RIJSSEN – Twee jaar geleden leverde ik voor mijn gevoel een perfecte triathlon af in Rijssen. Zwemmen kon ik niet, dus met een tijd net onder de 20 minuten was ik zeer tevreden. Daarna leverde ik de snelste fietstijd af, waardoor ik niet meer fit was tijdens de afsluitende run van tien kilometer. Maar de tijd was voor het eerst onder de twee uur, 1h56’46”. Flink onder de twee uur ook dus. Hoe moest ik dat ooit gaan verbeteren? Nou, zo dus. Lees het onderstaande verslag:-)

Op het moment dat je denkt dat het nooit wat wordt met dat zwemmen komt er dan toch eindelijk progressie. De lange triathlons met de vele zwemkilometers gaven al een indicatie dat het beter ging, maar ik had nog geen duizend meter in wedstrijdverband gezwommen. Nieuwkoop ging in 9 minuten per 500 meter, Heerenveen idem. Ook in Hengelo Gld. zette ik op de achtste een zwemtijd van 9 minuten op de klok, dus een indicatie dat ik constant in dat tempo kan zwemmen. Ik hoopte daarom dus winst te pakken op het zwemonderdeel.

De opdracht voor het vervolg van de wedstrijd was DT4. Oftewel: niet volle bak. Continu op reserve en dat is voor mij wel eens lastig, zeker omdat ik gewend ben om tijdens het fietsen in dit soort wedstrijden meteen vol gas te geven om het verloren terrein tijdens het zwemmen goed te maken. Maar tot nog toe heeft Frank Heldoorn zijn gelijk bewezen in mijn schema’s: reden voor mij om me ook hier maar eens aan te houden.

Een ander verschil met voorgaande jaren is de voorbereiding. In het verleden reed ik altijd naar de wedstrijden met gebrande CD’tjes van de legendarische Essential Mix op de BBC. Opzwepende klanken van DJ’s als Seb Fontaine, Paul Oakenfold, Carl Cox, Nic Fanciulli, James Zabiela, Nick Warren, Sasha en John Digweed moesten me dan in de juiste wedstrijdstemming brengen. Na de IM70.3 op Mallorca, waar we verbleven in het Iberostar hotel, zijn we echter in het bezit van de Smiley Summer Party CD. Een dubbel CD met kinderliedjes rondom de show van hotelknuffel Smiley. En met Fynn als vaste supporter bij de wedstrijden is de muziekkeuze in de auto dus ook drastisch gewijzigd. Van boom-tschak en lekkere techno naar “hoofd-schouders-knie-en-teen”. En die liedjes blijven dus ook in je hoofd hangen…

Zo was tijdens het NK triathlon in Heerenveen de onverschrokken Cowboy Johnny tijdens het fietsen mijn metgezel. “Cowboy Johnny wirft sein Lasso dürch die Luft. Yeeee-haaaa!”. En ook in Rijssen zou pistoolheld Johnny mij weer muzikaal bijstaan. Tijdens het zwemmen liet Johnny zich nog niet horen. Ik lag in baan 1, samen met o.a. Arnoud van Garderen, die ik als snelste zwemmer verwachtte. De rest kende ik niet, maar direct na het startschot was het flink dringen met negen man in de baan. Op de eerste baan van 50 meter gaf niemand elkaar ook maar een centimeter ruimte en was het dus oppassen geblazen om geen ellebogen of voeten in je gezicht te krijgen.

                                  Met vijf man breed in de baan op het eerste rechte stuk, ik lig precies in het midden

Na het keerpunt kies ik positie achteraan de groep. Arnoud van Garderen is weg, maar de rest blijft redelijk bij elkaar. Ik moet al snel lossen, maar heb in de gaten dat ik toch aan een goed zwemonderdeel bezig ben. De eerste 500 meter gaan in 8’47” en even heb ik de hoop onder de 17’30” uit te kunnen komen. Daarna moet ik het tempo iets laten lopen, maar pak het na 700 meter weer op. Uiteindelijk klim ik na 17’57” op de kant, een nieuwe beste zwemtijd! Wel met wetsuit, maar dat mag de pret niet drukken. Snel richting fiets om de wetsuit uit te trekken, de schoenen aan en vertrekken maar!

        Na 17'57" uit het water, na 18'05" over de matten. De eerste winst t.o.v. het oude PR is te pakken (foto: Bennie Slagers)

Nou, die wetsuit uit ging voorbarig, totdat de rechterpijp blijft steken achter het bandje van de champion-chip. Ik ga naar de grond en moet vervolgens flink moeite doen om de rechterpijp uiteindelijk uit te krijgen. Hier verlies ik driekwart minuut mee. Als ik de schoenen aan heb zit ik snel op de fiets en kan beginnen aan mijn vier ronden fietsen. Al meteen bij het oprijden van de Rijsserberg heb ik Pascal in het vizier en in de afdaling rijd ik hem voorbij. Ik heb dus erg weinig laten liggen op het zwemmen, lekker gevoel. In het vervolg rijd ik meerdere atleten in een vroegtijdig stadium voorbij, vroeger dan ik in het verleden zou hebben gedaan. Wat prettig, die anderhalve minuut tot twee minuten tijdwinst. Ik wil nog harder zwemmen! Ondertussen ben ik mijn hartslag aan het monitoren om te kijken dat ik in DT4 fiets; aanvankelijk zit ik iets hoger, maar na anderhalve ronde zakt mijn hartslag naar een “normaal” niveau. De harde wind deert me weinig met het disc wiel en het driespaaks voorwiel van FFWD: alleen op het rechte stuk richting Holten krijg ik een keer een flinke zwiep. Continu probeer ik me voor te houden in DT4 te blijven fietsen en reserve te houden voor het lopen.

                                                            "Cowboy Johnny reitet auf seinem Pferd. Yeeee-haaaaa!"

Ondanks dat haal ik vele fietsers in, maar blijf lekker op reserve rijden. Aan het eind van de vierde fietsronde probeer ik iets nieuws uit: mijn voeten uit de schoenen te krijgen en de laatste paar honderd meter met de blote voeten op de schoenen fietsen. Dat wordt geen succes: het kliksysteem van Sidi leent zich hier niet echt voor en uiteindelijk bereik ik de wisselzone met mijn schoenen nog steeds aan mijn voeten, maar wel heel los. Toch maar losklikken uit het pedaal dus, even rennen, schoentjes uit… en net als in Hengelo krijg ik de hardloopschoenen niet aan. De avond ervoor had ik de schoenen nog gecheckt en toen kwam ik er zo makkelijk in. Maar nu, op blote voeten en met wat meer opgezwollen voeten door het sporten dus niet. Dit kost me dus ook weer extra seconden, ik schat een stuk of twintig. Heb ik ze uiteindelijk nog snel aangekregen, sneller dan in Hengelo in ieder geval.

                                                             Terug in de wisselzone, rennen maar (foto: Bennie Slagers)

Meteen probeer ik een goed loopritme te zoeken. Doordat ik goed ben blijven drinken tijdens het fietsen gaat dit perfect: ik heb een goed tempo te pakken, niet te snel, niet te langzaam en daarmee haal ik al snel de eerste voorgangers weer in. Janneke gaf aan dat ik na het fietsen achtste lag, de eerste twee heb ik op de Rijsserberg al ingerekend en lig dan dus zesde. Onderaan de Rijsserberg staat mijn vader bij de rotonde te fotograferen:

Ook klokt hij daar mijn rondetijden en weet me te vertellen dat ik ongeveer 9’32” over de rondes doe. Dat gaat naar een tijd van 38 laag op de tien kilometer. Dat levert dus de echte winst op, want dat is twee minuten sneller dan twee jaar geleden. Blij dat ik me op de fiets heb ingehouden! “Cowboy Johnny ist verliebt in Mary-Lou. *smak*smak*.” Het vervolg van de wedstrijd is me daarna qua positie onduidelijk, want na de eerste loopronde komen steeds meer triatleten op het loopparcours. Zijn het achterblijvers of mensen die nog voor me zaten? Ik loop gewoon mijn eigen race en zie wel waar ik op uit kom, een mooie eindtijd is het belangrijkste. En na twee loopronden heb ik in de gaten dat ik wel eens dicht in de buurt van een 1.53 hoog moet kunnen komen.

De laatste twee loopronden gaan qua tempo echter iets langzamer, waardoor ik net niet de 1.54 grens weet te breken: ik finish in 1.54.16, maar toch een dik PR met twee-en-een-halve minuut en nog slechte wissels ook. Daar valt snel een minuut te verdienen. Belangrijkste is echter dat ik me aan de opdracht heb gehouden, het fietsen en lopen niet maximaal, maar DT4. En daarmee enorm fit over de streep komen. Blijk ik uiteindelijk toch nog de snelste fietstijd neer te hebben gezet (zelfs nog sneller dan twee jaar terug, 55’35”) en belangrijker: daarna de tweede looptijd in 38’10”! Cowboy Johnny ist der Held in der Stadt, so ein Cowboy haben wir noch nie gehabt!

20e Pouw Triathlon Rijssen

Uitslag Kwart triathlon:
1. Johan Neevel                        1.49.08 1e M40
2. Peter van Grootheest           1.51.23 2e M40
3. Arnoud van Garderen           1.51.28 3e M40
4. Niels Hollander                     1.51.44
5. Martijn Schutteman              1.53.56
6. Erik Lentfert                          1.54.16 4e M40
7. Ronny Leeftink                      1.54.55
8. Peter Kluytmans                   1.57.05 5e M40
9. Henkjan van Goor                1.59.20 6e M40
10. Aalt Hagedoorn                  1.59.50 7e M40

Dames:
1. Brigit Landewe                      2.02.01 1e V40
2. Janine Swaak                        2.09.13 2e V40
3. Yvonne van Dusschoten     2.16.37 3e V40

Uitslag Achtste triathlon:
1. Remko Siers                             56.16
2. Marco Muller                              56.51
3. Gerben Ronhaar                      57.18 1e M40
4. Aje Niks                                      57.56 1e M50
5. Richard Oosterbroek               59.20
6. Frank Eggink                             59.27
7. Bart Veurink                               59.50 1e M14
8. Ynze Keulstra                        1.00.00 2e M14
9. Thijs Wiggers                        1.00.00 3e M14
10. Wico Hopman                     1.00.05

Dames:
1. Esmee Peters                       1.04.04 1e V14
2. Chantal Wiggers                   1.05.43 2e V14
3. Nienke Dijk                             1.05.45

Volledige uitslagen op de site van Pouw Triathlon Rijssen

                                                         Even nababbelen met Step One teamgenoot en overall winnaar
                                                                         Johan Neevel (onder) (foto: Bennie Slagers)

HENGELO – Mijn triathlonseizoen is nog niet eerder zo vroeg begonnen. Ook deed ik voorheen niet zoveel en zulke lange wedstrijden. Inmiddels heb ik nu al twee halve triathlons en een OD in de pocket, op weg naar mijn eerste hele triathlon. In het verleden bleef ik vooral hardloopwedstrijden lopen en deed de triathlons erbij naast. Dit jaar dus de echte omschakeling naar triatleet. De vraag was alleen of de snelheid inmiddels niet had geleden onder al dat lange werk. Dat werd in Hengelo Gelderland ontkracht met een sterke achtste triathlon in 58’07”.

De achtste triathlon ging van start in vijf series en op basis van de opgegeven tijd mocht ik van start in de serie met favorieten om 12 uur. Dat ik mijn opgegeven tijd (58 minuten) tot op zeven seconden zou benaderen wist ik natuurlijk ook niet vooraf. Eerlijk gezegd zou ik tevreden zijn met een tijd onder het uur, aangezien de laatste twee triathlons (OD Heerenveen en MD Nieuwkoop) niet echt lekker gingen. Vooral op het looponderdeel kon ik niet thuisgeven, toch normaal een sterk onderdeel.

                    Vlak voor de start van de 500 meter zwemmen, bij prachtig weer in zwembad 't Elderink in Hengelo

Ik ging dus redelijk vrijblijvend van start. De bedoeling was om lekker te zwemmen, daarna een goede fietstijd neer te zetten en van daaruit in de run een lekker hoog tempo te ontwikkelen. Na het inzwemmen was ik er ook wel klaar voor. Voelde me prima en bij de check vooraf bleken er maar twee snellere zwemmers in mijn baan te liggen. De snelste zwemmer zwom ongeveer acht minuten op de 500 meter, mijn plan was om dan maar als derde te kijken hoe lang ik kon volgen. Dat lukte zowaar 200 meter. Daarna verloor ik de aansluiting met de eerste twee zwemmers.

De resterende 300 meter temporiseerde ik iets, om niet te ver in het rood te gaan, maar ik had het gevoel dat het erg lekker ging. Uiteindelijk stapte ik na 9’07” op de kant, een tijd waar ik best tevreden mee kan zijn. Het mag wel een keer onder de negen minuten, maar begin januari had ik bij de zwemloop van TC Twente moeite om binnen de tien minuten te finishen. Toch een kwestie van blijven trainen dus. Hopelijk gaat de extra zwemtraining bij WS Twente daarbij helpen: ik heb me onlangs ook maar aangemeld bij de zwemclub om het zwemmen definitief op een acceptabel peil te krijgen.

Eenmaal op de kant is de eerste wissel een aaneenschakeling van ergernissen. Allereerst krijg ik de badmuts niet af, omdat ik de zwembril er – gewoon stom – omheen laat zitten. Kleine tien seconden verlies. Vooraf had ik nog even met Roland Besselink gepraat en hij was twee jaar eerder nog dicht bij de overall zege. Toen zwom hij een stuk harder, maar nu hing zijn fiets er nog. Dat zou mooi zijn, want als ik hem voor blijf met fietsen dan zijn er kansen. Roland is namelijk inmiddels ook 40+ en dus master en tevens de beste fietser. Probleem is echter dat ik mijn schoenen niet aan krijg. De elastische veters zitten te strak en ik ben zeker 40 seconden bezig om ze aan te trekken. In de tussentijd is Roland Besselink ook het bad uitgekomen en inmiddels op de fiets het parc fermée uit. Als ik dan mijn tweede voet eindelijk in de schoen worstel – ik fiets deze wedstrijd dus op hardloopschoenen vanwege een snellere wissel, ahum – wil ik haastig mijn helm opzetten. Gevolg: bandje blijft onder de helm zitten, waardoor ik deze niet kan sluiten. Helm weer af, nog een keer… Vogel Besselink is inmiddels gevlogen.

Erg jammer, want ik heb blijkbaar goede fietsbenen. Een kleine 300 meter voor me zie ik Roland Besselink razen, ik probeer dat kunstje na te doen. Daarbij rollen we zowat het complete veld op, maar Roland rijdt alleen maar verder bij me weg. Uiteindelijk noteren we denk ik wel de twee snelste bike splits van de dag, Roland de snelste en ik waarschijnlijk de tweede tijd, 28’26” over twintig kilometer. Qua fietsen is het weer ook perfect en de nieuwe combinatie FFWD wheels en Vredestein tubes bewijzen weer hun waarde. Wat een supercombi!

Vlak voor het parc fermée maak ik nog bijna een fout door de rotonde op te rijden, terwijl ik nog iets verder door moet. Vol in de ankers en de fiets weer op gang trekken, daarna kan ik mijn gewenste snelle wissel maken in T2: fiets ophangen, helm af en weg! Ik pak meteen een rap tempo om in de juiste vijf kilometer-flow te komen.

Tijdens het lopen pak ik meteen een aantal atleten, maar de kop van de wedstrijd is helaas te ver weg: op het heen-en-weer parcours zie ik dat Rob Woestenenk de serie zal winnen, clubgenoot Remko Siers loopt tweede, daarachter Roland Besselink en Marco Muller. De laatste weet ik een kilometer voor de finish in te rekenen en ook op Roland loop ik nog in, maar ik strand uiteindelijk op een zesde plek overall en een tweede plaats M40. Afgezien van de eerste wissel kijk ik terug op een geslaagde wedstrijd. Ik had niet verwacht een week na de halve triathlon in Nieuwkoop in staat te zijn zo’n tijd op een sprint triathlon op de klok te krijgen, die slechts 13 seconden boven mijn PR ligt.

Uitslag 23e Triathlon Hengelo

Achtste:
1. Stefan Paalman                   56:10
2. Rob Woestenenk                 56:37
3. Ynze Keulstra                        57:03
4. Remko Siers                         57:13
5. Roland Besselink                57:35 1e M40
6. Erik Lentfert                         58:07 2e M40
7. Marco Muller                          58:11
8. Thijs Wiggers                        58:19
9. Gerben Ronhaar                  58:46 3e M40
10. Alexander Vandevelde      59:18

Dames:
1. Cindy Brussé                         1:03:38
2. Esmee Peters                       1:04:38
3. Laura Drewes                       1:05:14
4. Lynn Peters                           1:07:36
5. Chantal Wiggers                  1:08:22

Kwart:
1. Eimert Venderbosch            1:48:50
2. Martijn Paalman                    1:49:10
3. Marcel Gierman                     1:50:00
4. Willem Schreurs                    1:52:39
5. Erwin Heister                         1:54:12

Volledige uitslagen op de site van Triathlon Hengelo

                                 Podium bij de M40: v.l.n.r. ikke (2e, 58'07"), Roland Besselink (1e, 57'35") en Gerben Ronhaar (3e, 58'46")

NIEUWKOOP – Wat is Nederland toch ook weer een land van extremen. Onder andere qua weer. Een week eerder op het NK OD nog heerlijk weer, 25º-26ºC, temperaturen die zich mochten meten met de Ironman 70.3 op Mallorca twee weken eerder. Een week later: NK Midden Afstand in Nieuwkoop, 8ºC, de koudste zomerdag sinds mensenheugenis en zelfs kouder dan op eerste kerstdag. Gelukkig regende het erbij, zodat de gevoelstemperatuur wat lager aanvoelde. Dat scheelt. Onder die heerlijke omstandigheden mochten een kleine tweehonderd triatleten gaan strijden om de eer en de nationale titels op de middenafstand in het Zuid-Hollandse Nieuwkoop. Met 4:28:33 slaagde ik in mijn missie om onder de vier en een half uur te finishen.

Met de Ironman 70.3 van Mallorca vers in het geheugen begon mijn voorbereiding al op zaterdag. Heb ik alles? Niks vergeten? Fiets geprepareerd? Enig verschil was een goede nachtrust in mijn eigen nest dit keer en de hoeveelheid extra kleding die mee moest voor tijdens het fietsen. De weersvoorspelling voorspelde namelijk al niet veel goeds. Dus gingen armstukken, beenstukken, buff en een extra wielershirt mee. Zes uur opstaan, ontbijten met rijst en tegen half acht in de auto richting Nieuwkoop.

Nou, wat een k*tweer dus. En dat bleef ook maar doorgaan, die regen. In de tent op het finishterrein laat clubgenoot Willem Schreurs zien dat het droog gaat worden. Maar daar heb ik op dat moment nog allerminst vertrouwen in. Het zal hoe dan ook koud blijven. Na het inchecken van de fiets en het aantrekken van de wetsuit begeef ik me naar de hangar waar alle atleten wachten. Moeten we lopen over een grindpad… op blote voeten, welke gek verzint dat? Ik was zelfs al bang dat we richting T1 hier ook overheen zouden moeten rennen, maar zo erg is het gelukkig niet.

                                   Als een van de laatsten te water, dat gelukkig nog warmer aanvoelt dan de buitenlucht
                                                                      Foto credits: Dirk Lodder en Herald Helsen

Om 11 uur liggen alle atleten (kleine 200) in het water om te beginnen aan de 30e triathlon van Nieuwkoop. De snelle zwemmers zijn meteen vlot weg; ik ben op de achterste rij gaan liggen en probeer, net als een week eerder in Heerenveen, een goed tempo te pakken. Probleem is dat ik weer last van mijn luchtwegen heb. Dus bij elke slag heb ik de neiging om mijn hoofd uit het water te halen en naar adem te happen. Een van de eerste happen is dan vervolgens een flinke plens smerig water uit de Nieuwkoopse Plassen. Wanhopig schakel ik over op schoolslag, af en toe probeer ik de crawl weer maar het gaat voor geen meter. Tot de ronding van de eerste boei; op de weg terug in de eerste zwemronde kom ik – met wind mee – eindelijk in mijn slag. Ik probeer rust in de slag te houden en zowaar loop ik weer in op zwemmers voor mij.

                            Het veld al flink uit elkaar geslagen na de eerste 500 meter, ik lig ergens in het midden

Ik blijf in dit groepje zwemmen, lekker in de benen van mijn voorganger. Bij het ingaan van de tweede zwemronde gaan we weer tegen de golven in en besluit ik afscheid van mijn groepje te nemen. Ik neem het initiatief en zwem weg, richting de zwemmers die een kleine 50 meter verderop zwemmen. Bij het verlaten van het water heb ik deze zwemmers net bijgehaald, waaronder tot mijn verbazing Aje Niks. Iets meer dan 46 minuten gezwommen, gezien de problemen op de eerste 650 meter valt me dat nog alleszins mee. Aje wisselt een stuk sneller omdat ik mijn wetsuit weer eens niet snel uit krijg en vervolgens armstukken, beenstukken en een wielershirt aantrek. Deze moeten mij warm houden/krijgen en zo een snellere fietstijd opleveren. Was de theorie.

Ik kom wel in een aardig fietsritme, maar het is vanaf de eerste meter werken voel ik al. De eerste fietsronde is er ook vooral eentje van verkenning, maar deze zal achteraf de snelste ronde zijn met iets meer 40 minuten. Om mezelf te motiveren heb ik het vreselijk lange stuk tegen de wind in al betiteld als geestdodend en daar mag ik dan dus nog 2x langs. Ook boeiend om te zien is het bruggetje op het eerste stuk, waar per ronde meer fietsonderdelen liggen. Voornamelijk bidons, maar ik spot ook een afgebroken pad van een ligstuur. In de tweede ronde is het echte venijn er bij mij al wel af, de tweede en derde ronde word ik tevens gedwongen tot sanitaire “stops”, waarbij je toch al snel de benen een halve minuut tot een minuut stil houdt. Deze ronden gaan rond de 45 minuten. Zuivere fietstijd 2 uur 10 minuten en 39 seconden, 37.2 km/h. Valt me tegen. Ook omdat het continu werken was, op Mallorca reed ik soepeler en harder tijdens de 90.1 kilometer. Waarschijnlijk toch een gevolg van het koele weer.

                                                           Geen moment in mijn ritme tijdens het fietsen helaas...

Een ander gevolg van het koele weer was mijn vochtopname: ik had tijdens het fietsen twee volle bidons mee, eentje per uur volgens schema. Door het koude weer kreeg ik de sportdrank niet weg en de kou stimuleerde me ook niet echt tot drinken. Gevolg was dat ik in T2 nog een volle bidon op de fiets had zitten, de helft minder gedronken, veel te weinig dus. De rekening hiervoor kreeg ik gepresenteerd tijdens het looponderdeel. Wederom: geen souplesse, maar werken. Misschien ook niet zo gek gezien het programma van de afgelopen drie weken, waaronder dus twee halve triathlons. Maar ik kom geen moment in mijn ritme. En ging het in de eerste twee ronden van vijf kilometer al niet al te snel (20:51 en 20:58), daarna ging de kaars echt uit door het eerder genoemde vochttekort. Ik pakte wel water en sportdrank aan op de verversingsposten, maar de motor liep toen al vast. Het verval was met rondjes van 21:54 en 22:24 dan ook aanzienlijk. Uiteindelijk loop ik op de afsluitende 20 kilometer 1:26:05. Met mijn loopmogelijkheden laat ik hier toch 5-6 minuten liggen.

Het doel vooraf was finishen binnen de 4 uur 30. Dat lukte ruimschoots, met een eindtijd van 4:28:33. Maar gezien de problemen op de eerste zwemronde met mijn ademhaling, mijn tegenvallende fietstijd en nog waardelozer looptijd had dit veel sneller gekund. Ik ben dus gematigd tevreden. Maar weer even relativeren: in het licht van voorbereiding op de hele van Almere en Lanzarote was dit een goede test. In drie weken tijd twee halve triathlons draaien, inhoudsmatig zit het allemaal wel goed. En net als vorige week in Heerenveen was ook dit geen piekwedstrijd. O ja, en wederom een top-tien plek op het NK, net als vorige week op de OD was ik ook hier tiende Nederlander in de age group M40. De komende tijd eens zien hoe het met de snelheid is gesteld, want voorlopig staan er nu even kortere wedstrijden op de planning.

  Uitslag 30e Triathlon Nieuwkoop
1   Edo van der Meer                    3:42:27
2   Erik-Simon Strijk                     3:45:26
3   Dirk Wijnalda                           3:50:58
4   Jan-Roelf Heerssema           3:51:35
5   Dave Rost                                 3:52:07  1e M40
6   Gerbert vd Biggelaar               3:54:34
7   Rick Nijhoving                          3:55:20
8   Bart Candel                              3:59:17
9   Thomas Naasz                        4:00:33
10 Marijn de Jonge                       4:00:39
51 Erik Lentfert                             4:28:33 10e M40

Volledige uitslagen via MyLaps