Daarmee evenaarde ik mijn prestatie van vorig jaar, maar die achtste plek toen schat ik een stukje hoger in. Het overall deelnemersveld was toen een stuk sterker, ondanks het feit dat de RBR dit jaar deel uitmaakt van het nationale duathloncircuit. De top-zeven van het klassement was wel aanwezig (inclusief mijn persoontje), maar van het veld daarachter niet echt veel deelname. Vorig jaar was ik ook erg gefocust om goed te presteren in Borne en keek ik echt uit naar deze wedstrijd. Dit jaar totaal niet. De echte wedstrijdspanning ontbreekt en het voelde meer als een verplichting.
Wel deed ik dit jaar voor het eerst mee als deelnemer namens het Step One team. Dus die eer moest zeker hoog worden gehouden. De avond ervoor, na een barre week met veel regen, was het eindelijk even droog en heb ik het parcours even voorgefietst. Veel rotzooi op de weg, modder in bochten, dus voorzichtigheid was geboden. Complimenten daarom aan de organisatie van Borne dat ze het fietsparcours helemaal geveegd hebben op zaterdag, want het lag er echt keurig bij!
Rechts naast Caimin de latere winnaar Armand van der Smissen (49) (foto: Margot Oude Wolbers)
Toen we om 16:00 uur werden losgelaten (na weer een fikse bui twee uur daarvoor) probeerde ik mijn reguliere wedstrijdritme te lopen. Armand van der Smissen pakte de kop met mede-favorieten Michel van de Wall en Wim Nieuwkerk, vergezeld van de sterke lopers Caimin Stevens en Bernard te Boekhorst. Ook Pim de Kok pikte aan in dit groepje. Ik zocht de tweede groep op met Wardie van Wouw, Roland Besselink en Roland de Haan. Na een kleine kilometer voelde ik echter dat het hem niet zou worden vandaag: vermoeide benen en ik moest al meteen in tempo terug om in ieder geval lekker te blijven lopen.
(foto: Edwin van het Bolscher)
Ik liet me dus terugzakken en werd daarna vrij vlot opgepikt door Aje Niks en Ruud Hadders. Ook hier kon ik niet aanpikken en de volgende die me inhaalde was mede-Step One atleet Guido van Olffen. Hier kon ik even bij mee, maar ook niet lang. Kortom, de eerste run was een behoorlijke lijdensweg. Als je niet lekker loopt is hardlopen in een keer een stuk minder leuk. Waar ik vorig jaar de eerste run in 22'56" deed, was ik nu exact anderhalve minuut langzamer: 24'26". Misschien dat ik het wel iets te negatief inzie, want bijna iedereen liep minstens een minuut langzamer dan vorig jaar. Maar gevoelsmatig ging het gewoon knudde, ik kon mijn wedstrijdtempo niet handhaven.
Ik kwam daarmee als zestiende het parc fermé binnen en met een snelle wissel wist ik wel meteen wat plaatsen te winnen: als dertiende ging ik het fietsparcours op. Voor mij was het belangrijkste vandaag om achter Armand van der Smissen tweede te worden in de categorie masters. En in die strijd had ik nu dus Aje Niks en Guido van Olffen dus een eindje voor me (mannen die ik in Deurningen eigenlijk vrij makkelijk bijhield met het lopen). Dus op de fiets maakte ik meteen fel jacht op Guido, die ik een twintigtal seconden voor me zag fietsen. Ook hier voelde ik de vermoeidheid: het ging wel hard, maar niet zo soepel als bijvoorbeeld in juni, Hengelo Gld. en Rijssen. De echte macht ontbrak.
Ik kwam echter wel langzaam dichterbij en ondertussen haalde ik de mindere fietsers onder de snelle lopers al in. Ter hoogte van Het Anker had ik Aje Niks te pakken, maar Guido fietste toch goed door. Achter op het fietsparcours, vlak nadat ook Caimin Stevens en Bernard te Boekhorst terug waren gepakt, kwam ik bijna op het wiel van Guido en op de terugweg richting Hertme passeerde ik hem. Vervolgens kreeg ik Roland de Haan in beeld, op wie ik ook vrij vlot naderde. Vlak voor Hertme ging ik Roland voorbij, maar inmiddels was van achter mij ook Jan Otter genaderd, die mij weer passeerde. Gelukkig wist ik zijn tempo over te nemen en met in acht name van de regels (10 meter afstand) ging ik met Jan ronde twee in.
Zelfs die 10 meter geeft nog de mogelijkheid tot recuperatie, dus af en toe kon ik even de benen stil houden. Eenmaal weer in het buitengebied haalde ik weer in en bepaalde zelf weer het tempo tot Het Anker, waarna Jan weer de kop nam. Achter ons wist Roland ook nog steeds te volgen. Daarachter nog een motor van de NTB die er streng op toe zag dat we niet stayerden. Zo wisselden Jan en ik ook in ronde twee nog een keer van kop en zagen we in de verte dat we ook op Pim de Kok naderden. Hem wisten we echter niet terug te pakken, Roland de Haan miste op het laatste stuk van Hertme richting Borne wel de aansluiting.
Met wederom een snelle wissel kwam ik exact gelijk met Jan weer het parc fermé uit. Nu had ik wel gelijk weer een goed looptempo te pakken en sloeg meteen een gaatje. Ik lag nu zevende in de wedstrijd, maar eenmaal op de trap bij de vijver voelde ik wederom dat het met het lopen niet goed zat vandaag. Wederom dat zware gevoel en met nog een volle ronde te gaan had ik nog steeds een gaatje op Jan Otter, maar echt uitlopen deed ik niet meer. Sterker nog, hij kwam weer terug, sloot aan op de fietspaden bij de Stroom Eschvijver en plaatste zijn demarrage op de trappen.
Slimme move trouwens om daar niet de trap zelf op te zoeken; waar ik gehinderd werd door achterblijvers of lopers van de duo's was Jan zo kien om via de zijkant snel zijn weg omhoog te zoeken. Ik keek bovenaan maar eens om of er bedreiging uit de achtergrond kwam, want mijn tweede plek in de masterscategorie was voor mij op dat moment het belangrijkste. Ik zag echter niemand, dus kon de wedstrijd redelijk ontspannen uitlopen zonder verder te hoeven forceren. Ook niet dat het nu echt op zijn dooie akkertje ging, maar meer een gulden middenweg zullen maar zeggen. Daarmee finishte ik in 1h29'43" als achtste overall, meer dan drie minuten langzamer dan vorig jaar.
Kortom een wedstrijd waar ik niet echt tevreden op terug kijk. De tijden van vorig jaar in ogenschouw nemend heb ik echter niet echt beroerd gepresteerd: alle mannen voor mij waren ook ongeveer drie minuten langzamer dan vorig jaar. Dus echt slecht was het niet. Maar het voelde voor mij dus ook niet goed. Normaal denk ik dat beide runs een halve minuut sneller hadden gekund en het fietsen ook zeker een minuut sneller. Het vermoeide gevoel overheerste echter. Dus ik heb besloten om na de RBR een paar weken rust in te lassen. Daarbij heb ik me afgemeld voor de Rutbeek triathlon (5 september, waar ik de kwart zou doen), de Singelloop (12 september) en de run-bike-run van Heerde op 25 september. Hopelijk geven die drie weken van relatieve rust mij voldoende tijd om optimaal voorbereid aan de start van het NK duathlon in Tilburg te verschijnen.
Uitslag 20e Run-Bike-Run Borne:
1. Armand van der Smissen 1h23'59" (1e M40+)
2. Michel van de Wall 1h24'35"
3. Wim Nieuwkerk 1h24'43"
4. Roland Besselink 1h26'39"
5. Wardie van Wouw 1h27'14"
6. Pim de Kok 1h27'52"
7. Jan Otter 1h29'28"
8. Erik Lentfert 1h29'43" (2e M40+)
9. Roland de Haan 1h30'34"
10. Guido van Olffen 1h30'48" (3e M40+)
11. Aje Niks 1h32'31" (4e M40+)
12. Martijn Nooren 1h32'48"
13. Arnold van Putten 1h33'43" (5e M40+)
14. Jack Niessen 1h34'34" (6e M40+)
15. Erik Kosse 1h34'43"
dames:
1. Ingrid Prigge 1h36'54"
2. Martine ten Kate 1h39'11"
3. Jolien Janssen 1h39'39"
4. Saskia Bekhuis 1h42'08"
5. Liane de Wit 1h43'07"
Koppels:
1. Thijs Theunissen/Maarten Nijland 1h21'34"
2. Wouter Doesburg/Johan Neevel 1h24'29"
3. Casper Koelma/Ed Bekhuis 1h24'36"
4. Arnold Klieverik/Jeroen Slagt 1h25'35"
5. Edwin Veenstra/Niels Beekman 1h27'30"