Een harde tien kilometer zag ik door de vele verloren trainingsuren niet meer zitten. Een lekker duurloopje van 21 kilometer dan maar? Ja! Maar dat bleek dus technisch niet mogelijk toen ik op vrijdag de organisatie mailde. Jammer dan. Dan maar een heeeeele langzame 10 :-P Om wat extra kilometers te maken had ik de dag voor de Winter Step One Loop ook nog een duurloop van ruim 20 kilometer gedaan, via Twickel, naar Azelo en dan over Zenderen/Hertme weer terug. Dat kwam me op een aantal nog al bemoeizuchtige reacties op facebook te staan. Waarom ik meer dan 40 kilometer in een weekend ging lopen? Omdat ik dat leuk vind. Daarom.
Niks meer en niks minder is het op dit moment. Ik wil doen wat ik leuk vind en ik ben blij dat ik weer kan hardlopen. Dus dat doe ik dan ook graag :-) Zo stond ik een dag later dus aan de start van de Winter Step One Loop. Met een 10 kilometer startnummer ging ik de halve marathon doen, dus ik zou op voorhand al laatste worden. Of iemand zou de 10 kilometer wandelend moeten gaan afleggen.
Het strijdplan was redelijk simpel: na de rustige duurloop van twee uur, een dag eerder (op hartslag 100) zou ik nu in blokken gaan lopen. Iedere vijf kilometer 10 hartslagen omhoog. De eerste vijf kilometer gingen zo lekker relaxed op hartslag 125 en kwam ik door in ongeveer 23.30. Toen was ik net bij een groepje aangesloten met o.a. oud-clubgenoot Henk Passies van Trios. Even groeten en meteen weer door, hartslag richting de 135-140. In het bos nog even vriendelijk zwaaiend naar Han Vaalt van Step One en ondertussen steeds meer mensen oppikkend.
Vlak voor Bornerbroek haal ik dan een groepje in met o.a. wat mensen van TC Twente. Volgens mij probeerde er nog eentje in de achtervolging te gaan. Heel verstandig... Doorkomst na 10 kilometer 45’38”. En weer een treetje erbij in het trappetje: zone 3, hartslag 145-150. Inmiddels zijn we weer teruggedraaid richting Twickel. Wat een fantastisch mooi parcours! Genietend van het uitzicht en het feit dat al die mensen zich verbazen over het tempo waarmee ik ze inmiddels aan het inhalen ben. Zo heb ik nog niet eerder een halve marathon gelopen, maar dit is best wel leuk :-)
Op de Deldener Esch is dan nog een keerpunt. Hier groet ik clubgenoot Ron Höfte, “tot zo”. Maar door dat keerpunt leek het gat toch een stuk kleiner dan het in werkelijkheid was, want het duurt uiteindelijk nog twee kilometer voordat ik hem eindelijk heb achterhaald. Ondertussen is ook het 15 kilometerpunt gepasseerd in 1h07’12”, een vijf kilometer van 21’34”. Opnieuw een tandje erbij dus voor de laatste zes kilometer.
Eenmaal bij Ron geef ik aan dat het gat naar de mensen voor ons denk ik te groot is. Hij geeft aan dat die het keerpunt niet hebben gemaakt en dus een stuk hebben afgesneden. Toch maar even proberen dan, denk ik vervolgens. De laatste drie kilometers gaan in 4’00” gemiddeld en verdomd, het lukt ook nog om nog een van de afsnijders op ongeveer 200 meter voor de streep te passeren. Vervolgens word ik door de speaker als allerlaatste loper van de tien kilometer binnengehaald in een eindtijd van 1h32’45”. Mooie ervaring, laatste worden!