HENGELO – De tweede Woolderesloop was voor mij de eerste. Liep ik de afgelopen jaren de 15 kilometer, dit jaar had ik me weer eens voor de 10 ingeschreven. Die eerste ging niet eens zo slecht: weer een half minuutje sneller dan tijdens de Slangenbeekloop. De 40-minutengrens komt weer in zicht.

Tijdens de eerste Woolderesloop was ik er niet bij. Een heerlijk weekendje weg naar een besneeuwd Sauerland. De kinderen hebben genoten. Voor het eerst in hun leven echt dikke pakken sneeuw gezien. En veel gesleed. Op de ochtend van die Woolderesloop liep ik een mooi geaccidenteerd rondje door de sneeuw. Nu moest het weer “in het echt” zeg maar.

De vorige twee wedstrijden over tien kilometer gingen in 41’36” (Springendalloop) en 41’11” (Slangenbeekloop). De bedoeling was nu weer een half minuutje er af, dus in ieder geval weer eens onder de 41 minuten. Progressie maken.

De trainingen gaan in principe goed en sinds ik op de schema’s van mijn trainer Herman Moelard van The Running Academy ben gaan trainen is het eerste doel eigenlijk om weer op een normaal gewicht te komen. Want daar zit ik toch tien kilo boven wedstrijdgewicht. Tijden/resultaten zijn minder belangrijk, maar ik verwacht als het eerste lukt, dat ook wel impact gaat hebben op het tweede.

Ik start goed deze Woolderesloop. De eerste kilometer gaat met 3’48” zoals gewoonlijk te hard, maar dat ik meteen daarna al kilometertijden boven de 4 minuten noteer valt me vies tegen. Na drie kilometer ben ik de winst van de eerste kilometer kwijt en kom ik precies op 12 minuten door. Nog steeds op weg naar een tijd onder de 41 minuten.

Met twee kilometers daarna in 4’09” loopt het echter wel erg hard op. Dus het moet weer wat harder. Met enkele kilometers door het bos en over het viaduct van 4’04” en 406” lukt dat. Na 8 kilometer staat er dan 32’33” op de klok, dus dat moet onder de 41 minuten gaan. De voorlaatste kilometer gaat dan nog in 4’11”, na negen kilometer noteer ik 36’44”. Een paar jaar geleden mijn eindtijd, nu mag ik nog een kilometer. Economisch gezien ook beter, want nu krijg ik meer waar voor mijn inschrijfgeld. Met een laatste kilometer in 3’52” blijk ik nog aardig wat over te hebben en finish ik in 40’36”. Mission accomplished.

De trainingen van The Running Academy van mijn trainer Herman Moelard lijken dus resultaat op te leveren. De nadruk ligt weer op het lopen en dat bevalt me prima. De zwemtrainingen bij WS Twente pak ik ook mee wanneer ik kan (en dan het liefst de techniektraining), het fietsen ligt in de winter nagenoeg stil. Net als vroeger. En dan, zo af en toe, pak ik eens een MTB tochtje mee. Zoals een week na de Woolderesloop. Op deels hetzelfde parcours, de Twickeltoer. Heerlijk een beetje raggen door de blubber. Spielerei in de richting van het triathlonseizoen.

OLDENZAAL – De tweede wedstrijd in 2017 was de Hulsbeekcross. Deze stond niet echt op mijn agenda: een duurloop 2 van 50 minuten wel. Maar aangezien de wedstrijd 12 kilometer is komen die twee aardig overeen. En de wedstrijd wordt georganiseerd door mijn eigen vereniging LAAC, dus ik vond dat ik niet mocht ontbreken. Een mooie cross en lekker gelopen.

Het weer was ook echt lekker winters op deze zondagochtend: een dik pak sneeuw, ijs op het Hulsbeek, een beetje oppassen tijdens het fietsen richting Oldenzaal. Daar aangekomen het startnummer ophalen en even snel een rondje inlopen. Het is behoorlijk druk, maar alle afstanden gaan ook tegelijkertijd van start. Dat betekent dat ik pas in de vierde ronde weet op welke plek ik loop, want in de tussentijd zullen de lopers van zes en negen kilometer die voor me lopen finishen.

                                 Vlak na de start, het grote veld is op weg in de verse sneeuw (foto: Patrick Scholing)

Ik ga aan de zijkant staan en het startschot klinkt. Op voor vier rondjes door sneeuw, gladde paadjes en opgevroren strandjes! Omdat het schema duurloop twee aangeeft doe ik rustig aan. In 2009 deed ik hier al eens eerder mee en liep toen 50’22”. In 2014 kwam ik rustig beginnend en snel eindigend tot 52’41”. Nu een tandje rustiger dacht ik naar 54 minuten te kunnen lopen, dus 13’30” per rondje. Maar het gaat verrassend lekker. Rustig aan pak ik mijn plek in het veld en loop door de dikke sneeuw. De eerste te snel gestarte lopers heb ik halverwege de eerste ronde al weer ingehaald.

                               Eerste ronde, ik heb nog aandacht voor de fotograaf en zwaai even (foto: Patrick Scholing)

De eerste ronde gaat in 13’06” en dus een stukje harder dan de geplande 13’30”. Maar totaal geen moeite dus. De tweede ronde gaat lekker door in hetzelfde tempo. Het voelt ook echt aan als een vlotte duurloop en ik geniet van de mooie ongeving, waar ik regelmatig met Janneke en de kinderen ga wandelen. Ik kom door in 26’15”, oftewel een tweede rondje van 13’09”.

      En in de tweede ronde nog steeds fris en fruitig door het besneeuwde parcours rond het Hulsbeek (foto: Patrick Scholing)

In de derde ronde blijf ik stationair lopen, maar aan het eind van de derde ronde versnel ik iets. Waarschijnlijk door de aanwezigheid van wat negen kilometer lopers die ik aan het inhalen ben en die hun best doen om mij voor te blijven. Verschil is, zij mogen finishen, ik mag nog een rondje. Het derde rondje gaat in 12’57” en ik ben inmiddels 39’12” onderweg. Ik neem me dan voor die laatste ronde geen gekke dingen te gaan doen. De benen voelen goed, maar ik houd me maar lekker aan de opdracht. Het rondje gaat in 13’06”, net als die allereerste ronde en na 52’18” finish ik als 10e overall. Mooie training!

                                   In de laaste ronde op weg naar de finish, iets meer concentratie nu (foto: Patrick Scholing)

Volledige uitslagen op de site van LAAC Twente

HENGELO – Voor 2017 heb ik besloten weer wat meer loopwedstrijdjes te doen. En te proberen weer een beetje een redelijk niveau neer te zetten. Daarom ben ik voor het eerst sinds 2010 weer op schema’s gaan trainen en we zullen zien wat dat gaat brengen. De eerste loop was in ieder geval een leuke: de Slangenbeekloop door mijn eigen wijk. Die leverde een redelijke tijd op met 41’11”. Maar dat was slechts bijzaak, want het mooiste was om samen met Fynn en Jinthe mee te doen op de kidsrun en familieloop. Lopen = genieten!

Voorheen deed ik bij de Slangenbeekloop altijd mee aan de korte afstand, de zes kilometer. Het was eigenlijk altijd simpel podium pakken en dit jaar had ik hem waarschijnlijk weer kunnen winnen. En dan. Zit je weer met zo’n trofee waar je niets aan hebt, dus ik zocht bewust dit keer de tien kilometer op. Omdat ik momenteel niet wedstrijdfit ben, maar dat wel weer wil worden. Om in ieder geval weer op een gezond gewicht te komen. Dan kun je beter wat langer lopen. Plus ik had nog een gezellige nieuwjaarsborrel bij vrienden van de avond ervoor in mijn gestel zitten. Dat moest er ook uit.

                                      Samen met Jinthe rennen op de Miniloop, ze vond het geweldig! (foto: Joost Schutte)

Maar het hoogtepunt van de ochtend was het lopen met Fynn en Jinthe bij de kortste afstanden. Eerst was Jinthe aan de beurt: twee rondjes om het winkelcentrum. En een plezier dat het meisje had! De dag ervoor nog getraind met een rondje om de vijver, en dat hield ze moeiteloos vol. Een hele kilometer. Nu renden de driejarige beentjes 500 meter. Bij de finish lag een mooie glimmende medaille te wachten die ze trots in ontvangst nam.

                 En met Fynn samen de familieloop. Ook hij heeft genoten van zijn eerste loopwedstrijdje (foto: Joost Schutte)

Daarna was Fynn aan de beurt. De familierun ging over 1.2 kilometer. Fynn was een dag eerder al bloedfanatiek bij het rondje om de vijver en deed er toen spontaan nog eentje. Dus die had er toen al twee kilometer opzitten. Dus dan moest dit een peuleschil zijn. Hij liet zich de kop niet gek maken door allemaal snel startende kinderen en ook hij genoot volop van het samen lopen. Fynn hield het keurig vol en ook voor hem was er blinkend eremetaal aan de eindstreep.

Daarna mocht papa nog een keer lopen dus, maar nu solo. Over grotendeels gladde fietspaden in de wijk. Tijden klokken onderweg deed ik niet, ik wilde gewoon lekker lopen. Net als bij de kinderen ook hier een boel mensen die flink te hard van start gingen. Vooraan zijn de vier snelste lopers een eind vooruit, maar na twee kilometer is mijn behouden start erg goed geweest blijkt: ik schuif op in het veld en loop inmiddels vijfde.

                        Start van de 19e editie van de Slangenbeekloop. Mijn eerste keer op de 10 kilometer (foto: Bob Eskes)

Bij de Deurningerstraat aangekomen is het niet meer glad en kan ik het tempo wat opvoeren. Zo loop ik alleen tot kilometerpunt vijf, waar ik doorkom na precies 20 minuten. Vlak achter mij loopt dan Ingrid Prigge, die ik bij de Oudejaarscross nog op de hielen zat. Nu zijn de rollen omgedraaid. Op de brug over de A1 merk ik dat ik nog ver van wedstrijdgewicht zit en moet ik even terug in tempo. Daarna draaien we de Houtmaat op voor een mooi rondje om de vijver. Hier moet ik Ingrid laten gaan.

      Onder aan de Slangenbeekbrug, iets meer dan 5 kilometer gehad. In het gezelschap van Ingrid Prigge (foto: Jos Nijhof)

Maar ik houd het eigen tempo lekker vast en hobbel zo lekker door richting finish. Nog een keer een brug over bij de Beneluxlaan, weer even wat tempo terug nemen om daarna weer te versnellen. Daar kan ik ook zien wat de voorsprong is op eventuele achtervolgers, ik hoef me geen zorgen te maken zie ik. Zo loop ik in het winterzonnetje naar een mooie zesde overall plek in 41’11”. De eerste tijd van 2017 is neergezet en kan weer worden verbeterd.

                                   Laatste stukje richting finish, tevreden met een 6e plek en een tijd van 41'11" (foto: Bob Eskes)