
Een week na de zware race in Hoorn dus. Onnodig te vermelden dat ik hier nog niet van hersteld was. Die week ook niet tot nauwelijks getraind. Op woensdag 29 juni was Fynn jarig en werd 11, een dag later heb ik ’s ochtends om 9 uur maar een rondje op de fiets gemaakt en een uurtje de benen losgefietst. Maar verder was de inspanning die week minimaal.
Over naar zaterdag, de dag van de wedstrijd. Het NK zou om 12u45 van start gaan. Ik wilde er minimaal een uur van tevoren zijn, dus 11u45. Verder had ik het plan opgevat om er een mooie combitraining van te maken, dus op de fiets heen en terug. Checken of ik alles in had gepakt, maar zoals gebruikelijk op zo’n zaterdagochtend liep alles weer uit. Dus ik stapte uiteindelijk pas om 11 uur op de fiets. En met veertig kilometer naar Hardenberg is het niet moeilijk om uit te rekenen dat ik 11u45 niet ging halen. En 12 uur ook niet. Dat werd dus krap.
Bij het aanmelden kom ik er tot overmaat van ramp achter dat ik mijn startnummerband niet bij me heb. Overal aan gedacht, behalve de startnummerband... Inmiddels is het 12u30 en check ik de fiets in, richt mijn wisselzone in en begeef me naar de briefing. Links en rechts nog even vragen of iemand een reservestartnummerband heeft maar tevergeefs. Dan maar zonder startnummer de race doen.
Het NK Agegroupers voor mannen gaat dan om 12u45 van start. Dus alle categorieën. Het water is warmer dan 21ºC, wat betekent dat er zonder wetsuit gezwommen wordt. Ik ben niet de snelste zwemmer in dit veld, dus bij het startschot wacht ik even twee tellen tot de eersten weg zijn om zelf niet overzwommen te worden. Een goede tactiek en ik ben goed weg. Het gaat ook lekker, ik zit goed in mijn ritme en heb iemand gevonden die ongeveer hetzelfde tempo zwemt.
Na de eerste ronde raak ik dan wat uit koers; in plaats van in een rechte lijn te zwemmen kom ik bijna in aanvaring met een aangemeerde boot. Ik richt het vizier weer op de boei in de verte en kom weer terug op koers. Het tweede rondje weet ik dan nog aardig door te zwemmen op een tempo van 1’45” per 100, in het derde rondje is het tempo er wel redelijk uit helaas. Na 28’39” verlaat ik het water. Ik had toch op zeker twee minuten sneller gerekend, maar goed.
Wisselen en de fiets op. In de ochtend had ik alleen een bak yoghurt gehad en met de rit richting Hardenberg had ik er al veertig kilometer op zitten. In de eerste twee van vier rondes probeer ik de wat mindere zwemprestatie dan nog goed te maken en weet een keurig gemiddelde van boven de veertig per uur op de klok te krijgen.
Vanaf de derde ronde verdwijnt de kracht in de benen echter en wordt het werken. Niet dat ik door de ondergrens zak, maar de combinatie van de halve in Hoorn een week eerder, geen trainingskilometers gedurende de week en de waardeloze voorbereiding doet zich wreken. Het tempo zakt in naar 36-37 per uur. Het lukt me ook niet om nog meer power te leveren, ik probeer het energieverbruik maar zo optimaal mogelijk te houden; er moet ook nog tien kilometer gelopen worden. Daarmee lever ik de derde en de vierde ronde een halve minuut per ronde in ten opzichte van de eerste twee ronden.
Fietsend zet ik hier echt wel een van mijn minste tijden ooit neer. Ik heb op ditzelfde parcours in 2018 nog 1h05’39” neergezet, nu kom ik tot 1h05’57”, slechts 37.6 gemiddeld over ruim 41 kilometer. Vorige week fietste ik datzelfde tempo over negentig kilometer. Maar ja, ik heb mezelf ingeschreven voor deze race, dus zal ik hem afmaken ook.
Het lopen dan. Nadat ik bij het fietsen een beetje tegen mijn fysieke limiet aan zat gaat dat aanvankelijk verrassend makkelijk. De eerste kilometers ben ik ook verbaasd dat ik moeiteloos tijden van rond de 4’25” per kilometer klok. De eerste volle ronde van 5 kilometer kom ik door na 22’41”, dus net boven de 4’30” per kilometer.
Maar net als bij het fietsen zit het venijn ook hier in het tweede gedeelte. Het is warm, ik verlies veel vocht en mineralen en de vermoeidheid doet zich gelden. Het tempo van 4’30” wordt 4’40” en loopt langzaam op richting de 5 minuten per kilometer. En ik kan er niets aan doen, de benen willen gewoon niet meer. Had ik in de eerste ronde nog mooi een paar mikpunten van de open race op de kwart, deze zijn inmiddels bijna allemaal gefinisht. Zo loop ik achter op het loopparcours moederziel alleen en kan me nauwelijks nog motiveren.
Het laatste stuk probeer ik dan nog weer iets te versnellen, maar echt power zit er niet meer op. De laatste kilometer weet ik er nog een 4’49” uit te persen om te voorkomen dat ik van achteruit nog weer wordt ingehaald. Looptijd: 48’39” over 10.4 kilometer.
Daarmee finish ik in een eindtijd van 2h27’26” op deze OD, ruim tien minuten van het NK podium. Echt fit was ik wellicht in de buurt gekomen, maar in de huidige conditie was deze vijfde plek bij de M50 echt wel het maximaal haalbare. Een gevolg van de keuzes die ik maak. Daarna mag ik nog weer veertig kilometer naar huis fietsen, dus de lijdensweg duurt nog even voort; op die terugweg is de energie echt helemaal weg en krijg het gemiddelde nauwelijks nog boven de 25 per uur. Tijd voor vakantie.