Een week na Almere trainde ik op zondagochtend alweer mee bij LAAC. Weer zin in een lekker rondje rennen. Met een grote groep van ruim 30 clubgenoten zou het halve marathonparcours worden gelopen. Achteraf was dat iets te vroeg. Een week na Almere begonnen de benen na en kilometer of tien tegen te sputteren. En besloot ik, samen met Jolijn Ehringfeld, het parcours niet af te maken. Relaxed binnendoor via het Dassen Hendrikpad teruggewandeld/gedribbeld.
De benadering van de Huttenkloasloop (ja, zo blijf ik hem voor altijd noemen; zo heet die loop gewoon) stond daarom in het teken van de fundering leggen voor komend seizoen. Niet te hard starten, genieten en ergens halverwege het tempo wat opvoeren. Daarom ben ik ook niet gaan inlopen. Ik was er al wel ruim voor de start om mijn startnummer op te halen, maar daarna heb ik lekker in het najaarszonnetje staan genieten tot het startschot zou vallen. Als iedereen in de startvakken plaatsneemt krijg ik een opmerking dat ik daar niet thuis hoor. Ze werken blijkbaar met kleurtjes en mijn startnummer heeft een groene kleur: die van de wedstrijdlopers, die vooraan horen te starten. Maar ik wil rustig starten. Achter de 2-uurs pace groep. En nu eens goed gaan letten op de verzorging (deed ik voorheen nooit. Maar vanaf nu gaan we alles meten en vastleggen in de tool Fuel2Endure).
Het startschot. De meute zet zich in beweging. Lastig. Ik heb de neiging om flink de sokken erin te zetten, maar in die massa achterin kun je geen kant op. Als ik na een paar honderd meter op mijn horloge kijk is dat maar goed ook: de hartslag zit tussen de 105 en 110, precies wat ik wil voor de eerste 10-12 kilometer. Dus harder hoeft het echt niet. Ik volg de rode ballonnetjes van clubgenoot Paul Poorthuis braaf. Probleem is wel: doordat ik dit tempo loop zweet ik nauwelijks. Na anderhalve kilometer word ik al gedwongen tot de eerste sanitaire stop.
Mijn pacegroep ben ik dan kwijt, maar ik maak niet de fout om er als een dolle achteraan te gaan. Ik probeer lekker mijn eigen tempo te lopen en haal vervolgens de 2:10 en 2:05 groepen weer in. Langzaam loop ik weer in op de 2:00 groep. Het gaat eigenlijk best lekker zo. Eenmaal op de Hakenberg ben ik dan bijna weer bij de 2:00 pacegroep. We hebben ongeveer acht kilometer gehad, maar de volgende sanitaire stop dient zich aan. Ik stel het nog even uit, maar een kilometer later stop ik toch maar. Ik zie de rode ballonnetjes weer uit zicht verdwijnen. Waarschijnlijk het gevolg van de drank die ik volgens schema heb ingenomen bij de waterpost op 6 kilometer. Maar nogmaals: ik zweet nog nauwelijks. Dus het vocht zoekt een andere uitweg.
Mijn planning was om bij het 10 kilometerpunt mijn eerste gel te nemen, water er achteraan en dan tempo opvoeren. Het tempo tot dan toe: 5’47” per kilometer. Maar die waterpost verschijnt maar niet. De heuvel op zie ik dat ik weer redelijk kort op de 2:00 groep kom. Ik loop dan nog een kilometertje op met Ronnie Weustink. Even wat babbelen en dan, na 12 kilometer, is daar de waterpost. Gelletje erin, water erachteraan en gas erop. Waar de meeste lopers het dan moeilijker krijgen (het is behoorlijk warm) ga ik vanaf dat moment lekker tempo lopen. De hartslag gaat van 110 naar 130 en het tempo van 5’47” naar 4’30”.
Vooraf had ik gedacht om ongeveer op 1u50 uit te komen. Maar het gaat erg lekker. Ook het geaccidenteerde parcours levert nauwelijks problemen op. Ik geniet. Bij kilometer 17 is dan de volgende waterpost. Gel nummer twee pakken volgens schema, weer twee bekertjes water erin en doorrrrrrr. De Alleeweg in. Eerste stukje heuvelaf, daarna heuvelop. Mensen krijgen het zwaar in die laatste kilometers en die heuvelop voelt als een mokerslag aan voor ze. Zakken in tempo van 5’00” naar 5’30” of zo. En ik kom lekker fris voorbij op de Tankenberg met tempootje 4’30”. Als ik die eenmaal heb gehad en de laatste twee kilometers in mag gooi ik het tempo nog even iets omhoog. De voorlaatste kilometer gaat in 4’15”, de laatste zelfs in 3’52”. Daarmee finish ik in 1u47’57”, een prima eindtijd. In de laatste negen kilometer bijna een kwartier weggelopen bij die 2:00 pacegroep. En waar ik normaal na een halve marathon meteen geplaagd wordt door spierpijn is die nu volledig afwezig. Rustig starten en goed verzorgen doet wonderen!