Waarom ik de wedstrijd de afgelopen jaren liet schieten weet ik eigenlijk niet. Volgens mij paste hij vaak niet in het programma. Want ik had de laatste jaren vaak wat langer werk op de planning staan. En in 2015 deed ik hem wel, een dag na terugkomst van de Ironman 70.3 Mallorca. Slechtste plan ooit: zwemmen en fietsen gingen totaal niet en het was destijds de eerste keer dat ik een wedstrijd voortijdig beëindigde.
 
Ditmaal geen lange reis vooraf, maar lekker op tijd op de fiets naar de UT. Ik wilde gewoon een goede harde wedstrijd draaien en kijken waar ik sta, na een week eerder in Almere het seizoen te hebben geopend.Dat was erg lekker, maar nu in mijn eentje wilde ik zien hoe hard het werkelijk kon.

                           Spullen klaarzetten in de wisselzone. Gelukkig ken ik de fotografe goed (foto: Sophie Crommelinck)

Eenmaal bij het zwembad nog wat praatjes gemaakt met wat bekenden en dan mag ik om 11:20 starten. Vlak daarvoor het water in om even in te zwemmen en dat gaat prima. We liggen gelukkig in een rustige baan: twee atleten zijn niet komen opdagen, dus we starten met drie man in onze baan. Het tempo lijkt ongeveer gelijk van iedereen na een rondje vragen (8’00”-8’30”), waarop ik besluit krachten te sparen. Bij het startschot is het Duitser Marco Radstaak die de kop pakt, gevolgd door Thijs Coppelmans en dan ik. We zwemmen prima door, maar als ik aan mijn vierde baantje bezig ben zie ik op baan 1 dat Stijn Jansen inmiddels al op gelijke hoogte ligt en zijn zesde baan afrondt.

           Als negentiende het water uitklimmend. 8'23" is een prima tijd voor mij in een klotsbad (foto: Sophie Crommelinck)

Voor mij wisselen de beide heren op enig moment van positie, ik volg gewoon lekker. Als ik 19 banen heb gehad en terug zwem voor het laatste stuk kijk ik even naar de klok en zie precies 8 minuten staan. Daarop trek ik nog even door en tik na 8’23” aan. Op de kant klimmen, voorzichtig de trap af en dan even doorsprinten naar de wisselzone. Ergens onderweg ligt de timingmat, die ik dan na 9’03” passeer. Als negentiende, dus ik lig prima in de wedstrijd na het eerste onderdeel.

                Bezig met een opmars tijdens het fietsonderdeel. Niet zo hard als ik zou willen, maar toch een vierde bike split
                                                                                           (foto: Sophie Crommelinck)

Ik wissel mooi vlot en noteer met 1’44” de tweede wisseltijd. Op naar het fietsonderdeel. Daar wil ik eigenlijk het verschil maken. Ik heb zelfs nog een jaar het parcoursrecord gehad met 26’50” (gemiddelde van 41.5) maar dat was voordat het parcours is gewijizgd: toen mochten we nog rechtdoor op de Calslaan, nu moeten we om de beachvelden heen en dat zijn én meer meters (1.3 kilometer op vijf ronden) en betekent extra bochtenwerk, waarvan een vervelende die het tempo er wat uit haalt. Maar eenmaal op de fiets merk ik meteen dat ik wel hard kan, maar de echte punch mis om het verschil te maken.
 
Boven de 40 blijven fietsen met de harde wind kost me net iets te veel energie; ik zit te hoog in mijn adem en hartslag. Daarop laat ik het tempo wat zakken, trap nog wel steeds goed stevig door, maar doe dit meer op souplesse. Gevolg is dat ik na twee ronden achterhaald wordt door Eric Smithuis. Die rijdt niet veel harder, dus ik pak de toegestane twaalf meter en spaar wat krachten. In de vijfde en laatste ronde merk ik dat hij tempo inlevert en steek er weer voorbij. Ik word dan zelf ook nog ingehaald door een atleet uit de NSK serie. Ik trek nog even door op het UT terrein naar 43 per uur, neem geen al te gekke risico’s in de laatste bochten en duik de tweede wissel in. Daar verlies ik wat tijd: met 1’25” gaat die wel vlot, maar hier laat ik denk ik tien tellen liggen omdat ik mijn schoenen niet heel snel aan krijg.

                                De wisselzone uit als vijfde, op jacht naar de mensen voor mij (foto: Sophie Crommelinck)

Met een veertiende wisseltijd begeef ik me als vijfde op het loopparcours. Toch al mooi veertien plekken goedgemaakt. Bij het ingaan van de wissel zag ik twee man vertrekken, dus nummers drie en vier liggen dan ongeveer veertig seconden voor me. Dan moet ik hard gaan lopen op vijf kilometer, of het moeten geen al te sterke lopers zijn.

                         Prima afsluitend looponderdeel in 18'27". Lopen gaat weer de goede kant op (foto: Floor Kerkhof)

Ik weet een goed tempo te pakken. Sebastiaan van den Berg, als vijfde uit het water, had ik vlak voor de wissel ingehaald maar heeft sneller gewisseld en loopt vlak achter me. Ik wil niet te gek beginnen en me over de kop lopen, maar wel hard genoeg om volgen te ontmoedigen. Als ik dan op het loopparcours kom komt net Stijn Jansen langs. Die heeft er dan dus al een rondje opzitten, dus ligt zo’n minuut of vijf voor schat ik zo in. Ik doe geen moeite om dat tempo te gaan lopen, ik heb mijn eigen tempo gevonden en loop daarmee een prima vijf kilometer.
 
In de tweede loopronde komt zowaar Luis Radstaak, zoon van de zwemmer die bij mij in de baan lag, in beeld. Eind tweede ronde heb ik hem achterhaald en schuif op naar plek vier. Hij vergist zich later in de loopronden en loopt er eentje teveel, waardoor hij geen top-tien finisht maar slechts 28e.
 
In mijn derde ronde kan ik het tempo nog steeds goed vasthouden en loop daarmee drie hele constante rondes: 5’07”, 5’08” en 5’05”. Plus een aanloopstuk van 3’08” geeft een eindtijd op het lopen van 18’27”. En daar ben ik zeer tevreden mee. Dat is een looptijd die ik lang niet meer heb laten zien en het ging nog relatief makkelijk ook. Het betekent de negende looptijd van de dag. Enige jammere is dus het fietsen, met normale fietsbenen zou dat onder de 29 minuten moeten kunnen en dat had bijna twee minuten gescheeld. Waarmee het podium ineens dichtbij was geweest….
Maar voor nu zeer tevreden met de vierde plek, zo vaak eindig ik niet meer op het podium of in de buurt hiervan. En zeker op 48-jarige leeftijd doe ik het dan nog steeds best aardig :-)

ALMERE – Het seizoen 2019 is nog niet van start gegaan zoals ik dat gepland had. Niet gestart bij de Halve van Hengelo (turnwedstrijd Jinthe), niet gefinisht op de Enschede Marathon (te weinig gedronken in het eerste deel bleek na analyse achteraf) en niet gestart bij de sprint triathlon van Deventer (geen zin). Daarmee werd mijn start met TTvW in de teamcompetities de officiële aftrap van het nieuwe seizoen. Een mooie teamwedstrijd met een prima resultaat, 14e.
 
De teamcompetities. Eigenlijk heb ik er niet zoveel mee. De vereniging is ooit opgericht om aan de teamcompetities mee te doen. We wilden de eredivisie in. In ons debuutjaar werden we meteen kampioen in de eerste divisie. Maar door ziekte ben ik toen nauwelijks in actie gekomen. De enige wedstrijd waar ik startte, een non-stayer OD in Oud-Gastel, werd een volledige competitievervalsing door massaal stayeren. Daardoor finishte ik destijds flink lager dan ik normaal gesproken zou doen. Ik was meteen genezen en heb nooit meer aan de teamcompetities deelgenomen. Tot dit weekend.
 
Het leek me wel weer eens leuk. Ook vooral omdat het een teamtriathlon betrof: je moet een sprintafstand volledig als team afleggen. Dus geen individuele belangen, maar team. Samen met het tweede team stonden we die ochtend in Almere. Waar het toch nog redelijk fris was voor de tijd van het jaar. Twee weken eerder hadden we met de samenstelling (Gerben Heimerink, Jeroen Jansen en Brian Morssinkhof) al samen getraind op met name het fietsonderdeel. Daar kwamen we tot de conclusie dat het verschil in fietsniveau dermate groot was dat het voor iedereen beter was als Gerben en ik voornamelijk het meeste fietswerk zouden doen; een echt treintje en kop-over-kop rijden zou ons waarschijnlijk al snel twee atleten kosten en je moet met drie finishen. Op het lopen zouden Gerben en ik als sterkste lopers dan moeten kijken wie van de twee er het fitst zou zijn en mee kon naar de finish.

                                              Te water. Ik ga als laatste het koude Gooimeer in (alle foto's: Laura Jansen)

Zoals gezegd, het was fris die ochtend. En niet alleen de buitentemperatuur: ook het water in het Gooimeer bij Almere Haven. Als we de wetsuits aan hebben en om 11:50 mogen starten ben ik bepaald niet blij als ik in het water lig. Echt heel erg koud water. We liggen een minuutje te wachten voordat we weg mogen. Ik verwacht voor mezelf grote problemen en Brian vraagt nog of het wel gaat. Ik geef aan het heel erg koud te hebben, maar als ik eenmaal zwem gaat het eigenlijk best goed.

                               Klaar voor vertrek. Ik lig helemaal links en niet veel later mogen we 750 meter gaan zwemmen

Ik vertrek in laatste positie, in de hoop dat ik kan aanhaken bij de andere drie. Maar al snel zwem ik me in het ritme. En het blijft inderdaad koud, maar door lekker door te zwemmen heb ik er steeds minder last van. Ik zwem zelfs wat weg bij Gerben. Brian ligt erachter, Jeroen ervoor. Ik zwem naar Jeroen toe en bij de boei schakel ik even over op rugslag. In onderling overleg besluit ik dan om door te zwemmen: dan blijf ik relatief warm en dan heb ik wat meer tijd in de wissel. Ik trek dan goed door en ben na 13’30” terug op de kant. Vlak achter me is ook Jeroen nog naar me toe gezwommen, hem trek ik op de kant. Datzelfde doe ik ook met Brian en Gerben, die daarna komen aanzwemmen. Na exact 15’00” loop ik dan als laatste over de timing mat en mogen we gaan wisselen naar fietsen. De tijd van 15’00” betekent een 17e zwemsplit van de 27 teams.

                               Mijn drie teamgenoten aan wal geholpen en daarna door de wisselzone rennen richting fiets

De wissel verloopt prima. Ik loop heel even iets achterstand op omdat ik mijn fietscomputer activeer, maar trek daarna op het eerste rechte stuk naar het team toe. Gerben pakt de eerste lange kopbeurt, Brian in tweede positie draait dan bijna meteen weer van kop af, dan kom ik met de tweede lange kopbeurt en Jeroen kan net als Brian vrij snel weer overgeven aan Gerben. Zo draaien we prima rond met zijn vieren. Op de stukken wind mee op de Gooidijk tikken we 43 aan, terug is het buffelen en rijden we 34-35.

                           Sfeerbeeld van de teamtriathlon. Goed samenwerken op alle onderdelen en samen naar de finish

In het tweede rondje heb ik nog wat extra over en neem nog even een extra beurt voor mijn rekening. Ik fiets dan vanuit derde positie naar de eerste positie om nog even het tempo hoog te houden naar de wissel toe. We doen 34’02” over de 20 kilometer, waarmee we 35.3 gemiddeld rijden met ons team. Dat betekent de dertiende fietstijd van de dag. Prima en iedereen kan fit aan het lopen beginnen.

                                           Het fietsen zit er op, voeten uit de pedalen en op zoek naar de loopschoenen

Bij het uitkomen van de wisselzone lopen we met zijn vieren samen en de intentie is met alle vier te finishen, tenzij er iemand echt minder is. Jeroen krijgt na 300 meter de geest en gooit er ineens een flink tempo in, dat ik toch ook best pittig vindt. We laten Brian achter en gaan met zijn drieën verder. We lopen achter het team van IZGS2 uit Haarlem en daar verliezen we de eerste loopronde eigenlijk bijna niets op.

                          Net de wisselzone uit, hier nog met vier man bij elkaar en een achterblijver van TV Almere oprapend

Aan het einde van de eerste ronde moeten we echter een helling op en die hakt er met name bij Jeroen wel in. We moeten nog een rondje en passen het tempo wat aan. Het team van IZGS verdwijnt uit zicht en zal uiteindelijk de wedstrijd winnen en een derde looptijd van 17’52” noteren. Wij verliezen ruim anderhalve minuut in die tweede ronde, maar zetten een meer dan prima run neer. Ik duw Jeroen zoveel mogelijk en bij de waterpost versnel ik even om water voor mijn teamgenoten aan te nemen.

Uiteindelijk lopen we 19’28” over de afsluitende vijf kilometer, een mooi resultaat en wederom een dertiende looptijd. In het eindklassement van de dag eindigen we daarmee netjes in de middenmoot, veertiende. Dit was een erg geslaagde hernieuwde kennismaking met het fenomeen teamcompetities. Samen met je clubgenoten triathlonnen is leuk!