Dit is toch wel een van de mooiere crossjes in Twente. In 2009 al eens aan de start gestaan. Toen was het parcours nog behoorlijk anders, met een diepe zandkuil erin. Maar ook nu was het nog pittig genoeg. Eigenlijk kom je nergens echt in je ritme; het parcours is erg afwisselend en voert over lastige stukken, waaronder een trap in een openluchttheater.
Dit jaar dus eens voor een ander circuit gekozen dan de Twentse Cross Competitie. De reden: de TCC heeft 6 wedstrijden in een zeer beperkt tijdsbestek (half november-half januari). Het Crosscircuit van het Oosten heeft er 5, met de frequentie van 1 per maand (van half november tot half maart). Meer dan genoeg, met ook nog wat wegwedstrijden erbij. Dus beter te doseren, plus de wedstrijden zijn op zaterdag. Kan ik ook nog eens wat anders doen op zondag dan alleen maar wedstrijdjes lopen :-)
De avond ervoor had ik nog een etentje met sponsor AthleteSportsWorld. Naar Utrecht gereden voor een gezellig avondje met alle mede sponsoratleten uit de stal van ASW. Erg leuk om met deze gedreven atleten te spreken. Allemaal op en top sportmensen met een mooie drive en doelen. Het was dus erg geslaagd en ben trots dat ik hier deel van mag uitmaken.
De volgende dag dus opnieuw in de auto. Kijken of de verorberde steak van de avond ervoor me goede benen zou geven. Na te hebben ingelopen ga ik naar de start. Ik ga ergens midden in het startveld staan, omdat ik weet dat ik wederom rustig van start zal gaan. Te rustig blijkt, want ik mag langs de Regge al beginnen met inhalen. Maar de hartslag houd ik goed in de gaten en zorg dat ik niet boven de 135 kom. Dat betekent dat het eerste rondje sowieso rustig gaat. Ik krijg ook wat gezelschap van mensen die mijn tempo willen volgen, maar die weten niet dat ik na drie kilometer los mag. Na de eerste kleine ronde lig ik dan nog 67e overall.
Halverwege de tweede ronde, de eerste keer de grote ronde, mag ik dan harder. Eigenlijk doe ik dat dan beheerst: niet te gek, want het parcours blijft lastig en het is verleidelijk om te hard te gaan. Op de kleine klimmetjes kun je je in een paar kilometer makkelijk kapotlopen. Na de eerste ronde van 8’26” zet ik een grote ronde neer van 12’13”. Inmiddels is het tempo serieus omhoog gegaan en schuif ik mooi op in het veld. Waar ik op de eerste cross pas na 5 kilometer mocht versnellen, is dat nu dus twee kilometer eerder en daardoor krijg ik mensen die ik in Rijssen in de slotfase pas in zicht kreeg nu al veel eerder in het vizier.
Zo ga ik in het begin van de derde ronde de koploper bij de M60, Richard Beldman, voorbij, die ik in Rijssen pas in de slotfase passeerde. Ook zie ik Bob Kendle op het heen en weer stuk. Die loopt de laatste twee rondes niet meer uit, integendeel, ik loop in. In de laatste ronde zie ik ook clubgenote Jorina Braamhaar lopen. In Rijssen moest ik van tever komen, nu ga ik er halverwege de laatste ronde voorbij. Ik blijf op zoek gaan naar doelen voor me. Het lijkt er in die laatste ronde op dat ik 5e M40 lig en blijf, maar de speaker geeft bij de terugkeer naar de Wilgenweard aan dat voor mij de nrs. 4 van de M40 en M50 gezamenlijk lopen. Ik zie het tweetal en versnel langs de Regge nog eens. Het lukt om erbij te komen en dan is het erop en erover. Van de 67e naar de 18e plek gelopen en 4e M40. Erg tevreden met deze progressie!