DUISBURG – De race in Duisburg beleefde vorig jaar haar eerste editie. Het weer was toen niet bepaald top, maar qua race had ik er wel goede herinneringen aan over gehouden. Dus die wedstrijd stond als eerste vast op mijn agenda voor 2022: lekker dicht bij huis en een relatief snel parcours. En zat ik vorig jaar boven de 5 uur, deze keer wilde ik fitter aan de start staan. Dat lukte, al begon de dag behoorlijk stressvol en startte ik ergens achterin het veld. Kwam ik vorig jaar tot 5h01’35”, deze keer ging het flink rapper in 4h46’08”. Dik tevreden dus.
Ik had ook wat lessen geleerd van vorig jaar. Toen heel gezellig met Fynn naar Duisburg de dag voor de race voor de bike check-in en daarna weer naar huis. En ’s nachts wederom naar Duisburg rijden om op tijd bij de start te zijn (ik sliep dus thuis). Deze keer koos ik ervoor om er een weekendje voor mezelf van te maken en had voor twee nachten een prima hotel geboekt. Geeft toch iets meer rust. Met aankomst op vrijdagavond, lekker chillen in de hotelbar en genieten van een (of twee) Weizen.
Even genieten van een weekendje alleen met een Franziskaner Weissbier in de hotelbar
Op zaterdag eerst naar de registratie, spullen ophalen, stickertjes plakken en zo, daarna door naar net buiten het Ruhrgebiet. Nog even een kort koppeltraininkje doen. Ik ben naar Neukirchen gereden en heb daar even rustig 45’ de benen losgefietst en aansluitend een half uur gelopen. Voordat ik vertrok op vrijdag kreeg ik net mijn online bestelde carbonschoenen van Asics (Magic Speed) binnen en die wilde ik even testen. En wat een verschil! Ik liep moeiteloos 4’40” per kilometer, dus begon te twijfelen of ik mijn nieuwe schoenen zou gaan inzetten tijdens de race.
Op zaterdag eerst naar de registratie, spullen ophalen, stickertjes plakken en zo, daarna door naar net buiten het Ruhrgebiet. Nog even een kort koppeltraininkje doen. Ik ben naar Neukirchen gereden en heb daar even rustig 45’ de benen losgefietst en aansluitend een half uur gelopen. Voordat ik vertrok op vrijdag kreeg ik net mijn online bestelde carbonschoenen van Asics (Magic Speed) binnen en die wilde ik even testen. En wat een verschil! Ik liep moeiteloos 4’40” per kilometer, dus begon te twijfelen of ik mijn nieuwe schoenen zou gaan inzetten tijdens de race.
Na de training reed ik terug naar het hotel in Duisburg centrum. Even opfrissen en daarna was het tijd om even te genieten en te chillen. Buiten kwam ik Kyra Meulenberg en haar vriend tegen, die er vorig jaar ook bij waren. Even kort bijgekletst en toen door, op zoek naar een PIN-automaat. Er bleek een of ander Beer & Food festival in het centrum van Duisburg aan de gang te zijn, waar ik me wel even heb vermaakt. Een lekker broodje gescoord en verder vooral niet teveel gedaan. Vervolgens weer naar het evenemententerrein om de fiets en de tasjes in te checken. ’s Avonds gegeten in het hotel, wat prima was. En ach ja, een lekkere Weizen bij het eten een avond voor de race moet gewoon kunnen.
Zondag 28 augustus: Race day
De wekker ging vroeg en het hotel had rekening gehouden met een extra vroeg ontbijt voor atleten. En dat waren er nogal wat: de hele ontbijtzaal zat al aardig vol. Ik heb gewoon mijn ding gedaan, een fijne tafel uitgezocht en wilde op tijd naar het stadion van Duisburg. Vorig jaar kwam ik daar om 6 uur ’s ochtends aan en was ik een van de eersten. Nu was ik wat later en inderdaad, het was al flink druk. Dus zoeken naar een parkeerplek, die ik overigens snel wist te vinden. Alleen iets verder lopen.
Omdat ik mijn tijdritwielen erin had gestoken moest ik twee pompen meenemen. Eentje voor mijn voorwiel en eentje voor mijn achterwiel, waar een speciale adapter op zit voor het discwiel. Twee aardige Duitsers naast mij hielpen me en ik wilde nog even een laatste foto maken van mijn fiets nu deze klaar was. Vervolgens komt er een Duitser langs die vraagt of hij mijn pomp even mag lenen. Ik maak de foto, hij is er vandoor met de pomp en als ik omkijk zie ik hem niet meer. Inmiddels begint de tijd te dringen voor de start. Het is dan wel een rolling start, maar gezien mijn zwemcapaciteiten wil ik toch wel in het vak 30-35 minuten starten. Ik loop me dus een ongeluk te zoeken naar de pomp, maar ik zie noch de vent die hem meenam, noch de pomp. Paniek.
De wekker ging vroeg en het hotel had rekening gehouden met een extra vroeg ontbijt voor atleten. En dat waren er nogal wat: de hele ontbijtzaal zat al aardig vol. Ik heb gewoon mijn ding gedaan, een fijne tafel uitgezocht en wilde op tijd naar het stadion van Duisburg. Vorig jaar kwam ik daar om 6 uur ’s ochtends aan en was ik een van de eersten. Nu was ik wat later en inderdaad, het was al flink druk. Dus zoeken naar een parkeerplek, die ik overigens snel wist te vinden. Alleen iets verder lopen.
Omdat ik mijn tijdritwielen erin had gestoken moest ik twee pompen meenemen. Eentje voor mijn voorwiel en eentje voor mijn achterwiel, waar een speciale adapter op zit voor het discwiel. Twee aardige Duitsers naast mij hielpen me en ik wilde nog even een laatste foto maken van mijn fiets nu deze klaar was. Vervolgens komt er een Duitser langs die vraagt of hij mijn pomp even mag lenen. Ik maak de foto, hij is er vandoor met de pomp en als ik omkijk zie ik hem niet meer. Inmiddels begint de tijd te dringen voor de start. Het is dan wel een rolling start, maar gezien mijn zwemcapaciteiten wil ik toch wel in het vak 30-35 minuten starten. Ik loop me dus een ongeluk te zoeken naar de pomp, maar ik zie noch de vent die hem meenam, noch de pomp. Paniek.
De fiets is klaar, de banden hard, maar de pomp is weg
Wat te doen? Als ik de andere pomp (die ik in mijn handen houdt) nu naar de auto breng en me klaar maak voor de start weet ik op 100% zeker dat ik mijn pomp niet meer terug zie. Ik besluit nog één poging te wagen. En ga alle fietsen langs waar ik een pomp zie staan. Met ruim 2000 deelnemers best een hele uitdaging. Ik geloof er eigenlijk ook niet meer in, maar uiteindelijk, na bijna een uur zoeken, zie ik mijn pomp. Ik moet uitleggen aan de gebruiker dat hij van mij is, hij was in de veronderstelling dat hij van de organisatie was. Dus de pomp was flink gehoereerd tijdens mijn afwezigheid. Helemaal gelukkig pak in mijn pomp en en breng beide pompen terug naar de auto. Inmiddels is het 07:30 en zijn de eerste deelnemers gestart.
Wat te doen? Als ik de andere pomp (die ik in mijn handen houdt) nu naar de auto breng en me klaar maak voor de start weet ik op 100% zeker dat ik mijn pomp niet meer terug zie. Ik besluit nog één poging te wagen. En ga alle fietsen langs waar ik een pomp zie staan. Met ruim 2000 deelnemers best een hele uitdaging. Ik geloof er eigenlijk ook niet meer in, maar uiteindelijk, na bijna een uur zoeken, zie ik mijn pomp. Ik moet uitleggen aan de gebruiker dat hij van mij is, hij was in de veronderstelling dat hij van de organisatie was. Dus de pomp was flink gehoereerd tijdens mijn afwezigheid. Helemaal gelukkig pak in mijn pomp en en breng beide pompen terug naar de auto. Inmiddels is het 07:30 en zijn de eerste deelnemers gestart.
08:35 Swim
Terwijl iedereen zich al heeft opgesteld in de startvakken loop ik met mijn pompen terug naar de auto. Daar haal ik mijn witte streetwear tas te voorschijn, sluit de boel weer af en begeef me weer richting wisselzone. Een wandeling van twee keer een kwartier en zo is het dus al 08:00 en staan de eerste atleten al weer op de kant en rennen door de wisselzone naar hun fiets. Ik moet mijn wetsuit nog aantrekken en zal echt helemaal in de staart van het veld moeten vertrekken.
Terwijl iedereen zich al heeft opgesteld in de startvakken loop ik met mijn pompen terug naar de auto. Daar haal ik mijn witte streetwear tas te voorschijn, sluit de boel weer af en begeef me weer richting wisselzone. Een wandeling van twee keer een kwartier en zo is het dus al 08:00 en staan de eerste atleten al weer op de kant en rennen door de wisselzone naar hun fiets. Ik moet mijn wetsuit nog aantrekken en zal echt helemaal in de staart van het veld moeten vertrekken.
Ruim drie kwartier later dan gepland begin ik aan mijn Ironman 70.3
Eenmaal klaar voor de start begeef ik me ook in de startvakken. Tussen de aanwezigen begeef ik me zover mogelijk naar voren, want ik sta inmiddels tussen zwemmers die langzamer dan 45 minuten zwemmen. Als ik dan om 08:35 de oever van de Regattabahn heb bereikt mag ik ook eindelijk starten. Een uur na de eerste starters. Ik duik het water in en ben weg.
Leuk is dat er dan mensen proberen mee te gaan, maar het voelt best leuk om op het zwemonderdeel eens een maatje te groot te zijn voor de concurrentie, haha. Ik zwem vlot door en ik heb de indruk dat het rapper gaat dan een week eerder in de Maarsseveense Plassen. Niet verwonderlijk, ik hoef die boei ook niet mee te zeulen. Maar het motiveert wel dat ik telkens veel zwemmers inhaal. Voor ik het weet ben ik al bij de laatste boei en mag weer terug. Ik blijf goed navigeren en mag dan het laatste stuk nog even onder een bruggetje door, richting de swim exit. Na 1937 meter bereik ik de kant in 33’53”. 1’44” per 100 gezwommen. Yes, dat begint er weer op te lijken!
Eenmaal klaar voor de start begeef ik me ook in de startvakken. Tussen de aanwezigen begeef ik me zover mogelijk naar voren, want ik sta inmiddels tussen zwemmers die langzamer dan 45 minuten zwemmen. Als ik dan om 08:35 de oever van de Regattabahn heb bereikt mag ik ook eindelijk starten. Een uur na de eerste starters. Ik duik het water in en ben weg.
Leuk is dat er dan mensen proberen mee te gaan, maar het voelt best leuk om op het zwemonderdeel eens een maatje te groot te zijn voor de concurrentie, haha. Ik zwem vlot door en ik heb de indruk dat het rapper gaat dan een week eerder in de Maarsseveense Plassen. Niet verwonderlijk, ik hoef die boei ook niet mee te zeulen. Maar het motiveert wel dat ik telkens veel zwemmers inhaal. Voor ik het weet ben ik al bij de laatste boei en mag weer terug. Ik blijf goed navigeren en mag dan het laatste stuk nog even onder een bruggetje door, richting de swim exit. Na 1937 meter bereik ik de kant in 33’53”. 1’44” per 100 gezwommen. Yes, dat begint er weer op te lijken!
 Lekker gezwommen! |  Blik op het horloge bevestigt: 33'53", goede tijd! |
09:09 T1
Omdat ik zo laat ben gestart zijn de meeste fietsen al weg. Het wordt met recht een inhaalrace. Het voordeel is dat ik mijn fiets heel snel spot en met 3’44” ben ik dan ook vrij rap door de wisselzone. Ik verlies wel wat tijd met het uittrekken van het wetsuit, die wat tegenspartelt. Wetsuit en zwembril in de tas, fietshelm op en gaan met die banaan.
09:12 Bike
Eenmaal op het fietsparcours ga ik meteen vol gas. Ik heb zin om een superrace neer te zetten, helemaal na de bevredigende zwemtijd. Na een klein aanloopstuk kom ik dan op de lus die we twee keer gaan fietsen. En omdat ik zo laat gestart ben, kom ik tussen allemaal toppers die net aan hun tweede ronde beginnen. Ieder nadeel heeft een voordeel.
Omdat ik zo laat ben gestart zijn de meeste fietsen al weg. Het wordt met recht een inhaalrace. Het voordeel is dat ik mijn fiets heel snel spot en met 3’44” ben ik dan ook vrij rap door de wisselzone. Ik verlies wel wat tijd met het uittrekken van het wetsuit, die wat tegenspartelt. Wetsuit en zwembril in de tas, fietshelm op en gaan met die banaan.
09:12 Bike
Eenmaal op het fietsparcours ga ik meteen vol gas. Ik heb zin om een superrace neer te zetten, helemaal na de bevredigende zwemtijd. Na een klein aanloopstuk kom ik dan op de lus die we twee keer gaan fietsen. En omdat ik zo laat gestart ben, kom ik tussen allemaal toppers die net aan hun tweede ronde beginnen. Ieder nadeel heeft een voordeel.
Eerste ronde, het tempo zit er goed in tussen snelle jongens die aan hun tweede ronde zijn begonnen
Op legale draft afstand van 12 meter probeer ik dan te kijken welke atleten me te hard gaan, en welke voor mij te volgen zijn. Zo kom ik in die eerste ronde in de buurt van een Spanjaard te fietsen, die ik op de stukken waar het licht omhoog gaat (viaducten, verder is het parcours nagenoeg vlak) achter me laat. Op de vlakke stukken komt hij me dan telkens weer voorbij.
Op legale draft afstand van 12 meter probeer ik dan te kijken welke atleten me te hard gaan, en welke voor mij te volgen zijn. Zo kom ik in die eerste ronde in de buurt van een Spanjaard te fietsen, die ik op de stukken waar het licht omhoog gaat (viaducten, verder is het parcours nagenoeg vlak) achter me laat. Op de vlakke stukken komt hij me dan telkens weer voorbij.
Eerste ronde over de Brücke der Solidarität
Die eerste ronde gaat dan erg lekker en voor ik het weet ben ik weer terug in het oude gedeelte van Duisburg. Het eerste rondje rijd ik dan met een gemiddelde snelheid van 38.3 km/h en het keerpunt is bereikt na 1h10’26”. Alles klopt weer na de aanpassing van mijn fietspositie in Rheine: ik krijg de pedalen weer makkelijk rond, de snelheid en de kracht zijn terug en hetzelfde geldt voor mijn zelfvertrouwen.
Die eerste ronde gaat dan erg lekker en voor ik het weet ben ik weer terug in het oude gedeelte van Duisburg. Het eerste rondje rijd ik dan met een gemiddelde snelheid van 38.3 km/h en het keerpunt is bereikt na 1h10’26”. Alles klopt weer na de aanpassing van mijn fietspositie in Rheine: ik krijg de pedalen weer makkelijk rond, de snelheid en de kracht zijn terug en hetzelfde geldt voor mijn zelfvertrouwen.
En weer terug richting Duisburg met nog oog voor de camera: thumbs up!
De tweede ronde heb ik alleen niet meer het voordeel van de snelle gangmakers in mijn buurt en moet ik vooral zelf gas blijven geven. De wind is ook wat aangetrokken en staat met name op de terugweg wat ongunstiger. Ik besluit in die ronde vooral te genieten van de fraaie omgeving, de Brücke der Solidarität en iets druk van de benen te halen. Ik wil voor de verandering weer eens een goede run neerzetten.
De tweede ronde heb ik alleen niet meer het voordeel van de snelle gangmakers in mijn buurt en moet ik vooral zelf gas blijven geven. De wind is ook wat aangetrokken en staat met name op de terugweg wat ongunstiger. Ik besluit in die ronde vooral te genieten van de fraaie omgeving, de Brücke der Solidarität en iets druk van de benen te halen. Ik wil voor de verandering weer eens een goede run neerzetten.
Ook in de tweede ronde lekker ontspannen blijven fietsen, weer de brug over
Op de terugweg blijkt dat ik dan inderdaad wel wat tijd heb ingeleverd in de tweede ronde, maar met 1h13 valt de schade te overzien. Nog steeds prima en zo’n 37 km/h gemiddeld. In de straten van Duisburg gebeurt er dan vlak voor me nog wel een naar ongeval, als een vrouwelijke triatlete iets naar links zwenkt en een put raakt. Volgens mij verliest ze daarna de macht over het stuur en maakt een volledige salto, het voorwiel zakte echt vol weg. Lastige beslissing op dat moment, moet je stoppen? Ik was niet de enige, dus ik wilde graag mijn goede race afmaken. Maar achteraf... wellicht dat ik een volgende keer anders handel. Het fietsen gaat in 2h24’36”, wat een gemiddelde van 37.2 km/h oplevert.
Op de terugweg blijkt dat ik dan inderdaad wel wat tijd heb ingeleverd in de tweede ronde, maar met 1h13 valt de schade te overzien. Nog steeds prima en zo’n 37 km/h gemiddeld. In de straten van Duisburg gebeurt er dan vlak voor me nog wel een naar ongeval, als een vrouwelijke triatlete iets naar links zwenkt en een put raakt. Volgens mij verliest ze daarna de macht over het stuur en maakt een volledige salto, het voorwiel zakte echt vol weg. Lastige beslissing op dat moment, moet je stoppen? Ik was niet de enige, dus ik wilde graag mijn goede race afmaken. Maar achteraf... wellicht dat ik een volgende keer anders handel. Het fietsen gaat in 2h24’36”, wat een gemiddelde van 37.2 km/h oplevert.
Geconcentreerd op het laatste stuk, niet veel later zal ik een vrouw voor mij akelig zien vallen
11:37 T2
Mijn wissels zijn altijd wel solide. Voetjes uit de schoenen, afstappen, op de blote voeten met de schoenen aan de pedalen de wisselzone door, snel de fiets wegzetten, helm af, petje op, sokken aan, schoenen aan en gaan. Ik ben benieuwd hoe het gaat op mijn nieuwe Asics Magic Speed! En de sokken heb ik nu iets meer tijd voor genomen dan vorig jaar: toen was ik te gehaast en had ik na 14 kilometer en dikke blaar onder mijn voet. Na 3’17” zit ik op het loopparcours.
11:40 Run
Sinds enige tijd train ik weer mee bij LAAC. Die trainingen heb ik echt gemist. Ik liep wel, maar het was meer onderhouden van het looponderdeel dan dat ik nog progressie boekte. Ik weet ook niet of je dat nog mag verwachten op 51-jarige leeftijd, maar het verval werd wel erg groot. Onnodig groot zelfs vond ik. Dus ben ik bij de LAAC trainingen op de dinsdag weer aan mijn tempohardheid gaan werken.
11:37 T2
Mijn wissels zijn altijd wel solide. Voetjes uit de schoenen, afstappen, op de blote voeten met de schoenen aan de pedalen de wisselzone door, snel de fiets wegzetten, helm af, petje op, sokken aan, schoenen aan en gaan. Ik ben benieuwd hoe het gaat op mijn nieuwe Asics Magic Speed! En de sokken heb ik nu iets meer tijd voor genomen dan vorig jaar: toen was ik te gehaast en had ik na 14 kilometer en dikke blaar onder mijn voet. Na 3’17” zit ik op het loopparcours.
11:40 Run
Sinds enige tijd train ik weer mee bij LAAC. Die trainingen heb ik echt gemist. Ik liep wel, maar het was meer onderhouden van het looponderdeel dan dat ik nog progressie boekte. Ik weet ook niet of je dat nog mag verwachten op 51-jarige leeftijd, maar het verval werd wel erg groot. Onnodig groot zelfs vond ik. Dus ben ik bij de LAAC trainingen op de dinsdag weer aan mijn tempohardheid gaan werken.
Eerste ronde, het tempo zit er goed in. Eindelijk weer HARDlopen!
Ik weet meteen een goede pace te pakken. En waar ik een jaar eerder ruzie kreeg met mijn hartslagband die afzakte en ik moest stoppen om hem weer vast te maken, heb ik dat probleem hier simpel opgelost: gewoon niet omdoen dat ding. Zoals al het hele seizoen trouwens. Ik ken mijn eigen lichaam prima en weet precies wat ik wel en niet kan. Wat ik wel kan: weer een goed tempo lopen. De eerste ronde weet ik een strak tempo van onder de 4’30” per kilometer te handhaven en dat loopt erg makkelijk op de Asics Magic Speed.
Ik weet meteen een goede pace te pakken. En waar ik een jaar eerder ruzie kreeg met mijn hartslagband die afzakte en ik moest stoppen om hem weer vast te maken, heb ik dat probleem hier simpel opgelost: gewoon niet omdoen dat ding. Zoals al het hele seizoen trouwens. Ik ken mijn eigen lichaam prima en weet precies wat ik wel en niet kan. Wat ik wel kan: weer een goed tempo lopen. De eerste ronde weet ik een strak tempo van onder de 4’30” per kilometer te handhaven en dat loopt erg makkelijk op de Asics Magic Speed.
Het bruggetje. In de eerste ronde nog niet zo'n uitdaging, maar elke ronde wordt hij gevoelsmatig steiler
In de tweede ronde gaat het ook nog prima. Het grindpad wordt wel wat vervelender, je voelt dat je toch net iets minder reactief kunt lopen dan op asfalt. Maar omdat ik nog steeds redelijk in de staart van het veld zit (de meeste echt sterke atleten zijn bijna allemaal al gefinisht na mijn eerste ronde) krijgt mijn vertrouwen een boost. Ik blijf lekker veel atleten inhalen. En de kilometertijden lopen ook niet dramatisch op. Wel boven de 4’30” per kilometer inmiddels, maar ik weet keurig te consolideren op 4’35”.
In de tweede ronde gaat het ook nog prima. Het grindpad wordt wel wat vervelender, je voelt dat je toch net iets minder reactief kunt lopen dan op asfalt. Maar omdat ik nog steeds redelijk in de staart van het veld zit (de meeste echt sterke atleten zijn bijna allemaal al gefinisht na mijn eerste ronde) krijgt mijn vertrouwen een boost. Ik blijf lekker veel atleten inhalen. En de kilometertijden lopen ook niet dramatisch op. Wel boven de 4’30” per kilometer inmiddels, maar ik weet keurig te consolideren op 4’35”.
Tweede ronde, ik weet het tempo goed strak te houden
Het rondje om de Regattabahn lijkt dan wel wat langer te worden dan de eerste ronde. En daarbij is het warm. Goed drinken dus. Er volgt dan nog een lastig stuk terug, waar de zon vol op je schijnt. Hier kreeg ik het vorig jaar moeilijk, nu trek ik door. Na 15 kilometer passeer ik in 1h08. Niet veel later passeer ik iemand met een TV Argo pakje. Ik groet hem even en het blijkt Heinz Kulpe te zijn. Net als ik afkomstig uit Aadorp. Hoe klein kan het wereldje zijn. We wensen elkaar succes en ik ga weer door. Het tempo is er dan echter wel een beetje uit.
Het rondje om de Regattabahn lijkt dan wel wat langer te worden dan de eerste ronde. En daarbij is het warm. Goed drinken dus. Er volgt dan nog een lastig stuk terug, waar de zon vol op je schijnt. Hier kreeg ik het vorig jaar moeilijk, nu trek ik door. Na 15 kilometer passeer ik in 1h08. Niet veel later passeer ik iemand met een TV Argo pakje. Ik groet hem even en het blijkt Heinz Kulpe te zijn. Net als ik afkomstig uit Aadorp. Hoe klein kan het wereldje zijn. We wensen elkaar succes en ik ga weer door. Het tempo is er dan echter wel een beetje uit.
In de laatste ronde blijf ik met een smile lopen, ook al wordt het pittig (foto: Toon Dierckx)
De kilometertijden rond de Regattabahn gaan dan even richting de 5 minuten. Toch wel een beetje de ondergrens wat mij betreft. Ik bijt even door en denk aan de finish die steeds dichterbij komt. En als ik dan het vervelende stuk in de volle zon voorbij ben en het bruggetje over loop ik weer terug in de schaduw. De laatste twee kilometer weet ik dan het tempo nog eens op te schroeven naar 4’35” per kilometer. Dan komt het MSV Duisburg stadion in zicht. Ik mag finishen!
De kilometertijden rond de Regattabahn gaan dan even richting de 5 minuten. Toch wel een beetje de ondergrens wat mij betreft. Ik bijt even door en denk aan de finish die steeds dichterbij komt. En als ik dan het vervelende stuk in de volle zon voorbij ben en het bruggetje over loop ik weer terug in de schaduw. De laatste twee kilometer weet ik dan het tempo nog eens op te schroeven naar 4’35” per kilometer. Dan komt het MSV Duisburg stadion in zicht. Ik mag finishen!
Laatste honderden meters nog even alles uit de kast voor een mooie eindtijd
De laatste honderden meters gooi ik er nog even een flink tempo op, vanaf de laatste waterpost. Je weet nooit waar het goed voor is, maar vooral: ik heb het gevoel dat ik nog over heb. En wil met een voldaan gevoel over die finish. Ik knal de achterblijvers voorbij en loop de laatste 300 meter nog in een tempo van 4’14”. De run bleek uiteindelijk 22 kilometer te zijn en na 1h40’40” sta ik dan eindelijk met die felbegeerde medaille om mijn nek. Wir haben es wieder geschaft! Met de eindtijd van 4h46’08” ben ik dik tevreden, zeker gezien de ellende waar de dag mee begon. En de tijden die ik voor de zomervakantie wist neer te zetten. Dit begint er weer op te lijken. Op naar Almere!
De laatste honderden meters gooi ik er nog even een flink tempo op, vanaf de laatste waterpost. Je weet nooit waar het goed voor is, maar vooral: ik heb het gevoel dat ik nog over heb. En wil met een voldaan gevoel over die finish. Ik knal de achterblijvers voorbij en loop de laatste 300 meter nog in een tempo van 4’14”. De run bleek uiteindelijk 22 kilometer te zijn en na 1h40’40” sta ik dan eindelijk met die felbegeerde medaille om mijn nek. Wir haben es wieder geschaft! Met de eindtijd van 4h46’08” ben ik dik tevreden, zeker gezien de ellende waar de dag mee begon. En de tijden die ik voor de zomervakantie wist neer te zetten. Dit begint er weer op te lijken. Op naar Almere!
Ik krijg de welverdiende medaille omgehangen. Mooi dagje weer!
RSS Feed
