HENGELO - Wat een mooie loop had moeten worden in mijn eigen achtertuin is geëindigd in een behoorlijk fiasco. De Slangenbeekloop was gepland als een mooi intermezzo ter overbrugging tussen de Gelders-Overijsselse Kampioenschappen Cross vorige week en de laatste wedstrijd in Heerde, op 13 februari. Het plan was om een snelle zes kilometer te lopen om de snelheid te testen, maar na een kleine drie kilometer was het over: zweepslag en onzekerheid over de verdere voorbereiding richting Halve Marathon van Enschede.
 
De voorbereiding was uitstekend en het omgegooide trainingsprogramma sinds 1 januari pakte ik goed op. Met langere en snellere duurlooptempo's moest de inhoud beter worden. Door de blijvende sneeuw en ijslaag in het FBK-stadion afgelopen donderdag nog op spikes getraind en die 20 maal 300 gingen eigenlijk ook probleemloos. Vrijdag een lekkere rustige duurloop gedaan en vanmorgen bij het inlopen nergens last van.
 
Ik koos ervoor om het parcours een beetje te verkennen en dan met name het traject rondom de Houtmaat vijver. Deze leek goed begaanbaar en als zes kilometer lopers kwamen we hier als eerste langs, dus weinig tot geen problemen op een verse sneeuwlaag. Na de warming-up werden we naar de start gedirigeerd op het winkelcentrum Slangenbeek. Meteen na het startsignaal was ik goed weg op de gedeelten die ik al verkend had. Oppassen en inhouden in de bochten, meteen daarna weer aanzetten op de trottoirs. We wisten ons met een viertal meteen af te scheiden, Frank Pol en Edwin Veenstra van MPM, Aart-Jan Lenstra en ik. In de bocht bij de "potloodbrug" werd ik nog goed aangemoedigd door mijn zus, Joost en de kids.
 
Ik lag lekker in het ritme en de jonge Aart-Jan Lenstra moest er als eerste af. Janneke stond in de volgende bocht op het fietspad richting Boomkamp en daar kwamen we gedrieën door.

    Vlak voor het opdraaien naar het fietspad Larvikstraat richting Boomkamp: nog niets aan de hand, lekker volgen in derde 
                                               positie. Aart-Jan Lenstra moet al een gaatje laten vallen (eigen foto)
 
Ik koos het spoor van Edwin en het tempo bleek goed te doen, de fietspaden waren niet te glad. Wel veel last van het opspattende ijs, maar dat leverde geen onoverkomelijke problemen op. Echter op het rechte stuk langs Life Health voelde ik de eerste steek in mijn kuit. Ik sloeg er geen acht op, maar al snel merkte ik dat er meer aan de hand was dan gewoon een pijntje. Opgeven was op dat moment echter geen optie. Nadat Edwin van kop af was hield Frank in en het viaduct op over de snelweg nam ik de kop over. Het bleef te doen, maar bij elke pas voelde ik de stijfheid in de kuit toenemen.
 
Eenmaal onderaan het viaduct beland draaiden we links af. Edwin wilde daarna de afslag nemen richting manege De Kapberg, Frank en ik gaven aan dat hij gewoon rechtdoor moest. Hierdoor viel er echter wel een gaatje. Ik keek achterom of Edwin terug kwam en besloot toen om met een versnelling even het gat naar Frank te dichten. En op dat moment: "pang". Zweepslag in de kuit, einde wedstrijd en nu dus behoorlijke onzekerheid over de eventuele herstelperiode. Geen idee of mijn planning richting Halve Marathon van Enschede (richttijd: 1h17) nu op losse schroeven komt te staan. Of in een eerder stadium: de laatste Oostelijke cross en het NK cross... Morgen meteen een afspraak maken met de fysio en hopelijk heb ik dan snel uitsluitsel over het mogelijke herstel en ben ik snel weer in staat om blessurevrij en pijnvrij te lopen. Dat is belangrijker dan het gemiste podium van vandaag alhoewel ik goed in de wedstrijd lag, dus al met al een K**dag. Met hoofdletter K.

                                                             Leuk zo'n Slangenbeekloop... einde verhaal (eigen foto)
 
Ook sneu voor mijn kleine nichtjes, die blijkbaar tevergeefs bij de vijver stonden te wachten maar waar ik nooit meer langs ben gekomen. Evy, met vier jaar de oudste, had al wel snel door dat er iets aan de hand moest zijn hoorde ik achteraf:"Daar komt het eerste meisje aan, Eta zal nu wel niet meer komen..."
 
Nog even voor de volledigheid de uitslagen...
 
6 kilometer
1. Frank Pol                   21'27"
2. Edwin Veenstra        21'32" (1e 40+)
3. Aart-Jan Lenstra      22'06"
4. Rob Benerink          22'15" (2e 40+)
5. Edward Hertsenberg 22'16"
 
Kortom, ik lag op een schema van rond de 21'30", redelijk in lijn met mijn PR op de 4 Mijl van Groningen 
 
dames
1. Nynke Beunders           23'58"
2. Bianca Damme             25'08"
3. Sabine ten Vregelaar    27'09" (1e 40+)
 
10 kilometer
1. Björn Geerdink             35'30"
2. Arnold Klieverik            35'35"
3. Kevin Schaap               35'45"
4. Marcel Klamer              37'12" (1e 40+)
5. Willem Schreurs           37'30"
 
dames
1. Ingrid Prigge                38'58" (1e 40+)
2. Marlin Nijhof                 41'32"
3. Karin Klamer                44'16"

AALTEN - Na twintig jaar afwezigheid neem ik dit seizoen voor het eerst weer deel aan de Gelders-Overijsselse Crosscompetitie. De eerste twee wedstrijden in Biddinghuizen en Apeldoorn sloot ik af met een derde plek; de derde wedstrijd in Dronten liet ik aan me voorbij gaan vanwege de Twentse kampioenschappen cross in Losser een dag later. Vandaag stond de vierde cross gepland in Aalten, die ondanks het barre weer gewoon doorgang vond. Aan deze wedstrijd was tevens het Gelders-Overijssels Kampioenschap verbonden: het leverde het zilver op in de categorie Masters 35+!
 
In verband met de ernstige weersvoorspellingen, sneeuwstormen, blizzards, sneeuwjacht en weet ik het wat voor vaktermen de laatste dagen voorbij kwamen, besloot ik bijtijds naar Aalten af te reizen. De start was om 12:00 uur en eigenlijk was er op de heenweg nog geen vuiltje aan de lucht. De rit verliep vlot en om 11:15 parkeerde ik mijn karretje in het naastgelegen weiland, naast het parcours op de "Ringkampsbulten".
 
"Ringkampsbulten", waar moeten we daarbij aan denken? Het was in ieder geval een fraai parcours. Aangezien dit perceel geheel omgeven werd door weilanden wekte het de indruk dat het ooit een kunstmatig aangelegd bos is geweest, met daarin de nodige venijnige bulten (klimmetjes is een te groot woord). Verder was het volledige parcours bedekt onder een fraai wit winters landschap. In het bos was de ondergrond hard, maar de stukken in het weiland ernaast was andere koek: hier zakte je tot je enkels weg in de sneeuw. De vraag was dus op welk schoeisel van start te gaan. Aangezien ik last had van een ingegroeide teennagel durfde ik geen 10km aan op spikes, dus gokte ik na het inlopen om gewoon op mijn trainingsschoenen, de Saucony Triumph 6, van start te gaan.

                  Vlak voor de start, met de deelnemers voor de 10,000 meter senioren, M35+ en M40+ (Foto: Geert Wevers)
 
Aangezien de wedstrijd voor de Masters en senioren tegelijkertijd van start gaan was het na het startschot aanvankelijk volgen. Bij de senioren leek het al snel een strijd te worden tussen Koen Vossers (Hanzesport), Shayne Rookhuyzen (Veluwe), Jeroen Reintjes (Atletico) en Ruud van der Wal (AV'34). In mijn categorie hadden slechts weinigen de trip naar Aalten gewaagd vanwege het weeralarm en zag daar in Nico de Vries (Isala Kampen) mijn belangrijkste concurrent. Dat was dus ook de man waarop ik mij zou gaan richten.
 
Bij de wedstrijden in oktober (Biddinghuizen) en november (Apeldoorn) was ik Nico twee maal ruimschoots voorgebleven. Mijn verbazing was dan ook groot dat hij de derde wedstrijd in Dronten had weten te winnen. Ofwel had hij vorderingen gemaakt, of de concurrenten hadden minder gelopen. Vandaag zou ik wellicht het antwoord op die vraag krijgen. Na de start vormde zich snel een afscheiding, de genoemde vier bij de senioren sloegen al snel een gat. Daarachter een tweede groep die werd aangevoerd door o.a. Luis Pearson van NOP. Verder in die groep Patrick Kuijken en Ruben Postma van Athlos en ook Nico de Vries ging in die groep mee. Ik pakte ook een vlot tempo om te zorgen niet te veel terrein te verliezen, maar het tempo voor me was me wel wat te gortig. In mijn gezelschap Jan Groot van Spurt '88 uit Hardenberg, maar na een halve ronde moest hij lossen. Na doorkomst van de eerste van vier ronden had ik ongeveer een achterstand van 100 meter op Nico.

                       Doorkomst na de eerste ronde, met daar nog redelijk kort achter mij Jan Groot (foto: Geert Wevers)
 
Ik zag dat mijn concurrent Nico in de tweede ronde de aansluiting verloor met de rest van de groep. Zelfs zodanig, dat ik vrij vlot begon in te lopen op hem. Uiteraard gaf dit moed en ik liep nog steeds lekker ontspannen, ondanks het feit dat de stukken in het weiland me de nodige kracht kostten zo zonder spikes. Op 3/4 van de tweede ronde had ik Nico te pakken en ik dacht: er op en er over. Het verschil in tempo was echt behoorlijk. Hij klampte echter aan en ik dacht nog, dat houdt hij echt geen twee ronden vol. Dus ik begon lekker door te trekken en op twee bultjes heb ik nog even een versnelling geplaatst in een poging hem los te lopen. Hij wist echter steeds het gat weer vrij vlot te dichten en ook in de derde ronde kon ik hem niet los schudden.

               Heuvelop in de derde ronde: ik loop op kop met Nico de Vries nog steeds op mijn hielen (foto: Geert Wevers)
 
Waar ik echter geen rekening mee had gehouden was dat de zwaarte van het parcours, de harde koude tegenwind in het weiland en de sneeuw mijn krachten ook behoorlijk hadden gekraakt. Toen we de laatste ronde in gingen liep ik nog steeds op kop, maar echt van harte ging het niet meer. De krachten vloeiden weg uit mijn bovenbenen en het leek alsof Nico het voelde, want op de eerste helling zette hij aan en sloeg een gaatje. Ik had op dat moment niet meer de kracht om deze demarrage te beantwoorden. En of dat nu aan het schoeisel lag, of aan het feit dat ik niets had gegeten, ik moest gewoon passen op dat moment. Ik probeerde verder niet te verslappen en mijn eigen tempo te handhaven, mocht hij toch nog weer terug vallen dat ik dan opnieuw terug kon komen. Dit gebeurde echter niet helaas. Op dat moment was ik eigenlijk het meest blij dat ik aan mijn laatste ronde bezig was, mijn benen deden echt zeer door de variatie in het parcours en de zware omstandigheden.
 
Het gat werd uiteindelijk niet veel groter, maar toch een kleine tachtig meter die ik niet meer goed kon maken. Maar waar ik in 1989 al eens op het podium stond van de oostelijke crosscompetitie, was het mij in die jaren nooit gelukt om tijdens het officiële oostelijke crosskampioenschap een medaille te pakken. Liep ik alle wedstrijden goed en net dat ene kampioenschap bagger. Dus echt ontevreden kon ik na afloop niet zijn met mijn zilveren plak: het was wel de eerste keer op het oostelijke podium tijdens een officieel kampioenschap! Nu nog proberen mijn klassering in het klassement vast te houden en daar ook een podiumplek af te dwingen tijdens de laatste cross op 13 februari in Heerde. Op carnavalszaterdag, dus ik laat hiervoor als rascarnavalist, kadolster- en boeskoolmenneke speciaal het openingsfeest op vrijdag schieten...
 
Uitslagen Gelders/Overijssels Kampioenschap cross:
Senioren
1. Koen Vossers          Hanzesport    30'22"
2. Jeroen Reintjes        Atletico'73      30'41"
3. Shayne Rookhuyzen AV Veluwe    30'49"
 
M35+
1. Nico de Vries            Isala'96          33'49"
2. Erik Lentfert             LAAC Twente  34'05"
 
M40+
1. Maurice Winterman   AV Veluwe     32'35"
2. Paul de Brie             Phanos             33'00"
3. Jan van den Broek    Daventria        34'25"
 
M Korte cross
1. Caimin Stevens                Loopgroep Aart Stigter    15'10"
2. Dirk-Jan Demkes              De Liemers                      15'16"
3. Ronald Kleine Koerkamp   Hanzesport                    15'56"

OOTMARSUM - Allereerst wil ik langs deze weg iedereen een gelukkig en gezond 2010 toewensen! Hopelijk wordt het een jaar met sportieve hoogtepunten. Om de toon te zetten ben ik maar meteen met een overwinning begonnen bij de traditionele Nieuwjaarsloop van KOSC in Ootmarsum ;-) Niet op de tien kilometer, maar op de halve afstand dit keer.
 
Eigenlijk stond voor dit weekend de Nieuwjaarscross in Eibergen op het programma. Die zou ik ook wel graag willen lopen, ware het niet dat de weersvoorspellingen voor de zondag niet echt top zijn. Op het moment dat ik deze log neerpen is er ook al een enorm pak sneeuw gevallen en ik heb dus de juiste keuze gemaakt door vanmiddag voor Ootmarsum te kiezen en morgen niet richting Eibergen te karren. Met het oog op de Oostelijke Cross Kampioenschappen komend weekend in Aalten is een herstelduurloop morgen het verstandigst lijkt me.
 
Het was een gezellige drukte in de KOSC-kantine, vanmiddag zo tussen kwart over een en half twee. Veel lokale lopers van het plaatselijke OLC'93 die zich inschreven, veel (jeugd)leden van de voetbalvereniging en een groep van ons o zo leuke clubje LAAC, die deze wedstrijd vaker uitzoeken om het nieuwe jaar mee af te trappen. Ik had er al eerder goede verhalen over gehoord, voor mij was het dus een debuut over de akkers van Oatmöske. Om exact twee uur werden we bij gebrek aan een startpistool weggefloten voor alle afstanden: de 2,5 voor de jeugd, de 5 en de 10 kilometer.

             Direct na de start: ik neem de leiding, met achter mij verscholen Arnold Klieverik en verder van links naar rechts:
                                  Dirk Peters (316), Tonnie Bruns (717) en Remko Siers (306, half zichtbaar) (eigen foto)
 
Vooraf had ik al met Arnold het strijdplan doorgenomen, aangezien hij koos voor de langste afstand en ik dus voor de verandering eens de 5 kilometer liep. De bedoeling was om met elkaar goed tempo te kunnen maken en zo een nette tijd neer te zetten; op de tien zit ik momenteel steeds ruim een halve minuut achter Arnold, maar met een vijf kilometertempo moesten we toch zeker aan elkaar gewaagd zijn. Vanaf de start waren we dan ook meteen met zijn tweeën weg en sloegen een gaatje met de rest. Bij de eerste bocht naar rechts keek ik eens even om, om de krachtsverhoudingen achter ons te peilen. Good old Tonnie Bruns van OLC'93 probeerde als enige te volgen met de jonge Ootmarsumer Dirk Peters bij zich, andere kanshebbers voor de vijf, Remko Siers en Ben Platier, hielden zich daarachter koest in de groep met onder meer de weer goed lopende Dione Scheuten.
 
In het buitengebied liepen Arnold en ik vlot door; eenmaal weer binnen de grenzen van Ootmarsum was voorzichtigheid in de bochten geboden. Het mooie parcours voerde nog een stukje door een woonwijk alvorens terug te gaan richting de sportvelden van KOSC. Achter ons had Carlos Platier, zoon van, zich losgemaakt uit de achtervolgende groep om met een fanatieke sprint de winst op de kortste afstand op te eisen. Onze doorkomsttijd na een ronde was 9:07.

Doorkomst na ronde een: Arnold en ik gezamenlijk op kop, een tiental meters achter ons is Carlos Platier zichtbaar die naar
                                                               de winst op de kortste afstand snelt (eigen foto)
 
Ik had ondertussen een erg lekker ritme te pakken en op het stuk terug richting Ootmarsum deed ik, net als in de eerste ronde, met tegenwind het kopwerk. Halverwege de tweede ronde vond ik het daarom een goed moment om even te testen hoe Arnold er voor stond. "Ik ga erg lekker," zei ik tegen hem. "Ik denk dat ik maar doorloop en de tien doe." De reactie verraadde niet echt enige vorm van lichte paniek, maar toch wat onrustig antwoordde hij:"Ja echt?" Ik maakte duidelijk dat het een grapje was, maar voelde me inderdaad sterk genoeg om door te trekken naar de tien. Goed om die gretigheid te bewaren voor de Oostelijke Cross Kampioenschappen volgende week!
 
Eenmaal op het laatste rechte stuk trok ik nog even flink door en liep weg bij Arnold, om te finishen in een redelijke eindtijd van 18:22. De afstand blijkt niet exact 5 kilometer te zijn, maar iets langer. Uiteindelijk had ik bijna een minuut voorsprong op de tweede finisher, trainingsgenoot Ben Platier. Remko, die Ben vorig jaar in deze loop te snel af was in de sprint, finishte nu als derde. Daarmee een compleet LAAC Twente podium op de vijf kilometer! Ook bij de dames een eerste plek voor LAAC, want Dione liep een knappe tijd van 19:41. In de slotfase moest ze in het sprintgeweld Ben en Remko laten gaan, maar ze finishte uiteindelijk als zesde totaal, erg knap. Nu op naar een tijd onder de 40 minuten op de tien!

Na vijf kilometer winnend over de finish in 18'22". Achter mij mag Arnold nog twee ronden, in de verte Tonnie Bruns als tweede
                                     loper van de tien en achter hem de strijd om zilver en brons op de vijf (eigen foto)
 
Arnold mocht na mijn finish nog twee rondjes solo rond Ootmarsum rennen. Hij was in tempo wel iets terug gegaan, niet vreemd als er verder niemand meer voor je loopt of met je samen loopt en ook vanuit de achtergrond geen bedreiging meer opdoemt. Maar met een eerste vijf van ongeveer 18:30 en een tweede van 18:51 toch een behoorlijk constante race, met uiteindelijk een eindtijd van 37:21. Met Tonnie Bruns (naast OLC- ook LAAC-lid) en Alwie Bijen ook hier een volledig LAAC Twente podium. Daarmee is het hardloopjaar 2010 door onze vereniging op een succesvolle manier geopend!

                               Het podium van de vijf kilometer: Remko Siers (3e), moi (1e) en Ben Platier (2e) (eigen foto)
 
Uitslagen Running Center KOSC Nieuwjaarsloop:
 
5 kilometer
1. Erik Lentfert                18'22"
2. Ben Platier                  19'07"
3. Remko Siers              19'20"
4. Marc Kokkelink           19'25"
5. Harry uit het Broek     19'36"
6. Dione Scheuten         19'41" (1e dame!)
 
10 kilometer
1. Arnold Klieverik          37'21"
2. Tonnie Bruns             39'00"
3. Alwie Bijen                  41'12"

ALMELO - Het hardloopjaar wordt traditiegetrouw afgesloten met de Oudejaarscross van Sisu. De editie van 2009 was alweer de 35e keer dat deze cross werd georganiseerd door mijn oude vereniging. Een weerzien met vele oude bekenden en natuurlijk een mooie wedstrijd. Door het opnieuw ingevallen winterweer was de bezetting minder dan voorgaande jaren en het parcours daardoor niet geschikt voor snelle tijden.
 
De spits werd afgebeten door de 15 kilometer lopers. Slechts dertien in getal, waaronder de oud-Sisuanen Melvin van der Voet, Rik Hardon en Bert Boer. Melvin, tegenwoordig lopend voor TION, had weinig te duchten van de concurrentie en won de wedstrijd op zijn sloffen. Vanwege de temperatuur en het ijzige parcours kozen de meeste deelnemers voor de 5,5 kilometer. Hier was Thijs Theunissen veruit de sterkste: de jonge loper van MPM Hengelo won met meer dan een minuut voorsprong in 18:15.
 
Met negen startende kids op de 2,5 kilometer was de deelname bij de jeugd ronduit teleurstellend. Hopelijk weten volgend jaar meer junioren en Sisu jeugd de weg naar de Kolthofsingel te vinden.
 
Aan de 10 kilometer was een KNAU wedstrijd verbonden en dit was, na de afgelopen twee jaar de 5,5 kilometer te hebben gelopen, de afstand waar ik voor koos. De wedstrijd volgde wel redelijk kort op de Mizuno Winter Step One loop en de Kerst Snert trimloop in Denekamp; daarna had ik de hele week nog pittig doorgetraind. Ik was dan ook benieuwd of ik daarvan de gevolgen zou ondervinden tijdens de wedstrijd. In ieder geval tijdens de warming up weinig last. Het parcours verkend en sommige stukken waren echt beroerd begaanbaar. Met name het stuk waar je het maïsveld in moet was zwaar drassig en een verkeerde stap betekende wegzakken tot je enkels in een mengsel van sneeuw, water en modder.
 
De temperatuur lag, net als anderhalve week eerder in Borne, onder nul en ik koos ervoor om de zelfde outfit te kiezen: drie lagen bovenkleding, lange tights en een muts op. Om tien minuten over 11 werden we weggeschoten, vanaf de plek waar vermoedelijk de startstreep zou moeten staan: door de dikke sneeuwlaag was niet exact te zien waar we moesten starten. Met 37 lopers gingen we onderweg en Sisuaan Jos Bosma ging gelijk lekker enthousiast tempo maken, gevolgd door de jonge Geert Tuinstra (eveneens Sisu). Vooraf had ik al even gebabbeld met grote kanshebber Casper Koelma van MPM, die ik uiteraard nog goed ken uit mijn MPM-tijd. Ook hij verbaasde zich over de lage opkomst, maar kiest de wedstrijd in Almelo altijd graag uit als afsluiter van het hardloopjaar. Samen volgden we het Sisu duo en na een eerste volle ronde op de baan gingen we er overheen en nam Casper de kop.

   Vlak voor het verlaten van de baan, ik aan de leiding, rechts Casper en tussen ons in Geert en helemaal rechts Jos Bosma

Casper liep als eerste de baan af, het buitengebied in. Het tempo van de eerste kilometer zal rond de 3.25 hebben gelegen, voor mij teken om even een tempootje rustiger aan te doen. Daardoor viel er een gaatje met Casper en Geert Tuinstra dook er in en probeerde te volgen. "Succes met de zelfmoordpoging" dacht ik nog, "jou zie ik straks nog wel weer terug." Ik pakte dus mijn eigen tempo en besloot vanuit die positie gade te slaan hoe de strijd voor mij zich ontwikkelde. Mijn voorspelling kwam gedeeltelijk uit: Geert kwam niet terug tot bij Casper, maar kwam alleen te lopen. Hij verslapte helaas voor mij echter ook niet. Wel bleken mijn cross kwaliteiten beter, want op het onverharde gedeelte kwam ik weer een stuk dichterbij. Bij een van de punten waar gedraaid werd bleek dat er achter ons een enorm gat was gevallen, dus voor de prijzen was het al een done deal.
 
Na de eerste doorkomst van 5 kilometer was Casper behoorlijk uitgelopen. Geert liep een 50-tal meters voor mij en mijn hoop was gevestigd op een terugval van zijn kant in de tweede ronde. Mijn doorkomsttijd halverwege was 18:49, gezien het parcours goed. Daarbij werd ik halverwege ook nog goed aangemoedigd door mijn vader, die ook nog even was komen kijken. Dat gaf uiteraard nog even wat extra energie! Ik verwachtte in de tweede ronde in het maïsveld en het bos het gat met Geert te kunnen dichten en daarna hopelijk afstand te nemen, maar hij bleef goed lopen. Sterker nog, hij liep zelfs wat uit. Op dat moment begon ik de eerder gelopen wedstrijden en intensieve trainingsarbeid van eerder die week ook te voelen.
 
Eenmaal uit het onverharde gedeelte was mijn achterstand dan ook niet verkleind. Het verschil bedroeg inmiddels zo'n 100 meter en verder voor ons liep ook Casper nog steeds in zicht. Zo te zien liep hij in de tweede ronde met de rem erop, wat hij na afloop ook bevestigde. Zijn voorsprong was zodanig dat winst niet in gevaar kwam. Eenmaal terug op de baan aan de Kolthofsingel was Casper net met zijn laatste ronde bezig; voor Geert was de moraal blijkbaar groot want hij gooide er nog een fikse eindsprint uit. Op het moment dat ik de baan op liep zag ik de klok op 36:30 staan, dus met nog ruim een ronde te gaan moest een tijd onder de 38 minuten mogelijk zijn. Daarom toch nog maar een keer het tempo opgeschroefd! Met een vlotte laatste ronde finishte ik daardoor net binnen de 38, 37:56. Conclusie is dat ik met een eerste ronde van 18:49 dus vrij constant heb gelopen, de tweede ronde ging in 19:07. Het verschil zit hem vooral in de rappe eerste kilometer.
 
Met wederom een derde plaats (ik grossier in brons de laatste weken) een mooie afsluiting van het jaar 2009; daarnaast was ik eerste in de categorie 35+, dus het leverde uiteindelijk de eerste plaats op!
 
Iedereen een zeer goed en gezond 2010 toegewenst en dat het weer een jaar vol sportieve hoogtepunten mag worden!
 
Uitslagen:
1. Casper Koelma          36'44"
2. Geert Tuinstra             37'14"
3. Erik Lentfert                 37'56"
4. Roelf Hutten                41'19"
5. Jos Bosma                  41'44"
 
15 kilometer
1. Melvin van der Voet    1h03'12"
2. William Schothuis      1h04'05"
3. Frank van Marle          1h05'17"
 
5,5 kilometer
1. Thijs Theunissen         18'15"
2. René Hillige                  19'19"
3. Gerben Franke              19'39"
4. Dennis Nijhuis              19'50"
5. Branco van Minnen       20'05"
 
Dames:
1. Arenda Abbink               21'59"