Overigens had ik na de beslissing twee weken eerder – geen hele marathon meer in Enschede – ook de organisatie in Hengelo gecontact. Er was geen noodzaak meer voor een snelle halve in Hengelo en de beslissing om de stekker eruit te trekken deed me besluiten om het maar lekker bij een 15 kilometer te laten. Dus de afstand om laten zetten.
De dag voor de wedstrijd had ik dus de trainingsdag met TTvW. Eerst twee uur zwemmen. Na ruim een uur had ik er wel genoeg van. Ook absurd trouwens, we hadden van tevoren aangegeven dat we met het team wilden trainen, maar uiteindelijk leverde dat twee megavolle banen op met 14 zwemmers. In een 25-meter bad. Door de geplande zwemtest kon dus een dikke streep.
Daarna die ploegentijdrit getraind, waar ik dus ongepland volle bak mee moest koersen. Daarna nog een duurloop gedaan van 1u45 met Jessie Muller en toen had ik er op een trainingsdag net zoveel uren opzitten als normaal in een hele week. Zeker nadat ik besloten heb Enschede te annuleren: de motivatie was compleet weg en ik train sinds die tijd nauwelijks meer.
Het ligt al aardig uit elkaar en als ik wat sneller loop richting de Waarbeek begin ik de te snel gestarte lopers al weer op te rapen. Met een tweede kilometer van 3’55” kom ik op 7’58” door na twee kilometer, dus weer goed op schema. Ik blijf mensen inhalen, maar het tempo van 4 minuten per kilometer, normaal gesproken een snel duurlooptempo, is me al te machtig. Ik voel de inspanning van een dag eerder, de benen lopen vol. Na drie kilometer zit ik nog op 12’02”, maar weer een kilometer boven de vier minuten. En dat kost nog moeite ook. De conclusie is heel snel getrokken: dit wordt hem niet.
Eigenlijk heb ik dan zin om er maar mee te stoppen, ik zie het niet zitten om nog 12 kilometer te lopen. Linksaf bij de splitsing is een optie, de 10 doen. Maar gezien mijn gebrek aan trainingskilometers besluit ik er maar een nuttig trainingsloopje van te maken. Het tempo laat ik flink zakken tot duurloop 1-2 en ik word aan alle kanten voorbij gelopen. Boeien. Zo hobbel ik relaxed terug naar de finish.
Op het laatste rechte stuk van de ijsbaan terug naar het stadion gooi ik het tempo nog weer een beetje omhoog. Puur voor het gevoel. Eenmaal in het stadion merk ik dat iemand ook nog wil proberen mij weer in te halen. Voor plek 856 of zo, vooral doen: ik laat me niet verleiden tot een eindsprint, maar houd helemaal in tot bijna stilstand, waarop de “concurrent” me verbaasd aankijkt. Kom op, ik heb wel wat beters te doen. Daarna loop ik weer verder om de finish te passeren na 1h07’15”. Ik loop overigens op een startnummer van de halve, dus even lijkt het erop dat ik het parcoursrecord heb verpulverd. Maar daar trapt helaas niemand in.
(foto: Coen Schilderman)
Uitslagen 15 kilometer, 44e Halve van Hengelo: