Na de tegenvallende Woolderesloop een week eerder ging het op het fietsje naar Haaksbergen. Als onderdeel van de training. Geen idee wat ik mocht verwachten.
De trainingen gaan wel weer lekker, dus ik nam me voor om op 3:55 weg te gaan. Dat zou me naar een tijd van 58:45 moeten brengen over 15 kilometer, plus nog een kilometer en een beetje is onder de 1h03.
Vlak voor de wedstrijd spreek ik clubgenoot Joop Vriend en hij wil 3:55 per kilometer lopen. Mijn gangmaker is gevonden.

Bij de start ga ik mooi gedoseerd van start. Velen starten zoals altijd weer te snel, ik houd Joop in de gaten en als er wat ruimte is buiten het centrum vormt zich een goed groepje. Ik loop in tweede positie achter Joop en zie al snel dat het veel harder gaat, met de wind in de rug, dat dan weer wel. Maar met 3:45 over de eerste kilometer gaat het niet des Joops zeg maar. Ook de kilometers daarna zijn flink sneller en de doorkomst na 5 kilometer is 19:15, waar dat volgens schema 19:35 zou moeten zijn. Twintig seconden sneller dus.

Het gaat erg makkelijk, maar voor Buurse is het tempo me toch te hoog en ik besluit terug te schakelen naar de geplande 3:55 per kilometer. Dat lukt twee kilometer lang, waarbij ik langzaam terrein verlies op het groepje voor me. Eenmaal terug in Buurse bij kilometer negen is de schwung er ineens uit. Van 3:55 vlieg ik ineens naar 4:10. En echt beter wordt het daarna niet meer. Doorkomst na 10 killometer is dan 39:30.

        Terug in de straten van Haaksbergen. Ik oog nog superfris, zo voel ik me ook, maar ik mis power (foto: Paulino Pallas)

Ik probeer de kilometertijden nog wel weer terug naar de 4 minuten per kilometer te krijgen, maar dat kost me erg veel moeite alleen lopend tegen de wind in. Dit was niet het niveau waar ik had verwacht op te zitten. Met een Enschede Marathon voor de boeg die (ruim) onder de drie uur moet is het niet de bedoeling dat ik op een 10 Mijl al na tien kilometer in de problemen kom. Kortom: met een klotengevoel naar de finish.

Uiteindelijk probeer ik de laatste twee kilometer nog weer wat te versnellen en dat lukt ook, maar zoals gezegd, soepel gaat het allemaal niet. Met een tijd van 1:04:45 ben ik bijna een minuut langzamer dan vorig jaar. Snel het trainingspak weer aan, tas pakken en weer 18 kilometer naar huis fietsen. Wat moet ik hier nu mee? Nog vier weken tot de marathon van Enschede. Het doel is 2:55 of sneller. Met hangen en wurgen naar 2:59 of net boven de 3 uur heb ik geen zin in. Met mogelijke gevolgschade voor de rest van het seizoen. Het is duidelijk. De stekker gaat er uit. Het wordt rustig in mijn hoofd. Ik weet dat ik de juiste beslissing heb genomen.

Volledige uitslagen via uitslagen.nl

HENGELO – Er is inmiddels al weer aardig wat tijd verstreken na de laatste hardloopwedstrijd. En die ging toen super: op het gemak liep ik toen naar 58’34” tijdens de tweede Woolderesloop. Vlak daarna werd ik echter geopereerd, gevolgd door tien dagen verplichte rust. En tot overmaat van ramp werd ik afgelopen week ziek. Dus de derde Woolderesloop gemist, de vraag was hoe ik ervoor zou staan bij nummer vier. Zonder verwachtingen gestart en uitgekomen op 1h01’44”.

Een fikse terugval dus. Ging het eind januari allemaal nog heel makkelijk en leek de 57’er simpel binnen handbereik, dit maal kon ik niet echt potten breken en moest ik nog flink gas geven om onder de 1h02 te komen. Een verslag.

Al een aantal jaren werd ik geplaagd door een onderhuidse vetbult, net onder de hals. Hij werd ook steeds groter en nadat bleek dat het niet kwaadaardig was maar laten zitten. Maar omdat het ding maar groter werd en het ook een beetje op mijn luchtwegen drukte bij het sporten besloot ik dan toch maar om hem weg te laten halen. Bij voorkeur na de Enschede Marathon. Want daar wilde ik graag naar een tijd onder de drie uur. En mijn schema stond aardig strak en daar kon ik geen tegenslag in gebruiken.

Ik werd echter opgeroepen op 15 februari. Op naar het ziekenhuis dan maar. Weg is weg. Probleem in sportieve zin was dat ik daarna tien dagen niet mocht sporten. In verband met mogelijke wondinfectie door zweten. Alles is goed verlopen en na tien dagen merkte ik hoe prettig niet sporten eigenlijk is. Met frisse tegenzin begon ik weer voorzichtig aan een eerste rustige duurloop van 45 minuten. Daarbij merkte ik al dat ik nog best graag goed wil presteren, maar dat ik geen zin meer heb om al die trainingsuren er nog in te stoppen. Daarvoor zijn er nu gewoon te veel belangrijker zaken in mijn leven. Dus daar hoort tegenwoordig een ander niveautje bij qua sporten.

Vlak daarna werd ik dus ook nog ziek, dus de vraag was hoe hard het zou kunnen op die laatste Woolderesloop. Het schema was: 60 minuten over de eerste en dan telkens een minuut sneller. Op die eerste moest ik me echt inhouden. De tweede ging lekker en ook nog met de rem erop, en vervolgens een halve minuut sneller dan de geplande 59 minuten. De derde moest dus in 58 minuten (die heb ik dus moeten skippen door de operatie) en de vierde in 57 minuten. Nou, dat ging hem dus niet worden voelde ik vooraf al wel. Want het doel was ook 2 kilo lichter te zijn dan eind januari. Door de combinatie van factoren was dat 3 kilo meer geworden. Ook niet bevorderlijk voor een snelle tijd.

                                                                        Na ongeveer 700 meter, relaxed het bochtje door

Gewoon lekker gestart, en ik verbaasde me weer over hoe hard sommigen starten terwijl ze niet eens in staat zijn een tien kilometer onder de veertig minuten te lopen. Ik ging met 3:48 al behoorlijk voortvarend weg, al voelde dat niet zo. Het mooiste was weer mijn supportersschare, die op de 15 kilometer mij in totaal zes keer voorbij kan zien komen. En daarvoor het koude weer trotseerde.

                              Iets meer dan 2 kilometer onderweg, op kop van een groepje, maar tempo terug naar 4'00"/km

Ik begin te temporiseren en denk met 4 minuten per kilometer wel goed weg te komen. Althans, dat hoop ik. Dit loopt erg lekker en tot kilometer 5-6 houd ik dat ook keurig aan. Dus inclusief die snelle eerste kilometer zit ik dan nog steeds op een eindtijd onder de 60 minuten: echt keurig 4 minuten per kilometer. Als ik dan linksaf mag voor mijn tweede ronde ben ik net gelost door Ingrid Prigge. Ik weet het tempo niet meer te handhaven en schakel een tempootje terug. En flink ook, het gaat ineens hard. Van 4:05 tot 4:10 per kilometer.

                                      De schwung is er na iets meer dan 7 kilometer al uit. Relaxed verder lopen dan maar

De hoop op een goede tijd heb ik halverwege dan al opgegeven. Lekker uitlopen is het belangrijkste en het wordt freewheelen naar de finish. De tweede keer door het bos word ik opnieuw goed aangemoedigd door vrouw en kids en met een grote glimlach ga ik aan de laatste vijf kilometer beginnen. Alles loop ik dus alleen, achteraf had ik beter op 4:05 kunnen beginnen of zo en proberen dat constant te houden. Maar goed, we moeten toch naar de finish en de tijd is niet interessant meer.

                                                                                En een rondje verder. Hup papa!

Twee kilometer voor de finish ben ik net weer ingehaald door iemand, maar onderaan de brug staat opnieuw Janneke met Fynn en Jinthe. Geheel in de geest van de wedstrijd stop ik even om mijn kindjes een dikke knuffel en kus te geven. En daarna weer lekker verder voor de laatste twee kilometer.

                      Nog twee kilometer te gaan: tijd om even te stoppen en Fynn en Jinthe even een dikke knuffel te geven

In die laatste twee kilometer komt opnieuw iemand achterop en precies op het laatste kilometerpunt komt hij ernaast. Dit veroorzaakt blijkbaar lichte kortsluiting in mijn hoofd, want in plaats van rustig de wedstrijd uit te lopen meen ik er nog een laatste kilometer van 3’49” uit te moeten gooien. Daarmee finish ik wel ruimschoots onder de 1h02, wat me anders niet gelukt was: 1h01’44”. Totaal irrelevante tijd natuurlijk, maar even weer een nulmeting. Volgende week heb ik als extra loopje de Haaksbergse Mijlenloop ingeroosterd. Kijken of het lukt flink progressie te maken in een week.

Volledige uitslagen op de site van MPM Hengelo