Toch weer frappant hoe snel die negen maanden voorbij zijn gegaan. En hoe anders ik het deze keer heb beleefd. Was de vorige keer alles spannend en nieuw, dit keer was ik er voor mijn gevoel toch wat minder actief mee bezig. Niet uit desinteresse, maar puur doordat je het hele circus al eens hebt meegemaakt.
Toch bleven de echo’s en tussentijdse checks best spannend. Want het lijkt zo vanzelfsprekend, maar uiteindelijk zijn we erg blij en gelukkig dat Jinthe gezond ter wereld is gekomen. Ook Fynn is helemaal blij met zijn nieuwe zusje!
Uiteraard gaat dit ook impact hebben op mijn sportieve uitspattingen. Het plan was om na Lanzarote de lange afstand triathlon vaarwel te zeggen. Maar omdat ik door ziekte vorig jaar Almere heb moeten missen heb ik de kans gekregen om die wedstrijd dit jaar alsnog te doen. En omdat alle trainingsuren voor Lanza toch al gemaakt waren… nog een lange afstandstriathlon dus dit jaar.
Daarmee verdwijn ik niet uit de triathlonsport, maar de focus zal weer op de achtste en kwart afstand komen te liggen. Met incidenteel een halve. Ook ga ik weer meer loopwedstrijden doen, ik acht een 34’er op de 10 kilometer mogelijk en dat wil ik graag nog eens realiseren voordat de sleet erop komt.
Ook een terugkeer naar de duathlons sluit ik niet uit. Maar dit alles met maximaal 8 tot 10 trainingsuren per week, waar dit de afgelopen anderhalf jaar vaak het minimum was. En dan, in de toekomst, als de kids wat groter zijn… over een jaar of 3-4… toch maar weer eens een mooie Ironman uitzoeken dacht ik zo ;-)