DENZAAL - Daags na mijn voortijdige opgave in de Boeskoolloop ging de Twentse Triathlon Tour van start. Een serie wedstrijden over korte afstanden en daardoor zeer laagdrempelig. De animo was ook weer zeer groot en het Twentse triathloncircus trapte maandag af met een proloog over 8.2 kilometer in Lonneker; dinsdag trok de Tour door naar de UT voor de aquathlon, woensdag stond de duathlon in Azelo op het programma en gisteren werd deze mooie reeks afgesloten met de achtste triathlon van Oldenzaal op het Hulsbeek. De vraag voor mij was hoe ik mij conditioneel zou houden na mijn ziekte van vorige week.
 
Maandag 16 augustus: proloog Lonneker, 8.2 kilometer
Over de proloog zat ik niet zo in. Een kort ritje knallen over 8.2 kilometer moet nog wel kunnen. Maar zoals een dag eerder bij de tien kilometer in Oldenzaal merkte ik dat ik moeite heb om inspanningen langer dan 20 minuten goed te kunnen volhouden. Dus hopelijk zou ik verderop in de week herstellen.
 
Ik stond overigens al vrij vroeg ingedeeld voor de proloog: om vier minuten over zeven. Aangezien het een erg drukke week is op het werk (de begroting 2011 moest afgelopen week worden opgeleverd en gepresenteerd) maakte ik ook nog eens lange dagen en iets voor zevenen meldde ik me pas in Lonneker. Gelukkig kon men nog wat passen en meten met het startschema: tijd voor mij om nog even in te rijden op het flink nat geregende parcours. Dat betekende voorzichtigheid in de bochten. De wind was wel bijna geheel gaan liggen, dus dat was weer een voordeel. Het was mijn derde Tour, en dus ook voor de derde maal een tijdrit op dit parcours. In 2008 kwam ik op mijn reguliere trainingsfiets tot 13'04", vorig jaar zette ik met mijn tijdritfiets 12'00" op de klok. Het doel was om nu richting 11'30" te gaan, aangezien ik weer een stukje harder fiets dan vorig jaar.
 
Vraag was of het natte wegdek roet in het eten zou gooien. Dat viel dus reuze mee. Wel geleerd van de voorgaande twee edities om op het eerste, licht aflopende, stuk richting Losser wat reserve te houden; het venijn op dit parcours zit hem in de staart. Mijn strijdplan slaagde keurig, onderweg vier man ingehaald, alleen vlak voor het einde werd ik in de laatste bocht gehinderd door een voorligger waar ik op het laatste stukje ook niet meer voorbij durfde te knallen (was nog slechts 100 meter richting finish). Maar met een tijd van 11'38" (gemiddeld: 42.3 km/h) was ik tevreden. Ik was zelfs negende overall en derde master, tussen een aantal specialisten en oud-profs; mijn eerste fietsprijs ooit! Hiermee was ik ook meteen leider in de Tour na het eerste onderdeel.

Dinsdag 17 augustus: Aquathlon UT Enschede, 500 m. zwemmen, 3 km. lopen, 250 m. zwemmen
De aquathlon is altijd het onderdeel waar ik het meest tegenop zie. Het gevecht in de zwembaan vanaf de eerste meter, het zwemmen überhaupt. Het onderdeel dat nog de nodige verbetering behoeft. Maar sinds ik enige weken bij TCT mee train moet ik zeggen dat mijn zwemtechniek zich al een stuk verbeterd heeft. Dit heeft zich ook al vertaald naar een aantal betere zwemtijden, hopelijk is dat pas het begin.
 
De start was om 20:00 uur en dus niet te vroeg dit keer gelukkig. Mijn zus was deze dag ook nog jarig dus het was wel weer een strakke planning: alle begrotingsperikelen, naar huis, tas klaarmaken, eten, naar de verjaardag en om kwart voor zeven op weg richting UT. Vanwege twee afzeggingen in onze baan was het gelukkig met vier zwemmers ook niet te druk. De tijden werden gecheckt, de volgorde van zwemmen bepaald... zie je toch weer dat iemand die 11 minuten zwemt denkt op de eerste 25 meter de kop te moeten nemen. Die gast was na 100 meter al helemaal kapot en toen kon ik er dus eindelijk langs.

                                                            Onderweg voor de eerste 500 meter zwemmen (eigen foto)
 
Hier merkte ik ook duidelijk nog de naweëen van mijn verkoudheid een week eerder: mijn voorhoofdsholte zat nog helemaal vol en vooral met zwemmen is dat niet prettig. Het was moeilijk om mijn ademhaling goed te reguleren en pakte af en toe even een paar slagen schoolslag. Alleszeggend dat ik vond dat ik niet best had gezwommen, maar toch een tijd neerzette waar ik vorig jaar alleen maar van kon dromen: 9'49". Mijn verkoudheid kost me hier toch zeker een halve minuut. De daaropvolgende wissel ook zo'n beetje, want ik kreeg mijn schoenen niet snel aan. Kwestie van te strak geprepareerde elastische veters...

                Vertrek voor drie kilometer lopen, meteen vol erin en zien hoeveel mensen ik terug kan pakken (eigen foto)
 
Ik trok meteen flink van leer op het eerste stuk lopen, met als gevolg dat ik halverwege goed in het rood zat. Daarna moest ik wat temporiseren, maar ik bleef de een na de ander inhalen. Ik was als 22e uit het water gekomen, uiteindelijk was ik als 8e weer terug op het zwembad. Toch een mooie inhaalrace! Nu nog eens echt hard leren zwemmen...

        Terug in het wisselgedeelte, in totaal veertien man teruggepakt en als 8e begin ik weer aan het laatste zwemgedeelte
                                                                                                       (eigen foto)
 
Op het laatste stuk zwemmen had ik het gevoel dat de slag er beter in zat dan bij het eerste gedeelte. Maar dat was blijkbaar schijn. Ik zat wel lekker in een rustige slag, maar uiteindelijk deed ik over de afsluitende 250 meter meer dan vijf minuten: 5'03". Dat kostte me uiteindelijk weer vier plaatsen, waarmee ik de aquathlon met een twaalfde plaats afsloot. Wel met een beste eindtijd ooit: 26'51" (vorig jaar 27'16", in 2008 kwam ik tot 31'56"). Wel stom: liep ik een week eerder na de triathlon van Rheine de verkoudheid/griep op door te lang op blote voeten buiten te staan, nu stond ik na de wedstrijd weer na te babbelen met enkele clubgenoten en wederom op blote voeten in het koude gras... Heel verstandig .
De aquathlon werd gewonnen door Martin Veenhuizen, voor Tom Tiehatten en Aje Niks. Ik verloor hier maar liefst drie minuten, dus de illusies voor de eindzege konden hiermee in de ijskast. In het tussenklassement was ik teruggevallen naar plaats zes.

Woensdag 18 augustus: duathlon Azelo, 3 km. lopen, 11.2 km fietsen, 2 km. lopen
Een dag later dan tijd voor mijn specialiteit: de duathlon. Maar in plaats van beter voelde ik me juist slechter. Toch te lang in het gras gestaan na de wedstrijd de avond ervoor; het grieperige gevoel kwam in de loop van de dag terug. Toen het rond 16 uur ook nog eens met bakken uit de lucht kwam checkte ik buienradar: met dat weer was ik niet van plan om te starten. De bui trok echter snel weg richting Duitsland en het weer klaarde meteen weer op. Dus toch de spullen gepakt en iets voor zessen richting Azelo vertrokken. Na een rondje infietsen en inlopen was ik er klaar voor. Een minuut na de start van de jeugd mochten wij starten in de masterserie, samen met de dames.

 Start: Martin Veenhuizen (278) neemt de leiding, gevolgd door Aje Niks (236) en ik (111). Daarachter valt al snel een gat naar
                   o.a. LAAC-clubgenoten Ben Platier, Dick Ramerman (208) en Ingrid Prigge (foto: Margot Oude Wolbers)
 
Meteen vanaf het begin scheidden we ons met ons drieën af: leider in de Tour Martin Veenhuizen, Aje Niks (derde) en ik. Verder stonden voor me in het klassement Tom Tiehatten (tweede, 2 minuten voor), Leo Belshof (vierde, 50 seconden) en Richard Leussink (vijfde, 1 seconde). Mijn doel was vandaag zoveel mogelijk van de verloren tijd van gisteren weer goed te maken en me terug te knokken in de top-drie. Martin bepaalt aanvankelijk het tempo en ik volg erg makkelijk. Na een halve ronde laat hij het tempo iets zakken en neem ik de kop over, ik wil zoveel mogelijk marge opbouwen op de achterblijvers.

            Doorkomst ronde twee, ik loop nog goed ontspannen en weet de marge op de groepen achter ons uit te bouwen
                                                                                       (foto: Margot Oude Wolbers)
 
Zo bepaal ik ruim een ronde het tempo, waarna Aje de kop overneemt. Hij neemt heel iets voorsprong, maar ik weet met Martin in zijn spoor te blijven en gedrieën duiken we het parc fermé in. Martin doet een schoenwissel, waardoor Aje en ik op de fiets een kleine voorsprong hebben. Wetende dat ik de sterkere fietser ben probeer ik Aje meteen te lossen, wat in de eerste bocht na het AZC lukt. Daarna waan ik me veilig en denk dat ik een goede voorsprong aan het opbouwen ben, maar voor het viaduct richting Azelo zie ik dat Martin Veenhuizen me fanatiek probeert te achtervolgen. Moet ik toch nog vol aan de bak.

 Met vijf tot tien seconden voorsprong raas ik over het parcours, maar weet Martin Veenhuizen niet echt op genoeg achterstand
                                                                               te rijden (foto: Margot Oude Wolbers)
 
In de derde ronde trek ik daarom nog even vol door, vergroot mijn voorsprong en neem bijna te veel risico in de voorlaatste bocht. Die stuur ik net iets te strak in, terwijl daar grind ligt. Ik voel de fiets iets glijden, maar houd hem onder controle. Het viaduct op blijf ik in het zadel en eenmaal terug in het parc fermé maak ik wederom een snelle wissel. Ik snel weg nog voordat Martin zijn fiets kan parkeren en zijn schoenen moet wisselen. Normaal gesproken moet dat voldoende zijn voor mij om de winst te pakken. Maar helaas is vanavond niet normaal. Allereerst ben ik conditioneel dus nog niet top, waardoor ik me toch wat vermoeider voel in de laatste run. Daarbij krijg ik in de eerste ronde van de laatste run krampscheuten in mijn kuit, waardoor ik niet vol door kan trekken. Word ik ook nog bijna aangevallen door een hond in de eerste ronde... Vlak na de doorkomst van de eerste ronde komt Martin me voorbij en ik heb dan niet de macht om te volgen.

            Door de krampverschijnselen niet in staat door te trekken en inmiddels ingehaald lig ik weer op plek twee helaas
                                                                                       (foto: Margot Oude Wolbers)
 
Eenmaal achter op het parcours zijn de krampverschijnselen weg en weet ik het tempo weer wat op te voeren. Ik loop nog wel weer in op Martin, maar kom uiteindelijk acht seconden tekort voor de overwinning. Aje eindigt op bijna een halve minuut als derde, daarna volgt een gat van twee minuten naar de nummer vier Hans Dat (TCT). De opzet voor het klassement is geslaagd: het gat ten opzichte van Martin is min of meer gelijk gebleven, Aje staat nu tweede en ik ben opgeschoven naar plek drie, op 25 seconden van het zilver. Mijn voorsprong op nummer vier Tom Tiehatten bedraagt zo'n 50 seconden met de triathlon van Oldenzaal voor de boeg.

Zaterdag 21 augustus: Hulsbeek triathlon, Oldenzaal (500 m. zwemmen, 19 km fietsen, 5 km lopen)
 
De afsluiter op zaterdag pak ik dan toch mee. Oorspronkelijk was het mijn plan deze zaterdag de kwart triathlon van Vroomshoop mee te doen. Die was vorig jaar voor het eerst en ik eindigde daar als tweede. Een mooie wedstrijd, leuk parcours, goed publiek en goede organisatie. Vandaar dat ik daar graag weer acte de présence wilde geven. Door mijn prioriteit voor het nationale duathlon circuit, met volgende week de run-bike-run van Borne, heb ik echter de keus gemaakt voor de Hulsbeek triathlon. Van een achtste herstel je toch wat makkelijker dan van een kwart, en een kwart in Vroomshoop op halve kracht doen is geen optie. Dus het doel was proberen, ondanks de aanhoudende verkoudheid, een leuke tijd neer te zetten en te proberen de tweede plek in het klassement te pakken.
 
Dat laatste bleek niet al te lastig: meerdere atleten, waaronder Aje Niks, hadden besloten wel de kwart in Vroomshoop te doen. Daarmee kwam de tweede plek op voorhand binnen handbereik. Echter geen reden om daarom rustiger aan te gaan doen: het parcours is aan de korte kant en leent zich dus bij uitstek voor een snelle tijd. Vorig jaar had ik 58'12" en die tijd wilde ik, ondanks het nog steeds regelmatig ophoesten van slijm, toch proberen te verbeteren.

                   Onder de bruggetjes door ben ik halverwege, het zwemmen verloopt min of meer vlekkeloos (eigen foto)
 
De startvolgorde is een het omgekeerde klassement. Daardoor starten de mannen voor me in het klassement steeds met een minuut interval na mij. Mijn startsein wordt om 15:43 gegeven en het zwemmen, dat ik besloot met wetsuit te doen, ging eigenlijk vanaf het begin perfect. Ik zat meteen lekker in mijn slag en zwom rustig maar gedecideerd naar een goede tijd. Eenmaal op de kant is het even worstelen met het wetsuit, maar eigenlijk heb ik het pak redelijk vlot uit en maak ook een snelle wissel. Alleen de schoenen gaan wederom moeilijk aan, ondanks dat ik de veters wat losser heb geprepareerd.

                         Even zoeken naar de ritssluiting bij het verlaten van het Hulsbeek op weg naar de fiets (eigen foto)
 
Als ik het parc fermé uit ben en de wielerbaan van OWC op rijd kan ik beginnen aan acht ronden fietsen. Al snel haal ik de eersten in en de eerste bekende die ik te pakken heb is Tom Tiehatten. Hij zal ongetwijfeld de 50 seconden achterstand bij het zwemmen reeds hebben goedgemaakt, maar nu is het mijn beurt. Als ik hem inhaal probeert hij nog even te volgen, maar een halve ronde later moet hij lossen. De eerstvolgende die ik opraap is Florian Schmidt, die voor me staat in het overall klassement. Tot dan reed ik het gat naar hem redelijk makkelijk dicht, maar hem er af rijden is een ander verhaal. Ik besluit maar gewoon mijn eigen tempo te blijven rijden, tot op een gegeven moment Guido Gosselink ons inhaalt. Ik reageer niet, Florian wel. Ik voel dat de fietsbenen vandaag niet top zijn en heb geen zin om te gaan forceren en volhard in mijn eigen ritme. Florian kan Guido ook niet volgen en niet veel later passeer ik hem weer. Daarop rijden we drie ronden bij elkaar, voordat ik afbuig en na acht rondjes de wielerbaan verlaat voor mijn laatste vijf loopkilometers.

                     Samen met Florian Schmidt bezig aan een goed, maar geen super fietsonderdeel dit keer (eigen foto)
 
Het is inmiddels toch redelijk drukkend benauwd geworden en het loopgedeelte valt zwaarder dan ik verwachtte. Mede ook door de verkoudheid, waardoor ik voel dat ik toch nog de echte kracht mis om een inspanning van meer dan een half uur tot een goed einde te brengen. Ik voelde dat al bij het fietsen, waarbij de echte macht ontbrak om goed door te trappen. Ook de scherpte ontbrak, want in ronde vier of vijf miste ik bijna een bocht omdat ik er met de gedachten niet bij was. Daarnaast is het loopparcours met vier ronden van 1.25 kilometer over onverhard terrein niet de makkelijkste. De eerste twee ronden gebruik ik voornamelijk om te herstellen van de fietsinspanning, alhoewel ik daar al wel de nodige atleten voor me opraap.

                Mooi beeld tegen de achtergrond van het Hulsbeek, waarbij ik na ronde twee André Gorter nader (eigen foto)
 
Vanaf ronde drie gaat het tempo gelukkig weer iets omhoog. Ik zie Tom Tiehatten ook nog steeds op het loopparcours, een goed teken voor mijn tweede plek in het klassement. Eenmaal lopend langs het strand bij de surfvijver zie ik Guido Gosselink lopen, die er ook aardig de sokken in heeft. Ik versnel nogmaals, ik wil hem in ieder geval in de run nog voorblijven. Dat stimuleert nog weer even en zo gaat het tempo in de laatste ronde weer omhoog en weet ik uiteindelijk onder de 58 minuten te finishen: 57'50". Gezien mijn fysieke conditie van de afgelopen week zeker geen verkeerde tijd, maar omdat het parcours niet geheel de afstand van een achtste heeft zal ik het niet aanmerken als PR. Wel goed voor de tweede plek in de wedstrijd bij de Masters, en daarmee dus ook goed voor plaats twee in het eindklassement. Ik denk dat ook bij deelname van Aje Niks deze tijd mij het zilver had opgeleverd. De strijd bij de senioren werd nog super spannend, Guido leverde een van zijn beste triathlons dit jaar af en won overtuigend. In het eindklassement kwam hij daarmee uiteindelijk slechts 2 seconden tekort om Jan-Roelf Heerssema van de eerste plek te stoten; titelverdediger Martijn Paalman werd derde.

            Ik peil de voorsprong op Guido Gosselink, die ik in de verte zie aankomen aan het eind van ronde drie (eigen foto)
 
Uiteindelijk kan ik dus tevreden terug kijken op deze Twentse Triathlon Tour. Wel eentje waarbij ik voelde alsof ik elke dag iets minder sterk en vermoeider werd. Richting Run-Bike-Run van Borne volgend weekend neem ik dus maar even wat rust. Het lichaam heeft wel even wat herstel verdiend na de verkoudheid en de daaropvolgende inspanningen van afgelopen week.
 
Uitslag Hulsbeek Triathlon:
1. Guido Gosselink               53'13"
2. Jan-Roelf Heerssema     54'12"
3. Martijn Paalman                54'29"
4. Martin Veenhuizen            55'18" (1e M40+)
5. Florian Schmidt                 56'11"
6. Rudi Jansen                      57'31"
7. Remko Siers                     57'36"
8. Erik Lentfert                      57'50" (2e M40+)
9. Rob Denekamp                59'14"
10. Stefan Paalman             59'34"
 
dames:
1. Jony Heerink                 1h01'11"
2. Susan Boode                1h02'12"
3. Marlies Schoonhoven  1h03'51"
 
 
Eindklassement:
1. Jan-Roelf Heerssema
2. Guido Gosselink
3. Martijn Paalman
4. Martin Veenhuizen (1e M40+)
5. Florian Schmidt
6. Remko Siers
7. Stefan Paalman
8. Erik Lentfert (2e M40+)
9. Tom Tiehatten (3e M40+)
10. Ruud Tuitert

OLDENZAAL - De afgelopen week was er een die ik me toch anders had ingedacht na de Channel Triathlon Rheine. De gedachte was stevig doortrainen, een vormtest met de Boeskoolloop (10 kilometer) en dan de Twentse Triathlon Tour in. Door het regenachtige weer in Rheine en de vlotte afkoeling daarna - met de blote voeten in het natte gras nababbelen - leverde me een fikse griepaanval met bijbehorende koorts op. Dinsdag en woensdag lag ik volledig onder de wol, dus de vraag was of deelname in Oldenzaal wel zo verstandig was.
 
Daar kunnen we kort over zijn: nee dus. Ik had de griep wel redelijk vlot weer onder controle en donderdagavond trainde ik al weer vrolijk mee bij LAAC op de baan in het FBK stadion. En ook niet te zachtjes, nee uiteraard moest het weer hard. Echt goed voor het herstel is dat natuurlijk niet, maar ja. Achteraf misschien beter kunnen kiezen voor de 5 kilometer in Oldenzaal, maar ook daar mag je je vraagtekens bij zetten. Daarom heb ik misschien wel voor het meest verstandige gekozen: uitstappen op de tien.
 
Ik had me vooraf bedacht dat het een mooie test zou zijn om te zien hoe ik er voor sta op de tien. Het plan was rondjes van 6 minuten te lopen, om zo in de buurt van de 36 blank te eindigen. Vanaf de start ging het eigenlijk niet eens zo slecht. Een teken dat het met de snelheid wel goed zit, maar dat zie ik al weken bevestigd tijdens de trainingen. De inhoud en lange adem waren de componenten die me zorgen baarden, maar aangezien het een test was... Plus dat ik al geen 10 kilometer meer had gelopen in wedstrijdverband sinds Ahaus eind mei.
 
Er vormde zich al snel een kopgroep met de snelste lopers: Gerold Hartger, Casper Koelma, Björn Geerdink, Caimin Stevens, Peter Bruinsma en André Oude Elferink. Eric Borg weer kort daarachter, gevolgd door een groepje van drie met mijn persoontje, Arnold Klieverik en de Duitser Jens-Erik Bergmann. In ons gezelschap op de eerste meters dan ook nog Eline Vollenbroek, die met een kamikaze actie de eerste 300 meter volle bak meeliep.

Eerste doorkomst onder het podium, met links achter me Eline Vollenbroek en op rechts Arnold Klieverik (eigen foto)
 
Het tempo in ons groepje ligt lekker en zoals gewoonlijk ging de eerste ronde weer eens te hard. Maar eigenlijk ook vrij moeiteloos. Arnold dicteert het temp in de eerste ronde en de 5'39" gaf hoop en voorsprong op het schema van 36 minuten, waar we beiden op vertrokken.
Meteen bij aanvang van de tweede ronde laat Arnold het tempo iets zakken en ik neem het initiatief. Ik probeer het tempo constant te houden en in de tussentijd te kijken of die Duitser kan volgen. Hij moet een gaatje van vijf meter laten, maar blijft er aan hangen. De doorkomst na twee ronden is dan 11'39" en dat rondje ging dus precies op schema: 6 minuten. Niet verder uitgelopen op het schema van 36 minuten, maar dat hoeft ook niet. Nog steeds geen last ook van de griep van afgelopen week.

                           Doorkomst na ronde twee, Arnold kijkt of hij zijn favoriete TV-programma gaat halen (eigen foto)
 
Ronde drie is weer voor Arnold: hij pakt weer over en we worden langs alle kanten goed aangemoedigd door clubgenoten en bekenden. Bart Withag, die net de vijf had gelopen, loopt nog een stuk mee door de Steenstraat. Als de volgende doorkomst weer in 6 minuten gaat zitten we onder de 17'40", toch een prettige tussentijd op de vijf. Het verval zet echter in: aan het einde van ronde drie moet ik een gaatje laten vallen op Arnold en onze oosterbuur. Zij komen door op 17'49" (rondje 6'10"), ik zit daar met 17'53" al vier seconden achter.

                                      Gelost na de derde ronde krijg ik het zwaar (foto: Aschwin Kruders Sport Promotions)
 
In ronde vier probeer ik mijn voorgangers in het zicht te houden, maar nu merk ik de gevolgen van de griep die me eerder die week twee dagen op bed hield. De kracht vloeit langzaam weg uit mijn benen en het groepje waar ik zo lekker in meeliep pakt langzaam meter op meter. Na vier ronden zijn ze nog niet echt uit zicht, maar is mijn achterstand van vier seconden opgelopen naar negen. Dat is nog niet het meest demotiverende, de tijd op de rondeklok wel: ik passeer na ronde vier nu in 24'18" (Arnold en Herr Bergmann 24'09", dus ook een flink verval van wederom tien seconden: nu 6'20" op de ronde). Mijn rondetijd loopt dus op van 5'39" - 6'00" - 6'14" - 6'25". Een lage 36'er kan ik dan dus al vergeten met nog twee ronden te gaan.

                              Gedemotiveerd bezig aan mijn laatste meters tijdens de Boeskoolloop (foto: Aschwin Kruders)
 
Met nog twee van die ronden (als ik dat al volhoud) wordt een 37-laag al lastig. En als ik de speaker hoor omroepen dat Tonnie Bruns me op de hielen zit helpt dat ook niet. Tonnie haalt me inderdaad een 300 meter verder in, net na de vijfde doorkomst onder het podium door. Met de Twentse Triathlon Tour de komende week in het verschiet besluit ik om verder niet te forceren. Enkele meters verder, aan het begin van de vijfde ronde, verlaat ik geruisloos de wedstrijd. Een verstandige beslissing gezien mijn fysieke conditie.
 
Uitslag Brünen Boeskoolloop:
1. Gerold Hartger              32'49"
2.  Björn Geerdink             33'18" (1e M40+)
3. Casper Koelma            33'36"
4. Peter Bruinsma            33'41"
5. André Oude Elferink    33'51" (2e M40+)
6. Caimin Stevens           34'41"
7. Eric Borg                       35'38" (3e M40+)
8. Arnold Klieverik            36'28"
9. Jens-Erik Bergmann  36'46" (4e M40+)
10. Tonnie Bruns             37'07" (1e M50+)
 
Dames
1. Ingrid Prigge                  37'47"
2. Vanessa Lorkeers       43'14"
3. Martine Roord               43'22"
4. Dione Scheuten           43'25"
5. Eline Vollenbroek        44'50"
 
5 kilometer:
1. Mark Oude Bennink    16'35"
2. Thijs Theunissen        17'11"
3. Fred Sluys                     17'18" (1e M40+)
 
Dames
1. Bianca Damme          21'23"
2. Renée van Hoof         21'30"
3. Evelien Reef              21'32"

ALTENRHEINE - Vorig jaar maakte ik ook voor het eerst kennis met de Channel Triathlon in Rheine. Een leuke wedstrijd, met zwemmen in open water. Weer eens wat anders! Aangezien ik dit jaar een wetsuit had aangeschaft moest dat ding ook maar eens worden uitgeprobeerd. Helemaal aangezien het weer vandaag nou ook niet echt top was: regen en aan de frisse kant. Daarnaast had ik een extra mini-supportertje geregeld in de persoon van Luna, de jongste dochter van mijn zus :-D  En Janneke en ik kregen Luna alleen mee als ik met de eerste prijs thuis zou komen... dus ik moest vol aan de bak!
 
Zo vertrokken we dus om 12 uur richting Duitsland voor de "Volksdistanz", zoals de achtste triathlon over de grens heet. Een ritje van drie kwartier naar Rheine, fiets uitpakken, Luna in de buggy en aanmelden. Daarna omkleden en beginnen aan de warming-up, even een kilometer of twee inlopen. Direct daarna me in de wetsuit gehesen en richting het Emskanal gewandeld.
 
De start was om exact 14 uur en het regende inmiddels pijpenstelen. Het complete deelnemersveld voor de achtste lag in het water en bij het startsignaal vertrok de meute dan voor 500 meter zwemgeweld.

  Fraai bovenaanzicht van de zwemmende meute met mij centraal in beeld, vanaf de brug geknipt door Janneke (eigen foto)
 
Ik lag redelijk voorin, maar merkte dat de neusverkoudheid die ik de afgelopen dagen had opgelopen me parten speelde. Ik had moeite om de ademhaling goed te reguleren en eigenlijk was elke slag happen naar adem. Daarom wisselde ik al snel crawl met schoolslag af. Niet het meest optimale, maar goed. Eenmaal de boei gerond en op de weg terug was mijn ademhaling beter onder controle en volgde ik goed in een vrij grote groep. Ondanks de stroken schoolslag tussendoor wist ik een behoorlijke zwemtijd (met dank aan de wetsuit) te klokken met 9'48". Dat is inclusief een stuk rennen van 100 meter richting parc fermé, zoals hieronder te zien is; de tijdsregistratiematten lagen bij het groene tentje. De zuivere zwemtijd zal derhalve rond de 9'10" hebben gezeten. In een veld van 132 finishers goed voor een 33e zwemtijd, voor mijn doen alleszins acceptabel. Maar ik verlies nog wel steeds drie minuten op de koplopers, een achterstand die ik ook aan het eind nog steeds heb op de uiteindelijke winnaar.

                     Het bovenstuk van de wetsuit al uitgetrokken tijdens de run richting parc fermé (foto: SC Altenrheine)
 
Eenmaal uit het water wist ik mijn wetsuit vrij snel uit te krijgen tijdens het lopen naar het parc fermé. Helm op, hardloopschoenen aan, startnummer om... dat trok ik dus stuk. Laat maar zitten dacht ik, ga hem niet opnieuw vast maken. Toen viel mijn oog op de champion chip op de grond, deze had ik dus blijkbaar losgetrokken bij het uittrekken van mijn wetsuit. Snel dat ding weer om en hop, op het stalen ros!

                 Direct uit het parc fermé de brug op check ik even of er niemand is meegesprongen in mijn wiel (eigen foto)
 
Ondanks het feit dat ik na Holten vrij weinig gefietst heb ging het weer redelijk als vanouds. Ik kreeg niet de versnelling rond die ik in Rijssen rond kreeg, maar koos voor een tandje lichter en dan maar lekker hoog frequentie trappen. Daarmee reed ik toch wel het grootste gedeelte van het veld hard voorbij, al na de eerste ronde lag ik binnen de top tien. De snelste zwemmers hadden een treintje gevormd en waren buiten mijn gezichtsveld helaas. Dus gewoon hard doorbeuken. Door het natte weer was wel voorzichtigheid geboden, dus ik sneed de bochten niet vol aan en ging redelijk rechtop de bochten door. Eenmaal achter op het parcours besloot ik het "Rijssen" verzet toch maar op te zoeken, dus een tandje zwaarder en nog even volle bak. In de verte zag ik eindelijk weer fietsers, dus ik naderde op de kop van de wedstrijd. Met 30'03" leverde ik daarmee een tweede fietstijd (inclusief beide wissels!) af met, gezien de weersomstandigheden, toch nog een mooi gemiddelde van bijna 40 km/h. De wissels niet meerekenend (inclusief geknoei met wetsuit en opnieuw vastmaken van de chip) zal de zuivere fietstijd ongeveer een minuutje sneller zijn geweest denk ik.

   Terug in het parc fermé met mijn gescheurde rugnummer dat wonderwel was blijven zitten na 20 heftige fietskilometertjes
                                                                                                       (eigen foto)
 
Weer terug in het parc fermé maakte ik een snelle wissel omdat ik op mijn loopschoenen had gefietst. Iets verderop zag ik al wat mannen lopen en ik zette meteen de achtervolging in. Deze mannen liepen overigens ook niet onverdienstelijk en het duurde een halve ronde voordat ik beide lopers (Thomas Fuchs en Markus Götz) had gepakt. Markus Götz van LC Nordhorn probeerde mijn tempo te volgen, maar ik wist meteen een gaatje te slaan. In de verte zag ik inmiddels ook bijna-clubgenoot Remko Siers van TCT lopen (ik train inmiddels ook mee bij TCT en zal hier per 1 september ook lid worden). Als ik het verschil in tempo goed inschatte moest ik er flink aan trekken om er in de tweede ronde nog bij te komen.

   Doorkomst na de eerste ronde: opgejaagd door Markus Götz heb ik Remko Siers in het vizier gekregen en ga naar hem op
                                                                                                  jacht (eigen foto)
 
Eerlijk gezegd zei mijn lichaam dat het wel wat rustiger aan mocht en daar wenste ik het liefst gehoor aan te geven, ware het niet dat Markus Götz de achtervolging nog niet had opgegeven. Dus om hem van me af te houden moest ik wel en zo kwam ik dan stukje bij beetje steeds dichter bij Remko in de buurt. Op het sportveld was het gaatje nog 50 meter, het vele draaien en keren brak het tempo echter keer op keer. Op het laatste rechte stuk probeerde ik met een ultieme sprint Remko nog te achterhalen, maar kwam uiteindelijk 2 seconden tekort: 59'56" om 59'58". Daarmee werden we respectievelijk vijfde en zesde; mijn looptijd van 20'07" over de ruim 5.5 kilometer was goed voor een derde looptijd (omgerekend ongeveer 18'15" over exact 5 kilometer).

                                                               Toch wel tot het gaatje gegaan! (foto: SC Altenrheine)
 
Op een knuffel van Luna hoefde ik na afloop niet te rekenen: de kleine dreumes keek me vies aan en wees naar me:"nat!" Ja inderdaad, verregend en bezweet, ik gaf haar geen ongelijk. Gelukkig werd mijn inspanning door Janneke wel beloond met een welverdiende zoen 
 
Mijn tijd was dus voldoende voor de winst in de M40+ categorie; daarmee heb ik mijn doelstellingen voor deze race behaald, nl. finishen onder het uur en de winst in mijn leeftijdscategorie. Op naar de Twentse Triathlon Tour!

           Siegerehrung: even met de winnaars in de diverse categorieën poseren voor het plaatselijke journaille (eigen foto)
 
Uitslagen Channel Triathlon Rheine:
1. Michael Günnigmann          56'35"
2. Benjamin Bröcker                57'22"
3. Carsten Meyer                      57'46" (1e M35)
4. Nicholas Lembcke              58'34"
5. Remko Siers                        59'56"
6. Erik Lentfert                          59'58" (1e M40)
7. Markus Götz                     1h00'14" (2e M35)
8. Thomas Fuchs                1h01'18" (1e M45)
9. Thomas van der Wal      1h02'03" (3e M35)
10. Markus Nobbe              1h02'57" (4e M35)

BRANDLECHT - De Dorflauf Brandlecht: vorig jaar voor het eerst ontdekt, deze erg leuke loop in het Duitse Brandlecht. Toen samen met Arnold die kant opgegaan en we vroegen ons al af of dat een jaarlijks terugkerend evenement was. En jawel! Ook dit jaar stond op de laatste vrijdag van juli de jaarlijkse Dorfslauf op de agenda. We gingen wederom voor de 5 kilometer met als doel een nette tijd neer te zetten. Voor Arnold lukte dit (16'35"), ik zelf was met mijn tijd (17'34") wat minder tevreden.
 
Na een lange en drukke werkweek was ik vrijdag toch aardig vermoeid. De dag ervoor ook niet kunnen trainen in het FBK stadion omdat alles uitliep; daarom rond de Houtmaat maar een ingekort programmaatje gedraaid van 4 x 500 meter. De intentie was om deze enigszins op reserve te lopen, maar zoals wel vaker is dat iets wat me niet echt ligt. Dus na de eerste in 1'26" besloot ik de rest ook maar in hetzelfde tempo te handhaven.
 
Eenmaal in Brandlecht liepen Arnold en ik eerst een rondje van 2.5 kilometer in. De locals in dit pittoreske dorp zaten net als vorig jaar al weer in de voortuin met een pilsje, terwijl wij ons mochten uitsloven. Rond het start-finish terrein had de locale organisatie van SpVgg Brandlecht-Hestrup weer een fijne bierkraam opgezet en uiteraard ontbrak ook de Imbiss met bratwurst en pommes niet. Maar dat was voor na de wedstrijd.

                                     Vlak voor de start; ik sta rechts opgesteld, Arnold staat aan de linkerkant (eigen foto)
 
We verwachtten samen goed strijd te kunnen leveren, maar hielden beiden een slag om de arm: Arnold was onlangs weer vader geworden en ik had dus een pittige week achter de rug op het werk. Van die intenties was weinig te merken, want Arnold trok meteen vanaf het begin goed door. De eerste kilometer kon ik nog volgen, daarna viel al een gaatje. Aan de start stond ook Gerold Hartger, locale topper van LC Nordhorn en goed voor een tijd van onder de 32 minuten op de 10 kilometer. Hem verwachtte ik dus eigenlijk ook vooraan, maar na de eerste kilometer in 3'10" was het enkel Armold en daarachter ik. Wel hoorde ik achter me twee man praten, dus volgens mij liep hij daar op zijn dooie akkertje met een clubgenoot.
 
Na ongeveer 1.5 kilometer kwam Gerold Hartger aansluiten, bleef even achter me lopen en na 2 kilometer zocht hij de aansluiting richting Arnold. De eerste ronde ging onder de 8'30", wat wel mijn doelstelling was - ik ging weg op een tijd van 17 laag en met een beetje goeie wil hoopte ik op een tijd onder de 17 minuten. Maar het gevoel was niet goed, de vermoeidheid speelde parten. Achter me hoorde ik ook al de tweede loper van LC Nordhorn naderen, Birger Wieking. Deze kwam me na vier kilometer voorbij en ook hier wist ik niet te volgen. Ik probeerde op de looptechniek te letten en zo niet te veel aan tempo in te boeten en uiteindelijk passeerde ik als vierde de eindstreep in 17'34". Exact dezelfde tijd als vorig jaar, alleen toen had ik er een veel positiever gevoel over. Dus het zegt me wel voldoende dat ik nu, vermoeid, een zelfde tijd neer kan zetten. Arnold moest in de eindsprint zijn meerdere erkennen in Gerold, die er nog een echt wedstrijdje van wenste te maken. Was hij meteen warm voor de 10 kilometer die hij daarna ook nog zou winnen...

                                                        Finish in een ietwat tegenvallende tijd van 17'34" (eigen foto)
 
Ergebnisse 7. Dorflauf Brandlecht
 
Uitslag 5 kilometer
1. Gerold Hartger            16'35"
2. Arnold Klieverik           16'35" (1e M35)
3. Birger Wieking             17'19" (1e M30)
4. Erik Lentfert                17'34" (1e M40)
5. Johan van Dijk            18'32"
 
dames
1. Tina Lössner                23'34"
2. Sandra Ennen              23'47"
3. Heike Zeuner               24'00"
 
Uitslag 10 kilometer
1. Gerold Hartger              32'39"
2. Christoph Domnick      32'44"
3. Jörg Amt                         33'52"
4. Bart Minnebo                 35'58"
5. Gerold Nyhoff                36'13"