HENGELO – Het paste wel niet in mijn voorbereiding naar de Ironman 70.3 Luxembourg, maar toen werd aangekondigd dat de Internationale Looptienkamp naar Hengelo zou komen heb ik eigenlijk niet getwijfeld. Hoe vaak krijg je nou de kans om aan zo’n evenement mee te doen, vlak om de hoek? Dus ingeschreven en vier dagen genoten.

Het evenement begon op Hemelvaartsdag en duurde dus vier dagen. In die vier dagen werk je iedere dag drie loopafstanden af, een sprint, een langer nummer en een middenafstand nummer. Naarmate de tijd vordert gaat alles dus steeds meer zeer doen. Daar kwam nog het schitterende weer bij dat ons land in zijn greep hield de afgelopen dagen. De temperatuur op de baan liep op tot boven de 30ºC en zo werd het voor iedereen een ware beproeving. Maar ook een schitterend leuk evenement, waar gemoedelijkheid, vriendschap en concurrentie hand in hand gingen.

Donderdag 25 mei

De eerste dag. We zouden om 12 uur beginnen met een 60 meter. Dus mooi de tijd om eerst boodschappen binnen te halen voor het weekend. Vertil ik me toch lelijk aan een van die boodschappenkratjes… het schiet me in de rug. Hopelijk heb ik daar straks verder geen last van. Als ik op het fietsje naar het stadion ga is het al warm. De opening is om 11:00 uur en rond die tijd ben ik ook binnen. Startnummer afhalen, nummer 52 ben ik dit keer. En opmaken voor het eerste nummer. 60 meter sprinten dus. Een afstand die ik sinds mijn junioren D tijd niet meer heb gelopen, tot vorig jaar oktober. Toen stond bij de Sisu reünie in Almelo een 60 meter op het programma, dus ik kon recente referenties overleggen. 9.4 liep ik toen en dat heb ik dus ook als richttijd opgegeven.

De start uit het startblok ging echter niet voortvarend. Op het moment dat het startschot valt kom ik omhoog en val eigenlijk meteen stil. Wellicht omdat ik bang ben voor blessures wil ik me met name op dit explosieve werk niet forceren. Sprinten is toch een compleet andere belasting dan ik gewend ben met triathlon. Kortom, ik sta meteen op meters achterstand. Eenmaal op gang weet ik de schade nog te beperken, maar de 9.70 die ik uiteindelijk noteer valt me vies tegen. Drie tiende langzamer dan in oktober.

             200 meter onderweg op de 1500 meter. Ik probeer aan te sluiten, maar loop te verkrampt (foto: Patrick Scholing)

Het tweede nummer dan. Even wachten, maar om 13:45 mag ik dan van start. Ik zit als langzaamste ingedeeld in de tweede serie met een opgegeven tijd van 4:55. Ik vraag me dan al af of die tijd wel realistisch is. Toen ik me opgaf in januari dacht ik van wel, maar nu… op trainingen moet ik hard mijn best doen voor 5:40. We zien het wel. Ik zoek na het startschot meteen de staart van de groep op en voor me wordt flink geduwd en getrokken. Na 200 meter zie ik dat er versneld wordt en ik ga mee, maar ik loop erg krampachtig. Volgens mij wil ik te graag en dat komt mijn lopen en tempo niet ten goede. De eerste 300 meter gaan in 58 seconden, de eerste volle ronde daarna in 1’18” en ik kom door in 2’16”. Dan ben ik al zo verkrampt dat ik een tempootje terug moet schakelen en terug in overlevingsstand ga. De tweede volle ronde gaat dan in 1’26”, doorkomst 3’42”. Een snel rekensommetje leert me dat ik onder de 5 minuten niet ga halen. Wel weet ik nog weer iets te versnellen en met een rondje 1’24” kom ik uit op 5.06.78. Gezien mijn trainingstempo’s geen slechte tijd, maar ik had op sneller gehoopt.

      Met Kevin Klomp van AV Statina een achterhoedegevecht aan het leveren in een snelle 1500-serie (foto: Patrick Scholing)

Dan is het wederom even wachten. Gelukkig komt Janneke met de kinderen ook om me aan te moedigen tijdens het laatste onderdeel, de 400 meter. Daar heb ik een tijd van 1.06.00 opgegeven. Wederom wishful thinking of is dat wel reëel? Ik besluit om op deze afstand niet vanuit het startblok te starten. Ik mag in baan 1, dus ik heb continu zicht op de mensen voor mij. Dat blijf ik ook houden, want iedereen in mijn serie is sneller. Bijna iedereen, want in de laatste bocht zie ik vanuit mijn ooghoek dat ik baan 8 heb ingehaald. Ondanks dat ik het gevoel heb dat ik de eerste 200 meter op reserve heb gelopen ga ik toch dood op het laatste rechte stuk. Mijn luchtwegen staan in brand en de benen blokkeren volledig. Ik probeer gecoördineerd te blijven lopen, maar het voelt als strompelen. Na 1.07.38 passeer ik de finish. Toch geen gekke tijd, al denk ik ook dat deze wat sneller moet kunnen. De kids vonden het in ieder geval geweldig om papa te zien lopen, helemaal als ze na afloop een ijsje krijgen. Alleen Jinthe had het nog wel moeilijk met het startschot dat iedere keer gegeven werd. En geen last gehad van die rug.

Vrijdag 26 mei

Met de resultaten was ik verder niet echt bezig, maar na die eerste dag sta ik 42e overall en in mijn categorie H45 op een zesde plek. De top drie loopt echt een stuk harder op de sprintnummers, dus over het podium hoef ik me geen illusies te maken. Ik had me toch vooral ingeschreven voor de fun, en die is er volop! Deze ochtend mag ik al weer vroeg aan de bak: om 09:00 beginnen de series 100 meter. Ik besluit toch maar weer voor het startblok te kiezen en te kijken hoe het gaat. Verder loop ik tot nu toe alles nog op spikes, iets wat ik ook al bijna 30 jaar niet meer heb gedaan. De 100 meter series zijn ingedeeld op basis van de 60 meter tijden, dus iedereen zou aardig aan elkaar gewaagd moeten zijn. Ik heb wederom een slechte start omdat ik geen risico neem met het krachtig uit de startblokken komen. In het vervolg blijft mijn achterstand ongeveer gelijk en finish ik midden in het veld met een tijd van 15.71. Niet slecht voor mijn doen.

          Corinna Beck en Johannes Kempel leiden de dans in mijn serie 3000, ik loop op plek drie (foto: Jasmin Brehme)

Om 11:00 staat dan de 3000 meter op het programma. Ook die afstand ga ik op spikes lopen en de serie is wederom op tijden van de 1500 van een dag eerder ingedeeld. Dat betekent dat de snelste dames ook in mijn serie zitten. Ik ga behoudend van start en zoek een comfortabele positie. Door het warme weer komen een aantal snelle starters halverwege al in de problemen. Mijn tactiek werkt: ik begin achteraan en schuif langzaam op naar voren in het veld. De eerste kilometer gaat in 3’39” en ook kilometer twee gaat in een gelijk tempo. Zo stevenen we af op een tijd van rond de 11’00”. Alleen de eerste vrouw, Corinna Beck, loopt nog voor me en achteraf had ik meteen met haar mee moeten gaan, want het gaatje blijft gelijk. Zij finisht uiteindelijk net onder de 11 minuten, 10.57.22. Ik word op het laatste rechte stuk nog ingehaald door de tweede vrouw en klok uiteindelijk 11.05.71. Geen onaardige tijd op de tweede dag, bij deze temperaturen. Daarna fiets ik naar huis en kan Janneke even de stad in. Ik moet om 16:00 weer terug zijn voor het sluitstuk van dag twee, de 800 meter.

   En we zijn weg voor 2 rondjes, 800 meter. Ik lig in baan 2 en zal uit de bocht een goede plek pakken (foto: Patrick Scholing)

Ik fiets met Jinthe en Mick om 14:50 weer richting FBK stadion en pik Janneke en Fynn rond 15:15 weer op net buiten de stad. Kunnen ze het laatste nummer weer aanschouwen. Benieuwd hoe dat gaat, een 800 meter. Mijn strategie van de 3000 is me goed bevallen en na het startschot manoeuvreer ik me in een goede positie. Danny Leferink op Reinink neemt meteen afstand, daarachter volgt de groep met mij in 4e/5e positie. De eerste ronde gaat eigenlijk te rustig: we komen door in 1’17” en ik werk me in de bocht via de buitenbaan naar voren om op kop van de groep te gaan lopen. Met nog 250 meter te gaan zie ik dat Danny gaat stilvallen en voel ik dat ik nog voldoende over heb en zet de versnelling in.

              Ik pak de leiding in de serie en lijk op weg naar de overwinning: nog 300 meter te gaan (foto: Patrick Scholing)

Ik loop weg en hoor ook dat ik een gat sla. Op het laatste rechte stuk denk ik ontspannen naar de finish te kunnen lopen, maar echt 2 meter voor de streep komt Marko Knebel er nog naast en drukt zich echt net een fractie eerder over de streep. Tweede. Balen. Ik had de zege eigenlijk al geteld. De tijd is 2.32.51, dus ook dat houdt niet over. Ik had op een tijd onder de 2.30 gehoopt, maar die langzame eerste ronde gooide roet in het eten. Aan de andere kant: gewoon erg lekker gelopen en ik voel me nog erg fit. Dus de kinderen weer een ijsje en dan op de fiets naar huis, barbecuen en een welverdiend biertje! In mijn klasse sta ik nog steeds zesde, overall ben ik een plekje opgeschoven naar plaats 41.

Zaterdag 27 mei

Sliep ik na de eerste dag supergoed, deze nacht was het flink minder. Waarschijnlijk door het warme weer zijn de kids een paar keer wakker geweest en ik voel me niet optimaal. Maar de wedstrijd gaat gewoon door, dag drie. Met wederom om 09:00 uur series 200 meter. Ditmaal sta ik als snelste ingedeeld, dus heb ik in mijn serie de favorietenrol. Prognosetijd: 31.68. Ik mag starten in baan 4 en doe dat dit keer ook weer zonder startblokken. Als ik de bocht uit kom lig ik al op kop en ik probeer te ontspannen en goed door te trekken. Met 31.12 win ik mijn serie, jawel! Meteen een PR, de eerste van dit weekend. Want deze afstand had ik nog nooit eerder gelopen in wedstrijdverband.

De volgende afstand is de 5000 meter. Op de baan worden nu waterposten ingericht, want het is echt onaangenaam warm geworden. Op het baanoppervlak wordt een temperatuur van maar liefst 43ºC gemeten. Op basis van de 3000 meter tijden worden we weer op een 5000 meter ingeschaald en waar ik een paar jaar geleden nog wel 17.30 liep hoopte ik nu op 18.15-18.30 uit te komen. Maar met deze warmte en na inmiddels zeven afstanden blijkt de ene 5000 meter de andere niet. Mijn plan was hetzelfde tempo te pakken als tijdens de 3000, want die ging erg lekker. Maar als we starten is de eerste er snel vandoor, hij zal uiteindelijk op 18:38 finishen. Toch mee moeten gaan? Ik leid lange tijd de achtervolgende groep, met daarin ook de snelste mannen in mijn M45 klasse. Maar het tempo ligt lager dan gewenst. Eerste kilometer in 3’47”, daarna twee kilometers op 3’55”. Na drie kilometer kom ik op 11’38” door, dus ruim een halve minuut langzamer dan tijdens de 3000. En nu moet ik nog twee kilometer en is het beste er wel af. Toch neem ik nog een keer over en probeer te versnellen, maar vier ronden voor de finish moet ik er dan af. Op een tempo van 4 minuten per kilometer zeul ik me naar de eindstreep en finish in 19.37.64.

Daarna fiets ik weer naar huis, daar even lekker uitrusten, met de kinderen spelen en gezamenlijk fietsen we iets voor 15:00 uur weer richting FBK om mijn laatste kunstje van de dag te vertonen. De 1000 meter. Na de 800 van een dag eerder had ik er wel vertrouwen in, ondanks die 5000 die ik eerder vandaag in de benen had. Mijn plan was dan ook hetzelfde lopen als op de 800, maar dan 200 meter langer doorsprinten. Door de warmte had de klok het inmiddels begeven, dus qua tijd had ik weinig houvast. Maar in de serie zocht ik aanvankelijk wederom de luwte op en begon me na 300-400 meter al naar voren te werken in een groepje. Drie man zijn snel weg, clubgenoot Johan Almekinders was snel gestart maar haal ik na 500 meter weer terug. Als we 600 meter gehad hebben en nog een ronde te gaan begin ik alvast wat te versnellen. De bocht uitkomend voor de laatste 300 meter komt tot mijn verrassing Johan weer vol gas voorbij en ik probeer mee te gaan. Te laat om aan te haken, maar op een paar meter achterstand ga ik mooi mee in het tempo en laten we de groep achter ons. Een grote Tsjech, die op de 1500 nog voor me zat, pak ik dan 250 meter voor de streep terug en ik kan goed doortrekken naar de finish. De geprognostiseerde eindtijd was 3.20, maar ik zet hier ‘gewoon’ 3.15.29 neer. Echt super tevreden mee, relatief gezien mijn beste prestatie van dit weekend. Vierde in de serie en een PR. Want ook deze afstand had ik al heeeeeel lang niet meer gelopen. PR was 3.41.7 als jongetje C. Daarmee schuif ik op naar plek 5 in mijn categorie M45 en overall ben ik nu de top 40 ingeslopen, 36e. De kindjes hadden weer goed aangemoedigd (en mama ook), dus iedereen weer een ijsje verdiend. Daarna mocht ik nog een keer heen en terug fietsen, want ’s avonds was het erg gezellige atletenfeest inclusief diner. Erg goed verzorgd en na een goede maaltijd, een paar leuke gesprekken en de nodige biertjes heb ik om 22:45 de weg naar huis opgezocht.

Zondag 28 mei

De laatste dag. Weer een stukje verder geradbraakt sta ik op. Tien kilometer. Wordt het weer zo warm? De eerste serie is om 08:00 gestart, maar toen lag ik nog lekker horizontaal. Het lichaam voelt inmiddels al wat minder fit. Maar ik houd me voor dat een 10 kilometer lopen in een kwart triathlon zwaarder is dan nu, na een nachtrust. Het woord “goede” laat ik bewust weg, want door de hoeveelheid bier van die avond ervoor heb ik niet echt top geslapen. Plus het onweer die nacht zorgde er ook nog voor dat ik er nog eens uit moest om ramen te sluiten. Maar goed, geen excuses. Lopen.

Na het fietstochtje richting Veldwijk kan ik vrij vlot beginnen met inlopen. De eerste serie is nog bezig en de tweede gaat ook voorspoedig. Ik zit als tweede snelste ingedeeld in de derde serie en als we van start gaan zoek ik dan ook maar meteen het gezelschap op van Eddy Elsinga, die als snelste van de serie staat ingeschaald. Mijn hoop is een tijd van 38-39 minuten, maar als ik zie hoe moeizaam de 5000 een dag eerder ging weet ik al dat dat niet realistisch is. Dus ik probeer aanvankelijk op een schema van 4 minuten per kilometer te koersen, maar ook dat moet na een drietal kilometers overboord.

    10 kilometer. Ik op kop, Eddy Elsinga in tweede positie. Goed samenwerkend proberen we een redelijke tijd neer te zetten
                                                                                       (foto: Ronald Kuin)

Ondertussen werken we goed samen en lopen we kop-over-kop. Na vijf kilometer komen we door in 20.25 volgens mij, tenminste ik meen me te herinneren dat clubgenoot Herman Holterman die tijd doorgaf. Daarna krijg ik het steeds lastiger. Op zeven kilometer moet ik Eddy dan laten gaan, maar tot mijn eigen verrassing ben ik een ronde later weer aangehaakt. Het meest verstandige is dan er achter blijven, maar ik schuw het werk niet. Dus ik neem over, loop nog een laatste rondje op kop en moet daarna definitief afscheid nemen. Op het tandvlees, althans zo voelt het, sleep ik me die laatste ronden naar de finish. Op zich valt de schade nog mee, ik verlies maar een halve minuut op het schema van 40:50 waar we halverwege op zaten: Na 41.26.68 passeer ik de finish als derde; een Duitse atlete passeerde me nog 600 meter voor de streep met een redelijk akelig tempo en finisht negen tellen voor me. In het klassement M45 had ik ongeveer 100 punten achterstand op Marko Knebel, die vierde stond; hem heb ik op twee rondjes gezet, en daarmee pakte ik nog een vierde plek, het hoogst haalbare. Overall schoof ik ook nog wat op, naar de 34e plaats. Maar vooral een aantal super leuke dagen gehad, met vriendelijke en aardige atleten uit alle Europese windstreken.

Dus wat mij betreft is dit evenement voor herhaling vatbaar, mocht het ooit weer dicht bij huis worden georganiseerd!

Volledige uitslagen op de site van Looptienkamp

HEERENVEEN – Als afsluiter van een sportief weekje had ik de Olympische Afstand in Heerenveen op mijn programma staan. De opening van mijn triathlonseizoen en de eerste testcase richting Ironman 70.3 Luxembourg. Ik hoopte er beter voor te staan dan vorig jaar. Toen geblesseerd, nu een stuk fitter. Dat was terug te zien in de eindtijd: ruim vijf minuten sneller. Dus uitermate tevreden.

De eindklassering was overigens exact hetzelfde als een jaar eerder: wederom 27e. De wedstrijd was dus een stuk sterker bezet, want vorig jaar zou mijn tijd een top-10 klassering hebben opgeleverd. De NTB had de wedstrijd in Heerenveen echter een tijdje terug ook aangewezen als kwalificatiewedstrijd voor het WK in Rotterdam, later dit jaar in september. Toen had ik me al lang en breed aangemeld voor deze wedstrijd, dus voor mij was het niet de reden om mee te doen in Heerenveen. Ik wilde gewoon een leuke wedstrijd draaien in Friesland. Net als met Hawaii heb ik ook geen enkele interesse om aan een WK mee te doen. Omdat het in Nederland is heb ik uit nieuwsgierigheid nog wel even gekeken, maar het inschrijfgeld bedraagt € 345.-. Pardon? Voor een OD? Daarnaast is de start om 07:30 (!?!) en moet de fiets de dag ervoor worden ingecheckt, dus er komt ook nog een overnachting bij. Kortom, allemaal ingrediënten om het extra aantrekkelijk te maken om hier aan mee te willen doen. Nee dus, laat mij maar lekker mijn eigen wedstrijdjes uitkiezen. En als de keus is tussen een "WK" in Rotterdam met zwemmen in de Maas en starten om 07:30 met 1 overnachting, of een maand later meedoen aan een halve triathlon op Mallorca met zwemmen in de Middellandse Zee, met een half weekje all inclusive, dan is de keuze snel gemaakt.

Maar dus genoeg mensen die dit blijkbaar wel heel graag willen, waardoor de startlijst overspoeld werd met gretige triatleten die gingen strijden om de beschikbare WK-slots (5 per leeftijdsgroep). Op zich niet erg, een wedstrijd met meer concurrentie. Al let ik daar momenteel niet echt meer op, ik ben meer bezig met mijn persoonlijke doelstellingen. En voor Heerenveen was dat: een goede voorbereiding draaien op Luxembourg. Daarbij wilde ik de wedstrijd op IM70.3 intensiteit doen, dus continu het gevoel hebben om reserve te hebben. En daarbij mijn tijd van vorig jaar te verbeteren, want die was toen niet echt best. 2 uur en 10 minuten had ik in gedachten.

Een uurtje voor de start arriveer ik in Heerenveen, parkeer de auto en begeef me naar de aanmelding. Na het in ontvangst nemen van de startspullen en het suikerbrood heb ik de buit al binnen. Het fietsparcours was iets gewijzigd ten opzichte van voorgaande jaren, maar echt tijd om het te verkennen was er niet meer. Dus maar rustig aan gedaan en de wisselzone ingericht. Ik was vooral benieuwd naar het zwemmen, want deze winter heb ik niet echt veel zwemmeters gemaakt. Verder was ik benieuwd hoe het nieuwe wetsuit zou bevallen: ik heb na ruim zeven jaar afscheid genomen van mijn Foor 3.5 en heb een Sailfish Attack aangeschaft.

                         Vlak voor de start. Ik sta aan de rechterkant, met een aardig cluster atleten (Alle foto's: John Veenstra)

Als om 13:00 het startschot valt denk ik een mooie uitgangspositie te hebben, direct achter Martijn Schutteman van Argo. Maar het is meteen vechten in het water en ik word van twee kanten ingesloten. In het troebele water zie ik geen moer en al snel schakel ik over naar schoolslag. Mijn ademhaling is volledig van slag en ik moet lucht en zicht hebben. Zo zwem ik in schoolslag naar de eerste boei en verlies daar zeker een minuut mee. Als die boei gerond is probeer ik maar weer terug in crawl. Echt lekker gaat dat aanvankelijk niet. Het water is koud. En daardoor heb ik moeite met het uitademen onder water. De neiging is om toch terug te gaan naar schoolslag, maar ik kan me beheersen.

                                                     En we zijn vertrokken! Ik denk dat ik hier al schoolslag zwem

Omdat ik nu meer ruimte heb kan ik me focussen op een goede slag. En langzaam maar zeker begint de schwung er in te komen. Pas in mijn tweede rondje kom ik op dreef en begin weer mensen in te halen. Zo schuif ik op naar voren in het veld en in de derde en laatste ronde weet ik, vlak voor het uitgaan van het water, aansluiting te krijgen met een grote groep zwemmers van een man of 11. Dat zijn de nummers 40 tot en met 51, dus ik kom als 51e uit het water in een tijd van 26’25”. Dat is tweeëneenhalve minuut sneller dan vorig jaar. Dus zeker tevreden mee, omgerekend 08’48” per 500 meter. Maar onlangs zwom ik op de training 07’39” over diezelfde 500. Dus, zeker in het licht van dat schoolslag zwemmen in de eerste ronde, had ik hier nog minstens een minuut sneller verwacht en misschien wel twee.

De wissel. Ik ren naar mijn plek, heb de wetsuit snel uit totdat ik bij mijn enkels kom. Denk je dat ik dat pak uitkrijg? No way. Het gaat niet over mijn enkels. Na enkele keren proberen heb ik mijn linkerenkel bevrijd. Maar ik wil niet te gek doen en meteen bij de eerste wedstrijd mijn nieuwe wetsuit beschadigen. Dus ook bij de tweede enkel ga ik enigszins voorzichtig te werk. Omdat de eerste wissel bij de fietstijd in zit is het effect terug te zien in mijn fietstijd: mannen die op papier een minuut snellere fietstijd hebben dan ik, klokken allemaal langzamere rondetijden. Behalve die eerste ronde. Daar verlies ik meer dan een minuut op diezelfde atleten. De wissel. Dus ook daar laat ik, na het zwemmen, een ruime minuut liggen. Als ik eenmaal de fiets op kan zit ik ook snel in de pedalen en kan het oprapen beginnen. Het stuk door De Knipe verdient geen schoonheidsprijs. Er is een of andere tractorpullingwedstrijd en we moeten langs een haag van pionnen, waar een inhaalverbod geldt (of eigenlijk min of meer onmogelijk is vanwege de breedte). Ook dat kost iedere ronde tijd. Maar ja, beter dit dan dat de wedstrijd niet door kan gaan.

                                    Geconcentreerd bezig met 4 rondjes fietsen, totaal een kleine 40 kilometer

Ik merk dat ik minder gas kan geven dan voorgaande jaren. Niet getraind. Wel een goed basisniveau, waarmee ik een acceptabele snelheid kan halen, maar de echte power ontbreekt. Ook voel ik de Hel van Twente nog in de benen die ik de woensdag ervoor heb gefietst: 171.6 kilometer met een gemiddelde van 34.2. Ook niet de beste voorbereiding voor een OD, maar zoals gezegd, alles in dienst van Luxembourg. En het tempo dat ik hier ontwikkel is prima en hard genoeg en ook goed vol te houden over 90 kilometer. Het gaat lekker en ik focus me alvast op het lopen. Ook daar wil ik straks constant kunnen lopen dus ik probeer mezelf te temperen om fit aan het lopen te kunnen beginnen.

                         Fraaie plaat van mij tegen de Friese wolkenhemel. In de laatste ronde een paar druppels gevoeld

Als ik na vier rondjes de fiets afstap zie ik al dat ik ongeveer een minuutje langzamer zuivere fietstijd heb dan vorig jaar. Maar per saldo ben ik dus wel sneller na twee onderdelen. En nu komt het lopen, waar ik vorig jaar na twee rondjes moest passen vanwege achillespeesproblemen. Uiteindelijk toen wel uitgelopen, maar veel moeten wandelen. Nu heb ik meteen een lekker ritme te pakken. Het tempo dat ik wil lopen op een halve. Ik haal nog meer mensen in, maar word tijdens de run ook een paar keer ingehaald. Geen idee op welke plek ik loop, ik ben meer met de tijd bezig. Ik zie dat ik ongeveer 07’30” per rondje loop en als ik de tussentijden op de finishklok zie dan moet dat net gaan lukken.

                             Lekker lopend en op reserve naar de finish. Geslaagde test voor Ironman 70.3 Luxembourg

Bij het ingaan van de laatste ronde zit ik op 2h02’23” en dan moet ik dus nog een volle ronde. Dat wordt dus net wel of net niet. Ik probeer op het vlakke stuk nog wat te versnellen, maar op de bultjes achterop het parcours moet ik weer even in tempo terug. Dan het laatste stuk richting finish. Ik zie de klok op 2h09’50” springen. Nog even versnellen en ik passeer de mat op het moment dat de klok van 2h09’58” op 2h09’59” springt. Gelukt! Achteraf blijkt Mylaps mij er nog twee tellen bij aan te hebben gelapt en ben ik op 2h10’01” uitgekomen… Maar goed, eigenlijk precies op de doelstelling dus!

En zowaar blijk ik ook nog 5e te zijn geworden in mijn leeftijdscategorie M45, waardoor ik me officieus heb gekwalificeerd voor het WK in Rotterdam. Officieus zeg ik, want zoals eerder aangegeven heb ik de keus gemaakt om daar niet te willen starten en heb me dus bij de NTB ook niet aangemeld als gegadigde voor een slot. Daar mag iemand anders blij mee worden.

En de uitslag in de categorie M45, waarvan de eerste vijf plaatsen een kwalificatieslot opleveren voor het WK Olympic Distance in Rotterdam:

Volledige uitslagen op de site van Triathlon Heerenveen