oud Gastel bij een eenmalig eerste divisie optreden. Een knudde wedstrijd (zowel organisatorisch als persoonlijk) hebben het plezier in de sport voorlopig even goed vergald. Had ik me vooraf op top-20 ingeschaald, door de organisatorische missers, materiaalpech en een toch wat beter startveld dan ik had ingeschat werd dit slechts plek 58.
Het begon allemaal al erg vroeg. Met een start om 11:05 in Oud Gastel, net boven Roosendaal in Noord-Brabant, weet je dat je een hele zaterdag onder de pannen bent. Zes uur eruit, zeven uur vertrek. Teamgenoot Koen Vossers om kwart voor acht opgepikt bij de carpoolplaats in Voorst en vervolgens verder richting de wedstrijd.
Je verwacht als onderdeel van het eerste divisiecircuit toch een vlekkeloze organisatie. De eerste onaangename verrassing kwam echter in de tweede wisselzone (van fietsen naar lopen). Geen toegewezen plaatsen op nummer, niks. Zoek maar een plaatsje uit. Wat dus bijvoorbeeld de vroeg aangekomen damestriatleten hadden gedaan: de beste plekjes waren al ingenomen door triatletes die ver na ons in T2 zouden wisselen, aangezien ze ook nog eens vijf minuten na ons zouden starten. Bij de eerste wisselzone hetzelfde verhaal. Ook de kwart recreatief startte nog voor ons, waardoor die nog voor ons in T1 waren en de beste plekken in hadden genomen. Echt een punt dat voor verbetering vatbaar is.
Klaar voor de start van de derde 1e divisiewedstrijd van het seizoen (boven),
weg op het startschot (midden) en ik rechtsonder in beeld op de onderste foto (foto's: Herman de Wit)
Na een relatief aardige positie in de eerste wissel te hebben gevonden is het wetsuit aantrekken en op naar de zwemstart. Hoewel ik de laatste weken erg veel progressie heb gemaakt op het zwemmen kies ik er voor om niet in het gedrang te gaan liggen. Daardoor kan ik meteen lekker rustig wegzwemmen bij de start. Maar mis ik ook de aansluiting met de snellere mannen voor me. Ik zwem eigenlijk de hele 1500 meter alleen; 1500 meter die overigens wat aan de korte kant lijkt te zijn gezien de snelle zwemtijden. Ik klok ook 23’34”, een minuut sneller dan ik onlangs in een zwemtest noteerde. Maar gezien zwemtijden van anderen had dit nog minstens een minuut sneller gemoeten, echt super was het niet. Door zo rustig te starten heb ik mezelf toch wel tekort gedaan.
weg op het startschot (midden) en ik rechtsonder in beeld op de onderste foto (foto's: Herman de Wit)
Na een relatief aardige positie in de eerste wissel te hebben gevonden is het wetsuit aantrekken en op naar de zwemstart. Hoewel ik de laatste weken erg veel progressie heb gemaakt op het zwemmen kies ik er voor om niet in het gedrang te gaan liggen. Daardoor kan ik meteen lekker rustig wegzwemmen bij de start. Maar mis ik ook de aansluiting met de snellere mannen voor me. Ik zwem eigenlijk de hele 1500 meter alleen; 1500 meter die overigens wat aan de korte kant lijkt te zijn gezien de snelle zwemtijden. Ik klok ook 23’34”, een minuut sneller dan ik onlangs in een zwemtest noteerde. Maar gezien zwemtijden van anderen had dit nog minstens een minuut sneller gemoeten, echt super was het niet. Door zo rustig te starten heb ik mezelf toch wel tekort gedaan.
De trap bereikt die ik net vastpak, mijn voorganger Rik van Arnhem van Dolfijn 2 is er al bijna uit (foto: Koen Mol)
Dan de eerste wissel. In tegenstelling tot de voorgaande wedstrijden heb ik mijn wetsuit snel uit. Ik pak mijn fiets en denk met een snelle wissel aan mijn beste onderdeel te kunnen beginnen, tot een dame die in de wisselzone rondloopt iets tegen me roept over wetsuit opruimen. Blijkt het dat de wetsuits in de tas moeten, anders worden ze achtergelaten of zo. Fiets aan de kant en weer terugrennen naar de tas, wetsuit erin en weer terug. Daar gaat mijn snelle wissel. Nu het toch naar de kloten is loop ik nog een keer terug om aan te geven dat de wetsuit van teamgenoot Koen in de tas ernaast moet, want zijn wetsuit lag ook nog in het gras. Geërgerd stap ik na bijna twee minuten op de fiets, gewoon een minuut lopen te verkloten hier.
Dan de eerste wissel. In tegenstelling tot de voorgaande wedstrijden heb ik mijn wetsuit snel uit. Ik pak mijn fiets en denk met een snelle wissel aan mijn beste onderdeel te kunnen beginnen, tot een dame die in de wisselzone rondloopt iets tegen me roept over wetsuit opruimen. Blijkt het dat de wetsuits in de tas moeten, anders worden ze achtergelaten of zo. Fiets aan de kant en weer terugrennen naar de tas, wetsuit erin en weer terug. Daar gaat mijn snelle wissel. Nu het toch naar de kloten is loop ik nog een keer terug om aan te geven dat de wetsuit van teamgenoot Koen in de tas ernaast moet, want zijn wetsuit lag ook nog in het gras. Geërgerd stap ik na bijna twee minuten op de fiets, gewoon een minuut lopen te verkloten hier.
Teamgenoot Michel Huisken bezig aan een goed fietsonderdeel, door 2 bijna valpartijen ben ik er
laat in de tweede ronde pas voorbij (foto: Koen Mol)
Op de fiets draait het aanvankelijk nog niet echt lekker, maar ik krijg de pedalen wel aardig rond op de grote versnelling. Daarmee haal ik de eerste mensen in en zo schuif ik langzaam op in het veld. Maar de grote massa zie ik niet eens rijden in de verte, dus het lijkt er op dat ik toch behoorlijk wat achterstand heb opgelopen tijdens het zwemmen. Na flink doorstampen op de lege A4 denk ik in de verte voor me teamgenoot Michel Huisken te zien. Hij heeft op het laatste moment Niels Esmeijer vervangen, die was verhinderd. In mijn geestdrift de mannen voor me op te slokken mis ik dan op driekwart van de eerste ronde een bocht. Ik kom een dijk afrijden en zie te laat dat deze naar links afbuigt. Ik rem vol, zie dat in de bocht ook nog een betonnen blok ligt en voel het achterwiel uitbreken. Ik zie mezelf al liggen en bereid me voor op de crash. Nog een keertje bijremmen en ik schiet wonderbaarlijk een paar centimeter voor het betonblok langs en strand in de berm. Stilstaand, maar alles is nog heel. Pfffff.
Als ik de fiets uit de berm trek word ik ingehaald door een drietal dat ik al lang en breed achter me had gelaten. Dus: de achtervolging weer inzetten en het duurt niet lang of we fietsen Oud Gastel in. Ik rijd Hans Bader van DTC voorbij en neem vervolgens te veel risico bij het inrijden van de tweede ronde. Bij de wisselzone schat ik de bocht volkomen verkeerd in, neem hem veel te hard en beland in de bosjes. Tot overmaat van ramp breekt daarbij de punt van mijn Look-plaatje af, zodat ik mijn rechtervoet niet meer in het pedaal kan klikken.
Weg fietstijd, aanzetten na bochten lukt niet meer en ik overweeg er mee te kappen. Maar dat levert nog minder punten op dan mijn huidige plek in de wedstrijd, dus zo voorzichtig mogelijk maak ik mijn tweede fietsronde af. Ik haal zowaar nog mensen in, waaronder teamgenoot Michel diep in de tweede ronde. Maar de twee bijna crashes hebben me dus een volle ronde gekost om daar te zijn waar ik een ronde eerder al had kunnen zijn. Uiteindelijk rijd ik nog 1:00:17 over de fietsronde, maar de bijna valpartijen en kapotte schoenplaat hebben me ongeveer twee minuten gekost schat ik in, 57-hoog/58-laag had ik hier normaal neer moeten zetten.
laat in de tweede ronde pas voorbij (foto: Koen Mol)
Op de fiets draait het aanvankelijk nog niet echt lekker, maar ik krijg de pedalen wel aardig rond op de grote versnelling. Daarmee haal ik de eerste mensen in en zo schuif ik langzaam op in het veld. Maar de grote massa zie ik niet eens rijden in de verte, dus het lijkt er op dat ik toch behoorlijk wat achterstand heb opgelopen tijdens het zwemmen. Na flink doorstampen op de lege A4 denk ik in de verte voor me teamgenoot Michel Huisken te zien. Hij heeft op het laatste moment Niels Esmeijer vervangen, die was verhinderd. In mijn geestdrift de mannen voor me op te slokken mis ik dan op driekwart van de eerste ronde een bocht. Ik kom een dijk afrijden en zie te laat dat deze naar links afbuigt. Ik rem vol, zie dat in de bocht ook nog een betonnen blok ligt en voel het achterwiel uitbreken. Ik zie mezelf al liggen en bereid me voor op de crash. Nog een keertje bijremmen en ik schiet wonderbaarlijk een paar centimeter voor het betonblok langs en strand in de berm. Stilstaand, maar alles is nog heel. Pfffff.
Als ik de fiets uit de berm trek word ik ingehaald door een drietal dat ik al lang en breed achter me had gelaten. Dus: de achtervolging weer inzetten en het duurt niet lang of we fietsen Oud Gastel in. Ik rijd Hans Bader van DTC voorbij en neem vervolgens te veel risico bij het inrijden van de tweede ronde. Bij de wisselzone schat ik de bocht volkomen verkeerd in, neem hem veel te hard en beland in de bosjes. Tot overmaat van ramp breekt daarbij de punt van mijn Look-plaatje af, zodat ik mijn rechtervoet niet meer in het pedaal kan klikken.
Weg fietstijd, aanzetten na bochten lukt niet meer en ik overweeg er mee te kappen. Maar dat levert nog minder punten op dan mijn huidige plek in de wedstrijd, dus zo voorzichtig mogelijk maak ik mijn tweede fietsronde af. Ik haal zowaar nog mensen in, waaronder teamgenoot Michel diep in de tweede ronde. Maar de twee bijna crashes hebben me dus een volle ronde gekost om daar te zijn waar ik een ronde eerder al had kunnen zijn. Uiteindelijk rijd ik nog 1:00:17 over de fietsronde, maar de bijna valpartijen en kapotte schoenplaat hebben me ongeveer twee minuten gekost schat ik in, 57-hoog/58-laag had ik hier normaal neer moeten zetten.
Sterk staaltje competitievervalsing. Schaamteloos in een peloton gaan rijden in een non-stayerwedstrijd.
De startnummers staan op de armen, dus ik hoef geen namen te noemen.
Ook de koeien kunnen het niet aanzien en steken hun kop in het gras (foto: Koen Mol)
Kijk, materiaalpech kun je niets aan doen. In mijn ijver om de opgelopen achterstand van de eerste (bijna) valpartij teniet te doen een stuurfout maken die me in de bosjes doet belanden: kan ik mezelf verwijten. Maar dat je benadeeld wordt door volksstammen stayerende, zichzelf triatleet noemende koersfietsers: dat verwijt ik de organisatie en de deelnemers in kwestie. Ik citeer uit het persbericht voorafgaand aan de wedstrijd: Kansen voor sterke fietsers. Voor het eerst dit seizoen staat er een individuele Olympische afstand op het programma. “Er mag niet gestayerd worden, waardoor sterke fietsers meer kansen krijgen,” zo blikt coördinator Jan Bos vooruit. “De krachtverschillen tussen de verschillende atleten en teams zullen nu duidelijker worden. We zetten ook extra jury in om te controleren of er tijdens het fietsonderdeel voldoende afstand gehouden wordt.”
Nou, dat hebben we geweten. Achteraf zie ik op foto's en aan de hand van de tussentijden dat er voor me gewoon in groepen van 15-20 man is gefietst: pure competitievervalsing. Zo komen er dus mannen eerder van de fiets af die normaal gesproken (ver) achter me hadden horen te zitten. Blijkbaar hadden die niet meegekregen dat de vorige wedstrijd in Almere stayer was in deze niet. Maar er is dus ook weer weinig tot niet tegen opgetreden. Ook teamgenoot Koen werd flink gedupeerd door een bijna 20-man grote groep die hem inhaalde. Alle gewonnen plekken weer teniet gedaan. Daarom is de lol er voor mij met eerste divisie triathlon voorlopig wel even af.
Omdat ik de hele tweede fietsronde maar met een voet vast zat in de pedalen kwam ik redelijk in onbalans van de fiets. Ook de wissel was problematisch, want mijn linkervoet kreeg ik wel uit de schoen, maar de rechter dus niet aangezien die niet vast zat. Ik kies er daarom voor om links het hek vast te pakken en vervolgens van de fiets te stappen. Crasht er nog een stayeraar achterop mijn discwiel. Werkelijk. Met een blote voet links en met de rechtervoet in de fietsschoen hobbel ik vervolgens door de wisselzone. Sokken aan, loopschoenen aan en kijken of ik deze onbalans nog kan omzetten in een beetje redelijke looptijd.
De startnummers staan op de armen, dus ik hoef geen namen te noemen.
Ook de koeien kunnen het niet aanzien en steken hun kop in het gras (foto: Koen Mol)
Kijk, materiaalpech kun je niets aan doen. In mijn ijver om de opgelopen achterstand van de eerste (bijna) valpartij teniet te doen een stuurfout maken die me in de bosjes doet belanden: kan ik mezelf verwijten. Maar dat je benadeeld wordt door volksstammen stayerende, zichzelf triatleet noemende koersfietsers: dat verwijt ik de organisatie en de deelnemers in kwestie. Ik citeer uit het persbericht voorafgaand aan de wedstrijd: Kansen voor sterke fietsers. Voor het eerst dit seizoen staat er een individuele Olympische afstand op het programma. “Er mag niet gestayerd worden, waardoor sterke fietsers meer kansen krijgen,” zo blikt coördinator Jan Bos vooruit. “De krachtverschillen tussen de verschillende atleten en teams zullen nu duidelijker worden. We zetten ook extra jury in om te controleren of er tijdens het fietsonderdeel voldoende afstand gehouden wordt.”
Nou, dat hebben we geweten. Achteraf zie ik op foto's en aan de hand van de tussentijden dat er voor me gewoon in groepen van 15-20 man is gefietst: pure competitievervalsing. Zo komen er dus mannen eerder van de fiets af die normaal gesproken (ver) achter me hadden horen te zitten. Blijkbaar hadden die niet meegekregen dat de vorige wedstrijd in Almere stayer was in deze niet. Maar er is dus ook weer weinig tot niet tegen opgetreden. Ook teamgenoot Koen werd flink gedupeerd door een bijna 20-man grote groep die hem inhaalde. Alle gewonnen plekken weer teniet gedaan. Daarom is de lol er voor mij met eerste divisie triathlon voorlopig wel even af.
Omdat ik de hele tweede fietsronde maar met een voet vast zat in de pedalen kwam ik redelijk in onbalans van de fiets. Ook de wissel was problematisch, want mijn linkervoet kreeg ik wel uit de schoen, maar de rechter dus niet aangezien die niet vast zat. Ik kies er daarom voor om links het hek vast te pakken en vervolgens van de fiets te stappen. Crasht er nog een stayeraar achterop mijn discwiel. Werkelijk. Met een blote voet links en met de rechtervoet in de fietsschoen hobbel ik vervolgens door de wisselzone. Sokken aan, loopschoenen aan en kijken of ik deze onbalans nog kan omzetten in een beetje redelijke looptijd.
Rudi namens Tri Team van Wijnen op weg naar plek 3 overall (foto: Koen Mol)
Dat lukt aanvankelijk wel: ik pik na de wissel nog wat mensen op en vlak voor me liep Edward Hertsenberg, clubgenoot bij LAAC en uitkomend voor TC Twente, de wisselzone uit. Ik probeer hetzelfde tempo op te pakken en dat lukt tot het keerpunt. Daarna zie ik Edward langzaam weglopen. Ik probeer mijn eigen tempo enigszins te handhaven en in ieder geval te zorgen dat ik verder niet wordt ingehaald. Elke positie verlies is een verliespunt voor het team.
Na een redelijke eerste ronde volgt een moeizamere tweede ronde. De schwung is er wel uit en de meeste concurrenten lopen te ver weg om te kunnen inhalen. Na het keerpunt pak ik nog wel een drietal, waaronder TC Twente-triatleet Jasper Reenalda. Met een degelijk looptempo ga ik richting finish en zet zowaar nog een PR neer op de OD met een halve minuut. Maar die is terug te voeren op vijf minuten zwemwinst, niet op de tijd die ik laat liggen in de wissels (1 minuut), het fietsen (2 minuten) en het lopen (1 a 2 minuten). Kortom, het had 4-5 minuten harder gekund en gemoeten. En dat had me inderdaad op de plek gebracht waarop ik mezelf vooraf had ingeschat, rond plek 25-30. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het niveau van de concurrentie toch behoorlijk wat pittiger is dan ik vooraf had ingeschat. Dus top-20 was lastig geworden, maar top-30 was zeker realistisch geweest. Gelukkig finisht Rudi als 3e en Koen als 9e; Michel doet het met een 80e plek in zijn debuut ook naar behoren. Maar na twee overwinningen in de eerste divisie nu dus even een pas op de plaats, 7e in de daguitslag. In de tussenstand na drie wedstrijden staan we gelukkig nog steeds eerste, maar de voorsprong is nog maar 4 punten.
Dat lukt aanvankelijk wel: ik pik na de wissel nog wat mensen op en vlak voor me liep Edward Hertsenberg, clubgenoot bij LAAC en uitkomend voor TC Twente, de wisselzone uit. Ik probeer hetzelfde tempo op te pakken en dat lukt tot het keerpunt. Daarna zie ik Edward langzaam weglopen. Ik probeer mijn eigen tempo enigszins te handhaven en in ieder geval te zorgen dat ik verder niet wordt ingehaald. Elke positie verlies is een verliespunt voor het team.
Na een redelijke eerste ronde volgt een moeizamere tweede ronde. De schwung is er wel uit en de meeste concurrenten lopen te ver weg om te kunnen inhalen. Na het keerpunt pak ik nog wel een drietal, waaronder TC Twente-triatleet Jasper Reenalda. Met een degelijk looptempo ga ik richting finish en zet zowaar nog een PR neer op de OD met een halve minuut. Maar die is terug te voeren op vijf minuten zwemwinst, niet op de tijd die ik laat liggen in de wissels (1 minuut), het fietsen (2 minuten) en het lopen (1 a 2 minuten). Kortom, het had 4-5 minuten harder gekund en gemoeten. En dat had me inderdaad op de plek gebracht waarop ik mezelf vooraf had ingeschat, rond plek 25-30. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het niveau van de concurrentie toch behoorlijk wat pittiger is dan ik vooraf had ingeschat. Dus top-20 was lastig geworden, maar top-30 was zeker realistisch geweest. Gelukkig finisht Rudi als 3e en Koen als 9e; Michel doet het met een 80e plek in zijn debuut ook naar behoren. Maar na twee overwinningen in de eerste divisie nu dus even een pas op de plaats, 7e in de daguitslag. In de tussenstand na drie wedstrijden staan we gelukkig nog steeds eerste, maar de voorsprong is nog maar 4 punten.
En teamgenoot Koen, die op de afsluitende run nog van positie 47 naar de 9e overall plek loopt (foto: Koen Mol)
Ik ben dus even helemaal klaar met de eerste divisie triathlon, de rest van het seizoen gaat de knop dan ook drastisch om. Zoals ik er nu naar kijk is het terug naar de basis en plezier terug krijgen in de sport. De week na deze wedstrijd heb ik ook alle trainingen geschrapt en mijn favoriete wedstrijd in Holten zelfs laten schieten. Wat mij betreft was dit einde seizoen, kijken of ik me nog weer kan opladen voor een wedstrijd in het najaar. Nu eerst weer balans en rust in mijn leven.
Uitslag Eerste Divisie Triathlon Oud Gastel:
1. Kevin Sleegers Triotters 1:55:19
2. Rick Nijhoving Kijani 1:56:00
3. Rudi Jansen Tri-Team van Wijnen 1:57:25
4. Cees Colijn Tri-Fa Maasland 1:57:52
5. Peter van Egdom VZC Veenendaal 2 1:58:19
6. Robert Parinussa TTW 2 1:58:51
7. Guido Gosselink TC Twente 2 1:59:08
8. Leon van Poelwijk Triotters 1:59:38
9. Koen Vossers Tri-Team van Wijnen 1:59:41
10. Robert Bijl Trioss 1:59:48
14. Marco Vernooij TC Twente 2 2:01:56
39. Edward Hertsenberg TC Twente 2 2:05:47
42. Aalt Hagedoorn Argo Wierden 2 2:06:25
54. René de Jager Argo Wierden 2 2:07:58
58. Erik Lentfert Tri-Team van Wijnen 2:08:43
63. Jasper Reenalda TC Twente 2 2:09:13
66. Marco Haselbekke Argo Wierden 2 2:09:33
69. Vincent Hentzepeter Argo Wierden 2 2:10:15
80. Michel Huisken Tri-Team van Wijnen 2:13:52
Stand eerste divisie triathlon:
1. Tri-Team van Wijnen 9
2. Wilmink Poedercoating/Triotters 13
3. Triteam Groningen 2 15
4. Hellas 2 20
5. VZC Veenendaal 2 23
6. Kijani 25
7. TC Twente 2 27
8. De Dolfijn 2 27
9. TTW 2 28
10. Cerberus 2 29
20. Argo Wierden 2 51
Volledige uitslagen op de site van Mylaps.nl
Ik ben dus even helemaal klaar met de eerste divisie triathlon, de rest van het seizoen gaat de knop dan ook drastisch om. Zoals ik er nu naar kijk is het terug naar de basis en plezier terug krijgen in de sport. De week na deze wedstrijd heb ik ook alle trainingen geschrapt en mijn favoriete wedstrijd in Holten zelfs laten schieten. Wat mij betreft was dit einde seizoen, kijken of ik me nog weer kan opladen voor een wedstrijd in het najaar. Nu eerst weer balans en rust in mijn leven.
Uitslag Eerste Divisie Triathlon Oud Gastel:
1. Kevin Sleegers Triotters 1:55:19
2. Rick Nijhoving Kijani 1:56:00
3. Rudi Jansen Tri-Team van Wijnen 1:57:25
4. Cees Colijn Tri-Fa Maasland 1:57:52
5. Peter van Egdom VZC Veenendaal 2 1:58:19
6. Robert Parinussa TTW 2 1:58:51
7. Guido Gosselink TC Twente 2 1:59:08
8. Leon van Poelwijk Triotters 1:59:38
9. Koen Vossers Tri-Team van Wijnen 1:59:41
10. Robert Bijl Trioss 1:59:48
14. Marco Vernooij TC Twente 2 2:01:56
39. Edward Hertsenberg TC Twente 2 2:05:47
42. Aalt Hagedoorn Argo Wierden 2 2:06:25
54. René de Jager Argo Wierden 2 2:07:58
58. Erik Lentfert Tri-Team van Wijnen 2:08:43
63. Jasper Reenalda TC Twente 2 2:09:13
66. Marco Haselbekke Argo Wierden 2 2:09:33
69. Vincent Hentzepeter Argo Wierden 2 2:10:15
80. Michel Huisken Tri-Team van Wijnen 2:13:52
Stand eerste divisie triathlon:
1. Tri-Team van Wijnen 9
2. Wilmink Poedercoating/Triotters 13
3. Triteam Groningen 2 15
4. Hellas 2 20
5. VZC Veenendaal 2 23
6. Kijani 25
7. TC Twente 2 27
8. De Dolfijn 2 27
9. TTW 2 28
10. Cerberus 2 29
20. Argo Wierden 2 51
Volledige uitslagen op de site van Mylaps.nl
RSS Feed
