
Wintertriathlon betekent voor mij altijd: de eerste test van loop- en fietscombinatie. Zwemmen komt daar in het seizoen wel bij. Voor het schaatsen was ik dit keer gekoppeld aan Jan-Anne Woelders. Wereldkampioen allround bij de masters, dus geen kinderachtige schaatser! Dat zou eventueel toch weer wat prestatiedruk mee kunnen brengen, maar de verwachtingen had ik vooraf allemaal goed gemanaged. Voor mij zou het een trainingswedstrijd worden.
En toen was de kwart estafette aan de beurt. Inmiddels was het lichtjes gaan regenen en begon de wind aan te trekken. Altijd prettig natuurlijk als je nog van start moet gaan. Omdat ik lopend nog niet de vorm heb die ik van mezelf gewend ben, besloot ik zeer behoudend van start te gaan. Alle voorgaande edities wilde ik me meteen van voren laten zien, als een van de betere lopers. En dat moest ik iedere keer bekopen tijdens het fietsen: te weinig kilometers in de benen en te veel energie vergooid op het looponderdeel. Dus dat moest deze keer anders.
Zoals verwacht werd er weer flink hard gestart. Ik doe het volgens plan rustig aan en bouw mijn race lekker op. Dus de mensen waar ik normaal in een wedstrijd voor zou lopen laat ik lekker lopen. De focus ligt op een zo goed mogelijke totaaltijd, niet op een zo goed mogelijk looponderdeel. De eerste kilometer gaat in 3’55” en ik pak inmiddels de eerste snel gestarte lopers al weer terug. Vervolgens blijf ik lekker in dat tempo lopen, rond de 4 minuten per kilometer. Na precies een ronde kom ik door in 19’55”, maar het timing punt ligt iets verder. Zo klok ik de eerste ronde 20’16”. Ik was van zins om de tweede ronde te versnellen, maar de harde wind drukt het tempo. Inmiddels heb ik ook een andere loper weer bijgehaald, die vervolgens de gehele tweede ronde bij me blijft. Tegen de wind in laat ik hem nog even op kop, maar dat doet het tempo geen goed. Zo gaat het uiteindelijk redelijk constant, met een tweede ronde in 20’31”. Totaaltijd 40’47” over ruim 10 kilometer, het rondje is 5,1 dus 10,2 kilometer.
Inmiddels is het wel harder gaan regenen. Met als gevolg dat ik tijdens de schoenwissel met mijn droge sokken op het kletsnatte asfalt kom te staan. Meteen doorweekt. Niet te veel bij nadenken, maar dat kon nog wel eens koud worden met nog 50 fietskilometers voor de boeg. Een andere puzzel was de kleding. Want het was echt fris geworden. Ik was dus gaan lopen in trisuit met daaronder een sweatshirt, inclusief mouwstukken, zodat ik daar tijdens de wissel geen tijd aan kwijt zou zijn. Alleen vermoedde ik dat alleen die twee laagjes te koud zouden zijn op de fiets. Want: te warm aankleden met lopen = opblazen, te koud op de fiets = kou lijden en over en uit. Dat had ik twee jaar eerder al meegemaakt. Dus ik trek in de wissel nog een extra fietsshirt aan. Ik besluit met blote benen te fietsen. Moet kunnen.
Daarmee verlies ik wel een halve minuut extra in de wissel ten opzichte van de andere teams, maar fit overkomen is het belangrijkste. Het is en blijft een testwedstrijd. Het moet ook leuk zijn, maar met de harde regen en wind is die lol er wel af. Ook het fietsen start ik behouden, ongeveer een minuut langzamer dan een jaar geleden, toen ik na drie ronden lek reed. Ik houd me voor dat ik niet de enige ben die last heeft van het koude weer. Ja, ik heb blote benen, de anderen niet. En ja, ik heb eerst 10 kilometer hardgelopen, de anderen niet. Maar ik begin met inhalen. Ik zie wel dat de benen een beetje blauw beginnen te worden, maar daar let ik maar niet te veel op. Met ronden van ongeveer 10’30”-10’40” ben ik dik tevreden met mijn tempo onder deze omstandigheden. Vorig jaar reed ik die eerste drie rondjes in 10 rond, maar toen was het topweer en toen hoefde ik alleen maar te fietsen.
Ik houd de voeding goed in de gaten en neem na ronde 3 en na ronde 5 een gel. Goed drinken tussendoor en ik verwacht op een tijd van 1u16 of zo uit te komen. De doorkomsten zijn steeds onder de 11 minuten, dus na 54 minuten heb ik 5 ronden gehad. Plus twee keer 11 minuten is 1u16. Wel begint het dan nog harder te regenen. Ineens is het gevoel in mijn voeten weg. Totaal verkleumd. Herinneringen aan twee jaar geleden, toen ik bijna geparkeerd stond in de kou. Maar nu houd ik tempo en blijf mensen inhalen en dubbelen. Wel word ik vlak voor het eind van de 6e ronde ingehaald door de leider in de wedstrijd, die dan van het parcours af mag. Ik “mag” nog een rondje. In die laatste twee ronden verlies ik flink wat tijd. In plaats van 1u16 kom ik op 1u18’44” binnen. Zeker twee minuten verloren in die laatste twee ronden. Aan de andere kant: nog niet eerder heb ik hier zo snel gefietst, en dat onder deze omstandigheden.
Ik wissel als 9e op Jan-Anne en die gaat als een speer van start op de schaats. Als schaatstopper moet hij wellicht nog wat plekken kunnen winnen, want ik ben niet ver achter een paar voorgaande teams binnengekomen. En dat lukt: uiteindelijk worden we als duo 6e tussen alle trio’s, geen gekke prestatie! Zeker gezien mijn twijfel vooraf. Maar de wedstrijdtactiek pakte perfect uit: behouden gelopen, goed en zelfs beter dan ooit hier gefietst. Op een moment in het seizoen waarin mijn fietsen nog niet op zijn best is, dat komt in mei pas.
Ter vergelijking de resultaten van de voorgaande jaren:
Jaar: Lopen: # Fietsen: # Na L/F: # Eindtijd: #
2010 36:44 10 1:21:43 8 2:00:00 10 2:42:56 14
2012 38:26 5 1:19:27 10 1:59:09 7 2:42:55 18
2013 39:46 7 1:33:48 21 2:15:44 14 2:51:18 15
2014 37:56 2 DNF
2015 40:47 10 1:18:44 12 2:00:42 9 2:34:58 6
Conclusie: in totaaltijd na twee onderdelen geef ik nauwelijks iets toe op mijn goede jaren 2010 en 2012. Terwijl die jaren onder goede omstandigheden werden afgewerkt. Dus richting Ironman 70.3 Mallorca geeft dit wel een enorme vertrouwensboost. En dat met een compleet andere benadering, plezier boven prestatie. Ze kunnen blijkbaar ook hand in hand.
Uitslagen Wintertriathlon Twente:
1. VIRO 2:19:45
2. Samen Ijzersterk 2:24:29
3. Speedy Gonzales 2:25:52
4. Ijsvogels 1 2:28:13
5. Naitsoez’ndeurbroez’n 2:32:23
6. Tjellens 2:34:58
Volledige uitslagen op de site van Winter Triathlon Twente